بیش ترین جنگ ها میان آهوان با چندین روش در یک مواجه بين آهوان نر هندی انجام شده است. نام اعمال مختلف جنگیدن و روش های جنگیدن به وسیله والتر و همکاران (۱۹۸۳) گزارش شده است. تمام هفت نمونه الگوی جنگیدن در چینکارا مشاهده شده است مانند مشت بازی، شاخ بازی، شاخ سایی، زورآزمایی، فتیله پیچ، شاخ زدن، شاخ به شاخ، جنگ گردگردان و جنگ بالشت هوا همه این جنگیدن ها در طول جنگیدن نرهای دارای قلمرو رخ می دهد.در ادامه مبحث  رفتار جنگیدن در آهوان را مورد بررسی قرار میدهیم.

الگوهای رفتار جنگیدن

جنگیدن آهوان نر مطابق الگوهای رفتار جنگیدن دیگر آنتلوپ ها می باشد. که عبارتند از :

1- تهدید با شاخ: این رفتار با گرفتن شاخ ها به طرف مخاطب انجام می گیرد. حیوان پرخاشگر با شاخ هایش حریف خود را در یک جنگ نمایشی که در آن برخورد شاخ وجود ندارد، تهدید می کند. شاخ ها ممکن است در یکی از این تهدید های نمایشی عرضه شوند: عرضه شاخ با بالا گرفتن آن، عرضه شاخ با وسط گرفتن آن، عرضه شاخ با پایین گرفتن آن و یا حالت برگرداندن سر (گرا و والتر،۱۹۷۶، والتر و همکاران، ۱۹۸۳).

۱-۱- برگرداندن سر: حيوان سر را بالاتر از سطح شانه نگه داشته و در حالیکه صورتش را از مخاطب دور کرده است، شاخ هایش را به وی عرضه می کند.

۲-۱- عرضه شاخ با بالا گرفتن آن: در این حالت، سر بالاتر از سطح شانه نگه داشته می شود و در حالی که چانه جمع شده است، شاخ ها به طرف جلو و به حالت عمودی قرار می گیرند. این رفتار موقعی که حیوان پرخاشگر در حال قدم زدن یا حرکت مستقیم به طرف مخاطب است بیشتر معمول و مؤثر است.

۳-۱- عرضه شاخ با وسط گرفتن آن: در این حالت رفتار جنگیدن در آهو سر پایین تر از سطح شانه نگه داشته می­شود و شاخ ها رو به جلو و به حالت عمودی و یا با زاویه ۴۵ درجه نسبت به زمین قرار می گیرند، اما هنوز مانند حالت عرضه شاخ با پایین گرفتن آن افقی نیستند. این رفتار فقط برای مدت کوتاهی به طول می انجامد و از سمت جلو ارائه می شود.

۴-۱- عرضه شاخ با پایین گرفتن آن: در این حالت گردن به طرف جلو کشیده شده، کمی کج قرار می گیرد.و شاخ ها تقریباً موازی زمین نگه داشته می شوند.

۲- ضربه با نوک شاخ : هنگام انجام این رفتار جنگیدن در آهو ، حیوان پرخاشگر سرش را پایین گرفته، نوک شاخ ها را به سوی مخاطب می گیرد و با چرخاندن سرش حمله می کند. حمله با هدف زخمی کردن حریف صورت می گیرد و نوک شاخ ها به وی اصابت می کند. اگر برخورد شاخ با بدن از فاصله نزدیک صورت گرفته باشد، ممکن است صدمات جدی بوسیله نوک تیز شاخ ها به طرف مقابل وارد آید. ولی معمولاً فردی که مورد حمله واقع شده به کمک شاخ هایش حمله را دفع می کند و بدین ترتیب از مجروح شدن جلوگیری می کند. جراحات شدید موقعی وارد می شود که حمله از جانب (کنار) صورت گیرد. چنین جراحاتی در طبیعت به ندرت اتفاق می­افتد، ولی در اسارت و در یک مکان پر تراکم، غیر معمول نیست(حبیبی، 1991).

٣- شاخ زدن : هنگام شاخ زدن، حیوان چانه اش را به طرف گلویش کشیده، شاخ­هایش را پایین می گیرد و با قسمت برجسته شاخ هایش به حریف ضربه می زند. طرف مقابل با عرضه کردن شاخ هایش به سبک مشابهی ضربه را می گیرد و هر دو ممکن است این کار را بعد از این که یک بار برخورد شاخ صورت گرفت ادامه دهند.

۴- شاخ سایی: در این حالت، مبارزین شاخ ها را در حالی که نوک آنها به طرف بالا گرفته شده، نزدیک یکدیگر نگه می دارند. هنگامی که شاخ ها از ناحیه وسط به یکدیگر اصابت کردند، هر دو حیوان با حرکت دادن سر به بالا و پایین و بدون عقب راندن طرف مقابل شروع به مالش شاخ ها به یکدیگر می کنند. رفتار جنگیدن در آهو در این حالت همان طور که حلقه های شاخ ها به یکدیگر می سایند، صدای غژغژی تولید می شود.

۵- جنگ شاخ به شاخ: در رفتار جنگیدن در آهو جنگ شاخ به شاخ غالباً هنگامی رخ می دهد که یک نر قلمرو طلب با نر دیگری درگیر می شود. مبارزین با تمام نیرو می جنگند: با شاخ یکدیگر را به عقب می رانند، از سمت جلو به یکدیگر ضربه می زنند، سرهای خود را به اطراف چرخانده و یا جلو می رانند. بعد از شاخ به شاخ شدن، طرفین به عقب می جهند، به یکدیگر حمله ور شده و بار دیگر شاخ به شاخ می شوند و این عمل را چندین بار تکرار می کنند. هنگامی که مبارزین یکدیگر را به عقب می رانند، نیروی قابل توجهی بوسیله پاها به کار برده می شود. برای حفظ تعادل، پاهای جلویی از یکدیگر باز شده، در حالی که پاهای عقبی با اتکا به زمین نیروی لازم را مهیا می کنند.

۶- جنگ فتیله پیچ: این جنگ هنگامی اتفاق می افتد که شاخ ها داخل یکدیگر شده و تا حدی قفل گردیده­اند. حیوانات سرهای شان را از سمتی به سمت دیگر می­گردانند، در حالی که با پیچاندن گردن هایشان سعی دارند حریف خود را به زمین بزنند، در طول کشمکش گاهی پوزه آنها به اجبار به زمین می خورد. در طول درگیری شاخ ها؛ طرف ضعیف تر گاه به هوا می جهد تا شاخ هایش را از حالت قفل شدگی آزاد کند. چنین حرکاتی منجر به تکان شدید سر و بدن هر دو حیوان شده که ممکن است باعث شکستگی شاخ گردد.

۷- زورآزمایی : این عمل بعد از این که طرفین برای مدتی شاخ به شاخ شدند، روی می­دهد. حریفان تماس شاخ های خود را حفظ کرده و از جهیدن و یا جدا شدن شاخ ها از یکدیگر خودداری می کنند. فشار رو به جلو و با پاهای عقب حمله کننده اعمال می شود. هنگامی که یکی از طرفین، حریف خود را به عقب می راند، دیگری ابتدا چند قدم به عقب رفته و سپس شروع به فشار آوردن در جهت مخالف کرده، سعی می کند طرف مقابل را به عقب براند. اگر طرفین از نیروی مساوی برخوردار باشند، ممکن است پیش و پس رفتن ها برای مدت زیادی ادامه یابد. در طول مدتی که زورآزمایی شدت می گیرد، ممکن است یکی از طرفین حریف خود را در حالی که چهار پایش روی زمین سر می خورد، به عقب براند.

۸- جنگ گرد گردان : این جنگ هنگامی اتفاق می افتد که طرفین شاخ های خود را در یکدیگر قفل کرده و قادر به آزاد کردن آنها نیستند. در این حالت آنها در حالی که سرهای خود را در میان دارند در یک مسیر دایره ای و بر روی پاهای عقب خود می چرخند. وقتی که توانستند شاخ های خود را آزاد کنند ممکن است، جنگ از سر گرفته شود و یا یکی از حیوانات شروع به یورتمه رفتن به سمت حریف مقابل و تعقیب وی کند.

9- جنگ بالشتک هوا: در این جنگ، طرفین دور از یکدیگر ایستاده و با این سو و آن سو کشیدن بدن های خود و حرکت سر و گردن، یا حرکات دفاعی نظیر آنچه در جنگ شاخ به شاخ، جنگ فتیله پیچ و یا زورآزمایی انجام می دهند، حملات یکدیگر را از راه دور و بدون تماس بدن دفع می کنند، به طوری که به نظر می رسد بالشتی از هوا ما بين آنها وجود دارد (والتر ،۱۹۷۸). جنگ بالشت هوا ممكن است قبل از شروع یک درگیری که در آن برخورد شاخ و بدن وجود دارد و یا در وسط یک کشمکش اتفاق بیفتد. گاهی مبارزین این کار را به طور متوالی و بدون داشتن تماس فیزیکی انجام می دهند.

 آهوی هندی بیش ترین زمان را در جنگ بالشت هوا و حداقل زمان را در جنگ فتیله پیچ صرف می کند. جنگ بالشت هوا بین نرهای دارای قلمرو کاملا معمول است و شاخ بازی بین نیمه بالغين و نرهای بدون قلمرو و مشت بازی بین ماده ها و آهوان جوان رایج است. زمان جنگ بالشت هوا که طولانی ترین جنگ است 15/6 دقیقه است. زمان جنگیدن از یک دقیقه تا حدود ۶ دقیقه است. در صورت لزوم تکرار جنگیدند نرها مشاهده شده است و این گاهی به ۲ تا ۳ بار در روز می رسد. معمولاً بین نرهای دارای قلمرو برنده یا بازنده مشخصی در جنگ وجود ندارد. بعد از جنگ یکی یا هر دو آهو ناگهان دم خود را تند می­چرخاند و به سادگی بر می گردد و قدم می زند یا شروع به چرا کرده و دور از دیگری حرکت می کند (دوکیا ۲۰۰۲). با ایجاد قلمرو هر کدام یک یا چند ماده را در اختیار می گیرند. آهوی نر مرزهای قلمرو خود را با توده های مدفوع و ادرار علامت گذاری می نماید.

آهوی کوهی و آهوی اسپک نیز دارای قلمرو می باشند و این برای آهوان تامسون و گرانت نیز گزارش شده است.

در محیط محصور به دلیل این که آهوان میدان کمی برای فرار دارند ممکن است با ضربات شاخ پوست آنها پاره شده و یا در اثر برخورد با موانع آسیب ببینند. به منظور کاهش دادن صدمات ناشی از جنگیدن در محیط محصور شاخ آهوان نر حذف گردید. این عمل هیچ گونه تأثیر نامطلوبی روی تعیین نر اصلح و یا نتایج تولید مثلی نداشت. آهوان برای تعیین قلمرو و تعیین نر اصلح، پیشانی خود را به یکدیگر عرضه کرده و با فشار دادن پیشانی، زورآزمایی می کردند تا یکی از نرها شکست خورده محل را ترک کند و نر پیروز با ماده ها جفت گیری می کرد. این امر باعث حذف کلیه صدمات ناشی از شاخ در محیط محصور شد. این عمل قدم بزرگی در جهت پرورش متراکم آهو محسوب می شود. . آهوی نر در حین تعیین قلمرو ماده هایی را دنبال و آنها را به داخل قلمرو خود هدایت می نماید. پس از آن که آهوی نر قلمرو خود را تعیین کرد و تعدادی ماده را در اختیار گرفت رفتارهای جنسی آغاز می گردد. رفتارهای جنسی آهوی ایرانی نیز مطابق الگوهای رفتارهای جنسی دیگر آنتلوپ ها می باشد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی