ابيا ۳۴ سانتی متر طول دارد. پرندهای جنگلی و تکزی است؛ به علت هم رنگی با محیط بیشه زار و حاشیه ی جنگلی و کم حرکتی پرنده، تشخیص آن مشکل است. و بوتیمار ۷۵ سانتی متر طول دارد. پرنده باتلاقی بزرگ، قهوهای رنگ و حواصیل شکل با بدنی پر خط و خال، که پاهای بزرگ سبز رنگ و صدای مشخصی دارد و همچنین کیوی ها پرندگان شب هستند. تنها Southem Tokoeka در جزیره استورت گاهی اوقات در طول روز بیرون می آیند. در این مقاله به ویژگی ها و نحوه زندگی پرنده های  ابیا ، کیوی ، بوتیمار می پردازیم.

ابیا

 از نشانه های ابیا ، اندازه ی بزرگ تر، جثه ی بزرگ تر، منقار كلفت تر، بال های گردتر، سطح شکمی نخودی با راه راه های عرضی ظریف، و نوارهای عرضی سیاه روی گردن و پس سر است. روز را در استتار کامل به سر می برد و در صورت پرواز، با صدای صفیر مانندی از زمین بر می خیزد و بلافاصله فرود می آید. ابیا پروازش معمولاً سريع و مارپیچی است. معمولاً در نور کم یعنی صبح خیلی زود یا غروب فعالیت می کند.

ابیا به تعداد فراوان در مناطق پر درخت مرطوب و پر از گل و گیاه زندگی می کند. زمستان را در شمال ایران به خصوص زمین های پست ناحیه ی دریای خزر می گذراند. گاهی به سمت جنوب تا خوزستان، فارس و بلوچستان دیده می شود.

بوتیمار

. موقع احساس خطر بی حرکت می ایستد و سر و منقار خود را به طرز خاصی عمودی نگه می دارد. بوتیمار به حالت قوز کرده، در حالی که سر خود را پایین گرفته است راه می رود. آهسته و به دشواری پرواز میشد: پس از اوج گرفتن گردن خود را جمع می کند. بال های گرد و پهن آن دارای راه راه سیاه و قهوه ای است که در پرواز به خوبی مشخص است. تک زی است و اغلب خود را از انظار پنهان می کند. بوتیمار معمولاً در نور کم غروب یا صبح خیلی زود فعال است و طی روز در نیزارها پنهان می شود. ممکن است با نابالغ – حواصیل شب – که خیلی کوچک تر است و در سطح پشتی خال دار است، اشتباه شود.

ابیا

کیوی

دلیل اصلی پرنده شب بودن کیوی ها، غذا است. بعد از غروب خورشید، بسیاری از خزندگان زیرزمینی که کیوی­ها دوست دارند بخورند، به سطح زمین نزدیک می شوند.

می توان دلیل ترسناک­تر دیگری هم برای تاریکی و شب پسند بودن کیوی­ها بیان کرد. پرندگان گوشت­خوار وحشی مانند شاهین ها و عقاب های غول پیکر، بر آسمان روز فرمانروایی می کنند و کیوی­ها را شکار می کنند.

پرهای کیوی با پر پرندگان دیگر فرق زیادی دارد. از فاصله دور، آنها بیشتر شبیه مو هستند تا پر. این به خاطر ساختارشان است. در بیشتر پرندگان، پرها با قلاب یا خار که به هم قفل هستند، متصلند. پرها سست و بیشتر کرکی هستند. چون آنها پرواز نمی کنند، پرهایشان طوری رشد کرده که برای زندگی زمینی شان مناسب باشد. الگوی پرهای کیوی، پوششی مؤثر است و به پرنده اجازه می دهد تا در تاریکی بین علف ها و سرخس ها ناپدید شود و از شر پرندگان شکارچی که در کمین هستند، در امان بمانند.

انواع مختلف کیوی، بسته به محیط های مختلف زندگی شان، پرهای رنگی و نشانه های را دارند. مثلاً کیوی قهوه ای، پرهای قهوه ای رنگ دارد. در حالی که کیوی خال کوچک و کیوی خال بزرگ، طرح های نقطه نقطه ی قشنگی روی پرهایشان دارند.

موهای کیوی فوق العاده حساس بوده و به پرنده کمک می کند تا مسیر خود را در شب پیدا کند. بال کیوی شبیه پنجه گربه است؛ این بال کوچک سبب شده نام بدون بال را به این گونه اختصاص دهند.

علاوه بر پرها، کیوی در اطراف منقار خود، موهایی همچون موی اطراف گونه و چانه گربه دارد.

محل زندگی کیوی مجمع الجزایر نیوزیلند در جنوب اقیانوس آرام است.در مقایسه با اندازه بدن کیوی تخم­هایش بزرگترند. تخم کیوی­ها نسبت به بدنشان در مقایسه با دیگر پرندگان بزرگترین تخم را می گذارند.

سوراخ بینی تنها یک پرنده «کیوی» در دنیا در نوک منقارش قرار دارد. که احتمالاً با این موقعیت بینی این پرنده قادر به بوکردن مواد اطراف خود می باشد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی