یکی دیگر از بیماری شایع بین طیور بیماری گامبورو می باشد . این بیماری باعث تلفات زیاد در گله می شود. برای تشخیص به موقع ، پیشگیری و همچنین درمان این بیماری باید علائم بالینی آن را شناخت در ادامه به طور مفصل به راهای انتفال ، علائم و راهای درمان بیماری گامبورو می پردازیم.

گامبورو 

بیماری گامبورو یک بیماری حاد و واگیردار ویروسی پرندگان می باشد که باعث تخریب سلولهای لنفوسیت بورس و همچنین سایر ارگانهای لنفوئیدی می شود.
این بیماری یکی از شایع ترین بیماریهای طیور در نقاط مختلف دنیا می باشد.
اگر چه بیماری تحت بالینی آن در خیلی از موارد تشخیص داده نمی شود. جوجه های جوان مبتلا به بیماری پاسخ ایمنی ضعیف نسبت به واکسیناسیون نشان می دهند و هچنین به عفونتهای ثانویه بسیار حساس می شوند.
ویروس گامبورو مقاوم است و نسبت به خیلی از ضدعفونی کننده های رایج مقاوم می­باشد و در سالن پرورش طیور می تواند تا ۴ ماه زنده بماند و اگر مزرعه ای آلوده به ویروس شود ممکن است در دوره­های متوالی علایم بیماری در گله مشاهده گردد. ویروس کامبورو از طریق مدفوع، غذا و آب انتقال پیدا می کند و پرندگان بابلعیدن ویروس آلوده می گردند. ویروس گامبورو ویروس مقاومی است و به راحتی توسط پرسنل، تجهیزات و دان قابل انتقال می باشد.

بیماری گامبورو به دو شکل جوجه ها را درگیر می کند.
یکی از آنها مشکل تحت بالینی بیماری گامبورو است که اگر جوجه در سنین قبل از سه هفتگی درگیر شود علایم بالینی بیماری مشاهده نمی گردد ولی به شدت باعث تضعیف سیستم ایمنی جوجه می۔گردد.

گامبوروتحت بالینی یکی ازمشکلات مهم اقتصادی درواحدهای آلوده به ویروس میباشد. گامبوروتحت بالینی رادرطیورگوشتی که بهصورت متراکم پرورش داده میشونداغلب میتواندیدکه باعث کاهش رشد،بالابردنضریب تبدیل وتلفات زیادوایجادحساسیت به واکسنهای تنفسی در گله می شود در واحدهایی که به ویروس گامبورو آلوده هستند، پرندگان در سنین اولیه زندگی مبتلا می شوند و بیماری به صورت تحت بالینی و بدون علایم ایجاد می گردد که باعث کاهش رشد و بهره وری در گله می شود. شکل بالینی بیماری گامبوروعموماًبالاترازسه هفته خود را نشان میدهد یعنی گله بعد از سه هفتگی به ویروس آلوده میشود که در این شرایط تلفات و علایم بیماری گامبورو ناگهانی خود را نشان میدهند.

علایم بالینی شامل خشکی بدن، کسلی جوجه و ژولیده شدن پرها و در کالبدگشایی، بورس پرندگان تخریب و تورم و خونریزی دارند. تورم و پرخونی بورس همراه ترشحات ژلاتینی زردرنگ در سطوح سروزی بورس و نقاط نکروز بافتی را نیز می­توان دید ۵ روز بعد از درگیری، بورس کوچک و آتروفی می گردد همچنین نکروز و تخریب بافتی در سایر ارگانهای لنفاوی مثل طحال و غدد هاردین وتونسیلهای سکوم دیده شوند. ویروس گامبورو باعث اختلال در سیستم انعقادخون پرنده میشود و باعث می گردد تا نقاط خونریزی در عظلات سینه و ران مشاهده گردد. در کالبد گشایی از تلفات و یا پرندگانی که به شدت درگیر هستند تورم کلیه ها دیده میشود که به خاطر خشکی بدن و کم آب شدن بدن پرنده می باشد و ویروس گامبورو به صورت مستقیم اثری روی کلیه ها ندارد.

پرندگان زیر ۳ هفته علایم بالینی ندارند و پرندگان بالای ۳ هفته علایم بالینی نشان میدهند در سنین زیر سه هفته به خاطر وجود ایمنی مادری بیماری گامبورو به صورت تحت بالینی بروز می کند و علائم بیماری مشاهده نمی گردد. که برای تشخیص بیماری از روشهای هیستوپاتولوژی بورس یا جداکردن ویروس باید کمک گرفت. برای کنترل بیماری گامبورو باید یک برنامه واکسیناسیون دقیق بر علیه بیماری گامبورو در گله مادر انجام داد تا ایمنی مادری یکنواخت و مناسب به جوجه ها انتقال یابد و همچنین رعایت بهداشت و قرنطینه و اجرای یک برنامه واکسیناسیون خوب علیه بیماری در گله گوشتی را در نظر گرفت.

یکی از مسائل بسیار مهم در کنترل بیماری گامبورو دارا بودن ایمنی مادری قابل قبول و یکنواخت در گله گوشتی است. یعنی ایمنی تولید شده در مرغ مادر به جوجه منتقل میشود و اگر این سطح ایمنی در حد قابل قبول باشد، باعث می گردد تا در هفته های اول زندگی پرندگان به بیماری مقاوم باشند برای مثال یک برنامه خوب جهت ایجاد ایمنی مناسب در گله مادر و انتقال آن به جوجه ها عبارتند از : تجویز واکسن زنده در روزهای ۱۵ و ۳۰، همچنین تجویز واکسن کشته گامبورو در روزهای ۸۵ و ۱۲۰ (تجویز واکسن کشته گامبورو در سنین ۳۸ و ۴۵ هفتگی در گله هایی که ایمنی مناسب و یکنواخت ندارند)

از موارد مهم دیگر در کنترل بیماری گامبورو در گله های طیور، کنترل انتقال آلودگی از طریق اجرای مراحل ایمنی زیستی می باشد. ترکیبات ضدعفونی کننده مثل فنل یا فرم آلدئید اثر بسیار مناسبی برای از بین بردن ویورس گامبورو دارند. بهداشت و قرنطینه مناسب باعث جلوگیری از آلوده شدن واحد پرورش می شود از نکات مهم دیگر در کنترل بیماری گامبورو اجرای برنامه دقیق واکسیناسیون برای کار بیماری کلینیکی گامبورو است.

زمان واکسیناسیون گله بستگی کامل به میزان تیتر آنتی بادی مادری انتقال یافته به جوجه ها دارد. اگر در زمان واکسیناسیون میزان آنتی بادی مادری بالا باشد، باعث خنثی شدن واکسن می شود پس زمانی واکسیناسیون مؤثر است که جوجه ها حساس به بیماری شده باشند و نیز ایمنی مادری کاهش یافته باشد و از طرفی اگر در این حالت گله به ویروس وحشی آلوده شود، دیگر واکسن اثری ندارد پس از واکسیناسیون ۱۰ الى ۱۲ روز لازم است تا جوجه ها حساس هستند و از طرفی ویروسهای وحشی اگر در گله وجود داشته باشند، می توانند سد ایمنی مادری را بشکنند و اگر گله به ویروس بیماری آلوده شود برنامه واکسیناسیون نمی تواند گله را علیه بیماری محافظت کند. پس می توان نتیجه گرفت نقش قرنطینه و بهداشت واحد در هفته های اول زندگی بسیار حائز اهمیت می باشد. اگر تیتر ایمنی مادری گله گوشتی یکنواخت نباشد، باید چند نوبت واکسن گامبورو تجویز گردد، مثلاً در یک روزگی و چهارده روزگی تجویز چند نوبت واکسن گامبورو در مواردی توصیه می گردد که تیتر ایمنی مادری گله یکنواخت نباشد یا گله هایی که از چند واحد مرغ مادر خریداری می شوند. همچنین تحقیقات اخیر نشان دادند که حتی در گله های مادری که تیتر ایمنی یکنواختی دارند جوجه های تولیدی آنها تیتر ایمنی متفاوتی دارند و ممکن است خیلی از جوجه ها تیتر ایمنی مادری کم يا اصلا نداشته باشند.

برنامه واکسیناسیون یک روزگی ممکن است برای جوجه هایی که تیتر ایمنی بالا دارند مزیت کمی به همراه داشته باشد ولی این برنامه کمک می کند تا آن دسته که تیتر ایمنی کمی دارند از بیماری محافظت شوند. بنابراین گله را از درگیری زود هنگام با ویروس وحشی نجات داده و همچنین جلوی رشد و تولید ویروس وحشی را در گله می گیرد و از انتقال به پرندگان دیگر جلوگیری می کند. برای کنترل بیماری گامبورو سه اصل مهم را باید رعایت کرد ایمنی مادری مناسب، بهداشت و قرنطینه خوب در گله و اجرای برنامه واکسیناسیون دقیق.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی