0

آشنایی با استعلام سولفونامیدها و افزایش قدرت آن

برای آشنایی با استعلام سولفونامیدها و افزایش قدرت آن و نیتروفوران­ها پست زیر را مطالعه بفرمایید. سولفونامیدها شامل دسته بزرگی از داروهای سنتتیک می شوند که بسیاری از آنها در کنترل بیماری ها در انسان و حیوانات و طيور مورد استعمال دارند سولفونامیدی که در پرندگان بکار می رود به SULFAQUINOXALINE و SULFAMETHAZINEو ESB3 و SULFADIMETHOXINE و SULFATHIAZOLE محدود می شود.

سولفونامیدها

آشنایی با استعلام سولفونامیدها و افزایش قدرت آن

سولفونامیدها به عنوان جلوگیری کننده های (PARA AMINO BENZOIC. ACID) عمل می کنند.

PABA برای سنتز اسیدفولیک مورد نیاز است در میکرب­های حساس سولفوناميدها استعمال PABA را مانع می شوند و بدین ترتیب افزایش سلولی حادث نمی شود از طرفی دیگر افزایش PABA با اثر سولفونامید تداخل می کند.

سولفاکينوکسالین و سولفامتازین تولید تخم مرغ را کاهش می دهند سولفونامیدهای دیگر کاملاً بی خطر هستند سولفونامیدها به شرح زیر مورد مطالعه قرار می گیرند.

سولفاکینوکسالین – این دارو متجاوز از ۴۰ سال پیش شناخته شده و خیلی سریع در کنترل کوکسیدیوز و وبای طیور مورد استعمال پیدا کرده است.

دارو به وسیله هموگلبین های خونی (در اثر جذب) آماده می شود و بقایای آن ممکن است در سرم خون بعد از ۱۲ ساعت از زمان کشیده شدن به داخل سلول ها تشخیص داده شود. تجویز دارو در غذا به نسبت 0125/0 درصد یا حدود 10/0 تا 05/0 درصد غذا و یا 05/0 تا 025/0 درصد در آب صورت می گیرد و هرگاه تجویز دارو به این اندازه زیاد ادامه یابد ممکن است سبب مسمومیت بشود.

پرندگان تحت درمان برای ۲ تا ۳ روز از دارو استفاده کرده و سپس ۲-۳ روز دارو مصرف نمی کنند و بعد درمان داروئی در صورتی که لازم باشد ادامه پیدا می کند.

حد ایمنی بین میزان کافی و میزان ایجاد کننده مسمومیت با سولفاکینوکسالین کم است؟ و هیچگاه نباید میزان دارو بیشتر از 10 /0 درصد در غذا و 05/0 درصد در آب باشد.

این دارو روی مایت پرندگان شمالی موقعی که به میزان 033/0 درصد در غذا تجویز می شود مؤثر است.

در سال­های پیش تجویز سولفاکينوکسالین در جوجه ها همان طور که شرح داده شد بی خطر بوده است تدریجاً اثرات سمی همراه با تجویز این دارو به وجود آمده است. اثر مسمومیت اختصاصی ایجاد کم خونی هموراژیک ثانویه است.

پرندگان بیمار پژمرده و رنگ پریده ضعیف و کم خون شده و می میرند این اثر دارو که بدین ترتیب مورد مطالعه قرار گرفت غير ثابت و غیرقابل پیش بینی است و علت آن نامشخص است اما مربوط به اثر مستقیم مسمومیت سولفونامیدی نمی باشد.

عوامل غیر مشخصی که در این مورد همراهی می کند شناخته نشده اند. خطر بیشتر در پرندگان بالغ و نیمه بالغ است و در جوجه ها خطر کمتر است و بیشتر جوجه خروس­ها در معرض خطر قرار دارند پولت­ها کمتر در معرض خطر می باشند از نقطه نظر این خطر استعمال سولفاکينوکسالین در طیور نیمه بالغ و بالغ بایستی با احتياط صورت گیرد.

تجویز دارو کاملاً در بوقلمون­ها هنوز بی خطر است.

آشنایی با استعلام سولفونامیدها و افزایش قدرت آن نیتروفوران­ها

سولفامتازين (SULMET)

سولفاکینوکسالین بر مبنای گرم به گرم ۴ برابر سولفامتازین مؤثر می باشد و احتمالاً این دارو بایستی بعنوان داروی مستقل تلقی شود که بطور تنها مصرف می گردد.

سولفامتوکسین ( ROFENAID , AGRIBON )

روفنید (پیش آمیخته غذائی) شامل 5/113 گرم سولفادی متوکسین و 1/68 گرم اورمتوپریم در هر پوند می­باشد. اورمتوپریم اثر سولفونامید را افزایش می دهد.

اگریبون به صورت دز قابل حل در آب تنها سولفادی متوکسین می باشد. سولفادی متوکسین احتمالاً سولفونامید انتخابی در طیور می باشد کمتر ایجاد مسمومیت می کند. خطر کم خونی ثانویه به خوبی روشن نشده است و این خطر در مقایسه با سولفاکینوکسالین یا سولفامتازین کمتر است. سولفادی متوکسین در استعمالش به عنوان داروی درمانی روی تولید اثری ندارد. به علاوه سوش­های پاستورلا مولتیسیدا که نسبت به سولفاکینوکسالین مقاوم هستند ممکن است به سولفادی متوکسین حساس باشند.

