قرقاول پرنده ای زیبا و دلنشین است که دم بلند و راه رفتن خرامان و باشکوهش آن را از سایر گونه های ماکیان متمایز می سازد. این پرنده یکی از عجیب ترین پرندگان جهان است. در دو یا سه هفته اول زندگی یک جفت پنجه روی هر بال این پرنده وجود دارد. قرقاول ها روی درختان زندگی می کنند و انواع بالغ از برگ های درختان، حشرات، تمشک، دانه ها و میوه های جنگلی تغذیه می کنند و افزایش و کاهش میوه های جنگلی و حشرات در جمعیت این پرنده مؤثر است. در این پست به معرفی کلی قرقاول و رده بندی علمی این پرنده زیبا پرداخته می شود.

پرنده ای به نام قرقاول :

پس از خوردن یک غذای کامل، وزن آنها آن قدر سنگین می شود، که پرواز برایشان بسیار دشوار می شود.
زیستگاه این پرنده در جنگل های مرطوب، بوته زارهای تمشک و درختان پهن برگ و یا جنگل های استوایی است که در زیر بوته های آنها آشیانه می کند. قرقاول ها وابستگی زیادی به جنگل ها و بوته ­زارها دارند آنها معمولاً در جنگل ها استراحت و در نقاط باز و کم درخت و کشتزارها به تغذیه می پردازند.

قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر ایران است که در مراتع و بوته زارها زندگی می کند. قرقاول یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به نوعی جزو مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب می شود که با تغذیه از دانه های گیاهی و حشرات می تواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد.

پرورش قرقاول در سال های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازی در شکارگاه­ها و بهره برداری به صورت شکار به یک شاخه مهم از پرورش پرندگان تبدیل شده است. با آن که پرورش این پرنده در عمل به دلیل ریزه کاری هایش مشکلاتی را در بردارد اما در مقیاس کوچک تر با توجه به قابلیت استفاده از محیط زیست و نادر بودن نوع وحشی آن، یکی از سودآورترین پرندگان نسبت به دیگر پرندگان هم طراز خود است.

قرقاول را در زبان انگلیسی Pheasant و در زبان فرانسوی Faisan ودر زبان عربی « الفزان» و « طائر التدرج » گویند، این پرنده در زبان فارسی اسامی متعددی داشته و علاوه بر قرقاول که متداول ترین نام پرنده می باشد به آن تورنگ، تیرنگ، تذرو ، تذرج و خروس صحرایی نیز می گویند. این پرنده هنگام احساس خطر معمولاً پرواز نمی­کند ، بلکه به سرعت می دود و پنهان می شود. پروازش پرتوان و آغاز آن پرسر و صداست. در ارتفاع کم پرواز می کند و مدت پروازش معمولاً کوتاه است.

زیبایی خاص و رنگ های جالب پرهای قرقاول موجب شده که پرنده مذکور جزو یکی از بهترین پرندگان زینتی به شمار رفته و نژادهای گوناگون آن با بهای گزافی به فروش برسند. در گذشته از پرهای این پرنده برای تزیین تاج پادشاهان ایرانی استفاده می شده است و در حال حاضر هدف اصلی پرورش قرقاول ، تنها تهیه و تولید گونه­ های مختلف قرقاول است که تعدادی از آن ها در پارک ها و باغ وحش های مختلف جهان نگهداری شده و بقیه به عنوان پرندگان خانگی توسط علاقمندان نگهداری می شوند.

در حال حاضر ازدیاد و تکثیر قرقاول به خاطر گوشت اکثراً با قرق کردن و منع شکار در مناطق پرورش و آزاد گذاشتن پرندگان مذکور به طور کاملاً طبیعی صورت می گیرد و پرورش دستی آن به خاطر مخارج سنگین نگهداری چندان متداول و مرسوم نیست پرورش قرقاول نظیر سایر پرندگان می تواند بر اساس اصول در چنین حالتی می تواند منافع وسود مادی فراوانی برای پرورش دهندگان داشته باشد.

قرقاول از پرندگان بومی ایران است و در گذشته شاهد پراکندگی و وفور آن در دشت ها و جنگل های مختلف کشور بوده و شاهان وشاهزادگان ایرانی علاقه فراوانی به شکار این پرنده داشتند، اما به علت شکار بی رویه و هم چنین به دلیل عدم وجود زیستگاه و پناهگاه مناسب برای این پرنده تعداد آنان به شدت روبه کاهش نهاده است، امروزه تعدادی از این پرندگان به سبب نابودی زیستگاه های اصلی خود به فرودگاه ها و دشت های بیابانی پناه آورده اند البته شایان ذکر است که در سایر نقاط دنیا نیز، نژادهای زیادی از این پرنده جزو لیست پرندگان در معرض خطر انقراض قرار دارند.

رده بندی علمی قرقاول :

قرقاول ها یکی از مهم ترین اعضای خانواده فازیانیده Phasianides می باشد، خانواده مذکور بسیاری از پرندگان دیگر نظیر : بوقلمون ، طاووس، کبک و دراج را در برمی گیرد. پرندگان مذکور همگی جزو پرندگان مختص خشکی یا گالی فورم Order Galiform بوده و با شرایط زندگی در خشکی تطابق کامل یافته اند. قرقاول ها نژادهای مختلفی دارند که از لحاظ رنگ متمایز می گردند.

مملکت حیوانات : Kingdom Animalia

شاخه مهره داران :Phylum Chordata

رده پرندگان : Class Aves

راسته مرغ سانان : Order Galliforms

خانواده قرقاول : Family Phasianidae

جنس ایتاجينس : Genus Ithaginis

جنس پوکارسیا : Genus Pucrasia

جنس لوفورا : Genus Lophura

جنس کروسوف تيلون : Genus Crossoptilon

جنس کاتریوس : Genus Catreus

جنس سرماتیکوس : Genus Syrmaticus

جنس فسیانوس : Genus Phasianus

جنس کریزولوفوس : Genus Chrysolophus

جنس پولی پلیکترون : Genus Polyplectron

جنس رینارتيا : Genus Rheinartia

جنس آرگوس : Genus Argusianus

جنس تراکوپان : Genus Tragopan

شکل ظاهری قرقاول :

قرقاول نظیر مرغ و خروس وانواع بوقلمون جزو ماکیان تقسیم بندی شده و به این ترتیب از نظر مشخصات ظاهری و فیزیولوژیکی کم وبیش تمام خصوصیات گروه ماکیان را دارند.
قد پرنده به اندازه مرغ وخروس معمولی بوده ولی پرهای دم در قرقاول رشد بسیار زیادی کرده، به طوری که در برخی از نژادها، طول دم به 5/1 متر می رسد و بدین گونه درازای پرنده از سر تا دم به دو متر هم می رسد. ارتفاع قرقاول ها از ۵۰ تا ۱۰۰ سانتی متر است. بلندی پرهای دم را در هنگام پرواز می توان به خوبی تشخیص داد زیرا که در این موقع دم وضعیت خاص ومشخصی را به خود می گیرد.

وزن قرقاول های بالغ بین دو تا سه کیلوگرم است و تنها در یکی از نژادها که به غول قرقاول یا آرگوس معروف است وزن پرنده به پنج تا شش کیلوگرم می رسد.
رنگ پر و بال پرنده در نرها رنگین و در ماده ها خاکستری مایل به قهوه ای است. سر پرنده کوچک بوده و دارای منقاری کوتاه و خمیده می باشد. سوراخ بینی ظریف بوده و به وسیله پرهای رنگین پوشیده شده است. پاها لخت بوده ، اما بلندی و لختی پاهای طاووس را ندارد.

پرهای قرقاول بر خلاف بسیاری از پرندگان، مثلثی شکل، کوتاه و منظم بوده و با نظم و ترتیب خاصی بر روی یکدیگر قرار گرفته اند. پرها در ناحیه دم کم و بیش از حالت مثلثی خارج شده ولی از نظر رنگ و نقش ونگار همان ترتیب عادی را حفظ کرده اند. در تمامی پرهای رنگین پرنده، علاوه بر درخشش و جلای خاص ، حاشیه قهوه ای رنگ زیبا ومنظمی دیده می شود. وضع قرار گرفتن پرها بر روی سر به طور خاصی بوده و روی هم رفته شکل دو شاخ را به قرقاول می دهد، حالت مزبور نیز به نوبه خود نقش بسزایی در زیبایی پرنده دارد. ساختمان پنجه در قرقاول نظیر مرغ وخروس بوده و پرنده می تواند به راحتی و آسانی بر روی زمین راه برود.

ضمنا بسیاری از نژادهای قرقاول ، قادر به پرواز بوده و می توانند ساعت ها در آسمان پرواز کنند. قرقاول ها هنگام پرواز صدای مخصوص تولید می کنند که می تواند شکارچیان را به سوی آنان راهنمایی کند. صدای مذکور برای کسانی که با صدای پرندگان آشنایی ندارند، شبیه فریاد طاووس ویا مرغ شاخ دار است، اما شکارچیان حرفه ای می توانند این صداها را به راحتی تشخیص دهند.

روی هم رفته صدای قرقاول ناهنجار بوده و در این بین صدای نرها از صدای ماده ها قوی تر بوده و مخصوصاً در فصل جفت گیری بسیار شنیده می شود. در برخی موارد دیده می شود که صدای نرها خشن تر از حالت عادی به گوش می رسد که در چنین حالتی منظور از تولید صدای مذکور، تهدید و ایجاد وحشت در طرف مقابل است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی