قناری ها امروزه اغلب در محیط­های بسته مانند ساختمانی در باغ یا نزدیک خانه و گاهی اوقات حتی داخل خانه در یک زیرزمین یا اتاق زیر شیروانی تولید مثل می کنند.برای جفت گیری، پرندگان در قفس های جفتگیری (cm40×40×50) به صورت جفت و تحت نوردهی مصنوعی نگهداری می شوند. در شیوه سنتی اروپایی، هر قفس دارای آب آشامیدنی، مخلوط دانه، غذای نرم، کف دریا، ماسه و مواد لانه سازی، دانه های تیمار شده و حمام است که به طور منظم تعویض می شوند. مناسب ترین لایه برای کف قفس، کاغذ مخصوص ساده یا تکه های کوچک چوب است. بعضی پرورش دهندگان قفس­هایی با کف سیمی بکار می برند. تمیز کردن سیم آسان است اما هنگام نشستن جوجه ها در کف قفس ممکن است به دلیل گیر کردن پاها به آنها آسیب برساند. در ادامه نکات مهمی در  تولید مثل قناری و جوجه کشی قناری بیان میگردد.

درون‌ریزی

تولید مثل قناری

امکانات جوجه کشی

برای جوجه کشی قناری در داخل بعضی از قفس های تولید مثل قناری ، جعبه زایمان قرار داده شده است در حالیکه در برخی دیگر، جعبه زایمان در خارج از قفس تعبیه شده است.

به منظور جمع آوری تخم­ها و نطفه سنجی آنها و همچنین بستن پای جوجه ها بهتر است جعبه زایمان خارج از قفس آویزان باشد. بعلاوه پرورش دهندگان متوجه شده اند که همراه گذاشتن جوجه ها با والدین در مقایسه با زمانی که از مادر گرفته شده اند به تولید جوجه های کمتر در هر سال منجر خواهد گردید و اگر تلاش شود والدین با وجود جوجه ها جفت گیری نمایند، تخم های حاصل ممکن است عقیم و بدون نطفه باشند، زیرا ممکن است جوجه ها به طریقی در فرایند جفت گیری دخالت نمایند.

همچنین ممکن است والدین پریشان و پراکنده شوند و به طور مناسبی بر روی تخمها نخوابند حتی احتمال دارد والدین آشفته شده، پر جوجه ها را بکنند یا به آنها چنگ انداخته و آنها را از خود برانند. برای حل این مشکل، جوجه ها باید در جلوی چشم والدین اما در حصار و محفظه ای جداگانه نگهداری شوند یعنی جایی بیرون از قفس و چسبیده به آن، باید قفس جوجه ها را آویزان نمود تا جوجه ها از لای سیم ها تغذیه شوند. اولین دسته از جوجه ها در قفسی تنها با یک دیواره نازک حاوی دو سوراخ به قطر ۲ سانتی متر در کنار والدین قرار داده می شوند.

به این ترتیب می توان والدین را برای دور بعدی تخمگذاری و جوجه کشی قناری موفقیت آمیز آماده کرد و همزمان تغذیه جوجه ها را تا زمان جدا کردنشان از مادر با استفاده از سوراخ های قفس ادامه داد.

در جوجه کشی قناری پس از جداسازی، جوجه ها در قفس های بزرگتر با همدیگر نگهداری می شوند و می توانند با یکدیگر تمرین پرواز کنند. چوب های نشیمن گاه برای جلوگیری از نوک زدن و پرکندن بسیار مهم است. اغلب اوقات یک نر مسن با جوجه ها قرار می دهند تا جوجه هایی که هنوز درخواست غذا دارند را تغذیه کند.

دوره جوجه کشی

اغلب پرورش دهندگان اروپایی، دوره روزانه نور را بطور مصنوعی طولانی می کنند. دلایل استفاده از تکنیک کاربرد نور عبارتند از:

1.کنترل دوره جوجه کشی قناری و شروع تولید مثل قناری قبل از فصل طبیعی جفت گیری (بیشترین حجم کار قبل از تعطیلات تابستان (مرداد) انجام می شود.

۲. آماده سازی جوجه ها به نمایشگاه های پایان سال (دوره پرریزی باید قبل از نمایش کامل شود)

٣. تولید جوجه های بیشتر در جوجه کشی قناری

(این روش­ها که برای افزایش سود دهی بکار می روند ممکن است برای پرندگان و بطور کلی سلامتی آنها مطلوب نباشد.)

جنبه های فنی نوردهی

طيف تابش نور در امواج بین nm در ماورابنفش و nm  در مادون قرمز قرار دارد. دامنه این طول موج به هفت دسته – دسته UV – C ,UV – B ,UV – Aنور مرئی ، IR – A ,IR – B ,IR – C تقسیم می­شود. دسته UV-Bدر نور طبیعی تبدیل چند مرحله ای ۷- دی هیدروکلسترول را به ۲5 و ۱ دی هیدروکله کلسیفرول (ویتامین) امکان پذیر می سازد که از طریق پوست جذب شده یا در حین تمیز کردن پر و بال بلعیده می شود.

ویتامین  برای متابولیسم کلسیم بسیار مهم است. اگر نور خورشید دریافت نشود، می توان از لامپ هایی با طیف نوری کامل جهت القای تولید ویتامین D در بدن بهره برد. همچنین آلودگی های محیطی را می توان با نور UV کاهش داد. طيف موثر برای غیر فعال کردن میکروارگانیسم ها در nm ۲6۵ به حداکثر می­رسد(جذب DNA). یک عامل مهم در صورتی که نور مصنوعی برای پرورش پرندگان فراهم شود، نوع اشعه تولید شده توسط لامپ ها است.

روشنایی

حداقل روشنایی ( lux ۱۰۰۰ تا ۵۰۰) مورد نیاز است (لوکس = لومن بر متر مربع). لومن شاخص نور تولید شده توسط منبع نور در هر ثانیه را نشان می­دهد. جمع کردن لومن کلیه لامپ­های موجود در اتاق پرورش و تقسیم آنها بر فضای متر مربع اتاق میزان لوکس را مشخص می­نماید. نور خورشید تقریباً ۱۰۰۰۰۰ لوکس تولید می کند.

فرکانس

لامپ­های معمولی فلورسنت نور مداوم تولید نمی کند، بلکه همانند استروبوسکوپ در هر ثانیه تقریباً ۵۰ بار (HZ50) چشمک می زند. چشم انسان نمی تواند این فرکانس را تشخیص دهد و به همین دلیل تأثیر آن بر رفتار پرندگان کاملاً شناخته شده نیست. مطالعات اخیر نشان می دهد پرندگان قدرت تفکیکی تا ۱6۰ فریم در ثانیه را دارند.

تأثیر استروبوسکوپیک نور فلورسنت ممکن است باعث استرس شده و اثر منفی بر شرایط عمومی پرنده داشته باشد. اگر به طور همزمان لامپ های بسیاری بکار رود یا ترکیبی از لامپ های فلورسنت و لامپ­های حبابی استفاده شود، اثر استریوسکوپیک چندان مشخص نخواهد بود. تازه ترین پیشرفت در این زمینه تولید لامپ HF (فرکانس بالا) است. این لامپ ها فرکانس Hz۲۸۰۰۰ داشته و با عمر و دوام بیشتر، امکان کاهش تولید نور نیز دارند. وقتی از نور مصنوعی استفاده می شود، برای شبیه سازی طلوع و غروب خورشید یک کاهنده نور نیز باید بکار برده شود. در بلژیک %۹۲ پرورش دهندگان از لامپ­های فلورسنت و ٪۸ از لامپ های حبابی استفاده می کنند.

دمای رنگ

دمای رنگ یک معیار برای توصیف نور گرم یا سرد بوده و به صورت درجه کلوین بیان می شود. نمونه هایی از دمای رنگ، سفید تابان (K۲۷۰۰)، سفید گرم (K ۳۰۰۰)، سفید سرد (K 4۰۰۰)، نور روز (۵۰۰۰K) و نورخنک (K6۵۰۰) می باشند. هرچه دمای رنگ نور بالاتر باشد (درجات بالاتر کلوین)، رنگ نور آبی تر می­شود و اشعه UV بیشتری تولید می شود. لذا نور خنک مطلوب است.

دمای نور محیط

لامپ­های فلورسنت بالاترین خروجی نور را دارند. این لامپ ها بسیار حساس به دما هستند. در دمای پایین محیط، گازهای بافر داخل لامپ تجزیه شده و خروجی نور، کمتر خواهد شد. بنابراین در صورت وجود چنین مشکلاتی، استفاده همزمان از لامپ های متعدد توصیه می شود.

نورهای شب

هنگام شب مقدار اندکی نور (W 7) اثر آرامبخش دارد. اگر یک پرنده از جایش بپرد یا به گونه ای تحریک شود، اندکی نور، بازیابی نشیمن گاه پرنده را امکان پذیر می سازد.

تحریک دوره نوری

دوره نور نسبت نور به تاریکی است. مثلاً نسبت 9: 15به معنی ۱۵ ساعت نور و ۹ ساعت تاریکی می باشد. در پرنده هانی که از مناطقی با تغییرات فصلی نشات گرفته اند، دوره نوری اهمیت بیشتری دارد. در پرندگانی با خاستگاه مناطق معتدل مثل قناری­ها، توسعه تخمدان و رشد بیضه با تناسبی از افزایش طول روز، وجود جفت و آشیانه تخمگذاری هماهنگ و مرتبط است.

روش طبیعی فیزیولوژیک برای تحریک دوره نوری چنین توصیف شده است. گیرنده های نوری شبکیه، تحریک محیطی را از طریق عصب نوری به هیپوتالاموس می رسانند، هیپوتالاموس با رها کردن هورمون­های خویش باعث تحریک هیپوفیز قدامی و تولید گونادوتروپین ها می شود که نتیجه آن تحریک غدد جنسی برای تولید هورمون­های جنسی است. عامل دیگری که می تواند هیپوتالاموس را تحریک کند، وجود پرتوهای نورهائی است که به استخوان اسفنجی سر نفوذ می نماید.

این عوامل محرک در تولید مثل قناری است که ، رشد اندازه بیضه در پرنده نر (تا پنج برابر) و نیز تولید اسپرم بارور را تقویت می کند. در پرنده ماده، گسترش و رشد چشمگیر تخمدان ها و رشد فولیکولی رخ می دهد. تجربه نشان می دهد قناری­های نر در مقایسه با قناری های ماده، نیازمند تابش نسبتاً طولانی تر نور روز می باشند. با دو هفته قرار دادن زودهنگام و جداگانه پرنده های نو مشاهده خیلی زود در برابر نور تحریک می شوند. دلیل اینکه نرها به یک دوره طولانی تر آماده سازی نیاز دارند احتمالاً از این حقیقت ناشی می شود که در طبیعت نرها محرک های بیشتری چون آواز یک نر دیگر در هنگام مشخص کردن قلمرو یا جلب نظر جفت دریافت می کنند. این محرک­ها در پرورش و جفت گیری مصنوعی ، اغلب اوقات وجود ندارند.

نقش نور طول روز

اکثر مشکلات پرورش قناری از خطاهای دستکاری در چرخه نور ناشی می شود. قناریها حداقل به ۱4 تا ۱۵ ساعت نور برای شروع جفت گیری، لانه سازی و تخمگذاری نیاز دارند. با این میزان نور، قناری ها می توانند جوجه ها را به میزان کافی غذا بدهند و آنها را به خوبی بزرگ کنند. همچنین چرخه نور، عامل اصلی پایداری جفت گیری می باشد. اگر طول نور روز دستخوش تغییر و نوسان باشد ممکن است پرندگان محرک­های هورمونی متضاد دریافت کنند و بازخورد درون ریز منفی داشته باشند که نتیجه آن ممکن است پرریزی زود هنگام باشد یا ترک جفت گیری باشد. دو روش برای دستکاری طول روز وجود دارد.

افزایش تدریجی طول نور روز

با استفاده از این تکنیک، طول نور روز به طور تدریجی و بر مبنای هفتگی افزایش می یابد. با توجه به سرعت انجام کار، می توان یک دوره ۲ ماهه اختیار کرد و طول روز طبیعی ۸ تا ۱۰ ساعته را به ۱5 ساعت گسترش داد. اگر بطور هفتگی ۵۰ دقیقه اضافه شود (5 دقیقه اضافی در هر روز)، تقریباً ۱۰ هفته زمان برای کسب نتیجه لازم است. یعنی قبل از آغاز جفتگیری پرورش دهنده به ۲ تا ۳ ماه زمان آماده سازی نیاز دارد. افزایش تدریجی طول روز به تحریک طبیعی بسیار شبیه است و بیش از %۸۰ پرورش دهندگان از این روش استفاده می کنند. به نظر می رسد ایده آل مطلوب، پانزده ساعت طول نور روز باشد زیرا زمانی که طول نور روز تا ۱۷ ساعت افزایش یابد، نتایج ضعیف سالانه از جفتگیری؛ تولید نسل و آمار بالای مرگ و میر جوجه ها رخ می­دهد.

افزایش فوری به طول کامل نور روز

طول نور روز را می توان به طور ناگهانی از ۱۰ به ۱۵ ساعت افزایش داد. در این شرایط، پرنده ها پس از 3 – 4 هفته به شرایط جفتگیری می رسند، اما اغلب نمی توانند نتایج خوب را در طول فصل جفتگیری حفظ و ادامه دهند. با این حال بعضی از پرورش دهندگان در این روش نتایج خوبی داشته اند. افزایش ناگهانی طول مدت نور تقریباً توسط % ۱۰ پرورش دهندگان کاربرد دارد و اغلب به نطفه داریکم دسته اول تخم ها، مرگ و میر بالای ماده ها منجر می شود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی