زمانی بود که سگ­ها از خرده ریزه های سفره انسانی تغذیه می شدند و اگر استخوانی از قصابی گیر آنها می­آمد، با خوشحال تمام جشن می گرفتند. گربه ها نیز با استفاده از شیر، پوست و سر ماهی تغذیه می شدند. آنها به گرفتن موش و پرندگان محیط اطراف می پرداختند تا باقیمانده نیاز روزانه شان را فراهم کنند. امروزه همه چیز متفاوت است. قسمت قابل توجهی از آنها غذای روزمره شان را به صورت خوراک حیوانات خانگی مصرف می کنند. در حال حاضر همچنان عده ای از نگهدارندگان حیوانات خانگی تمایل دارند که از غذاهای خانگی به آنها بدهند. در چنین مواردی ضروری است از مشاوره پرستاران دامپزشکی بهره مند شوند.در ادامه این پست به بررسی غذای حیوانات خانگی می پردازیم.

انواع مواد خوراکی

افزایش دانش ما به صورت ثابت موجب تصفیه دیدگاه متخصصین تغذیه و جلب توجه آنها به جیره های ایدآل شده است. به زحمت می توان جیره های ایدآل را بدون دستورزی های لازمه با استفاده از تکنولوژی به دست آورد. گفته می­شود حیوانات خانگی که به جیره های خاصی از قبیل جیره­های کم پروتئین یا کم چربی تغذیه می شوند، ممکن است جیره های خانگی را به جیره های تجاری (که انواع آن در بازار با نام های تجاری مختلف در دسترس است) ترجیح دهند. غذای خورده شده ولو اینکه ایدآل نباشد، به مراتب بهتر از غذای ایدآلی است که در ظرفش باقی بماند و حیوان آن را نخورد. به این ترتیب غذای حیوانات خانگی را به دو دسته غذاهای «خانگی» و «مصنوعی» تقسیم می کنند.

توجه: گربه ها گیاه خوار نیستند.

غذاهای خانگی

در شرایط وحش، حیوانات به مصرف مواد خام و فراوری نشده می پردازند. باید توجه داشت که در این زمینه غلو بیش از اندازه نشود. آنها غذاهای قابل مصرف از قبیل خرده گوشت، کبد، کلیه ها و امثال آن و در کنار آن مواد غیر قابل مصرف برای انسان از قبیل استخوان ها، مغز، پوست، روده و محتویات روده را مصرف می­کنند و در نتیجه جيره مصرفی آنها متوازن می شود. بدیهی است که نمی توان لاشه کامل حیوانات را به آنها داد ولی مصرف گوشت و استخوان آنها یک جیره کاملاً طبیعی را برایشان فراهم می سازد اگرچه اغلب مردم تنها به دادن استخوان به سگ­هاشان مبادرت می کنند.

جراحی­های دامپزشکی در مورد سگ­ها نشان می­دهد که مصرف استخوان در آنها باعث انواع عوارض می شود که از چسپیدن ساده یک تکه استخوان به دهان آنها شروع شده و تا خسارات ناشی از يبوست در دستگاه گوارش ادامه می یابد.

استخوان های پخته شده، شکننده هستند و بیشتر خطر دارند ولی حتی استخوان­های بند انگشتی پخته نشده ممکن است موجب بروز مشکل شده و فرد را مجبور کند تا سگ را نزد دامپزشک ببرد. البته چه بسا سگ­هایی که به طور منظم استخوان می خورند و هیچ مشکلی پیدا نمی کنند. بسیاری از سگ­های آشغال گرد، لاشه­های مرغ، تکه های استخوان و امثال آن را بدون خطر می خوردند. باید در این موارد، دارندگان سگ­ها را هشدار داد تا بر اساس اطلاع کامل تصمیم بگیرند و یا اساساً به تغذیه استخوان در سگ­ها نپردازند.

پختن مواد خوراکی موجب تغییر آنها می شود. غلات و سبزیجات پس از پخت راحت تر هضم می شوند زیرا نشاسته موجود در آنها تجزیه می­شود ولی برخی مواد مغذی آنها در اثر حرارت از بین می رود. ممکن است خسارت حرارتی به پروتئین آنها منجر به توسعه واکنش های شیمیایی مخرب و در نتیجه کاهش قابلیت هضم آنها گردد. با در نظر گرفتن این موضوع، جیره های خانگی را باید در حد ملایمی پخت و آبی که برای پختن آنها بکار می رود نگهداری نمود و همراه با غذا به خورد حیوان داد تا از مواد مغذی نشت یافته آن حداکثر بهره برداری به عمل آید. در زمان پخت مواد، نمک به آنها اضافه نشود. جیره های خانگی حتی المقدور دارای تنوع اقلام خوراکی قابل توجهی باشند تا هر یک از مواد مغذی به میزان کافی در اختیار آنها قرار گیرد. وقتی قصد داریم جیره حیوان را در خانه فرموله کنیم لازم است محاسباتی که قبلاً در مورد انرژی بیان شد، مد نظر قرار گیرد.

تأکید می شود که گربه بر خلاف سگ، موجودی گوشت­خوار اجباری است. بدن آنها تنها از پروتئین و چربی سود می برد. آنها به طور عادی کربوهیدرات چندانی نمی خورند مگر اینکه کربوهیدرات ها در داخل دستگاه گوارش شکارهای آنها باشد. غذاهای آماده گربه که اکنون در بازار عرضه می شود ظاهراً دارای مقادیری کربوهیدرات است و صاحب گربه ها فکر می کنند کار درستی است. غذاهای تجاری با استفاده از مواد مغذی ضروری از جمله اسید آمینه تورین مکمل می­شوند که دارای منشأ حیوانی است و از تأمین مقادیر کافی آن مطمئن می شوند. چنین عملی در جیره های خانگی ممکن نیست و جیره هایی که دارای مقدار زیادی کربوهیدارت هستند دارای مقادیر بیش از اندازه سایر مواد مغذی می باشند. گربه ها گیاه خوار نیستند. تأمین جیره خانگی متوازن امکان پذیر، ولی مستلزم مهارت زیادی است و از طرفی ممکن است گران باشد و پختن مواد مربوطه موجب تولید بوهایی گردد که برای انسان چندان خوشایند نیست ولی باعث شود که گربه های همسایه پشت در صف بکشند. به این دلیل و دلایل مشابه، اکثریت مردم غذاهایی را انتخاب می کنند که به شیوه خاصی فراهم و آماده سازی شده و به راحتی قابل استفاده باشد: غذاهای آماده

غذاهای آماده

بدون استثنا، تمامی غذاهای آماده، ابتدا فراوری می شوند و در نتیجه فراوری، مواد مغذی آنها به درجات متفاوتی از بین می رود ولی کارخانجات تهیه غذاهای آماده، این تخریب را مورد توجه قرار داده و به جبران آن می پردازند. غذاهای آماده در انواع مارک­ها و برچسب ها در بازار وجود دارند و آنها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

الف- «غذای کامل». که جیره متوازن و کاملی است که به تنهایی تمامی نیازهای حیوان را برطرف می سازد. آنها مواد مغذی ضروری حیوان را در نسبت­های صحیح دارند. معمولاً نسبت مواد مغذی به یک دیگر و نسبت آنها به انرژی جیره در نظر گرفته می شود.

ب- «غذای مکمل». پیش مخلوط­هایی که از نظر تغذیه ای غیر متوازن هستند و مصرف آنها مستلزم استفاده از مواد خوراکی دیگری است تا مجموع آنها غذای کامل و متوازنی را برای حیوان خانگی فراهم سازد. اغلب تیمارهایی که بر سر ماده خوراکی فوق آورده شده، در برچسب آنها قید شده و در ضمن ذکر می شود که این نوع غذای آماده را به تنهایی در جیره حيوان مصرف نکنند.

فارغ از اینکه جیره های آماده از نوع کامل یا مکمل باشد، می توان آنها را به سه گروه تقسیم کرد:

الف – «مرطوب» که دارای ۷۰ تا ۸۵ درصد رطوبت بوده و در بسته بندی های مختلف به بازار عرضه می­شوند. رایج ترین آنها غذاهای «کنسرو شده» است. این فراورده ها اغلب تحت تأثیر تیمارهای گرمایی قرار گرفته و نگهداری می شوند، اگرچه برخی از گوشت ها ممکن است به صورت منجمد به بازار عرضه شوند. اغلب غذاهای آماده مرطوب، خوشخوراک هستند و ممکن است به دلیل خوشخوراکی و در مقایسه با نیاز نگهداری آنها و با توجه به غریزه و تمایل حیوان برای مصرف زیاده از حد آنها، موجب چاقی شان شود. البته صاحبان حیوان خانگی به سرعت درک می کنند که حیوان آنها تمایل و ترجیح بیشتری نسبت به این مواد نشان می دهد و در صورت فراهم بودن ازاد آن، مقدار زیادی را مصرف کرده و مشکل چاقی آنها تشدید می شود.

مصرف بیش از اندازه پروتئین به این معنی است که فراوده های نهایی حاصل از متابولیسم پروتئین باید از طریق فضولات دفع شود. حیواناتی که دچار مشکل کبد یا کلیه هستند، در چنین مواردی در معرض خطر قرار می گیرند.

غذاهای مرطوب خوش خوراک تر و قابل هضم تر از غذاهای خشک هستند. آنها به ازای هر واحد وزن ماده خشک، مقدار چربی بیشتری دارند و به همان تناسب در مقایسه با جیره های خشک قیمت بالاتری دارند. لازم است پس از باز کردن بسته این مواد، آنها را در یخچال نگهداری کرد. غذایی که در اختيار حیوان قرار می گیرد اگر بیش از اندازه نگهداری شده و بلافاصله مصرف نشود، خشک شده و بعدها حيوان تمایلی به مصرف آنها نشان نمی دهد. در این حالت اتلاف مواد خوراکی خیلی بالا است.

ب- «نیمه مرطوب». دارای ۳۰ درصد رطوبت هستند. آنها اغلب مواد خوراکی کاملی می باشند و معمولاً در میان فویل های آلومینومی یا بسته بندی های سلفون عرضه می شوند. گوشت و مواد خوراکی غله ای، پخته شده و به صورت خمیر در می آیند که از میان یک دستگاه اکسترودر عبور کرده و به قطعات کوچکتری تقسیم می شوند. معمولاً به این مواد خوراکی مقداری اسید زده می شود تا pH آن کاهش یابد و از رشد باکتری ها و قارچ­ها جلوگیری شود. آنگاه آنها را با شربت ذرت یا مواد دیگر پوشش دار می کنند. این پوشش با آب پیوند برقرار کرده و از خشک شدن خوراک جلوگیری می کند و ما را مطمئن می سازد که ماده خوراکی رطوبتی برای رشد میکروب­ها ندارد.

خوراک های نیمه مرطوب طول عمر زیادی دارند، نیازی به نگهداری در یخچال ندارند و می توان آنها را به شیوه آزاد در اختیار حیوان قرار داد. قیمت آنها کمتر از غذاهای مرطوب است و دارای تنوع مواد خوراکی هستند. پوشش شربتی آنها موجب افزایش قابلیت هضم انرژی آنها می شود. این نوع غذاها برای حیوانات دیابتی مناسب نیستند.

ج- «خشک». این مواد دارای ۱۰ تا ۱۴ درصد رطوبت هستند و به این دلیل نگهداری آنها راحت است. این مواد در بسته ها یا کارتن­ها نگهداری و به دو صورت به بازار عرضه می شوند و ممکن است به صورت غذای کامل یا مکمل باشند:

1- «آرد خشک». حاوی غلات خرد یا فلیک شده و سبزیجات که در برخی موارد کنسانتره های پروتئینی خشک به آنها افزوده می شود. این مواد یا به صورت مخلوط و یا از مواد خوراکی خشک شده آماده می گردند و یا با یک خمیر مخلوط شده و همچون غذاهای نیمه مرطوب اکسترود می­شوند. حرارت تولید شده در جریان اکسترود شدن آنها موجب تجزیه مناسب نشاسته می گردد که هضم آن را افزایش می­دهد. غذای آماده از نوع خشک به اشکال خاصی تولید شده و بعد از عمل اکسترود، خشک می شوند. گاه با استفاده از یک لایه چربی، پوشش دار و بسته بندی می گردند.

