باکتری های یرسينيا یک باکتری گرم منفی و بسیار رایج عامل یرسینیوز روده­ای می باشد که در انسان بسیار مهم است اما باعث عفونت­های انفرادی می گردد. بسیاری از موارد ابتلا در اثر بلع غذای آلوده به ویژه گوشت خوک می باشد و یرسینیوز سومین بیماری منتقله از راه غذا می باشد که باعث بیماری در برخی نواحی می­گردد. تمام سنین ممکن است درگیر شوند اما بیماری بیشتر مربوط به بچه ها و بالغین جوان است. در این مقاله به بیماری طاعون حیوان ، علایم طاعون در حیوانات و انسان ها می پردازیم.

باکتری یرسينيا انتروکولیتیکا

از باکتری های یرسينيا (علایم طاعون ) علایم تب، درد شکمی، اسهال (گاهی خونی) رایج است. شیوع بالینی در سگ و گربه مشخص نیست. می تواند کهنسال باشد و کمتر از ۱٪ – ۵٪ موارد از سگ­ها و گربه های سالم جدا شود و ایجاد شکل تجربی بیماری مقدور نیست. اگرچه از سگ­ها با حالت اسهال جدا شده است و نقش آن به عنوان بیماری زا مشخص نیست.  از علایم طاعون ممکن است در سگ های جوان بسیار بیماری زا باشد و بیماری با اسهال، مدفوع خونی و موکولی و تنسموس مشخص می شود. جداسازی سرووار یرسینیا انتروکولیتیکا از سگ­ها، گربه ­ها و انسان گزارش شده و احتمال انتقال زئونوز را نشان می­دهد. اطلاعات کمی در رابطه با احتمال گسترش عامل از حیوانات خانگی به انسان وجود دارد. حیوانات خانگی شاید بسیار به ندرت منبع عفونت انسان هستند اما نمی توان منکر ۱۰۰٪ این موضوع شد. انتقال باکتری از راه مدفوعی- دهانی است و می تواند از راه مدفوع دفع شود. پس تماس با مدفوع باید با دقت انجام پذیرد. بهداشت فردی رعایت شود و آلودگی محیطی از راه برداشت مدفوع از محیط رفع گردد.

یرسینیا پستيس

مقدمه

بیماری­های کمی در تاریخ بشر به اندازه­ی یرسینیا پستیس عامل طاعون مؤثر بوده اند. طاعون یکی از قدیمی­ترین بیماری های شناخته شده یرسینیا پستیس می باشد و نقش مهمی در بیماری های انسانی ایفا می کند. در حالی که امروزه چندان رایج نیست. یرسینیا پستیس امروزه عامل عفونت در انسان و حیوانات می باشد.

سبب شناسی

کوکوباسیل گرم منفی متعلق به خانوادهی انتروباکتریاسه است. سه واریانت ژنوتیپی مختلف ( Orientalis, antiqua, mediaevalis) دارند که هر کدام بیماری خاص خود را ایجاد می کنند.

طاعون

گسترش جغرافیایی و همه گیر شناسی

یرسینیا پستیس به صورت گسترده و جهانی وجود دارد و در بسیاری نواحی اندمیک می باشد. در نواحی استوایی و تحت استوایی رایج است از ۵۵ درجه ی شمالی تا ۶۰ درجه­ی جنوبی. اگرچه در این نواحی مناطق اندمیک و نیز مناطق فاقد طاعون دیده می شود.

یرسینیا پستیس نسبت به شرایط محیطی مقاوم نیست مانند نور خورشید و درجه حرارت بالا. استرالیا تنها مکانی می باشد که طاعون در آن دیده نشده است. بیشتر موارد مربوط به نواحی آسیا و آفریقاست. در شمال آمریکا، بیشتر موارد مربوط به جنوب غربی ایالات متحده به ویژه مکزیک، آریزونا، کلورادو و کالیفرنیا می باشد. رنج جغرافیایی در طی چرخه اند میک ثابت بوده است اما به بخشی از مناطق در طی بیماری اپیزوتیک گسترش یافته است. بیماری بیشتر فصلی است و بیشتر موارد مربوط به نیمکره ی شمالی بین ماه های مارچ تا اکتبر می باشد. یرسینیا پستیس در بسیاری از حیوانات به عنوان مخزن قرار می گیرد اما در ابتدا مربوط به جوندگان وحشی است.