ESB3

اطلاعات مربوطه به این سولفامید محدود است. قسمت آن خود مستقلاً یک فاکتور محدود کننده محسوب می شود. مسمومیت ناشی از مصرف آن خیلی کم است. استفاده از آن در پرندگان بی خطر است فقط به صورت درهای قابل حل در آب وجود دارد.

سولفاتیازول

این دارو سولفونامید ضعیف تری است و مصرف آن برای درمان کوریزای عفونی طيور محدود شده است. سولفادی متوکسین به نظر می رسد بهتر باشد.

بهترین انتخاب – کوکسیدیوز – غیر از سولفاتيازول تمام سولفونامیدها روی تمام کوکسیدی ها در پرندگان اهلی موثر هستند. درمان بایستی ۲ تا ۳روز انجام شود و در صورت لزوم ۲-۳ روز دیگر ادامه یابد و اگر لازم باشد درمان ادامه پیدا می کند.

روفنید ممکن است در درمان کوکسیدیوز بوقلمون­ها از ارزش و اعتبار ویژه برخوردار باشد زیرا داروی اخیرالذکر در درمان کلی فرم سالمونلا و سروتیپ­های آریزونائی نیز مؤثر است. در وبای طیور سولفادی متوکسین یا ESB3 تجویز می شود. بسیاری از سوش­های پاستورلامولتیسیدا در برابر سولفاکینوکسالین مقاوم شده اند اما هنوز به این گونه سولفامیدها حساس هستند. درمان بایستی برای مدت ۵ تا ۷ روز ادامه یابد و گاه تا رشد کامل گله به عنوان درمان کامل مصرف می گردد. برای ریشه کنی بیماری بایستی در مان به طور مداوم برای مدت ۴ هفته یا بیشتر انجام شود. اگر یبون به صورت در انتخابی تهیه شده است.

در کوریزای عفونی برای مدت ۵ تا ۷ روز تارشد گله مصرف می شود احتمالاً سولفادی متوکسین ترجیح داده می شود. به علت عود بیماری ممکن است مصرف دارو ادامه یابد.

انتخاب خوب – پولوروم – تیفوئید – سالمونلوز و عفونت اریزونائی سولفوناميدها عالی ترین انتخاب در درمان پولوروم – تیفوئید می باشند زیرا می توان آنها را به وسیله آب در اختیار طيور قرار داد. آنتی بیوتیک ها احتمالاً برای درمان پاراتیفوئید عالی هستند. ارزش سولفونامیدها در رابطه با کنترل عفونت اریزونائی در بوقلمون­ها به طور آشکار مشخص نشده است.

روفنید به طور اختصاصی قدرت عالی در درمان دارد.

نیتروفوران­ها

نیتروفوران­ها در پرندگان به فورازولیدون و نیتروفورازون محدود می شوند و فقط به صورت پیش آمیختگی وجود دارند. فورازولیدون که در دسته ای از نیتروفوران­ها است به میزان بیش از ۲۰۰ گرم در تن در بوقلمون­های نر ممکن است اختلالاتی را در دستگاه تناسلی به وجود آورد.

بهترین انتخاب – پولوروم – تیفوئید برای پیشگیری در جوجه ها یا پولت­ها ۱۰۰ گرم در تن به مدت ۲ هفته که به میزان ۵۰ گرم در تن ادامه پیدا می­کند. این دارو ممکن است در به وجود آمدن آسیت در مرغان گوشتی مؤثر واقع شود و روی همین اصل بایستی با احتیاط مصرف شود.

سالمونلوز ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم در تن در درمان پاراتیفوئید آنتی بیوتیک ترجیح داده می شود. اثر فورازولیدون در رابطه با کنترل عفونت آریزونائی به خوبی مشخص نشده است. در هپاتیت ویبریونیک ۱۰۰ گرم در تن مصرف می شود.

انتخاب خوب – 5/7 تا ۱۰ گرم در تن برای تحریک رشد و پیشرفت اثر غذا مقدار ۵۰ تا ۱۰۰ گرم در تن برای کنترل عفونت های ثانویه مثل بیماری CRD اختلالات روده ای و عوارضی از این قبیل مصرف می شود.

مصارف دیگر نیتروفوران­ها – فورازولیدون برای کنترل کوکسیدیوز در مرغ و تاج سیاه بوقلمون بکار می رود اما با مقایسه با داروهای دیگر اثر کمتری دارد. نیتروفوران­ها داروی ضد کوکسیدیوزی ضعیفی است اما برای کنترل کوکسیدیوز در طیور نیتروفوران­ها جایگزین زمینه ساز خوبی برای کنترل محسوب می شود.

اثرات درمانی

نتیجه درمانی ندارد. در این صورت به مسائل زیر توجه می نمائیم.

  1. آیا تشخیص صحیح بوده است؟ (در این مورد با آزمایشگاه تشخیص بیماری های طیور مشورت می کنیم)
  2. آیا داروی صحیح و همان داروی تجویز شده بکار رفته است؟
  3. آیا دز صحیح دارو مورد استعمال قرار گرفته است؟
  4. آیا بیماری قابل درمان است؟

 


این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی

 

امتیاز شما به مقاله
[: 4 امتیاز از مجموع: 5]

نظرات کاربران

2:27:55 AM

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بررسی تخصصی بوقلمون

به کانال تلگرامی ما بپیوندید

جوین خروج