فاصله مرغداری با سایر ساختمانها یک از نکات مهم در احداث سالن های پرورش طیور است .در ادامه به رعایت فاصله مرغداری با سایر ساختمانها و جهت جغرافیایی ساختمان می پردازیم.
رعایت فاصله با سایر ساختمانها
سالن مرغداری نباید به خانه های مسکونی، زیاد نزدیک باشد زیرا خطر انتقال بیماریهای عفونی به طیور را افزایش می دهد و از طرفی بوی نامطبوع مرغداری و سر و صدای ناشی از تردد وسایل نقلیه به مرغداری، ساکنان را ناراحت می نماید. اما ساختمان مخصوص کارگران، نباید دور از سالنها احداث شود، برای اینکه به راحتی و در کوتاهترین زمان بتوانند به سالن ها سرکشی کنند.
جهت جغرافیایی ساختمان
جهت لانه با در نظر داشتن تابش نور خورشید، وزش بادهای موسمی و محل استقرار خانه های مسکونی تعیین می گردد. اصل کلی در مورد جهت استقرار ساختمان این است که حداکثر آفتاب به ویژه در فصل زمستان، به داخل لانه بتابد و برای همین، مناسب ترین جهت، رو به جنوب یا شرق است. ساختمان های جنوبی آفتابگیر هستند و این مزیت، بخصوص برای آفتاب زمستانی، درجه اهمیت بیشتری دارد.
رو به شرق بودن سالن مرغداری نیز این برتری را دارد که آفتاب صبح به درون سالن میتابد و پرندگان این اشعه را دوست میدارند و خود را در معرض آن قرار میدهند و این کار علاوه بر آنکه سبب گرم شدن بدن پرنده میشود، موجب ساخت ویتامین D از پیش سازهای این ویتامین که در چربیهای زیر پوست موجودند، میگردد. چون پرندگان، پس از سپری کردن شب، نیاز به گرمای طبیعی دارند و از سوی دیگر، سر صبح شاداب تر و فعالترند، وقت بیشتری را در برابر آفتاب صبحگاهی می گذرانند و با توجه به مزایایی که گفته شد، ساختمان های شرقیهم به جهت احداث مرغداری مناسبهستند. در سالن های رو به جنوب و شرق، آفتاب زودتر از سالن خارج میشود و این امر در روزهای گرم تابستان، امتیاز مثبت برای ساختمان تلقی می گردد.
ساختمان مرغداری بایستی از شهر یا روستا و جاده اصلی دور باشد تا علاوه بر پیشگیری از خطر انتقال عوامل بیماریزا به واسطه تردد بی رویه افراد و وسایل نقلیه، سر و صدای ناشی از رفت و آمد خودروها و آلودگی صوتی مناطق مسکونی مانند صدای بلندگوها و خودروها و موتورسیکلت ها موجب ایراد تنش و استرس به پرندگان نشود. همچنین زمین های نزدیک به مناطق مسکونی و حریم جادهها گرانترند و هم سبب بالا رفتن هزینه های ثابت تأسیس مرغداری می گردد و هم اینکه در آینده نزدیک در معرض توسعه شهر، روستا یا شهرک صنعتی واقع میشوند و آسایش ساکنان اطراف و امنیت زیستی پرندگان به مخاطره می افتد. در فصل بعد، به تفصیل در این باره بحث خواهد شد. در عین حال، محل مرغداری نباید از شهر و جاده به قدری دور باشد که ایاب و ذهاب کارکنان و رفت و آمد خودروها مشکل شود، در همین حال باید مسائل بهداشتی ورود و خروج افراد و وسایل به مرغداری، با دقتی سختگیرانه و تحلیل ناپذیر پیگیری شود.
مسئله مهم دیگر، رعایت فاصله مرغداری با واحدهای پرورشی دیگر، اعم از دام و طیور است. جوجه های گوشتی، جزء حساس ترین پرندگان به عوامل بیماریزا و تنش محیطی می باشند و چه بسا انواع ویروس، باکتری، قارچ، انگل و عوامل تنش زا، که برای دامها و طيور دیگر، بیضرر هستند یا دستکم خطر کمتری دارند، برای جوجه های گوشتی، خطرناک و حتی کشنده باشند.
از اینرو محل مرغداری باید از محل گاوداری، گوسفند داری و سالنهای نگهداری انواع پرنده مثل مرغ تخمگذار، بوقلمون، اردک، غاز، بلدرچین و قرقاول دور باشد. حتی بهتر است دو سالن یک واحد پرورشی جوجه های گوشتی هم، نزدیک هم ساخته نشوند. توصیه شده است که حداقل فاصله دو مرغداری از همدیگر پانصدمتر و حداقل فاصله دو سالن یک مرغداری، ۲۵۰ متر باشد. بدیهی است عدم رعایت این فواصل، تبعات بهداشتی و اقتصادی جبران ناپذیر خواهد داشت.
نظرات کاربران
2:27:55 AM