٪۳۰ تا ۴۰٪ گونه جونده مختلف می توانند مخازن طبیعی دائمی باشند. باکتری یرسينيا بین جوندگان از راه کک منتقل می شود. برخی از مخازن طبیعی نسبت به طاعون مقاومند و می توانند به صورت مزمن بیماری را داشته باشد. حیوانات با آلودگی مزمن مخازن مهم هستند. شاید به دلیل تعداد ناقلین که می توانند آلوده کند. سایر مخازن طبیعی مانند سگ­ها، سنجاب ها بسیار حساسند و به نسبت ۱۰۰٪ دچار مرگ می شوند. عفونت انسانی در اثر گاز گرفتگی توسط کک آلوده می باشد. این امر بیشتر پس از مرگ رت­های آلوده ایجاد می شود زمانی که کک لاشه را برای برای پیدا کردن میزبان جدید ترک می کند. انتقال بین انسان ها از راه کک انسانی آلوده (Pulex irritans) از راه افراد یا انسان های آلوده ممکن است ایجاد شود. انتقال انسان به انسان باعث شکل طاعون ریوی می­شود که فرد قادر است باکتری را از راه آئروسل منتقل کند. هرچند انتقال انسان به انسان نادر است. گونه های درنده می توانند از راه بلع جانور آلوده مبتلا شوند. طاعون در حیوانات خانگی اهلی رایج نیست. عامل های اولیه به ویژه در مورد گربه ها شکار سپری کردن زمان در بیرون از خانه می باشد. مطالعه روی ۶۰ مورد گربه مبتلا به طاعون نشان می دهد که ۷۵٪ آنها از راه شکار مبتلا شده اند. پس از بلع جونده آلوده، باکتری یرسينيا پستیس در حنجره و حلق ۵۰٪ از سگ­ها و خون ۲۰٪ از آنها یافت شده است.

پژوهش های سرمی، شیوع ۲٪ طاعون در سگ­ها و ۳٪ در گربه ها در کالیفرنیا را مشخص کرده است. انتقال یرسینیا پستیس از حیوانات خانگی به انسان غیر رایج است و در این بین بیشتر در گربه ها دیده می­شود. از ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۸، ۲۳ مورد از طاعون انسانی از راه تنفس ریز قطره آلوده گربه ها تشخیص داده شده است. حدود ۲۵٪ این افراد دامپزشکان بودند و بقیه مربوط به افرادی بودند که از گربه های بیمار پرستاری می­کردند. ٪۲۰ مبتلایان مردند. عفونت پس از تماس مستقیم چهره به چهره، گاز گرفتگی، خراش و یا محل گربه بیمار صورت گرفته است. اگرچه همواره تفریق انتقال بیماری مشترک که از گربه ها منشأ می گیرند با مواردی که عفونت مربوط به کک­ها با منشأ جوندگان مشابه می­باشد مشخص نیست. کک گربه ها و سگ ها به عنوان ناقلین یرسینیا پستیس می باشند. اگرچه مشخص شده است که کلامیدیوفیلا فلیس می تواند ناقل باشد اگر چه نسبت به سایرین پتانسیل کمتری دارد. حیوانات خانگی به عنوان میزبانان با حد واسط هستند. سگ ها منابع عفونت هستند هرچند که توانایی آنها نسبت به گربه ها کمتر است. در مراکز نگهداری حیوانات خوابیدن در محلی که در گذشته سگ آلوده خوابیده است می تواند باعث بیماری شود. این امر نشان می­دهد که تماس مستقیم با سگ­ها به ویژه سگ­های بیمار خطر ابتلا به عفونت طاعون را افزایش می­دهد. برخورد با کک، سگ­ها و گربه ها احتمال ابتلا افراد به طاعون را در نواحی اندمیک در ایالات متحده افزایش می­دهد. سایر حیوانات خانگی در مراکز نگهداری مانند خرگوش میزبان مخزن نیستند اما می توانند در طی دوره اپیزوتیک مبتلا شوند. خطر سلامتی انسان در زمان تماس با خرگوش ها حداقل است. انتقال از راه فوریت ها مشخص نیست که شاید به دلیل دوام کم باکتری در محیط باشد. در انسان ۳ شکل بالینی بیماری وجود دارد. طاعون بابونیک، طاعون سپتی سمیک و طاعون پنومونیک.

طاعون بابونیک در نتیجه تماس غشاهای موکوسی و پوست با یرسینیا پستیس ایجاد می شود. پس از ابتلا یرسینیا پستیس توسط لنف به غدد لنفاوی برده شده و در آن جا یک واکنش آماسی فشرده صورت می گیرد. باکتریمی در خون ایجاد می­شود و باعث سپسیز، پنومونی و عفونت سایر سیستم های بدن می شود.

از علایم طاعون  سیستمیک می تواند پس از ایجاد شکل پوستی ایجاد شود. طاعون پنومونیک می تواند اولیه (از راه تنفس) یا ثانویه (از راه خون گسترده به ریه) ایجاد شود. در نوع اولیه یرسینیا پستیس از راه ریز قطره های آلوده وارد می شود و علایم طاعون سرفه می باشد که قادر به گسترش باکتری به فاصله m2 می باشد. از علایم طاعون پنومونیک ثانویه نیز از راه خون از ریه ها می باشد.

حیوانات

نشانه های بالینی باکتری یرسينيا

گربه ها مشابه انسان نسبت به طاعون حساسند شکل بابونیک، سپتی­سمیک یا پنومونیک را نشان می دهند. شکل بابونیک بسیار رایج بوده و نرخ مرگ و میر کمتری دارد. تب بالا، لنفادنوپاتی و هیدراتاسیون و هایپراستازی رایج است. درد در اثر لمس غدد لنفاوی بزرگ شده ایجاد می­شود. غدد لنفاوی در دیگر گربه ها تحت فکی، رتروفارنژیال و گردنی می باشد. طاعون سپتی سمیک از راه شوک سپتیک مشخص می شود. تب بالا، ضعف و کاهش فشار، استفراغ، بی اشتهایی، اسهال و تاکی­کاردی دیده می­شود. از علایم طاعون در گربه ها با تب بالا و نشانه های تنفسی و سیستمیک شدید هستند. ممکن است علایم طاعون وجود داشته باشد که ناشی از درگیری سایر اعضای بدن است اما رایج نیست. سگ نسبت به باکتری یرسينيا پستيس مقاومند و بیماری ضعیفی را نشان می دهند که از علایم طاعون در آن ها همراه با تب و لنفادنوپاتی می باشد.

تشخیص

طاعون باید در هر گربه تب دار در مناطق آندمیک در نظر گرفته شود و به ویژه در گربه هایی که در خارج خانه و در حال شکار هستند و دارای کک می باشند. تشخیص به دلیل احتمال انتقال بیماری مشترک ضروریست. جداسازی باکتری از خون یا نیدل آسپیره از بافت آلوده امکان پذیر است.

آزمایش سرمی امکان پذیر است. یک عیار پادتن قابل تشخیص نیست زیرا حیوانات در مناطق اندمیک ممکن است عیار بالایی داشته باشند. آزمون پادتن فلورسنت روی نمونه مستقیم اسمیر بهتر است. دامپزشکان نباید سعی کنند که یرسینیا پستیس را در خارج از شرایط آزمایشگاه کشت دهند باید اطمینان حاصل کنند که آزمایشگاه تشخیص مناسب برای جداسازی باکتری وجود داشته باشد. احتمال دارد انتقال نمونه به آزمایشگاه دولتی لازم باشد. آزمون یاخته شناسی ممکن است پیشنهاد شود. تشخیص جمعیت مونومورف با رنگ آمیزی ۲ قطبی و کوکوباسیل مهم است.

درمان

درمان باید بلافاصله پس از مشکوک شدن به طاعون انجام پذیرد. در حالت رایج یرسینیا پستیس و بسیاری از آنتی بیوتیک ها حساس است. یرسینیا پستیس به نظر می رسد به در شرایط آزمایشگاهی به بتا لاکتام­ها حساس و در شرایط آزمایشگاهی مقاوم است. جنتاماسین، کلرامفنیکل و یا انروفلوکساسین بیشتر مصرف می­شود. حداقل طول درمان ۲۱ روز و درمان تا پایان بهبود بالینی باید ادامه یابد. از درمان خوراکی باید دوری شود زیرا خطر گاز گرفتگی را کاهش می دهد. پیش آگهی متفاوت است و در صورت درمان مناسب پیش آگهی خوبی دارد. مطالعه روی ۱۱۹ مورد طاعون گربه نشان می دهد که درصد بهبود یافتگان ۳۳٪ می باشد که بیشتر مبتلا به شکل بابونیک بودند. پژوهش­های تجربی شامل تغذیه گربه با موش آلوده نشان می­دهد که ۵۰٪ مبتلایان بدون درمان آنتی بیوتیکی بهبود یافته اند. طاعون سپتی سمیک بیشتر کشنده است و بیشتر گربه ها ۱ تا ۲ روز پس از ابتلا می میرند. طاعون پنومونیک در بیشتر موارد کشنده است.

انسان

نشانه های بالینی

طاعون بابونیک شکل کلاسیک بیماری است. دوره نهفتگی ۲ تا ۶ روز و با تب ناگهانی، لرز، سردرد، درد عضلانی و درد در اطراف غدد لنفاوی موضعی همراه می باشد. غدد لنفاوی بلافاصله و به سرعت بزرگ می­شوند. غدد لنفاوی بزرگ تکی یا چندتایی ممکن است بی نهایت دردناک باشند. طاعون سیستمیک با نشانه های سپسیز باکتری­های گرم منفی مانند نشانه های گوارشی مثل استفراغ، اسهال و درد شکمی همراه می باشد. لنفادنوپاتی رایج نیست. نقص در چند اندام، DIC و بیماری حاد تنفسی ممکن است ایجاد شود.

پنومونی ثانویه، مننژیت یا عفونت سایر سیستم های بدن ایجاد می شود. طاعون پنومونیک بسیار کشنده می­باشد. از علایم طاعون می توان گفت پس از ۱ تا ۳ روز طول دوره­ی نهفتگی تب ناگهانی، لرز، سردرد، درد عضلانی، ضعف و درد قفسه سینه دیده می­شود. بیماری سریع گسترش یافته و درجات متفاوتی از سرفه، خون دماغ، درد سینه، سختی تنفس دیده می­شود. سرفه می تواند یرسینیا پستیس را از راه تماس نزدیک منتقل کند. حالت کمتر رایج، بیماری پوستی می باشد که باعث قرارگیری باکتری روی پوست یا غشاهای مولکولی می شود. سایر اختلالات موضعی می تواند ایجاد شود اما نادر است.

تشخیص

نشانه های بالینی در مناطق اندمیک که افراد در برخوردند دیده می شود. تشخيص تفريقي شامل جداسازی یرسینیا پستیس و یا محافظت سرمی می باشد. علایم طاعون را می توان با بررسی های یاخته شناسی و کشت خلط، خون و یا آسپیراسیون از غدد لنفاوی بزرگ و یا شستشوی حنجره توصیه می­شود. سایر مکان ها بر حسب نوع بیماری شامل شستشوی نای بیماران با نشانه های پنومونی و نمونه های CSF در بیماران مشکوک به مننژیت می­باشد.یکی دیگر از علایم طاعون میتوان گفت در موارد رایج بزرگی غدد لنفاوی دیده می­شود و آسپیره نمودن آنها با تزریق ml ۱- ۲ سالين ارجع می باشد. بررسی سرم شناسی بر مبنای افزایش عیار ۴ برابر آنتی ژن F1 یرسینیا پستیس از راه پاسیو از نمونه های سرم حاد برای ۴ تا ۶ هفته میباشد. الایزا IgG و IgM نیز استفاده می­شود. تشخیص می تواند بر پایه جداسازی آنتی ژن F1 یرسینیا پستیس برای آزمون فلورسنت آنتی بادی، با یک عیار پادتن باشد. آزمایش نمونه ها به روش فلورسنت آنتی بادی مستقیم نیز کاربردی است.

درمان آلودگی باکتری یرسينيا

درمان طاعون باید به محض مشکوک شدن به طاعون و مشاهده شواهد همه گیر شناسی و بالینی شروع شود. به نظر می رسد استرپتومایسین، آنتی بیوتیک مؤثر بر ضد یرسینیا پستیس به ویژه در موارد ابتلا به شکل پنومونیک باشد. جنتامایسین یک داروی دیگر می باشد که گاهی استفاده می شود. کلرامفنیکل نیز ممکن است جایگزین دیگری در درمان طاعون سپتی سمیک و یا بابونیک باشد و برای عفونت در نواحی می باشد که آمینوگلیکوزیدها پاسخگو نیستند (مثل موارد درگیری CNS، حفره جنب و چشم). در موارد غیر پیچیده طاعون از تتراسایکلین ها استفاده می شود. با وجود استفاده گسترده سولفانامیدها استفاده از این داروها در زمان شکل تب دار طولانی بیماری موارد پیچیده بیماری می باشد. فلوروکوئينولون ها در حیوانات استفاده می­شود و ممکن است در انسان مؤثر باشد. اگرچه اطلاعات درباره­ی درمان انسانی آنها محدود است. موارد مشکوک به طاعون با نشانه های تنفسی باید جدا شوند و افراد پر خطر باید درمان شده و در زمان تماس باید از دستکش، گاز، عینک، محافظ چشم و ماسک استفاده کنند. پیش آگهی به سبب نوع بیماری و زمان تشخیص متفاوت می باشد. در ایالات متحده بین ۱۹۹۷ تا ۱۹۸۰، ۲۴۷ مورد گزارش شده که ۱۵٪ مرگ و میر داشتند. عامل اصلی وابسته به مرگ تأخیر درمان و نیز تشخیص اولیه­ ی طاعون می باشد.

این موارد به ویژه مربوط به نواحی می باشد که بیماری در آن جا اندمیک نیست. مرگ در زمان نبود درمان ۵۰% – ۸۰٪ در شکل بابونیک تا ۱۰۰٪ در طاعون سپتی سمی می باشد. در طاعون بابونیک غیر پیچیده نشانه­های سیستمیک به سرعت با درمان نامناسب گسترش می یابد (شاید ظرف ۳ تا ۵ روز). بابون­ها شاید بزرگ و دردناک می­شوند. برش و درناژ آنها صورت می گیرد و این کار باید با دقت انجام پذیرد. طاعون پنومونیک بسیار جدی است و مرگ ظرف ۱۸ تا ۲۴ ساعت ایجاد می شود. در شروع نشانه های بالینی در برخی موارد درمان آنتی بیوتیکی پروفیلاکتیک توصیه می شود. این امر در زمان تماس مستقیم با بیماران دارای طاعون پنومونیک و یا تماس با مایعات بدنی و یا بافت های آلوده می باشد. تتراسایکلین ها، کلرامفینکل یا سولفانامید استفاده می شود. واکسن یرسینیا پستیس شکل کشته یا زنده تضعیف حدت یافته در دسترس است. اگرچه اینها باعث محافظت در برابر طاعون پنومونیک نمی شوند. مایه کوبی چندان مطلوب نیست. مایه کوبی بشر برای افراد پر خطر مثل کارگرانی که با حیوانات آلوده در تماس هستند به کار می رود. در حال حاضر هیچ توصیه برای مایه کوبی در افراد مناطق اندمیک برای جلوگیری از آسیب باکتری یرسينيا صورت نگرفته است.

پیشگیری از باکتری یرسينيا

منازل و محل های نگهداری

بیشترین خطر ابتلا انسان از راه حیوانات آلوده به ویژه گربه می باشد. همه ی گربه های آلوده به ویژه آنها که دارای کک آلوده هستند در مناطق اندمیک باید بیشتر شوند. باید از تماس سگ­ها و گربه ها با حیات وحش به ویژه در زمان شکار باعث کاهش انتقال مستقیم یرسینیا پستیس به حیوانات خانگی می شود. نگه داشتن گربه ها در داخل خانه خطر ابتلای آنها به کک را کاهش می دهد. واکسن در سگ­ها و گربه ها وجود ندارد. در زمانی که طاعون در یک فرد در مراکز نگهداری تشخیص داده می شود و تشخیص حیوانات خانگی مهم می باشد. آزمون سرم شناسی در حیوانات در زمان تشخیص موارد انسانی مفید می باشد. اگرچه آزمون سرم مثبت در موارد مشکوک می تواند منبع عفونت را تشخیص دهد. احتمال انتقال انسان به جانور وجود دارد. یرسینیا پستیس باید به صورت پروفلاکتیک از راه تتراسایکلین یاداکسی سایکلین درمان شود. در زمان ابتلای حیوانات خانگی به طاعون درمان پیشگیری در اثر تماس با انسان مفید می باشد. توجهات ویژه باید در صورت تماس به ویژه با گربه های مبتلا به طاعون و یا افرادی که توسط گربه دچار خراش یا گاز گرفتگی می شود انجام پذیرد. انسان هایی که در تماس با حیوانات مشکوک به طاعون باشند باید درمان شوند. سایر حیوانات باید درمان پیشگیری کننده داشته باشند. باید حیوانات خانگی مبتلا و مشکوک جدا شوند و درمان ۲ تا ۴ روز انجام پذیرد تا احتمال انتقال باکتری یرسينيا را کاهش دهند.

درمانگاه های دامپزشکی باکتری یرسينيا

در مورد بیماری طاعون حیوان می توان گفت تمام گربه ها با تب با منبع غير قابل تشخیص و یا لنفادنوپاتی رتروفارنژیال (در مناطق اندمیک) باید طاعون در نظر گرفته شود. از علایم طاعون در می توان گفت گربه هایی که سرفه می کنند با نشانه های تنفسی خطر بالایی برای ابتلا دارند. بیماری طاعون حیوان باید در درمانگاه دامپزشکی بررسی شوند و جدا شده و باید در زمان تماس با آنها از دستکش یا گان و یا ماسک صورت استفاده کرد. هر گونه گاز گرفتگی توسط حیوانات مشکوک به طاعون باید شسته شود و توجهات پزشکی روی آنها انجام پذیرد. ۴۸ – ۷۲ ساعت اول گاز گرفتگی بسیار مهم می باشد. درمان آنتی بیوتیکی باید برای جلوگیری از انتقال انجام پذیرد.

بیماری طاعون حیوان باید به دلیل حضور کک­ها بررسی شوند و تحت درمان قرار گیرند. درمان با پیرترین یا کربامات باید انجام پذیرد. در زمان جمع آوری نمونه از حیوانات مشکوک باید مراقبت های لازم انجام پذیرد. باید از نیدل های مناسب استفاده شود. درمان پیشگیری کننده به ویژه در زمان احتمال ابتلای دامپزشکان استفاده می شود. یرسینیا پستیس یک عامل بیوترورسیم می باشد. احتمال جداسازی درمان پیشگیری کننده به ویژه در زمان احتمال جداسازی یرسینیا پستیس در نواحی غیراندمیک کم می باشد و دامپزشکان به محض مشاهده اولین نمونه باید آن را گزارش دهند.

