پس از سپری شدن روزهای اولیه پرورش و محکم شدن جوجه ها و استقلال آنها از مرغ کرچ، دوره نسبتاً طولانی رشد آنها (بدون مادر طبیعی یا مادر مصنوعی) فرا می رسد و لازم است دائماً رفتار و خصوصیات جوجه ها دنبال شده و اطلاعات بدست آمده ثبت شود. آیا جوجه به سرعت پر در آورده است؟ آیا اشتها و رغبت مصرف خوراک مناسبی دارد؟ آیا فعال و هشیار است؟ آیا دست و پای خوبی دارد و گوشت خوبی روی بدنش وجود دارد؟ آیا به سرعت و با صورت ثابت و پایدار به رشد ادامه می دهد و یا غذای خوبی می خورد ولی رشد خوبی ندارد؟ آیا به خراشیدن زمین در گوشه و کنار محل زندگی می پردازد یا منتظر می ماند تا برایش غذا ببریم؟ این موضوعات و مسایل متعدد دیگر شناخت مناسبی از جوجه به ما میدهد تا بعدها بر اساس آن بتوانیم آنها را جفت کنیم. آیا آنها دیر تولک می روند یا زود؟، پرهای آنها سفت و به هم چسبیده یا شل و ول است؟ آیا وحشی یا رام هستند؟ در ادامه نکات مهم پرورش در ارتفاع در جوجه مرغ و خروس لاری بیان میگردد.
دوره رشد جوجه ها
در این مرحله می توان ساعت ها در کنار آنها بسر برد و با لذت تمام اطلاعات فوق را جمع آوری کرد. بنابراین مشاهده آنها نه تنها موجب سرور و لذت ما می شود بلکه اطلاعات مناسبی به دست می آید تا آمیزش های آینده گله را هوشمندانه و بر اساس آنها طراحی کنیم. به یاد داشته باشیم که خروس های قهرمانی که در گود نبرد گُل می کارند لزوماً به درد جوجه گیری نمی خورند.
تولید مثل و پرورش مرغ و خروس جنگی، یک وظیفه روزانه است. لازم است دائماً غذا و آب مناسب به آنها بدهیم، به طور مرتب و دورهای آنها را در معرض حشره کش مناسب برای دور کردن شپش و جرب و امثال آن قرار دهیم. لازم است لانه آنها مناسب باشد و آنها را در برابر گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان نگه دارد. تمامی این کارها احتیاج به فعالیت و کار ما دارد و اگر عشق به این کار را نداشته باشیم یقیناً با سرخوردگی مواجه می شویم، بهر حال اگر از این فعالیت های روزمره و تماس روزانه با جنگجویان آینده خوشمان نمی آید، بهتر است این کار را از همان ابتدا کنار بگذاریم و یا کسی را برای آن استخدام کنیم و یا خروسهای جنگی مناسبی خریداری کرده و وارد فعالیت تکثیر آنها نشویم. مراقبت کردن و یافتن پرندگان جسور برای اقدامات بعدی، بخودی خود یک وظیفه و یک عمل رضایت بخش است.
پرورش در ارتفاع در جوجه مرغ و خروس لاری
ارتفاع منطقه به معنی ارتفاع آن از سطح دریاهای آزاد است و از جمله خصوصیات آب و هوایی و محیطی محل پرورش است. با افزایش ارتفاع، فشار جو، فشار اکسیژن، دما و رطوبت کاهش می یابد. این تغییرات اثرات مفید یا منفی بر پرورش خروسها دارد. در این شرایط برخی خصوصیات خروسها به ویژه از نظر نبرد ترقی می یابد. پس از یکی دو هفته گلبول های قرمز و هموگلوبین خون افزایش می یابد و بدن آنها ظرفیت حمل اکسیژن بیشتری به دست می آورد. بعلاوه متوسط حجم خون کاهش یافته و سطح کلی گلبول های قرمز افزایش می یابد و در نتیجه ظرفیت هموگلوبین برای اتصال با اکسیژن و چرخش آن در بدن افزایش می یابد. خروسها در ارتفاعات بالا سرعت تنفس بالاتری دارند تا بدلیل کم بودن فشار اکسیژن، مقدار کافی به بدن برسانند.
در برابر مزیت های فوق پرورش در ارتفاعات معایبی نیز دارد. به دلیل کمبود اکسیژن، رطوبت و دما، بزرگ کردن خروسها مشکل و تلفات آنها بیشتر است بویژه اگر نتوان شرایط مناسب برای آنها فراهم کرد. کمبود اکسیژن و افزایش خطر تبخیر آب از تخمها و جنین درون آن و نیز افزایش اتلاف گاز کربنیک موجب کاهش جوجه درآوری می شود. در چنین مواردی می توان دمای اینکوباتورها را به میزان 15/0 درجه سانتیگراد کاهش داده و رطوبت نسبی را در سطح ۶۰ درصد نگه داشت و در ضمن به روشهای مختلف به تأمین اکسیژن بیشتر از طریق باز کردن دریچه های ورودی سترها و یا تهویه بیشتر مبادرت کرد.
همچنین در مناطق بالادستی دما کمتر است و متابولیسم بدن جوجه ها افزایش می یابد و این مستلزم اکسیژن بیشتر است و لذا سرعت رشد آنها تحت تأثير ارتفاع قرار می گیرد. ملاحظه می شود که افزایش متابولیسم که در شرایط طبیعی مفید است در ارتفاعات اثر معکوس دارد زیرا اکسیژن کم است و موازنه نیاز اکسیژن و تأمین آن به هم خورده و کارکرد بیولوژیک پرندگان کاهش می یابد. کمبود اکسیژن موجب هیپوکسی و در نتیجه مشکل قلبی آنها میشود.
نظرات کاربران
2:27:55 AM