این نژاد ها اساساً برای تولید گوشت پرورش می یابند و از نظر اندام بعنوان بزرگترین نژاد گوسفند دنیا شناخته می شوند. منشاء این نژاد ها از کشور انگلستان و در زمانی است که تولید کننده و مصرف کننده هردو، گوسفندان بزرگی را که اولاً دارای پشم های دراز بوده و ثانياً استعداد پرواری داشته و با تغذیه آزاد بسرعت چاق می­شدند به دیگر گوسفندان برتری می دادند. شرائط فوق منجر به پیدایش و توسعه نژاد هائی مانند لینکلن و لای سیستر و رامنی و کاتزولد گردید که امروزه نه تنها پرورش معمولی آنها بلکه استفاده از آنها در برنامه های اصلاح نژاد گوسفند در نقاط مختلف دنیا اهمیت فراوان یافته است. طول تارپشم در این نژاد ها نسبت به نژاد های با پشم کاملاً و یا نسبتاً ظریف، دراز و در بعضی از آنها حتى بحدود 40 تا ۵۰ سانتیمتر می­رسد. قطر تار پشم نیز در این نژادها زیاد و به همین جهت ظرافت پشم در آنها کمتر از نژادهای دیگری است که قبلاً درباره آنها توضیح داده شده است.مهمترین انواع گوسفند با پشم دراز 1- لینکلن 2- لیستر 3- رامنی می باشد. درادامه به جزئیات این نژادهای میپردازیم.

نژادهای با پشم دراز:

بزرگی جثه دراین نژادها معلول پرورش آنها در نقاطی بوده است که بدون طی مسافات زیاد حيوانات قادر بوده­اند از غذای سرشار برخوردار گردند. باید توجه داشت که لاشه نژاد های مورد بحث، سخت و پوشیده از طبقات ضخیم چربی است که در بعضی از بازارهای مصرف بشكل مطلوب قابل پذیرش نیست. ولی در صورتیکه هدف از برنامه اصلاح نژاد در منطقه ای افزایش ظرفیت تولید پشم و بزرگی جثه و توجه به صفت پرواری در گوسفندان آن منطقه باشد «نژاد های با پشم دراز» از جمله نژادهای مناسب برای اینکار هستند.

مهمترین انواع «نژاد های با پشم دراز» بشرح زیر می باشد:

١- لینکلن:

منشاء گوسفند لینکلن منطقه لینکن شایر واقع در ساحل شرقی انگلستان و در کنار دریای شمال است. نژاد لینکلن بتدریج و از سال ۱۸۶۳ بواسطه انتخاب در گله های لینکلن و یا انتقال صفات نژاد لای سیستر به گله­های لینکلن توسعه و تكامل بسیار یافته است. اگر نژاد مرینوس مادر «گوسفندان پشمی کاملاً ظریف» باشد، نژاد لینکلن را بعنوان پدر «گوسفندان بزرگ گوشتی» دنیا باید شناخت. گوسفند لینکلن سنگین ترین گوسفند دنیاست و وزن بلوغ در قوچ بین 125 تا 175 و در میش بین ۱۱۰ تا ۱۲5 کیلو می باشد. در شرائط و امکانات مساعد پرورش قوچ­های لینکلن را احتمالاً بعنوان یکی از رشته های پردرآمد اقتصادی می توان نام برد. نژاد لینکلن در مقایسه با ساير نژاد های گوشتی از نظر ظرفيت تولید پشم نیز در درجه اول اهمیت قرار دارد. در ظرف یک سال رویش، وزن پشم در این نژاد به 6 تا ۱۰ کیلو و طول تار پشم به 25 تا 35 سانتیمتر می رسد. در این نژاد صورت و گوشی و سماق (تا زير مفصل خرگوشی) از موهای سفید پوشیده شده است و گاهی در این نتادل لکه های سیاه دیده می شود. انواعی از لینکلن که منخرين و لب و پاهای آنها تیره است بر انواع دیگر معمولاً ترجیح دارند. شاخ در میش و قوچ وجود ندارد. میش های این نژاد نیز از نظر بهره و قدرت شیر دهی میش های متوسطی می باشند.

جزئیات ورقه استاندارد گوسفند لینکلن که توسط جامعه استرالیائی گوسفند داران نژاد انگلیسی تنظیم و منتشر شده است، بشرح زیر می باشد:

شکل عمومی بدن: عالی.

• سر: خوش منظره و بویژه عضلانی در قوچ، دارای کاکل پشمی ویژه در پیشانی و پشم های ممتد تا گوش.
• رخ: پاک و سفيد باستثنای منخرين که تیره است.
• چشم: بزرگ و روشن.
• گوش: متوسط و سفید (لکه های سیاه بدون اشکال و لکه های زرد روی گوش دارای اشکال است).
• گردن: دارای طول متوسط و ضخامت مناسب.
• شانه : پهن و دارای اتصال مناسب با پشت.
• سینه : پهن و عمیق.
• پشت: راست و پهن و دارای عضلات ضخیم و محکم.
• دنده ها: عميق و دارای انحنای مناسب.
• کپل: پهن و عمیق و مربع.
• ساق: دارای طول متوسط و پر و عضلانی.
• سم: سیاه.
• پوست: نرم و زرد کم رنگ.
• پشم: دراز و محکم و با ظرفیت تولید زیاد.

۲- گوسفند لیستر :

در دسته گوسفندان ليستر نژادهای (گوسفند انگلیش ليستر ) و (بوردرلای سیستر) وجود دارد که در بعضی از کشورها مانند انگلستان آنها را دو نژاد مشخص و جدا از گوسفند لیستر  می دانند و در بعضی دیگر مانند امریکا گوسفند لیستر را دو نوع از یک نژاد معین می شناسند.

گوسفند لیستر : گوسفندان انگلیش ليستر

منشاء گوسفندان انگلیش ليستر، سرزمین لیستر در منطقه مرکزی انگلستان است. این نژاد در اثر مساعی «رابرت بیکول» و بعد از سال ۱۷۶۰ که نامبرده برنامه انتخاب و اصلاح نژاد گوسفندان مورد بحث را در سرزمين ليستر آغاز نمود در دنیا تثبیت گردید. «رابرت بیکول» گوسفندان انگلیش لیستر را که صرفاً بخاطر افزایش جثه و ظرفیت زیاد پشم پرورش داده می شدند با یک روش دقیق از نظر صفات «جمع وجوری بدن» و «جثه متوسط» و «استعداد پرواری» مورد انتخاب قرار داد و با تلاقی نزدیکان و خویشاوندان در گله موفق شد صفات فوق را در نسل­های بعد تثبیت نماید.

گوسفند لیستر : گوسفندان بور

گوسفندان بور در لیستر بومی مناطق سرحدی انگلستان و اسکاتلند می باشند. منشاء این گوسفندان یا بعضی از انگلیش لیسترهای گله اولیه رابرت بیکول است که در مناطق سرحدی انگلستان و اسکاتلند پرورش می­یافته و یا احتمالاً نتیجه تلاقی گوسفندان انگلیش لیستر با نژاد بومی منطقه یعنی کویوت است.

نژاد انگلیش لیستر باستثنای اندازه جثه از بسیاری جهات مشابه گوسفندان لینکلن می باشد وزن بلوغ در قوچ­های این نژاد بین ۱۱۰ تا ۱۲5 و در میش ها بین ۸5 تا 115 کیلو است. در مقایسه با گوسفندان لینکلن و کاتزولد ظرافت پشم در نژاد انگلیش ليستر بیشتر و آویزه پشم روی بدن آن کمتر و متراکم تر از دو نژاد دیگر است. صورت و ساق (در زیر مفصل خرگوشی) از موهای سفید پوشیده شده است که در بعضی نقاط ممکنست دارای لکه های سیاه باشد. در این نژاد لب و منخرين سیاه رنگی است و در قوچ و میش شاخ وجود ندارد و در روی پیشانی، طره ای از پشم بچشم می خورد.

در مقایسه با نژاد انگلیش ليستر ، نژاد بوردر لیستر کمی کوچکتر و ظریف تر و فعال تر و پشم آن کوتاه تر است. همچنین برخلاف نژاد انگلیش ليستردر روی سربوردرلیستر پشم وجود ندارد و از نظر شکل گوش­ها بمراتب تیزتر و رخ شسته رفته تر است. میش های بوردر لیستر پر بهره تر و از نظر قدرت شیردهی بهتر از میش های انگلیش لیستر می باشند. نوع دیگری از نژاد ليستر ، بنام «بلوفيس ليستر» وجود دارد که بومی بریتانیا و اسکاتلند می باشد و از نظر نسبت بره زائی (تا حدود 250 درصد) حائز اهمیت فراوان است.

نژادهای گوسفندان با پشم دراز ه شرح زیر می باشد:

3- رامنی

گوسفند رامنی که بنام رامنی مارش و یا گوسفند کنت نیز خوانده می­شود از جمله نژاد های گوسفند است که احتمالاً نسبت به بیماری پیتن یا عفونت سم یا «فوت رات» و نیز «کپلک کبدی» مقاومت بیشتری در مقایسه با سایر نژادها دارد. اگر چه مقاومت مربوطه هنوز بطور قاطع مورد تأیید کارشناسان گوسفندداری دنیا قرار نگرفته است اما بنظر می رسد که گوسفند رامنی بواسطه خصائص نامبرده در بالا و یا صفات ممتاز دیگر قابلیت آنرا دارد که تقریباً در تمام کشورهای دنیا و بویژه در مناطق بارانی پرورش یابد.

منشاء گوسفند رامنی، منطقه راستی مارش انگلستان است. گوسفندان رامنی که از نظر تحمل شرائط سخت حائز اهمیت می باشند در ابتدا دارای پشم های ضخیم بودند. ولی این نقیصه از اوایل قرن نوزدهم به بعد بواسطه تلاقی میش­های رامنی با قوچ­های لیستر و انتخاب دقیق نتاج آنها به تدريج اصلاح و بهبود یافته است. در مقایسه با سایر انواع «نژادهای با پشم دراز» گوسفند رامنی ساق های کوتاه تر و وزن سبک تری دارد. وزن بلوغ در قوچ بین ۱۰۰ تا 125 و در میش بین 85 تا 100 کیلو است. تار پشم در نژاد رامنی کوتاه تر و ظریف­تر از پشم سایر «نژادهای با پشم دراز» می باشد. ظرفیت تولید سالیانه پشم در نژاد رامنی بطور متوسط بين 5 تا ۶ کیلو است. گوسفند رامنی در روی پیشانی طره ای از پشم و در روی گونه تارهای کوتاهی از پشم دارد. بقیه قسمت­های رخ از موهای سفید پوشیده شده است. در این نژاد سم و پوزه و لب تیره رنگ است و قوچ و میش فاقد شاخ می باشند. قدرت شیردهی میش های رامنی در مقایسه با نژادهای عالی گوسفندان شیری مانند دورست هورن بهیچ وجه قابل ملاحظه نیست.

جزئیات ورقه استانداردگوسفند رامنی که توسط جامعه استرالیائی گوسفند داران نژاد انگلیسی تنظیم و منتشر شده است بشرح زیر می باشد:

• سر: پهن و مسطح و پوشیده از مو یا پشم نرم – پیشانی گسترده و فاقد شاخ.
• رخ: پر و بویژه پهن و عضلانی در قوچ .
• پوزه: مربع یا گسترده به منخرین باز و پهن.
• چشم: بزرگ و درخشان.
• گردن: قوی و ضخیم و هماهنگ با شانه.
• شانه: پهن و هم سطح پشت.
• سینه: عمیق و پهن.
• پشت: راست و پهن.
• کمر: عمیق و طویل و پهن.
• کپل: پهن و هم سطح پشت و کمر بقسمی که از جدوگاه تا ناحیه دم در یک خط مستقیم قرار گیرد.
• دنده ها: دارای قوس متناسب
• ساق: کوتاه و محکم
• سم : سياه.
• پوست: نرم و خوب و سرزنده.
• پشم : نرم و براق و یکنواخت در طول تار.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی