گونه باکتری هليکوباکتر گرم منفی، میکروآئروفیل خمیده شکل تا مارپیچی می باشد که مشابه گونه های کمپیلوباکتر است. این باکتری به محیط اسیدی معده عادت داشته و کلونیزاسیون گونه های هلیکوباکتر در معده بسیاری از گونه ها رایج است. در این مقاله به گونه هليکوباکتر می پردازیم.

گونه هليکوباکتر

از مهم ترین گونه های آن می توان هلیکوباکتر پیلوری را نام برد که بیماری زای مشخص انسان بوده که می­توان آن را در کل دنیا پیدا نمود. این باکتری باعث گاستریت و زخم پپتیک می گردد و می تواند عامل خطرزای مهمی در ابتلا به کارسینومای معده و لنفومای سلول های B معده باشد. کلونیزاسیون معدی هلیکوباکتر پیلوری بسیار رایج است و در ۷۰-۹۰% افراد در کشورهای در حال توسعه، ٪۵۰-۲۵ افراد در کشورهای توسعه یافته، دیده می شود. به نظر می رسد که انسان مهم ترین (و نه تنها) مخزن هلیکوباکتر پیلوری است. انتقال از راه مدفوعی- دهانی می باشد و بیشتر در افرادی که در سطح پایین بهداشت زندگی می کنند، دیده می­شود. همچنین باکتری در بزاق و پلاک های دندان دیده می شود که می تواند نشان دهنده انتقال دهانی- دهانی نیز باشد. بسیاری گونه های دیگر هلیکوباکتر از انسان جداسازی شده است که از هلیکوباکتر پیلوری کمتر رایج می باشند. نقش هلیکوباکترهای غیر هلیکوباکتر (NHPK)، در بیماری انسانی به خوبی شناخته شده نیست اما می توانند در ارتباط با گاستریت و کارسینومای معده باشد.

در ابتدا، گروه NHPK برای هلیکوباکتر هیلمانی به کار برده می شد اما واضح است که این گروه تنها دارای یک گونه نمی باشد و گزارش های اخیر حاکی از گونه های بسیاری می باشد و به تازگی بیان شده که هلیکوباکتر هیلمانی می تواند به چندین گونه تقسیم شود. به تازگی هلیکوباکتر هیلمانی به دو نوع تقسیم شده است: نوع I و II .

نوع I دارای یک گونه میباشد که بیشتر در خوک­ها یافت می شود و با عنوان هلیکوباکتر سوئیس نامیده می­شود. در مقابل نوع II دارای گونه های متعددی می باشد که شامل؛ هلیکوباکتر فلیس، هلیکوباکتر بیزوزرونی، هلیکوباکتر با کولیفورمیس و كاندیداتوس هلیکوباکتر هیلمانی می باشد.

تنوع زیادی از NHPK دیده شده است و یافتن تعداد زیادی از NHPN در حیوانات می تواند نشان دهنده نقش حیوانات در عفونت انسان باشد. اطلاعات در رابطه با وجود گونه های هلیکوباکتر در گونه های حیوانات خانگی بسیار سطحی می­باشد و تغییرات مکرر نامگذاری های علمی در برخی گونه ها این موضوع را پیچیده­تر نیز نموده است پژوهش­های انجام شده روی گونه های هلیکوباکتر نشان داده که در موکوس معدی یا حفره دهانی ۵۶-۱۰۰ درصد از سگ­ها و گربه های سالم یافت می­شوند. معمولاً عفونت گونه های هلیکوباکتر در سگ­ها و گربه ها تحت بالینی می باشد. اگرچه ممکن است گاستریت ایجاد شود. اطلاعات کمی در مورد گونه­های مختلف هلیکوباکتر در سگ و گربه وجود دارند، اما به نظر می رسد که هلیکوباکتر بیزوزرونی در سگ­ها وجود دارد. گونه های مختلفی در سگ­ها و گربه ها وجود دارند که شامل هلیکوباکتر ساینوگاستریکوس، هلیکوباکتر فلیس، هلیکوباکتر با کولیفورمیس، هلیکوباکتر سالومونيس است. هلیکوباکتر هیلمانی در خرگوش وجود دارد، در حال که هلیکوباکتر موستله و هلیکوباکتر موریداروم به ترتیب در موش و راسو وجود دارند. هلیکوباکتر پیلوری در سگ­ها دیده نشده و تنها در گربه هایی که دسته جمعی زندگی می کنند دیده شده است. شواهد بالینی از عفونت هلیکوباکتر در سگها و گربه ها واضح نیست اما استفراغ مزمن و کاهش وزن را می توان به هلیکوباکتر نسبت داد. از آن جایی که تشخیص در این مورد برپایه پیدا کردن هلیکوباکتر در بیوپسی های معده می باشد، که می تواند از بیوپسی حیوانات سالم هم جدا شود، اطلاعات پیش آگاهانه در این مورد کم است.

نرخ ابتلای انسان از راه سگ­ها و گربه ها هنوز مشخص نیست. پژوهش ها نشان از شیوع بالای گونه های هلیکوباکتر را می دهند که این می تواند مشکل باشد زیرا گونه های آن مشخص نیست. هلیکوباکتر فلیس از بیمارانی با زخم­های معدی و سگ او جدا شده است و می تواند پیشنهاد داده که انتقال بیماری انسان، از سگ باشد. در گزارش دیگری هلیکوباکتر هلمنی از بچه ای با گاستریت مزمن و نیز دو سگ خانگی او جدا شد. در گزارش دیگر احتمال انتقال هلیکوباکتر هلمنی از گربه های خانگی به صاحب او مورد مورد شک می­باشد که این مطالب را محکم تر می کند زیرا، هلیکوباکتر هلمنی از انسان و حیوان خانگی اش به شکل مجزا جدا شده است. در این گزارش ها بیان انتقال بیماری نامشخص بوده و منابع رایج برخورد مشخص نیست. در موارد کمی، گونه های هلیکوباکتر جدا شده از انسان بیمار و جانور خانگی اش، انتقال بیماری مشترک را پیشنهاد می کند. پژوهش­های کمی به شکل اختصاصی جدایه های هلیکوباکتر از انسان و حیوانات را توضیح داده است. در یکی از آنها گفته شده که هلیکوباکتر هلمنی جدا شده از سگ­ها و گربه ها از نوع II بوده که در انسان ها نادر است.

اطلاعات کمی در رابطه با توانایی انتقال هلیکوباکتر پیلوری که بیماری زای اصلی انسانی است، وجود دارد. این گونه ها، گاهی از گربه های تجاری جدا شده اند اما نه از حیوانات خانگی. از آن جایی که این گونه ها می­توانند در گربه ها کلونیزاسیون و یا ایجاد عفونت کنند، هنوز شک­هایی درمورد مخزن بودن حیوانات خانگی وجود دارد اما ثابت نشده است. شیوع بالای هلیکوباکتر پیلوری در انسان ها و توانایی ابتلای سگ­ها و گربه ها به آن می تواند نشان دهنده این باشد که معده سگ سانان و گربه سانان محل مناسبی برای رشد باکتری است، هرچند که هلیکوباکتر پیلوری در آنها نادر است. مطالعه­ها روی عفونت ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در انسان، نشان دهده که تماس با حیوانات خانگی عامل خطر نمی باشد. به جزء در مطالعه ای که روی سگ نژاد شپرد در ساردینا انجام شده که شیوع بالایی از پادتن ضد هلیکوباکتر پیلوری در این نژاد را (در مقایسه با سایر خانواده و دهندگان خون) گزارش نمود. تازمانی که مطالعه روی سرم شناسی و ارتباط آنها انجام نشود، مشخص نیست که آیا این حالت به شکل حقیقی اتفاق می افتد. همچنین مهم است که مشخص شود آیا سرم شناسی برای تمایز پادتن های هلیکوباکتر پیلوری از NHPH به اندازه کافی توانایی دارد و یا نه.

روش انتقال بیماری مشترک، اگر اتفاق بیافتد، از راه مدفوعی – دهانی است. به نظر می­رسد وجود هلیکوباکتر در بزاق سگ سانان و گربه سانان می تواند حاکی از احتمال انتقال باکتری از این راه باشد. به نظر نمی رسد که هلیکوباکتر یک بیماری مشترک اصلی باشد. یافته ها نشان میدهد که ممکن است انتقال بین گونه ای ایجاد شود اما شاید حیوانات نقش اندکی در این رابطه داشته باشند، حتی در بیماری انسان­ها رعایت مسائل اولیه بهداشتی مانند شستشوی دست­ها و جلوگیری از تماس با مدفوع باید به اندازه کافی باشد. توانایی انتقال از راه بزاق، باید بیشتر مورد بحث قرار گیرد، که به علت توانایی بیشتر در انتقال از راه تماس صورت به صورت و دست به صورت (در افراد و حیوانات خانگی آنها) است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی