استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس یک باکتری کومنسال و عامل عفونت های فرصت طلب در سگ­ها و گربه ­هاست. در گذشته استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس به عنوان عامل مهم بالینی و رایج در استامینوکوک­های سگ سانان محسوب می شد اما امروزه مشخص شده که گزارش ها گذشته مربوط به استافیلوکوکوس اینترمدیوس در سگ­ها و گربه ها بسیار نزدیک وابسته به استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس بودند. استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس مقاوم به متی سیلین (MRSP) یک مشکل اساسی در حیوانات به ویژه سگ­ها هستند. عفونت انسان با استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس به ندرت گزارش شده است اما توانایی انتقال بیماری مشترک را دارد. در ادامه این مقاله به این بیماری بیشتر می پردازیم.

سبب شناسی

استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس یک باکتری کوآکولاز مثبت می باشد که بسیار شبیه به استافیلوکوکوس اینترمدیوس است.

همه گیر شناسی/ گسترش جغرافیایی

استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس یک کومنسال واقعی سگ سانان است که نسبت به کلونیزاسیون آن در سگ­های سالم %31- 68 می باشد. نسبت های بالاتر حدود ۱۰۰ در توله سگ­ها گزارش شده است. ممکن است درصد کلونیزاسیون در سگ­ها در رنج بالاتر باشد اگر جایگاه های چند گانه و روش های کشت استفاده شود پس گفته می شود که درصد بالایی از سگ­های سانان حاملين استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس هستند. باکتری در ۷۰ جایگاه مختلف بدن می تواند کلونیزه شود مهم ترین آنها ترشحات بینی یا حفره دهانی، پوست و موکوس پرینه است. بیشتر سگ­های کلونیزه فاقد نشانه های بالینی هستند اما عفونت فرصت طلب جایگاه های مختلف بدن ممکن است ایجاد شود به ویژه پوست و گوش. کلونیزاسیون در گربه های سالم کمتر است (٪22- 8/6) مشابه سگ­ها، عفونت های فرصت طلب می تواند گسترش یابد اما تأثیر کلونیزاسیون طولانی مدت بر خطر بیماری غیرمشخص است.

در سال های اخیر MRSP به طور گسترده در سگ­ها و گربه ها یافت می­شود که یک مشکل جدی در طب دامپزشکی حیوانات کوچک است و یکی از مواردی است که نیاز به اقدامات مهاری برای مهار بیماری دارد. MRSP در %۱-۵٪ از سگ­ها و ۱%-۲٪ از گربه های سالم یافت می­شود .MRSP یک بیماری زای فرصت طلب می­باشد و کلونیزاسیون آن دلیل بیماری نیست. ابتلا وابسته به MRSPهای متفاوت حساس به متی سیلین می باشد که باعث عفونت استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در سگ­ها گردد. گزارش­های محدودی از عفونت استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس یا استافیلوکوکوس اینترمدیوس کلونیزه در انسان ها وجود دارد. عفونت های وابسته به گاز گرفتن سگ در یک مطالعه استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در ۱۸٪ از ۲۴ مورد زخم ناشی از گاز گرفتگی دیده شده است. وجود باکتری در خون، پنومونی، عفونت­های گوش، زخم های پا، عفونت خط سفید و آبسه های مغزی نیز گزارش شده است. ارتباط انتقال بیماری با حیوانات بیشتر پیشنهاد شده است اما نادر است. در یک مورد استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس از کشت مایعات گوش یک بیمار واحد اوتیت خارجی و نیز سگ خانگی آن جدا شده است. کلونیزاسیون استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس نسبت به عفونت آن بیشتر ایجاد می شود اما غیر رایج است. در حدود 1% -4% در دامپزشکان و صاحبان حیوانات خانگی گزارش شده است. تماس با حیوانات خانگی شاید ریسک فاکتوری برای کلونیزاسیون استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در افراد است. در یک مطالعه ۴۴٪ از حیوانات و افراد ساکن در مراکز نگه­داری باکتری جداسازی گردید لذا گفته شده که حیوانات خانگی منبع کلونیزاسیون انسان هستند. این مطالعه هم چنین شستشوی دست­ها پس از تماس با حیوانات خانگی را توصیه می کند. درصد زیادی از کلونیزاسیون در صاحبان سگ­ها با پیودرم عمیق در مقایسه با سایرین دیده شده است. گزارش ها در مورد عفونت MRSP محدود است. عفونت­های MRSP در افراد با وجود باکتری در خون و یک نفر با پنومونی دیده شده اما در آنها تماس با سگ­ها گزارش نشده است. انتقال MRSP بین سگ­ها و مردم بر پایه ی برخی گزارش ها که در آنها افراد و کلینیسین ها و دامپزشکان در اثر تماس با سگ­ها آلوده شده اند دیده شده است. اما در هیچ کدام یک از این گزارش ها افراد دارای بیماری با نشانه های بالینی نیستند. شواهد قوی درمورد این که استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس قادر به انتقال از حیوانات به انسان در درمانگاه­های دامپزشکی و مراکز نگهداری حیوانات وجود دارد.

حیوانات

نشانه های بالینی

استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در موارد زیادی از پیودرم در سگ­ها و با نسبت کمتر در گربه ها وجود دارد. این باکتری قادر به ایجاد رنج وسیعی از عفونت ها مانند عفونت زخم، عفونت ناحیه ی جراحی، آرتریت سپتیک، استئومیلیت، عفونت مجاری ادراری، پریکاردیت، آبسه کبدی، پریتونیت و عفونت چشم می گردد. شدت بیماری بسیار متغیر می باشد. شکل کشنده و مهاجم عفونت ممکن است ایجاد شود اما غیر رایج است. شوک توکسیک کشنده و سلولیت وابسته به استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس گزارش شده است. فاسیای نکروزه نادر است اما ایجاد می شود به ویژه در ارتباط با استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس باکتری باعث عفونت بافت های نرم، پوست و گوش می گردد. عفونت های پس از جراحی به نظر می رسد بیشتر شایع شده است.

تشخیص

جداسازی استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس از نواحی آلوده استاندارد تشخیص است. به دلیل این که این ارگانیسم کومنسال رایج است. مراقبت های لازم نسبت جلوگیری از آلودگی با میکروفلور مقاوم باید انجام پذیرد. برخی از آزمایشگاه­های تشخیصی تنها تشخیص سطحی از استافیلوکوک­ها ارائه می دهند و به سادگی تنها موارد کواگولاز مثبت یا منفی را گزارش می دهند. اما تشخیص دقیق به ویژه در زمان بیماری بیماری مشترک و نیز انجام صحیح آنتی بیوتیک تراپی مهم می باشد. این تنها برای تفریق عوامل مقاوم به متی سیلین و نتایج منفی کاذب مهم می باشد.

درمان

درمان عفونت های استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس بسیار متغیر است و بسیار به شدت عفونت و جایگاه آن بستگی دارد. درمان آنتی بیوتیکی (موضعی، سیستمیک و یا درمان ترکیبی) بیشتر لازم می­شود. درمان برخی از عفونت­های MRSP پیچیده است زیرا مقاومت نسبت به پادتن در آنها بالاست. در حالت عمومی جدایه های MRSP از سگ­ها و گربه ها در مقایسه با MRSA نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاومند و در برخی شرایط گزینه های اندکی از آنتی بیوتیک ها برای درمان وجود دارند.

انسان

نشانه های بالینی

گزارش های محدودی از عفونت استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس وجود دارد پس انتظارات روشنی از نشانه­های بالینی آنها موجود نیست.

تشخیص

تشخیص استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس بر پایه ی کشت باکتری است. گاهی دیده شده که استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس می تواند به جای استافیلوکوکوس اورئوس به اشتباه گرفته شود. اما استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس باکتری کواگولاز مثبت در انسان می باشد. نبود تشخیص استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس گاهی گزارش شده است اما نادر است.

درمان

درمان عفونت های استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس برای درمان عفونت­های استافیلوکوکوس اورئوس ضروریست. درمان آنتی بیوتیکی حتماً باید انجام شود که بر اساس آزمون آنتی بیوگرام است.

پیشگیری

اطلاعات محدودی در رابطه با بیماری مشترک بودن و انتقال استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس وجود دارد. اگرچه شواهدی در مورد انتقال بین گونه ها و نیز مقاومت آنتی بیوتیکی آنها وجود دارد. در مراکز نگهداری باید از تماس با جایگاه های آلوده دوری گردد. نواحی آلوده باید توسط سدهای غیر قابل نفوذی پوشیده شود اما بیشتر اوقات این امر عملی نیست. تماس با ترشحات و غشاهای موکوسی نباید انجام پذیرد. روی بهداشت فردی باید تأکید گردد. شستشوی دست ها به نظر می رسد باعث کاهش کلونیزاسیون استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در صاحبان سگ­ها می­شود. در درمانگاه­های دامپزشکی سطح بالاتری از مهار عفونت توصیه می شود. بیشتر به دلیل کاهش خطر انتقال MRSP به حیوانات. بحث کمتری در ارتباط با انتقال بیماری مشترک وجود دارد اگرچه انتقال MRSP بین انسان و بیماران می تواند در بیمارستان های دامپزشکی ایجاد شود. جانور با عفونت MRSP باید جدا شوند در درمانگاه های دامپزشکی تا حد ممکن باید از تماس با آنها دوری شود و یا نهایت دقت انجام پذیرد. اطلاعات کمی در رابطه با مهار درباره ی حیوانات کلونیزه با MRSP وجود دارد. هیچ مدارکی در مورد نیاز بیشتر بر فعالیت های مهاری در مراکز نگهداری حیوانات وجود ندارد. هم چنین هیچ شواهدی در مورد نیاز به حذف کلونیزاسیون استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس وجود ندارد. حذف ارگانیسم کو منسال از زیستگاه اکولوژی آن ممکن است دشوار باشد. شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد حذف کلونیزاسیون از ابزار مهار می باشد و نیز به دلیل نقش اندک استافیلوکوکوس پسودواینترمدیوس در بیماری انسان و نیز پتانسیل مقاومت آن نسبت به آنتی بیوتیک ها منجر می شود. حداقل توصیه نسبت به حذف کلونیزاسیون انجام پذیرفته است. به جای آن بیشتر تمرکز بر پایه ی استفاده از روش­های رایج و عملیات مهار عفونت در مراکز نگهداری و درمانگاه های دامپزشکی استوار است.

استافیلوکوکوس شلفری

استافیلوکوکوس شلفری دارای ۲ تحت نوع می باشد که بر اساس تولید کوآگولاز از یکدیگر متمایز می شوند. استافیلوکوکس شلفرى شلفری کوآگولاز منفی است در حالی که استافیلوکوکوس شلفري کواگولانس، کوآگولاز مثبت می باشد. استافیلوکوکوس شلفری در انسان های سالم، سگ­ها، گربه ها یافت می شود و مشخص نیست که یک تروپیسم اختصاصی گونه داشته باشد یا خیر. در مقابل استافیلوکوکوس شلفری کوآگولانس برای اولین بار در سگ­ها يافت شد و شاید سگ­ها میزبانان طبیعی آن هستند. اگرچه در گربه ها هم گزارش شده است. هر ۲ تحت نوع در سگ­های سالم و بیمار به نرخ کمتر در گربه ها یافت می شوند. عفونت پوست رایج ترین اختلال بیماری است. مشابه سایر استاف­ها مقاومت به متی سیلین دیده می شود.

گزارش­ها زیادی از سویه های مقاوم به متی سیلین در سگ­ها و گربه ها به ویژه در حیوانات دارای پیودرم وجود دارد اما استافیلوکوکوس شلفری شلفری و استافیلوکوکوس شلفری کوآگولانس در حیوانات خانگی سالم یافت می شود. عفونت با سایر تحت گونه ها در انسان مشخص نیست و بیشتر شامل استافیلوکوکوس شلفری شلفری می­باشد. عفونت های فرصت طلب مانند عفونت پس از جراحی، ایمپلنت و عفونت زخم بسیار گزارش شده است. عفونت استافیلوکوکوس شلفری کوآگولانس به نظر نادر است. خطر بیماری بیماری مشترک با استافیلوکوکوس شلفری شلفری بسیار پایین است زیرا یک انسانی است و عامل نادر بیماری می باشد. مشابه آن خطر استافیلوکوکوس شلفری کوآگولانس بسیار پایین می باشد به دلیل گزارش های اندکی که درباره­ی عفونت انسانی وجود دارد. به نظر می رسد که سگ با اوتیت، منبع استافیلوکوکوس شلفری کوآگولانس اندوکاریت در افرادی با نقص سیستم ایمنی است. اگرچه هنوز دلیل محکمی برای آن وجود ندارد. دلایل درمورد انتقال بیماری مشترک وجود دارد اما بسیار پایین می باشد و بیشتر مربوط به افرادی با نقص سیستم ایمنی است. خطر در رابطه با سویه های مقاوم به متی سیلین بیشتر نیست. اگرچه درمان بسیار دشوار در رابطه با عفونت­های استافیلوکوکی مقاوم به متی سیلین نشان می­دهد که حتی با وجود خطر پایین انتقال باید تمهیداتی در برای کاهش خطر ابتلا اندیشیده شود. حیوانات با عفونت های استافیلوکوکوس شلفری مقاوم به متی سیلین باید با دقت حمل شوند و از تماس با نواحی آلوده دوری شود و بهداشت فردی نیز رعایت گردد. جداسازی حیوانات آلوده یا سایر روش های تهاجمی به نظر زیاد ضروری نمی باشد. تمهیدات مشابهی باید برای افراد دارای عفونت­های استافیلوکوکوس شلفری مقاوم به متی سیلین برای کاهش خطر انتقال به حیوانات خانگی اندیشیده شود. بررسی حیوانات خانگی از نظر کلونیزاسیون چندان توصیه نمی شود.

استافیلوکوکوس کنیس

مقدمه

استافیلوکوکوس کنیس یک استرپتوکوک بتاهمولتیک می باشد که می تواند بخشی از میکروفلور کومنسال در سگ­ها باشد. یک پاتوژن نادر انسانی است و با اینکه تنها ۱٪ از موارد استرپتوکوک جدا شده در یک پژوهش را تشکیل داده است اما می تواند علت رنج وسیعی از عفونت ها شامل بیماری های مهاجم باشد.

سبب شناسی

استافیلوکوکوس کنیس از استرپتوکوک­های گروه G لانسفیلید (GGS) می باشد. سایر اعضا این گروه شامل استرپتوکوکوس آنژینوسوس، استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه تحت گونه دیس گالاکتیه و استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه تحت گونه اکوئی سیمیلیس می باشد.

گسترش جغرافیایی و همه گیر شناسی

استافیلوکوکوس کنیس به صورت جهانی در جمعیت سگ­ها وجود دارد. اگرچه اطلاعات اندکی در دسترس می باشد. اگرچه به نظر می رسد سگ­ها به عنوان میزبانان مخزن اولیه هستند اما استافیلوکوکوس کنیس در سایر گونه ها مثل گربه و گاو هم یافت می شود. اطلاعات محدودی در رابطه با شیوع استافیلوکوکوس کنیس در حیوانات سالم وجود دارد. در یک مطالعه جداسازی استافیلوکوکوس کنیس از گوش خارجی 2% – 8% از سگ­های سالم گزارش شده است. کلونیزاسیون در مجاری ادراری- تناسلی و نیز مجاری فوقانی تنفسی در انسان شناسایی گردیده است اگرچه مشخص نیست که آنها یک کلونیزاسیون حقیقی هستند یا به صورت عفونت ترکیبی می­باشد.

عفونت انسان از راه گازگرفتگی سگ­ها گزارش شده است. در صورت نبود گاز گرفتی انتقال از سگ­ها یک تئوری می باشد اما ثابت نشده است. انتقال از راه تماس مستقیم با افراد کلونیزه و عفونی دیده می­شود.

حیوانات

نشانه های بالینی

با وجود کومنسال بودن استافیلوکوکوس کنیس یک بیماری زای فرصت طلب در سگ­ها و گربه هاست. بیشتر توجهات مربوط به فاسیای نکروزه می باشد و به نظر می رسد که استافیلوکوکوس کنیس یک عامل اولیه در این رابطه در سگ هاست. رابطه ای بین تجویز فلورکوئینولون و استافیلوکوکوس کنیس و فاسیای نکروزه وجود دارد. اندوکاریت، پریکاردیت، سندرم شوک توکسیک و سایر عفونت های فرصت طلب مانند اوتیت­های خارجی در سگ­ها گزارش شده است. عفونت پوست، مننژیت، سپسیز، سینوزیت، میوکاردیت، فاسیای نکروزه و آرتریت در گربه گزارش شده است.

تشخیص

کشت و آزمون های حساسیت سنجی از مناطق آلوده برای تشخیص عفونت استافیلوکوکوس کنیس به کار می رود. ردیابی رایج حیوانات خانگی برای کلونیزاسیون استافیلوکوکوس کنیس مطرح نیست. بررسی حیوانات خانگی می تواند به عنوان روش تشخیص به کار رود اما هنوز روش مشخص نیست. سوآب­های حلقی ایده آل می باشد البته می توان از سایر نواحی مانند پرینه، واژن و حفره های دهان هم استفاده کرد.

درمان

درمان حیوانات با عفونت های بالینی به جایگاه عفونت و حساسیت آنتی بیوتیکی سویه­ ی جدا شده بستگی دارد. بسیاری از جدایه ها به آنتی بیوتیک های مختلفی حساسند شامل پنی سیلین، مقاومت به تتراسایکلین، کلیندامایسین، جنتامایسین و انروفلوکساسین گزارش شده است. از مصرف فلوروکوئینولون­ها باید دوری کرد. درمان برای حذف کلونیزاسیون مانع از ایجاد بیماری در حیوانات و انتقال بیماری مشترک نمی شود. هیچ مدرکی در مورد این که حذف کلونیزاسیون موفقیت آمیز بوده یا مورد نیاز است وجود ندارد.

انسان

نشانه های بالینی

اطلاعات در رابطه با بیماری انسان به دلیل تشخیص خاص GGS محدود است. پیشنهاد شده است که ممکن است استافیلوکوکوس کنیس در بیماری انسان نقش داشته باشد. عفونت بافت نرم، مجاری ادرار، خون، استخوان، مننژیت و پنومونی گزارش شده است. عفونت کشنده ممکن است ایجاد شود.

تشخیص

کشت رایج نواحی عفونی برای تشخیص کاربرد دارد. تشخیص استافیلوکوکوس کنیس متغیر بوده و نیاز به تست های ژنوتیپی و بیوشیمیایی دارد. هیچ ضرورتی برای درمان بالینی موارد بیماری وجود ندارد اما می­تواند اطلاعات مفیدی برای تشخیص منابع عفونت ارائه دهد.

درمان

درمان عفونت های استافیلوکوکوس کنیس نسبت به سایر عفونت های استرپتوکوکی متفاوت نیست. درمان بر پایه­ ی عامل های عفونت و بیماری می باشد و نیز بر پایه ی اطلاعات حساسیت آنتی بیوتیکی می باشد. جدایه ها بیشتر نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک­ها حساسند مانند پنی سیلین. در عفونت های سطحی پوست ممکن است بهبودی بدون آنتی بیوتیک تراپی حادث شود.

پیشگیری

به عنوان یک بیماری زای فرصت طلب انسانی روشهای پیشگیری خاصی پیشنهاد نمی شود. چون استافیلوکوکوس کنیس یک بخشی از میکروفلور کومنسال در سگ هاست که می تواند به عنوان خطر برای افرادی که با سگ­ها سروکار دارند باشد. حذف باکتری کومنسال مشکل می باشد و هیچ راه حل مفیدی وجود ندارد. روش های بهداشت فردی رایج مانند شستشوی دست­ها مفید می باشد. تماس با حیوانات آلوده به استافیلوکوکوس کنیس می تواند باعث خطر شود زیرا رنج عفونت وسیع می­باشد به ویژه در رابطه با پوست و بافت های نرم. روش­های رایج در محل حیوانات عفونی باید استفاده شود مانند محدودیت تماس، شستشوی دست­ها پس از تماس و استفاده از سدهای غیر قابل نفوذ در صورت امکان این افراد باید بیشتر تحت مراقبت باشند. افراد دارای ضایعات پوستی باید از تماس مستقیم با نواحی آلوده و سگ­ها دوری کنند. هیچ شاخصی برای بررسی سگ­ها برای استافیلوکوکوس کنیس و یا افرادی که در برخورد حیوانات آلوده قرار می گیرند وجود ندارد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی