0

بیماری های انگلی قابل انتقال از حیوان به انسان :انگل ديروفیلاریا ایمیتیس

انگل ديروفیلاریا ایمیتیس

حیوانات خانگی ناقل طیف وسیعی از انگل ها از جمله انگل ديروفیلاریا ایمیتیس هستند . برخی از انگل های حیوانات قابل انتقال به انسان است. تعداد بیماری های انسانی مرتبط با انگل های حیوانات خانگی مشخص نیست. همچنین میزان شیوع بیماری­ها در مناطق مختلف، متفاوت است. برخی از بیماریها به میزان زیادی مورد توجه و بررسی قرار گرفته اند، اما برخی دیگر نادیده گرفته شده اند. شمول بیماری های انگلی بسیار گسترده است و لاجرم بیماری های زیادی را، از خفیف تا شدید، در بر می گیرد. در این پست به بررسی انگل کرم قلب سگ و انگل کرم قلب گربه می پردازیم.

ديروفیلاریا ایمیتیس

مقدمه

دیروفیلاریا ایمیتیس انگل کرم قلب سگ سانان و انگل کرم قلب گربه سانان می باشد و به طور برجسته ای تهدید کننده ی حیات حیوانات می باشد. بیشترین تأثیر در انسان­ها ممکن است یک آلودگی غیر مستقیم باشد که به صورت اتفاقی ایجاد شده و در شرایط جدی تر می تواند نیازمند روش­های تهاجمی مانند عمل قلب باز باشد.

سبب شناسی

دیروفیلاریا ایمیتیس نماتودی است که توسط پشه حمل می­شود و به طور طبیعی سگ سانان و به صورت اتفاقی سایر گونه ها مانند گربه ها، موش خرماها و انسان­ها را آلوده می کند. بسیاری از گونه های مختلف پشه مانند گونه های متنوع آئدس، آنوفل، کولکس و سوروفورا ناقلین مناسبی برای این نماتود هستند.

چرخه ی زندگی

چرخه ی زندگی طبیعی انگل کرم قلب سگ و انگل کرم قلب گربه  شامل سگ سانان و پشه ها می باشد. میکروفیلرها در خون سگ سانان آلوده وجود دارند و در هنگام خونخواری وارد بدن پشه می شوند. بعد از دو پوست اندازی، لاروهای L3 عفونی­زا در قسمت­های دهانی پشه مستقر می شود و در هنگام خونخواری وارد پوست میزبان می شود. سپس آن ها از راه زخم محل گزش به درون بدن میزبان مهاجرت می کنند و در بافت های زیر جلدی، پوست اندازی کرده و به مرحله­ی L4 تبدیل می شوند. این کرم ها به رگ­ها وارد شده و به سرخرگ­های ششی منتقل شده و در آنجا بالغ می شوند. شکل گیری میکروفیلرها، ۷-۶ ماه پس از آلودگی مشخص می شوند.

در حیواناتی با آلودگی کرمی بسیار زیاد، توده ی کرمی از راه سرخرگ ششی به درون دهلیز یا بطن راست وارد می شوند. به هر حال در برخی مواقع، به اشتباه «کرم قلب » نامیده می شود، با وجود این که انگل بیشتر درون رگ­ها قرار دارد و در اکثر مواقع در قلب حضور ندارد. به طور معمول، فقط در آلودگی های کرمی بسیار زیاد و قابل توجه می توان این انگل را در خارج از انشعابات سرخرگ ششی یافت نمود.

تا زمانی که سگ­ها می توانند آلوده شوند، گربه ها، موش خرماها و انسان­ها تمایلی ندارند به عنوان منبع زیستی عمل کنند و به ندرت میکروفیلر قابل شناسایی در آنها است.

توزیع جغرافیایی / همه گیر شناسی

شیوع دیروفیلاریا ایمیتیس از نظر جغرافیایی متنوع و در برخی جمعیت­های سگ شیوع بالایی (بیش از ۷۰درصد) دارد. در آمریکای شمالی، میزان گسترش در سگ­های جنوب شرقی ایالات متحده و دره­ی رودخانه­ی می سی سی پی، بالاتر است. آلودگی های انسانی از الگوی مشابهی پیروی می کنند. در اروپا، یک توزیع مشابهی شامل شیوع بالا در کشورهای جنوبی و شیوع کم تا هیچ مورد در مناطق شمالی وجود دارد. بیشترین موارد شیوع در اروپا از ایتالیا گزارش شده است ، توزیع جغرافیایی به احتمال زیاد به شیوع پشه های ناقل، آب و هوا، اندازه ی جمعیت سگ سانان وحشی و تعداد سگ­های خانگی که به طور معمول درمان پیشگیرانه برای کرم قلب را دریافت می کنند، بستگی دارد.

آلودگی های انسانی غیر معمول هستند ولی در سطح بین المللی گزارش شده است، بروز بیماری شناخته شده نیست و منابع موجود شامل گزارش های مورد و یا مجموعه ای از موارد بوده است.

حیوانات

نشانه های بالینی

آلودگی در سگ­ها، ممکن است منجر به آماس رگ­های ششی، فشار خون ریوی و نارسایی سمت راست قلب گردد و بطو غیر معمول آلودگی ممکن است باعث درگیری سایر دستگاه ها مانند سامانه عصبی مرکزی، گردد. بیماری تنفسی شدید می تواند در اثر مرگ سریع کرم های جوان یا بالغ ایجاد شود اگر حرکت کرم­های مرده به ریه ها اتفاق افتد. گربه ها می توانند آلودگی مشابهی داشته باشند، اما بسیار کمتر از سگ­ها است و میکروفیلارمی دوره ی کوتاه یا غیر قابل شناسایی دارد.

تشخیص

آزمون های پادگن سرمی، حساس ترین روش تشخیصی در سگ­ها است؛ با این حال، در تشخیص آلودگی­هایی که قبل از ۶ ماه ایجاد شده و یا شمار کرم کم است، ممکن است خطا ایجاد شود. اختصاصیت این روش بسیار بالا است، اما در صورت مثبت بودن، آزمایش تکرار می شود. آزمایش منفی در صورتی تکرار می شود که شک بالینی به بیماری کرم قلب باشد.

تشخیص میکروفیلرها در گردش خون به عنوان استاندارد تشخیصی استفاده می شود، اما امروزه استفاده از آن هم در اهداف غربال گری و هم تشخیصی غیر معمول است زیرا میکروفیلارها در تمامی حیوانات آلوده در همه زمان­ها حضور ندارند و برتری کمی در مقایسه با آزمایش پادگن دارند. این نوع از آزمایش معمولاً جهت آزمایش تأییدی در آلودگی های با کرم های بالغ (آنهایی که حداقل ۶ ماه از ایجادشان گذشته باشد) مفید می باشند. از رادیوگرافی و اکوکاردیوگرافی ممکن است جهت ارائه شواهدی از درگیری رنگ های سرخرگ ششی در آلودگی بالینی کرم قلب استفاده شود.

انگل ديروفیلاریا ایمیتیس

مدیریت انگل کرم قلب گربه و انگل کرم قلب سگ

تثبیت بیمار و مدیریت ناهنجاری های بالینی که در اثر آلودگی ایجاد شده اند مفید بوده و ممکن است شامل استفاده از ضد آماس­ها، ادرارآورها، مایع درمانی درون رگی، گشاد کننده های رنگ های یا ترکیبات اینوتروپیک مثبت شوند.

دی هیدروکلرید ملارسومین داروی انتخابی برای کشتن کرم های بالغ می باشد. به هرحال بر کرم­های قلب جوان تر از ۴ ماه مؤثر نیست و ممکن است منجر به شکست درمان اولیه گردد. لاکتون های ماکروسیکلیک  به عنوان کشنده­ی بالغين استفاده شده اما استفاده از آن پیشنهاد نمی شود. این داروها بر میکروفیلرها و لاروهای مهاجر L3 وL4 مؤثر هستند و کرم های بالغ را نیز غیرفعال می کنند از این رو خطر انتقال توسط پشه ها به سایر حیوانات را از بین می برد) و عمر کرم­های بالغ را کوتاه می کنند. ترکیبی از لاکتون ماکروسیکلیک و ملارسومین پیشنهاد شده است زیرا قابلیت کشتن گستره ی سنی وسیعی از کرم ها و میکروفیلرها را دارد و از انتقال جلوگیری می گردد. در مواردی که نشانه های بالینی وجود ندارند، تجویز یک لاکتون ماکروسیکلیک برای یک دوره ی سه ماهه قبل از درمان با ملارسومین یک روش منطقی می باشد نشان داده شده که ترکیبی از آیورمکتین و داکسی سیکلین خاصیت کشندگی میکروفیلرها و کرم های بالغ را دارد و ممکن است به عنوان یک روش درمانی مطرح باشد.

برداشت کرم های بالغ در آلودگی شدید به روش جراحی مورد توجه قرار گرفته است و بایستی فوراً در سگ­هایی با سندرم کاوال و در گربه های آلوده (که نمی توان آنها را از لحاظ بالینی مدیریت کرد) انجام شود. ملارسومین در گربه ها منع مصرف دارد.

انسان­ها

نشانه های بالینی  کرم قلب سگ و انگل کرم قلب گربه

ديروفياريا ايميتيس بعد از مرگ موجب آماس رگ ها در شاخه های کوچک و متوسط انشعابات ششی انسان می گردد. بیماری بالینی آشکار، در کمتر از ۵۰ درصد بیماران با دیروفیلاروز ریوی (زمانی که جراحت مشخص شده است) بروز می کند. سرطان ها، کیست ها و گرانولوماهای اولیه و ثانویه می توانند تظاهرات رادیولوژیک مشابهی داشته باشند و چون این موضوع نگران کننده است، جراحی قفسه سینه و بیوپسی، رهیافتی است که برای این چنین جراحات استفاده می گردد. این امر با نبود ازمایش سرم شناسی دقیق برای انسان که بتواند دیروفیلاریا ایمیتیس را از سایر عواملی که نیازمند جراحی هستند، مجزا نماید، همراه شده است. با توجه به تلفات و هزینه ی مراقبت های بهداشتی این رهیافت تهاجمی، اثرات غیر مستقیم آلودگی به این انگل آشکار می شود.

هنگامی که نشانه های بالینی به همراه دیروفیلاریوز ریوی وجود دارند، ممکن است سرفه، درد سینه یا خلط خونین گزارش شود که بیشتر با انفارکتوس ریوی مرتبط می باشند. آلودگی سایر قسمت های بدن ممکن است رخ دهد که شامل چشم ، سامانه عصبی مرکزی ، بافت چربی ، کبد و رگ­های بیضوی می باشند.

تشخیص

واکنش آماسی می تواند در آخر باعث گسترش گرانولوما با نمای رادیو گرافیکی «جراحت سکه ای » شوند. جراحت یک یافته­ی غیراختصاصی است که به سادگی یک جراحت ریوی گسسته را نشان می دهد، اما نمی­توان آن را از بدخیمی متمایز کرد.

تشخیص بافت شناسی از نمونه های بیوپسی جمع آوری شده، نئوپلازی ها را رد می کند. کرم های کامل و مرده بیشتر همراه با آماس رگ­ها و بافت انفارکتوس شده قابل رؤیت هستند و معمولاً در درون گرانولوما می­باشند. آماس ائوزینوفیلی گه گاهی وجود دارد. در حال حاضر آزمایش سرم شناسی از دقت کافی برخوردار نمی باشد. میکروفیلارمی در انسانها اتفاق نمی افتد.

مدیریت

درمان لازم نمی باشد زیرا تشخیص معمولاً اتفاقی است و انسان­ها میزبان تصادفی انگل هستند.

پیشگیری

انسان­ها ديروفیلاریا ایمیتیس را مستقیماً از سگ­ها و گربه ها نمی گیرند. به هر حال احتمالاً سگ­ها میزبان اولیه هستند که می توانند پشه ها را آلوده سازند و نیش پشه ها باعث آلودگی انسان می شود. گربه های آلوده به عنوان تهدید سلامت عمومی مطرح نمی باشند زیرا در آنها میکروفیلرمی رخ نمی دهد. پیشگیری از آلودگی انسان­ها شامل دو قسمت اصلی می باشد: کاهش دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ­ها و دوری از پشه ها.

درمان های پیشگیرانه متنوع ماهیانه در سگ­ها وجود دارد که شامل میلبمایسین اکسیم، موکسی دکتيم، آیورمکتین و سلامکتین می باشند. یک موکسی دکتيم تزریقی ۶ ماهه جهت استفاده در سگ­ها موجود می­باشد. این داروها بایستی در تمام فصل انتقال کرم قلب در مناطق آندمیک در سگ­ها تجویز گردند. هنگام تصمیم گیری برای ادامه ی پیشگیری، باید آب و هوا و طول زمان فعالیت پشه ها لحاظ گردد. در برخی مناطق ممکن است خطر مواجهه در تمام طول سال وجود داشته باشد، در صورتی که در مناطق آب و هوایی سرد، تنها ممکن است خطر مواجهه در زمان کوتاهی از سال وجود داشته باشد. آزمایش سالانه سرم شناسی سگ به طور گسترده توصیه می شود، حتی در سگ­هایی که به طور منظم درمان می شوند، زیرا ممکن است درمان با شکست روبرو شود، دوزهای دارو فراموش کردند، مواجهه با پشه در خارج از دوره ی درمان اتفاق افتد و یا اینکه فاکتورهای دیگری که می توانند باعث آلودگی سگ­ها که درمان پیشگیرانه داشته اند شوند، وجود داشته باشند. آزمایش های سالانه در مناطقی با شیوع کم به دلیل ارزش اخباری پایین نتایج مثبت، مؤثر نیستند. روش های رفتاری معمول برای جلوگیری از برخورد با پشه­ها عبارتند از پرهیز از مناطق کوشندگی پشه ها (خصوصاً در هنگام غروب و طلوع خورشید)، استفاده از لباس های پوشاننده دست­ها و پاها در مناطقی که پشه ها ممکن است حضور داشته، استفاده از مواد دافع پشه ها و از بین بردن آب­های راکد و سایر محل های زاد و ولد پشه است.


این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
امتیاز شما به مقاله
[: 1 امتیاز از مجموع: 1]

نظرات کاربران

2:27:55 AM

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بررسی تخصصی بوقلمون

به کانال تلگرامی ما بپیوندید

جوین خروج