باکتری یرسينيا پسودوتوبرکلوزیس

یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس یک باکتری گرم منفی در انتروباکتریاسه می باشد و علت غیر رایج بیماری اسپورادیک و غیر اسپورادیک می باشدو عامل بیماری طاعون حیوان می باشد. گسترش جهانی دارد بیماری طاعون حیوان  در حیوانات خانگی و وحشی مثل خرگوش، جوندگان، آهو و پرندگان وجود دارد. درصد کمی از سگ­ها و گربه های دارای باکتری در مدفوع خود هستند. مطالعه ای در ژاپن دفع یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس را در 1/9 % از گربه ها و 3/6 % از سگ­ها نشان می­دهد و در نیوزلند 8/2 % از گربه های مورد مطالعه دارای باکتری هستند. یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس علت عفونت­های بالینی در حیوانات خانگی است.  باکتری بیماری طاعون حیوان عامل انتریت در سگ­ها و گربه ها می باشد. نشانه های بالینی می­تواند متغیر باشد و با نشانه های غیر اختصاصی مانند لرز، درد عضلانی، بی اشتهایی و استفراغ و آبسه موضعی در برخی نواحی مثل کبد، ریه یا کلیه ها دیده می­شود. در انسان­ها اختلالات بالینی رایج آدنیت مزانتریک می باشد. بیماری حاد شکمی که بیشتر شامل آپاندیس می باشد و یا تب و درد در ناحیه یک چهارم پایینی شکم دیده می شود. قرمزی و پلی آتریت کمتر رایج است. بیماری طاعون حیوان عفونت های خونی نادر است اما می تواند ایجاد شود. بیشتر افراد در برخورد ۵- ۱۶ سال سن دارند به ویژه در مردان سه برابر بیشتر از زنان می باشد. عفونت ها در اروپا در طی زمستان بیشتر می باشد. منبع عفونت دهانی – مدفوعی می باشد.

بیماری طاعون حیوان پرندگان و جوندگان حاملین یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس هستند و به نظر می رسد که گربه ها نقش مهمی در انتقال بیماری طاعون حیوان به ویژه به انسان ها دارند. اگرچه شواهدی در مورد انتقال بیماری انسان از راه حیوانات اندک است. یک گزارش در مورد عفونت کشنده در افرادی که در باغ هایی کار می کنند که در برخورد گربه های اسهال یا آلوده هستند به عنوان منبع عفونت دیده شده است. در یک مطالعه دیگر یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس در ۲ بچه ای که با خاک آلوده به مدفوع گربه ها دیده شده است. ارگانیسم می تواند در مناطقی با حیوانات اعم از جوندگان یافت شود به ویژه در مناطقی که گربه های آلوده وجود دارند، پس درمان باید انجام پذیرد. شیوع بیماری بسیار پایین می باشد و یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس در درصد کمی از حیوانات سالم یافت می­شود. احتمال انتقال بیماری مشترک از حیوانات خانگی وجود دارد. هیچ اطلاعاتی در مورد خطر انتقال  بیماری طاعون حیوان از حیوانات به انسان وجود ندارد. یرسینیا پسودوتوبرکلوزیس از راه مدفوعی- دهانی انتقال می یابد و از راه مدفوع حیوانات دفع می شود. رعایت قوانین بهداشتی در زمان تماس با مدفوع حیوانات بسیار مهم است. باید از تماس با مدفوع حیوانات دوری کرد و بایستی مسائل بهداشتی رعایت شود و آلودگی محیطی ناشی از مدفوع کاهش یابد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی