چند هفته اولِ زندگی پرنده در محیط جدید، دوره ای است که با ترس و وحشت دایمی همراه است. در این مدت، مرغ عشق به دلیل نا آشنا بودن با محیط قفس، خانه شما، خود شما و سایر افراد خانواده از هر حرکت، تکان، صدا، آدم یا شیئی می ترسد و به علت شوک های ناشی از ترس های مکرر، ممکن است دچار بیماری ترس (فوبیا) شود. بیماری ترس یک مشکل روانی است که ممکن است به علت یک بار ترسیدن یا ترس های مکرر از هر چیز نا آشنا دچار پرنده، حيوان و حتی انسان شود. این بیماری در انسان ها نیز ممکن است به شکل های ترس از ارتفاع، ترس از صدای باد، ترس از رعدوبرق، ترس از زلزله، ترس از آب های عمیق و غیره بروز کند و آرامش زندگی را از افراد مبتلا بگیرد. در ادامه این پست به نحوه ایجاد اعتماد به نفس در مرغ عشق و دور کردن ترس از مرغ عشق نکات مهمی ذکر می گردد.
ایجاد اعتماد به نفس در مرغ عشق
تصور کنید فردی را که به بیماری ترس از ارتفاع دچار است و از قضا روزی مجبور شود به سفری طولانی و اجباراً با هواپیما برود! درحالی که افرادی که چنین بیماری را ندارند، از سفر با هواپیما لذت می برند، فرد مبتلا به بیماری ترس از ارتفاع، از لحظه وارد شدن به هواپیما تا لحظه خارج شدنش شکنجه می شود و به خصوص وقتی هواپیما در برخی جا دچار تکان های شدید می شود، این افراد چقدر زجر می کشند و جالب توجه است که گاه چنین افراد از فرط ترسیدن، دچار سکته می شوند.
افرادی که به بیماری ترس از صداهای غیر عادی دچارند، نه تنها در هنگام شنیدن صدای وزش باد و طوفان و رعد می ترسند، بلکه هر نوع صدای غیر عادی؛ ازجمله صدای هواپیماهای جنگی، صدای کامیونها و غیره، به خصوص در طول شب به شدت می ترسند و چنین افراد علاوه بر تحمل رنج چنین ترسها، معمولاً خواب مناسب و آرامی هم ندارند. مثال ترسهای انسان از چیزهای مختلف را به این دلیل در این بحث تشریح کردم تا شما ترس حیوانات و به خصوص پرندگان زینتی و معمولاً کوچولو را عمیقاً درک کنید و برای تأمین رفاه پرندة خودتان، هر عاملی را که ممکن است به هر شکلی موجب ترس پرنده شود، از معرض دیدن، شنیدن یا لمس کردن آن توسط پرنده دور کنید.
اگر پرنده ای به بیماری ترس دچار شود، رام کردن آن بسیار دشوار می شود. برخی افراد مدعی می شوند که پرنده وحشی اشان حتی در طول مدت دو سال هم اهلی نشده است. باور این موضوع برای کسانی که نمیدانند بیماری ترس چیست، بسیار دشوار است. اما متأسفانه حقیقت دارد، زیرا پرنده ای که به بیماری ترس از آدم دچار شده است، هر چند که صاحبش آن را از صمیم قلب دوست دارد و به آن محبت می کند، آن پرنده به علت ترسی که از آدم دارد، در تمام مواقعی که صاحبش برای امور آب و غذا و نظافت به آن نزدیک می شود، از او می ترسد و آن پرنده تنها به جای آنکه از دیدن صاحبش لذت ببرد، تمام آرزویش این است که هرچه زودتر از آن دور شود.
علایم ترس پرنده به سادگی توسط صاحبش قابل تشخیص است. پرنده ای که از دیدن آدم می ترسد، علایم ترس خودش را به صورت سردادن صداهای غیرعادی، پروازهایی بسیار سریع در داخل قفس و برخورد کردن با دیواره ها و نشیمنگاه های قفس، محکم نگهداشتن جایی از یک دیواره قفس یا رفتن به کنجی از قفس بروز می دهد. صاحب پرنده مبتلا به بیماری ترس یا پرنده غیراهلی، باید تا وقتی پرنده اش به چنین مشکلی دچار است یا هنوز اهلی نشده است، کارهای روزمره (غذا، آب و نظافت) آن را هرچه سریعتر انجام دهد و از قفس دور شود و اگر قصد دارد نزدیک پرنده بماند، در فاصله ای بایستد یا بنشیند که پرنده حالت ترس از خودش را نشان ندهد.
جالب توجه است که چنین پرندگان ممکن است اگر شما در فاصله مثلاً ۲ متری قفس بایستید، هیچ واکنش ناشی از ترس از خودشان نشان ندهند، اما اگر فقط یک سانتی متر بیشتر به آن نزدیک شوید، نشانه ای از ترس را بروز می دهند و هرچه نزدیکتر شوید، آن نشانه ها را به طور شدیدتری بروز می دهند و اگر شما به مرز ترس برگردید، خواهید دید که پرنده آرام میگیرد( خط مرز ترس، فاصله ای از قفس است که با عبور از آن و نزدیک تر شدن به قفس «حتی به اندازه یک سانتی متر»، علایم ترس در پرنده آشکار می شود).
ناگفته پیداست که صاحبان مطلع از حقیقت فوق، می توانند با رعایت قواعد صحيح، بیماری ترس را هرچه زودتر از پرنده خود دور کنند و آن را سالم کنند و برعکس صاحبان غير مطلع، به طور روزافزون بر میزان ترس پرنده مبتلا به ترس می افزایند تا حدی که ممکن پرنده را دچار حالت فوق حاد بیماری ترس کنند. برخی افراد مدعی تجربه، اما متأسفانه بی سواد، ناآگاه و بی تجربه؛ نظرات صددرصد غلط خودشان را به دیگران انتقال می دهند. متأسفانه مبتدیانی که از نگهداری پرندگان خاص هیچ آگاهی ندارند، به جای آنکه به کتابهای معتبر مراجعه کنند، نصایح و مشورت های غلط چنان افراد را به کار می بندند و چنانچه رام کردن پرنده خود را با چنان نظرات مضر ادامه دهند، پرنده خودشان را به نوعی از بیماری های روانی دچار می کنند.
انداختن پارچه ای سیاه روی قفس پرنده و قراردادن پرنده وحشی در محیط تاریک برای آموزش سخنگویی به آن/ گرسنگی دادن یا تشنگی دادن پرنده به منظور وادار کردن آن به خوردن یا نوشیدن چیزی جدید / قراردادن پرنده وحشی یا مبتلا به ترس در شلوغ ترین جای خانه / گرفتن پرنده وحشی یا مبتلا به بیماری ترس و فروکردن آن به زیر آب و امثال این نظرهای مضر، از جمله مشورت هایی است که افراد ناآگاه به مردم مبتدی می دهند و سبب ایجاد بیماری ترسن در پرنده یا وخیم ترکردن بیماری ترس وجود آن می شوند.
به همین دلیل است که من به طور بسیار اکید به مردم توصیه میکنم که هرگز از افراد معمولی مدعی تجربه، مشورت نخواهند. جالب توجه است که چنین افراد، معمولاً خودشان را بسیار مجرب و آگاه معرفی می کنند و معمولاً ادعا می کنند که از بچگی با پرنده یا پرندگانی خاص بزرگ شده اند و اطلاعات علمی و تجربی افراد متخصص را به باد مسخره می گیرند.
متأسفانه اغلب مبتدیان نیز حرف های چنان افراد را باور می کنند و گاه به علت به کار بستن چنان مشورت ها، از همان ابتدا پرونده یا حیوان خود را دچار مشکل می کنند. این گونه مجربين، ممکن است سال های سال به کار خرید و فروش پرندگان یا حیوانات خانگی مشغول بوده اند و الحق که در این کار چنان مجرب اند که با بیان الفاظ خاص، می توانند هر پرنده یا حیوان خانگی را از مردم با پایینترین قیمت ممکن خریداری کنند و با بالاترین قیمت ممکن به دیگران بفروشند.
به هر حال این تجربه قطعاً در کار چنان افراد به دردشان می خورد و از آن سود خوبی عایدشان می شود، اما اینگونه افراد نباید مدعی امور تخصصی مربوط به نگهداری یا بیماریها شوند و اگر می شوند، کسی نباید از آنها مشورت بگیرد. به طور کلی، مهمترین گام هایی که شما باید در کار نگهداری پرندگان زینتی و حیوانات خانگی، بردارید، به ترتیب عبارتنداز:
- ایجاد هدف و انگیزه برای داشتن یک بازیچه زندة خاص خانگی
- مشورت با فردی متخصص در امور مختلف آن پرنده یا حیوان.
- خرید قفسی بزرگ و مناسب و تجهیزات داخل قفس و دانه های ضروری و قراردادن قفس در جایی آرام از خانه که کمترین رفت و آمد در آن جاست.
- انتخاب و خرید پرنده یا حیوان بی نقص و مطلوب با استفاده از اطلاعات به دست آمده از مطالعه و در صورت امکان مشورت با فردی امین و مجرب
- انتقال پرنده یا حیوان خریداری شده به خانه با رعایت قواعد صحيح حمل و نقل پرنده وحشی و قراردادن پرنده در قفسی که از پیش خریداری کرده اید و آب و غذا در آن گذاشته اید. دور شدن از قفس به محض قراردادن پرنده وحشی در آن.
- نزدیک نشدن زیاد به قفس مرغ عشق، به جز مواقع تغذیه، تعویض آب آبخوری، نظافت و مواقعی که از روز دوم یا سوم به بعد میل دارید با گذاشتن غذایی خوشمزه در کف دستتان، مرغ عشق را به خوردن غذا از دست خودتان عادت دهید.
- سرزدن هرچه بیشتر به آن در دو هفته اول، اما نزدیک تر نشدن به قفس از خط مرزی ترس
- نزدیک تر شدن تدریجی به قفس پس از دو هفته اول با در نظر گرفتن ترسیدن یا نترسیدن پرنده از نزدیکتر شدن بیش از حد خودتان به قفس.
- نواختن سوت بسیار ملایم برای پرنده از همان روز اول در مواقع نزدیک شدن به قفس.
چنانچه خریدار یک پرندة وحشی بتواند موارد فوق را به خوبی رعایت کند، پس از 1 تا 3 هفته، ترس پرنده از نزدیک شدن او به قفسش به طور کامل می ریزد، به طوری که در هر دیدار، به وضوح مشخص است که تا چه حد مشتاق نزدیک تر شدن صاحبش به قفس است. با این روش شما می توانید بدون اعمال فشار روانی به پرنده، به تدریج آن را به خودتان عادت دهید و دست آموزش کنید.
همه این مراحل تا دست آموز شدن کامل یک پرنده و به وجود آمدن امکان بازیچه بودن آن در طول مدت عمرش، برحسب گونه پرنده (مرغ عشق استرالیایی یا آفریقایی، قناری، سهره، فنچ، کاسکو و دیگر انواع طوطی های بزرگ جثه)، ۲ تا ۳ ماه طول میکشد. اما اگر شما مشتاق زودتر اهلی شدن پرنده خودتان باشید، ممکن است بتوانید آن را در شرایط اجبار و فشار روانی زودتر ظاهراً اهلی کنید، اما هرگز نمی توانید از آن یک پرنده بازیچه دست آموز با ساختار روانی سالم بسازید. به عبارت دیگر، اعمال هرگونه فشار روانی و عجله در اهلی کردن هر نوع پرنده، قطعاً تأثیر منفی روی سلامت روان آن در آینده خواهد گذاشت.
وقتی برای انجام کارهای روزمره (غذا، آب و نظافت)، می خواهید به قفس پرنده نزدیک شوید، از راه دور سوت ملایمی بزنید و نام آن را به طور مکرر، ملایم و با حالتی دوستانه صدا بزنید و عبارات یا جملات تشویقی به زبان آورید یا به طور ملایم آواز بخوانید. البته همیشه باید یک آواز خاص را بخوانید و آهنگ و تون سوت خودتان را تغییر ندهید. صدا و تون صدای شما، در روان پرنده احساس اعتماد به نفس در مرغ عشق ایجاد می کند و پرنده هربار که سوت یا صدای شما را می شنود، احساس می کند دوست، همبازی و غذادهنده اش به سراغش آمده و اگر این اعمال را ماهرانه انجام دهید، پرنده همیشه مشتاق امدن شما خواهد بود (البته مطابق آنچه در فوق گفته شد، تمایل پرنده برای دیدار شما، به معنی مجاز بودن شما در عبور از خط مرزی ترس نیست. پرنده از همان روز اول دیدار شما را دوست دارد و اگر سراغش نروید، از تنهایی می ترسد و چون در فضای بسته قفس است، وحشت میکند که اگر شما به سراغش نروید و آب و غذا برایش نبرید، با گرسنگی و تشنگی چه باید بکند. لذا به خصوص در روزهای اول، دیدار هرچه بیشتر شما به مرغ عشق شما اعتماد به نفس بیشتر میدهد و خیالش از گرسنه و تشنه نماندن راحت می شود، اما به جز مواقع اجباری آب و غذا و نظافت، مطابق آنچه گفته شد، به خصوص در 1 تا ۳ هفته اول، بی دلیل از خط مرزی ترس عبور نکنید.
شاید باور نکنید که پرنده کوچک شما تا چه حد رفتارها و سر و صداهای شما را زیر نظر دارد: شاید خیال کنید که پرنده اصلاً در فکر این نیست که شما چه کار می کنید یا چه می گویید! اما بهتر است بدانید که او در تمام اوقاتی که بیدار است، بیکار است و مدتی از اوقاتش را به پرآرایی می گذراند و مدتی را به خوردن و نوشیدن و جویدن می گذراند و در مابقی اوقات بیکاری، هیچ کاری ندارد جز آنکه رفتار شما و یا دیگر افراد خانواده را زیر نظر بگیرد.
مرغ عشق از لحاظ عقل، هوش و قدرت یادگیری سخن گویی، پس از کاسکو و آمازون قرار دارد. بنابراین، با داشتن مرغ عشق در خانه، خیال نکنید که یک پرنده بی تفاوت از نظر تجزیه و تحلیل رفتارها و اتفاقات را به خانه آورده اید.
هرگز وقتی مرغ عشق جوان به دست شما نوک می زند، نترسید و دست خود را به طور ناگهانی عقب نکشید. مرغ عشق جوان گاز نمی گیرد و به تدریج که بزرگ تر می شود و رام می گردد، اگرچه می تواند گاز بگیرد، ولی علاقه ای به گاز گرفتن شما نشان نمی دهد.
از هر گونه حرکت ناگهانی به شدت پرهیز کنید و همواره در حین کار کردن در نزدیکی یا داخل قفس، با آرامش عمل کنید.
کارهای تغذیه، تعویض آب و نظافت روزانه را همیشه در وقت معینی از روز انجام دهید.
نظرات کاربران
2:27:55 AM