کورینه باکتریوم اولسرنس باکتری باسیل، گرم مثبت، چندشکلی است که جز گروه کورینه باکتریوم دیفتریه می باشد. این باکتری یک بیماری زای اولیه حیوانات می باشد و نیز می تواند جزء علل ورم پستان در گاوهای شیری باشد. در رابطه با نقش این باکتری در بیماری انسان و حیوانات خانگی به عنوان منبع عفونت بحث است. کورینه باکتریوم اولسرنس مرتبط با عامل دیفتری انسان است. برخی از سویه های کورینه باکتریوم اولسرنس می توانند سم دیفتری تولید کنند. تولید این توکسین مانند سایر نمایه های عفونت وابسته به دیفتری کلاسیک و دیفتری جلدی می­باشد. سویه های کورینه باکتریوم اولسرنس که در توانایی تولید توکسین دیفتری نقص دارند ممکن است همچنان قدرت بیماری زایی داشته باشند. دیفتری در بسیاری از مناطق به دلیل برنامه های موفق مایه کوبی، حذف شده است و شاید کورینه باکتریوم اولسرنس می تواند به عنوان مهم­ترین عامل ایجاد دیفتری کلاشسیک در برخی مناطق مشکل ساز باشد. در ادامه به معرفی باکتری کورینه باکتريوم اولسرانس و بیماری دیفتری می پردازیم.

کورینه باکتريوم اولسرانس

همه گیر شناسی عفونت انسانی کورینه باکتریوم اولسرفس به خوبی شناخته نشده است. افزایش شیوع کورینه باکتریوم اولسرنس در مناطق مختلف گزارش شده است. کورینه باکتریوم اولسرنس قادر به افزایش نرخ بیماری ناشی از کورینه باکتریوم دیفتریه می­باشد. برای مثال در بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ در فرانسه هیچ مورد انسانی از دیفتری شناسایی نشد؛ اما در بین سال­های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، ۱۹ مورد شناسایی شده که از میان آنها ۱۲ مورد ناشی از کورینه باکتریوم اولسرنس می­باشد. در بین آنها چهار مورد فارنژیت باغشای کاذب، زخم­های پوستی، حضور باکتری در خون و نشانه های عصبی دیده شده است. در بسیاری از بیماران مواردی از قبیل اختلالات سیستم ایمنی، دیابت ها و بیماری کلیوی مزمن دیده شده است.

کورینه باکتریوم اولسرنس هم چنین می تواند در حلق حیوانات سالم نیز حمل شود. نقش کلونیزاسیون در انتقال بیماری ناشناخته است و انتقال انسان به انسان هرگز گزارش نشده است. به نظر می­رسد که گاو مخزن اصلی کورینه باکتریوم اولسرنس میباشد و مصرف محصولات شیری خام می تواند عامل خطر برای آلودگی انسان باشد. ارتباط بین گاو (محصولات لبنی) و الودگی انسانی چندان قطعی نیست و در حقیقت گاو منبع اصلی آلودگی نیست. خوک­ها به تازگی به عنوان منبع آلودگی شناسایی شده اند اما بیشتر توجه روی حیوانات خانگی می باشد. پژوهش های زیادی در مورد مشکلات ناشی از حیوانات خانگی در عفونت انسانی انجام شده که نشان می­دهد سبب بروز عفونت کشنده (با گستره­ی متنوع) می گردند. جدایه های شناسایی شده از سگ­ها و گربه ها می توانند عضوی از ریبوتایپ های انسانی باشد، اگرچه این مقایسه به توانایی آنها در انتقال بین گونه ای محدود می گردد. عفونت های کورینه باکتریوم اولسرفس انسانی وابسته به سگ­ها می باشد، اگرچه یافته های مشخصی در مورد حیوانات خانگی وجود ندارد.

در یک مطالعه، ۱۰ مورد از ۱۲ مورد بیماران مبتلا به عفونت کورینه باکتریوم اولسرنس سابقه تماس با حیوانات خانگی را داشته اند البته هیچ گزارشی از تماس با حیوانات شیری و نیز تاریخچه مسافرت دید نشده است. کلونیزاسیون اعضا خانواده با کورینه باکتریوم اولسرنس در هیچ یک از چهار بررسی دیده نشده است. یافته­های بیشتر در مورد کورینه باکتریوم اولسرنس از دو محل نگهداری حیوانات به شکل مجزا بدست آمد و سویه های مختلف کورینه باکتریوم اولسرنس از بیماران و سگ­هایشان جداسازی گردید. به شکل مشابه، سویه های مجزایی از باکتری، در دو سگ سالم و یک خانم با عفونت کشنده کورینه باکتریوم اولسرنس جداسازی گردید. سگ­ها در مزارعی زندگی می کردند که زنان قبلاً توقف کوتاهی در آن مزرعه داشته اند اما هیچ یک از گاوها، گربه ها، خوکچه های هندی و مخازن نگهداری شیر، باکتری کورینه باکتریوم اولسرنس را نداشتند. در مطالعه دیگر سویه ی مشابه در یک خانمی با نقص ایمنی و سگش یافت شده است. این گزارش­ها شواهد محکمی در مورد انتقال بین گونه ای ایجاد می کند، اگرچه حیوانات خانگی به عنوان منبع عفونت مطرح هستند اما تائید قطعی انتقال مستقیم غیرممکن به نظر می رسد.

اطلاعات محدودی از همه گیر شناسی کورینه باکتریوم اولسرنس در حیوانات خانگی وجود دارد. کورینه باکتریوم اولسرنس از حدود  پناهگاه های برزیل و  پناهگاه های ژاپن (از سگ­های سالم) جدا شده است. مطالعه روی گستره­ی جمعیت یا گونه های حیوانات خانگی سالم دیگر کم است. با استفاده از این اطلاعات، به نظر می رسد که کورینه باکتریوم اولسرنس در حیوانات خانگی سالم وجود دارد اما، این یک اتفاق غیرمعمول است.

پاسخ مناسب برای تشخیص کورینه باکتریوم اولسرنس در حیوانات خانگی از نظر ارزیابی و درمان روشن نیست. آزمایش حیوانات خانگی افرادی که کورینه باکتریوم اولسرنس را دارند، مورد بحث است اما اطلاعات زیادی در رابطه با شیوع کورینه باکتریوم اولسرنس در جمعیت حیوانات خانگی طبیعی در دسترس نیست. نتایج منفی، منبع عفونت بودن حیوانات خانگی را به طور کامل رد نمی کند که این امر به دلیل طبیعت نامشخص آزمون ها می باشد. به دليل واضح نبودن شیوع عفونت، نحوه برخورد با حیوانات مثبت از نظر آلودگی مورد سؤال است. دستیابی به یک درمان صحیح در حیوانات خانگی می تواند متغیر باشد و بستگی به چگونگی کلونیزاسیون در حیوانات خانگی دارد، آیا حیوانات خانگی خاصی بیشتر توانایی انتقال ارگانیسم به مردم را دارند؛ آیا حیوانات خانگی به شکل فعال کوربنه باکتریوم اولسرنس را به انسان­ها انتقال می­دهند؛ آیا انتقال معمولاً برخلاف جهت است؛ حیوانات خانگی که باکتری در آنها کلونیزه شده خطر حقیقی بالاتری نسبت به همه ی مردم (و یا مردم بیمار) دارد؛ آیا نرخ مهار عفونت می تواند در کاهش خطر انتقال نقش داشته باشد؛ و آیا توانایی حذف کلونیزاسیون باکتری در حیوانات خانگی وجود دارد. در دو گزارش سگ های دارای باکتری با آموکسی سیلین درمان شدند اما بازهم نتایج نمونه برداری مثبت بود و اسان کشی شدند. در گزارش دیگر، یک سگ سالم که حامل کورینه باکتریوم اولسرنس بود و ارگانیسم را به مدت ۳ ماه دفع می کرد با استفاده از سیپروفلوکساسین درمان و ارگانیسم حذف شد. در مطالعه دیگر دو سگ آلوده با سیپروفلوکساسین درمان شدند اما یکی از سگ ها پس از درمان هم از نظر کورينه باکتریوم اولسرنس مثبت بود و همچنین یک گربه هم پس از درمان، مثبت بود. سپس تمام سگ­ها و گربه ها با مترونیدازول و اسپیرامایسین درمان شدند که به نظر رضایت بخش بوده است. بدلیل پتانسیل خطرآفرینی این بیماری و نگرانی در خصوص کلونیزه شدن باکتری در سگ­های درگیر، گاهی آسان کشی حیوانات آلوده می تواند بهترین راه حل باشد و به تازگی شواهد جدیدی در مورد عدم کارایی این روش و ارائه روش مؤثرتری پیدا نشده است. اگر مفهوم سلامت جامعه در مورد کلونیزاسیون باکتری در حیوانات خانگی وجود دارد، حذف عامل به همراه انجام آزمون های حساسیت سنجی مفید می باشد و با این کار می توان باعث کاهش و مهار عفونت و جلوگیری از انتقال بر اساس ریزقطرات شد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی