0

کنترل وزن بوقلمونهای نر مولد و انواع راههای کنترل آن

دو روش محدودیت غذایی برای کنترل رشد نرهای مولد عبارتند از روش «کیفی» و روش «کمی»،دانستن این موضوع و رعایت وزن بوقلمون های نر مولد میتواند در بالا بردن کیفیت نطفه و در نتیجه جوجه کشی موفق اثر مستقیم بگذارد.در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

وزن بوقلمونهای نر مولد

دو روش محدودیت غذایی برای کنترل رشد نرهای مولد عبارتنداز:

  1.  روش «کیفی» که در آن از یک جیره کم پروتئین تحت عنوان جیره نگهداری بصورت آزاد استفاده می شود.
  2.  روش «کمی» که از یک جیره کم پروتئین ولی همراه با محدودیت مصرف غذا استفاده می شود و مقدار مشخصی از غذا در روز به هر بوقلمون نر داده می شود.

پروفیل رشد:

راهنمای حداقل و حداکثر وزن بوقلمون های نر در زمان اعمال محدودیت غذایی در جداول ویژه هر یک از سویه های مولد عرضه می شود.
در جدول زیر، خلاصه ای از راهنمای وزن سویه بوت- ۸ (با فاصله ۵ هفته) نشان داده شده است. در جداول اصلی وزن های پیشنهادی به صورت هفتگی ارائه شده است.
هدف رشد بوقلمونها در داخل این محدوده است. باید توجه داشت که پتانسیل ژنتیکی رشد بوقلمون های نر به مراتب بیشتر از این مقدار است.

جدول : راهنمای وزن بوقلمون نر مولد سویه بوت- 8

سن (هفته) حداقل حداکثر
وزن زنده (کیلوگرم) افزایش وزن (گرم) وزن زنده (کیلوگرم) افزایش وزن (گرم)
20 18 425 18 525
25 20.1 425 20.6 525
30 22.1 290 23.1 390
35 23.9 290 25.1 390
40 25 290 27 390
45 26.5 290 29 390
50 27.9 290 30.9 390
55 29.4 290 32.9 390
56 29.7 290 33.3 390

 کنترل کیفی:

در این روش از یک جیره کم پروتئین مبتنی بر غلات به نام «جیره نگهداری بوقلمون نر» و به صورت آزاد استفاده میشود.
کاهش نسبت پروتئین به انرژی مصرف جیره نیز مناسب است زیرا بوقلمونها برای تأمین انرژی مورد نیاز خود غذا می خورند و در صورت جیره های پرانرژی و کم پروتئین، کل پروتئین مصرفی آنها کاهش می یابد.
برای توسعه چنین جیره هایی لازم است میزان پروتئین غلات را دانست.
نسبت انرژی به پروتئین را از طریق افزودن چربی کنترل می کنند. البته جیره های پلت شده با چربی بالاخطراتی دارند.
ابتدا توجه شود که بوقلمونها اگر بوقلمونها وزن کمتری دارند، محدودیت تغذیه به تأخیر بیافتد. حداقل به وزن ۹۲ درصد وزن هدف خود رسیده باشند و سپس برنامه محدودیت تغذیه آنها آغاز گردد.

لازم است پس از مصرف جیره های نگهداری، هر هفته وزن آنها کنترل شود تا وزن به کمتر از وزن هدف فرو نیافتند.
اگر متوجه شدیم نرها خیلی آهسته رشد می کنند می توان مقداری جیره پیش تخمگذار مادهها را به آنها داد و وزن آنها را کنترل کرد تا به وزن هدف نزدیک شود. اغلب استفاده از جیره های نگهداری بوقلمونهای نر در زمان گرفتن اسپرم نیز دنبال می شود.
میتوان در این زمینه از کنترل کمی (مبحث بعد) استفاده کرد. کارایی روش کنترل کیفی وزن بوقلمون ها تابع سطح مصرف پروتئین است و پیش بینی آن مشکل است. بعید نیست حتی نرهای محدود شده به وزن نرهای غیرمحدود شده برسند.

جدول: ویتامین و مواد معدنی موردنیاز بوقلمون های نر در زمان محدودیت غذایی

مواد مغذی (در کیلوگرم) 16 تا 29 هفتگی 29 تا پایان
ویتامین آ IU 8000 15000
ویتامین دی 3 IU 2000 5000
ویتامین ایی mg 30 120
ویتامین کا mg 30 12
اسیدفولیک mg 20 3
اسیدنیکوتینیک mg 40 70
اسیدپنتوتنیک mg 15 25
ریبوفلاوین (B2) mg 6 20
تیامین (B1) mg 1 2
پیریدوکسین ((B6 mg 3 5
بیوتین mg 200 400
کولین کلراید mg 100 450
ویتامین B12 g 20 30
ید mg 2 2
سلنیم mg 200 200
مس mg 20 20
آهن mg 20 50
منگنز mg 100 120
روی mg 70 100

بوقلمون نر مولد

بوقلمون نر مولد

کنترل کمی

امتیاز مهم این روش بر کنترل کیفی این است که در هر زمانی، میزان رشد بوقلمونها تحت کنترل پرورش دهنده است.
این روش احتیاج به اندکی سرمایه گذاری در موارد زیر دارد:

  1. زمان لازم برای پایش و ثبت اطلاعات وزن بدن و شرایط بدنی بوقلمونها بصورت هفتگی
  2. زمان مورد نیاز برای آموختن و بکارگیری تکنیک های مربوطه
  3. استفاده از ابزارهای مناسب غذادهی برای اطمینان از اینکه فضای دانخوری کافی در دسترس همه نرها قرار دارد و تمامی آنها قادرند همزمان به مصرف غذا بپردازند.

بهتر است از دانخوریهای گرد استفاده شود (یک دانخوری به ازای ۵ تا ۸ بوقلمون) زیرا قبل از پایین آوردن دانخوری ها، همه آنها را به یکنواخت پر می کنند.
نرها تنها یک بار در روز تغذیه می شوند.
تغذيه بوقلمون ها همراه با محدودیت کمی بهتر است در واحدهای جداگانه انجام شود که ۱۲ تا ۲۴ تا از بوقلمون ها در یک جایگاه در کنار هم نگهداری شده اند. در این حالت دانخوری های ناودانی خط مراتب بهتر است و باید ۲۵ الی ۳۵ سانتی متر فضای دانخوری به ازای هر بوقلمون در نظر گرفت تا زمان شروع تغذیه همه آنها به دان دسترسی داشته باشند. بنابراین بوقلمون های نر در این جایگاههای ۱ متر مربع فضای کف و ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر دانخوری ناودانی نیاز دارند. در صورت استفاده دانخوریها تشتکی به ازای هر ۵ تا ۷ بوقلمون یک تشتک استفاده می شود.

معمولا مصرف غذای بوقلمونهای نر یک بار در روز و پس از اسپرم گیری انجام می شود.
آب همیشه در دسترس آنها قرار دارد.
محدودیت کمی را می توان در حول و حوش ۲۰ هفتگی انجام داد مشروط بر اینکه وزن آنها ۹۲ درصد وزن هدف شده باشد، برای تغذیه آنها از یک جیره پیش تخمگذار  استفاده می شود.
در ابتدا بسته به وزن پرنده و دمای محیط مقدار ۴۰۰ تا ۵۰۰ گرم به ازای هر بوقلمون داده می شود.
در دماهای گرم مقدار کمتر و در هوای سرد مقدار بیشتری غذا لازم است. تا سن ۲۹ هفتگی لازم است که بوقلمونها تقریبا به میزان ۴۰۰ تا ۵۰۰ گرم در هر هفته رشد کنند. از سن ۳۰ تا ۵۶ هفتگی افزایش وزن ۳۰۰ تا ۴۰۰ گرم در هفته مناسب است، در تمامی هفته ها، وزن بوقلمون ها است که مقدار غذای تخصیص یافته را تعیین می کند. حد مجاز مصرف غذا تابع میزان انرژی جیره، کیفیت پلت و دمای محیط است.

نکته مهم اینکه بوقلمونها نباید به هیچوجه کاهش وزن پیدا کنند.
در این صورت مقدار تخصيص غذا به اندازهای تغییر یابد که دوباره وزن آنها به وزن هدف نزدیک شود.
بلافاصله بعد از شروع برنامه محدودیت غذایی، وزن کشی هفتگی آغاز شود.
وزن کشی در غروب صورت می گیرد در حالی که غذا در ساعات صبح به آنها داده شده است.
در برنامه های تولید اسپرم، نر معینی را به صورت هفتگی وزن کشی می کنند.
در زمان وزن­کشی از قپانهای مناسب وزن کشی گوسفند استفاده شود تا بوقلمون ها در معرض تنش بیهوده قرار نگیرند.
گرفتن آنها از پا به شدت خطرناک است. مصرف جیرههای پلت با کیفیت در این بوقلمونها مهم است زیرا جیره های آردی موجب نزاع میان آنها و توسعه مشکلات تنفسی می شود.

 


این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی

 

 

امتیاز شما به مقاله
[: 19 امتیاز از مجموع: 5]

نظرات کاربران

2:27:55 AM

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بررسی تخصصی بوقلمون

به کانال تلگرامی ما بپیوندید

جوین خروج