مخلوط­هایی که به شیوه شل و ول فراهم شده باشند، کمتر قابل هضم هستند و برای اینکه حیوان نیازهای غذایی خود را تأمین کند مقدار بیشتری از آنها را مصرف می کند و در نتیجه سیستم گوارشی آنها فعالیت بیشتری کرده و مدفوع بیشتری تولید می کنند که برای صاحبان آنها درد سر بیشتری تولید می کند. امتیازی که این مواد دارند این است که به راحتی می توان اجزاء ترکیب شده خوراک را دید ولی از آنجا که انواع مواد مخلوط شده دارای اندازه ها و وزن های متفاوتی هستند، موجب جداسازی آنها از یکدیگر شده و قطعات سنگین تر به قسمت پایین ظروف محتوی آن می روند. در نتیجه جیره مصرفی حیوان از روزی به روز دیگر تغییر می کند. مقدار این تغییر تابع جداشدگی مواد خوراکی است. اغلب چنین مخلوط­هایی را قبل از مصرف می خیسانند و اگر بلافاصله خورده نشوند، بوی نامطبوعی تولید می کنند که اغلب دور ریخته شده و ضایع می شوند.

غذاهای اکسترود شده اغلب به صورت خشک خورده می شوند و در نتیجه به صورت آزاد در اختیار حیوان خانگی قرار می گیرد. اغلب این مواد را به صورت مخلوطی از اشکال و رنگ­های مختلف می سازند تا تنوع رنگی ایجاد شود. تنوع رنگ و شکل مواد غذایی، حاوی عناصری از تمایلات و علایق انسانی است. وجود اثر جزئی ساینده در غذاهای اکسترود شده به دندان ها کمک می کند تا از تجمع پلاک­ها بر روی دندان حیوانات جلوگیری شود.

۲- «بیسکویت». از آرد گندم ساخته شد و اغلب توسط کلسیم و ویتامین های محلول در چربی تقویت می­شوند. می توان آنها را به اشکال مختلف در آورده و پخت و بعد از پختن آنها را به صورت­های مختلف ریز کرد. بیسکویت ها اغلب غذاهای مکمل هستند و به ندرت غذای کامل حیوانات خانگی را به صورت بیسکویت می سازند.

غذاهای خشک ارزان تر از غذاهای مرطوب و نیمه مرطوب هستند و نیاز به فضای نگهداری کمتری دارند و لازم نیست آنها را در یخچال نگه داریم ولی اغلب خوش خورکی کمتری دارند.

گران ترین جیره های حیوانات خانگی، «غذاهای با فرمول ثابت» می باشد به این معنی که تمامی دستجات و بچ­های آنها در تاریخ های مختلف، دارای مواد خوراکی ثابتی است. این در حالی است که در غذاهای آماده دیگر ممکن است از هر بچ به بچ دیگر، مواد خوراکی بکار رفته تغییر کند. البته باید توجه داشت که در هر دو حالت ترکیب مواد مغذی آنها ثابت باقی می ماند ولی منبع تأمین مواد خوراکی بکار رفته در آنها تغییر می­کند. این عمل به آن علت انجام می شود که بتوانند با توجه به قیمت مواد اولیه قیمت نهایی جیره را کاهش دهند. هر ماده خوراکی که ارزان تر بود در جيره امروز بکار می رود.

برچسب زنی خوراک های آماده

در اغلب کشورهای جهان، بسته بندی مواد خوراکی مورد استفاده حیوانات خانگی زیر کنترل مقامات مجاز و تابع تصمیمات دولت است. مشخصات مندرج روی برچسب باید «قابل رویت»، «خوانا» و «پاک­نشدنی» باشد و از دیگر اطلاعات درج شده بر روی پاکت بسته های عرضه شده مجزا باشد و اطلاعات زیر را در اختیار مشتری قرار دهد:

الف- «توصیفی از مواد بکار رفته و نحوه استفاده». نوع خوراک حیوانات خانگی از نظر کامل یا مکمل بودن و حیوانی که قادر به استفاده از آن است همراه با نحوه مصرف آن برای هر یک از این حیوانات.

ب- «ليست مواد خوراکی بکار رفته». خوراک حیوانات خانگی به ترتیب نزولی ذکر می شوند به این معنی که ماده خوراکی که ابتدا نام آن ذکر شده، بیشترین مقدار را داشته باشد. می توان مواد خوراکی را با توجه به طبقه بندی مواد خوراکی لیست کرد (مثلاً گوشت و مشتقات حیوانی) و یا با اسامی فردی (مثل مرغ یا گاو) آنها را مشخص نمود.

ج- «آنالیز» با ذکر درصد پروتئین، روغن (چربی)، الياف خام و خاکستر همراه با درصد رطوبت به ویژه اگر بالاتر از ۱۴ درصد باشد.

د- «ویتامین ها». در صورت افزودن ویتامین های D ,A و E ذکر شود و سطح مصرف آنها معین گردد و در کنار آن مقدار طبیعی این ویتامین ها در مواد اولیه خوراکی نیز ذکر شود. .

ه- «افزودنی­ها». از قبیل محافظت کننده ها، آنتی اکسیدان ها با رنگ­های اضافه شده بر اساس نام شیمیایی یا طبقه بندی های دیگر ذکر شود.

و- «تاریخ مصرف». سال و ماه آن ذکر شود ولی روز ان اختیاری است و در برخی مواد حتی روز آن نیز ذکر می شود.

ز- «شماره بچ تولید». شماره بچ تولید غذای اماده نیز باید در جایی روی برچسب آن حک شود. در صورت حک کردن تاریخ ساخت آن باید روز، ماه و سال تولید ذکر گردد.

برچسب تولیدی محصول همچنین شامل نام و آدرس شرکت سازنده آن می باشد. شرکت مزبور مسئول تمامی عملیات ساخت، بسته بندی، حمل و نقل، فروش و توزیع آن است. در اغلب کشورها ذکر وزن محتویات بسته ماده غذایی بر روی برچسب ضروری است. در برچسب اطلاعات دیگری از قبیل امکان استفاده از ماده خوراکی برای مصارف کلینیکی و مثلاً (جیره های رژیمی) ذکر شود:

١- هدف خاص و گونه خاصی که ماده خوراکی برای آنها طراحی شده است.

۲- نوع و سطح ماده مغذی و افزودنی­های بکار رفته و خصوصیات آنها که با این هدف سازگار است.

3- طول زمانی که باید برای رسیدن به آن هدف مصرف شود. غذاهای رژیمی معمولاً به صورت موقتی مصرف می شوند اگرچه بسیاری از آنها برای مصارف طولانی مدت نیز مناسبند و برای تأمین نیازهای نگهداری حیونات بالغ بکار می روند.

مقایسه بین غذاهای مختلف

نسبت مواد خوراکی بکار رفته در غذاهای عرضه شده توسط کارخانجات مختلف نه تنها تغییر می کند بلکه حتی در بچ­های تولیدی یکی کارخانه نیز تغییراتی دیده می­شود. به عنوان بخشی از اظهارات قانونی کارخانه سازنده، لازم است آنالیز آنها درست باشد و محتوای آب موجود در آن نیز اهمیت دارد. مقدار رطوبت آنها بر روی غلظت دیگر مواد مغذی مؤثر است و غذاهای خشک تر، متراکم تر هستند و لذا مقایسه مستقیم غلظت مواد مغذی موجود در خوراک های عرضه شده به بازار درست نیست و باید با توجه به میزان رطوبت هر یک از آنها مقایسات انجام گیرد. مقایسه آنها از طریق مقدار ماده خشک دقیق تر است. چنین مقایساتی را در مورد هر یک از مواد خوراکی تجاری می توان انجام داد.

مقایسه چشمی این دو ماده خوراکی همچنین تفاوت مقدار خوراک خشک یا مرطوب خورده شده را نشان می­دهد. برای مصرف مقدار مشخصی از پروتئین، چربی و دیگر مواد مغذی، لازم است حیوان مقدار وزنی کمتری از خوراک خشک را مصرف کند ولی حیواناتی که غذاهای خشک مصرف می کنند، لازم است مقدار آب بیشتری بنوشند تا تفاوت میزان رطوبت این دو غذا جبران شود.

گاه صاحبان گربه ها شکایت می کنند که گربه های آنها آب چندانی نمی نوشند. اگر گربه ها از مواد خوراکی مرطوب تغذیه شوند، ممکن است تمامی آب مورد نیاز خود را از این راه به دست آورند ولی اگر غذای خشک در اختیار آنها قرار گیرد، لازم است مقداری آب بنوشند تا نیازهای آبی خود را تأمین کنند و در این موارد صاحب گربه اغلب به مصرف آب افزایش یافته و ناگهانی گربه اشاره می کند. سگ­ها نیز در زمان مصرف غذاهای خشک رفتار مشابهی نشان می دهند ولی چنین رفتاری برای صاحبان سگ­ها قابل توجه نیست.

تنوع غذایی

خوراک حیوانات خانگی برای صاحبان حیوانات خانگی مهم است و شاید برای خود حیوان این اندازه اهمیت نداشته باشد. در رابطه با تنوع مواد خوراکی مورد استفاده در جیره حیوانات خانگی دو نظریه وجود دارد. دسته اول اظهار می دارند که در صورت مصرف یک خوراک حیوانات خانگی کامل و متوازن که برای سن و حالت فیزیولوژیکی حیوان مناسب باشد، لازم است چنین خوراک حیوانات خانگی مصرف شود و آنها داده نشود. گربه ها و سگ­ها نیازی به تغییر و تنوع جیره ای ندارند. چنین مفهومی را اغلب صاحبان حیوانات خانگی نمی پذیرند، به ویژه اینکه اثرات روان شناسی غذای مصرفی انسان را به خاطر بیاوریم. اغلب این افراد به سرعت از مصرف غذاهای تکراری بیزار می شوند. آنها گمان می کنند حیوانات خانگی نیز چنین احساسی دارند.

نظریه دوم در زمینه تنوع مواد خوراکی مبنی بر این است که تنوع برای حیوانات خوب است زیرا در زندگی طبیعی آنها در حیات وحش، بسته به فصل و شرایط مختلف، آنها از غذاهای متنوعی بهره برداری می کنند و مصرف انواع غذاها همراه با مزه ها و بافت های مختلف و آشنا کردن حیوانات خانگی با آنها باعث می شود بعدها که نیاز به درمان پیدا می کنند بتوان از مواد خوراکی مختلف برای درمان آنها استفاده کرد بدون اینکه تنفر آنها برانگیخته شود.

هر یک از دو نظریه فوق درست باشد، باید توجه داشت که حیواناتی که از یک غذا استفاده می کنند چه به دلیل توجه و تمایل حیوان به آن باشد و یا به دلیل اقتصادی (منفعت صاحب حیوان)، حیوان به تدریج به غذایی که دریافت می کند عادت کرده و به تدریج آن را ترجیح می دهد. در چنین مواردی به زحمت می توان غذای جدیدی را وارد جیره غذایی او کرد.

پرورش دهندگان و مشاوران تغذیه و بیماری حیوانات خانگی نباید تنها به دنبال آن باشند که چه چیزی برای حیوان بهترین است. بلکه قابل پذیرش بودن آن غذا برای صاحب حیوان نیز در نظر گرفته شود. خوشبختانه از آنجا که برخی حیوانات دارای ترجیحات غذایی هستند و تنوع غذایی برای صاحبان آنها نیز اهمیت دارد، لذا کارخانجات سازنده مواد خوراکی در اغلب موارد یک فرمول اصلی را بکار می برند و جیره های مختلف تجاری خود را با افزودن انواع طعم ها به آن تولید می کنند تا انواع ذائقه های حیوانات را تأمین کنند. در زمینه مصرف طعم دهنده ها باید احتیاط و دقت کرد. در اغلب موارد، مخلوط مشترکی بوجود می آید و سپس نسبت های متفاوتی از آن با گوشت پرنده، گاو یا مرغ معطر می شوند. جریان آن درست شبیه ساختن بستنی است که توده بزرگی از آن را می سازند و سپس رنگ­های مختلفی به قسمت های متفاوت آن می زنند. به هر حال باید به ویژه زمانی که نوعی حساسیت در حیوانات خانگی خود می بینیم، حتما برچسب خوراک آماده را بخوانیم و در مورد موادی که به آن افزوده شده، دقت کنیم.

مکمل های افزودنی

مکمل ها اغلب توسط صاحبان حیوانات خانگی به عنوان جزء ضروری جیره تلقی می شود. گاه ذکر می شود که مکمل ها برای افزودن مواد معدنی یا ویتامین و به اشکالی از قبیل قرص، مایع و یا پودر به جیره جیوانات بکار رود. در گذشته که غذاهای متوازن و متناسب با مرحله زندگی حیوانات در دسترس نبود، وجود چنین مکمل هایی ضروری بود. امروزه باور همگان بر این است که یک حیوان سالم و طبیعی که از یک جیره متوازن و متناسب با سن و سبک زندگی و گونه خود تغذیه می شود بایستی مقادیر کافی از ویتامین ها و مواد معدنی را دریافت کند.

این مواد مغذی به مقادیر اندکی مورد نیاز حیوان است و مصرف مقادیر بیشتر آنها ضرورتاً برای حیوان نتایج بهتری در بر ندارد. به عنوان مثال می توان از توله سگ­های نژادهای بزرگ صحبت کرد که از مکمل های معدنی استفاده می­کنند تا رشد استخوانی آنها افزایش یابد. اکنون معلوم شده است که رشد سریع در این نژادها، مناسب نیست زیرا سرعت رشد آنها موجب افزایش احتمال بروز ناهنجاری­های اسکلتی می شود. به هر حال «مقدار توصیه شده روزانه» این مواد میانگین است و نمی توان با استفاده از آنها نیازهای فرد فرد حیوانات را لزوماً تأمین کرد. برخی سگ­ها و گربه ها با مشکلات کلینیکی خاص ممکن است احتیاج به مکمل کردن مقادیری از آن داشته باشند. مکمل کردن همین مقدار اندک مکمل ها باید به دنبال توصیه جراح دامپزشک صورت گیرد و اثرات بعدی آن به دقت دنبال شود. برعکس، بسیاری از گونه های غیر بومی را باید با مقادیری از مکمل ویتامینی و مواد معدنی تغذیه کرد زیرا مقدار این مواد مغذی در جیره های طبیعی آنها کم بوده و یا ممکن است شرایط زندگی خاص آنها موجب ناکافی بودن آنها گردد و بنا باشد جیره روزانه آنها از نظر خوراک حیوانات خانگی این مواد مکمل شود.

قبلاً گفته شد که علم تغذیه، یک موضوع دینامیک است و ممکن است تحقيقات موجب تغییر نیاز حد مجاز روزانه برخی مواد مغذی یا مواد افزودنی (مثل آنتی اکسیدان) شود. به نظر می رسد که سطح رادیکال های آزاد در بسیاری از حیوانات به دلیل مشکلات آلودگی محیطی رو به افزایش است. در حال حاضر توصیه حد مجاز روزانه آنتی اکسیدان ها برای تأمین مقادیر لازم جهت مقابله با شرایط جدید ناکافی است و احتمالاً باید مقادیر بیشتری از آن بکار رود و در آینده مقادیر آن باز هم افزایش یابد.

مکمل های دیگری هستند که برای مثال جهت مقابله با مشکلات خاصی از قبیل صدمات و ناراحتی های مفصلی و پوستی به بازار عرضه شده اند و می توان در شرایط جدید مقدار آنها را کاهش داد و یا داروها را جایگزین مقداری از آنها کرد. بدون شک به موازات افزایش رغبت انسان­ها به مصرف این گونه مواد و فراورده­ها، تعداد آنها روز بروز افزایش یافته و کاربرد آنها با سرعت هرچه بیشتر رو به توسعه می گذارد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت

گروه تولیدی پژوهشی نیازی