در جریان بچه­ دادن کندو که نوعی تکثیر کلنی است تقریباً نیمی از جمعیت کندو همراه ملکه خارج شده و برای یافتن لانه مناسب موقتاً در محلی مثل روی شاخه درختان، تیر چراغ برق، روی دیوار و غیره متمرکز می­شوند. این نوع تکثیر کلنی­های زنبور عسل جهت تضمین بقاء نسل آن­ها و همچنین جایگزینی کلنی­های از بین رفته حائز اهمیت است.  دراین پست فعالیت­های زنبور عسل در رابطه با بچه دادن کندو را بررسی می کنیم.

فعالیت­های زنبور عسل در رابطه با بچه دادن کندو

در مناطق معتدل افزایش جمعیت کلنی از اوایل بهار به تدریج شروع شده و با پیشرفت زمان نسبت تخم­گذاری ملکه بیشتر می­شود به طوری که پس از مدتی فضای کافی برای تخم­گذاری ملکه و گنجایش زنبورهای بالغ وجود نخواهد داشت. در این مدت زنبورهای نر بیشتری نیز پرورش داده شده و زنبورهای کارگر اقدام به ساختن سلول­های ملکه در حاشیه شان­ه ها می­نمایند که متعاقباً توسط ملکه در آن­ها تخم­گذاری خواهد شد.

لازم به تذکر است که علاوه بر کمبود فضای کافی برای رشد جمعیت، به هم خوردن تعادل نسبت زنبورهای جوان به زنبورهای مسن و خصوصیات نژادی و مسن شدن ملکه نیز از عوامل تحریک کننده کلنی به تولید بچه کندو می­باشند:

پس از آنکه کلنی به تدریج برای تولید بچه کندو آماده شد میزان تخم­گذاری ملکه کاهش یافته و به همان نسبت غذای کمتری به ملکه داده می­شود و در نتیجه وزن ملکه کاهش یافته و آماده برای پرواز می­گردد. ضمناً جمعیت کندو به حدی بالا می­رود که گاهی قسمتی از جمعیت در خارج از کندو آویزان می­شود. چند روز قبل از خارج شدن بچه کندو، زنبورهای کارگر پرستار مرتباً ملکه را تحریک به راه رفتن و حرکت کرده و گاهی رفتار خشنی با وی دارند.

علاوه بر این چند روز قبل از جدا شدن بچه کندو از کندوی مادری تعدادی از زنبورها از کندو خارج شده و در جستجوی محل­های مناسبی برای استقرار بچه کندو می­پردازند و پس از مراجعت در داخل کندو برای مدتی طولانی اقدام به رقص مخصوصی کرده و جهت و فاصله محل مورد نظر را به دیگران اطلاع می­دهند.

زنبورهای بچه کندو قبل از اینکه کندوی مادری را ترک کنند ابتدا مقدار زیادی عسل خورده و سپس ملکه را مجبور به خارج شدن از کندو می­کنند و همراه وی از کندو خارج می­شوند.

گزارشات موجود مبین این است که حدود نصف تا 90 درصد زنبورهای کندوی مادری ممکن است همراه بچه کندو خارج شوند.

توده زنبورهایی که از کندو خارج شده ­اند پس از مدتی پرواز در هوا در محل مورد نظر که قبلاً شناسایی شده است مستقر شده و به صورت توده­ای فشرده و محکم و آرام باقی می­ماند. این توده از دو لایه تشکیلی شده است که لایه بیرونی به ضخامت بدن سه زنبور و کاملاً محکم و فشرده است ولی لایه درونی که زنبورهای آن زنجیروار به هم متصل هستند شل­تر می­باشند.

ضمناً در سطح لایه بیرونی راه ورود مشخصی برای داخل توده وجود دارد. در این ترکیب توده، اقدامات لازم جهت تأمین نیازهای کلنی پیش­بینی شده است. بدین ترتیب که زنبورهای لایه خارجی توده معمولاً زنبورهای مسن­تر هستند که وظیفه محافظت زنبورهای داخل توده را به عهده دارند و جای آن­ها مرتباً عوض می­شود. زنبورهای درون توده اکثراً جوان بوده و کارهای داخل کلنی را عهده ­دار می­باشند.

پس از مدتی که از استقرار کلنی در محل موقت گذشت، تعدادی از زنبورها جهت یافتن محل مناسبی برای استقرار دائمی کلنی به جستجو می­پردازند و پس از مراجعت در سطح توده اقدام به رقص­های مخصوصی می­کنند. بالاخره یکی از محل­های یافته شده که از هر نظر رجحان دارد انتخاب شده و توده بچه کندو به آن محل نقل مکان می­کند.

در انتخاب محل جدید عوامل متعددی در نظر گرفته می­شود، از جمله محافظت در مقابل عوامل طبیعی خصوصاً باد، دشمنان طبیعی، نور آفتاب، ارتفاع از سطح زمین، نوع لانه که از جنس چوب باشد یا کیفیت دیگری داشته باشد و غیره.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی