کوکسی های گرم مثبت هستند که به فراوانی در مجاری گوارشی بسیاری از گونه ها یافت می شوند. دو گونه بسیار مهم انتروکوکوس فكالیس و انتروکوکوس فاسیوم می باشند. باکتری انتروکوکوس را در ادامه مورد بررسی قرارداده ایم.
گونه های انتروکوکوس
کوکسی ها بیماری زاهای فرصت طلب هستند و عوامل غیررایج عفونت در افراد طبیعی می باشند. آنها بیشتر به عنوان بیماری زاهای بیمارستانی در انسان و دامپزشکی مطرح می باشند. انتروکوکوس ها به شکل توارثی به بسیاری از آنتی باکتریالها (مانند سفالوسپورینها، کلیندامایسین، برخی پنی سیلین ها و تری متوپریم) مقاوم بوده و توانایی گسترش بیشتر این مقاومتها را دارند. انتروکوکسهای MDR به ویژه انترکوکس های مقاوم به وانکومایسین (VRE) به عنوان مشکل جدی در طب انسانی و یک مشکل جدید در حیوانات خانگی مطرح می باشد. اگرچه کلونیزاسیون VRE در حیوانات خانگی نادر است، گزارش هایی از عفونت یا کلونیزاسیون انفرادی در حیوانات خانگی به چشم می خورد.
بیشتر گزارش ها مربوط به اروپا است و برخی گزارشها نرخ بالایی از VRE را دارد، مانند استقرار ۴۸ درصدی انترکوکهای VRE در سگ سانان در هلند. یک ارتباط بین حاملین VRE در سگ و استفاده از آووپارسین در غذای حیوانات در اروپا، به عنوان توضیحی در خصوص افزایش نرخ بیماری در پژوهشهای اروپایی پیشنهاد شده است. با وجودی که ارتباط با آووپارسین هنوز اثبات نشده است، در یک مطالعه در هلند روی ۱۰۰ سگ که آووپارسین مصرف کرده بودند، بیماری تا ۵ سال بعد مشاهده نگردید. در حالی که عفونت های VRE در حیوانات خانگی بسیار نادر است اما گفته شده که نرخ انسانی آن افزایش یافته و این شرایط می تواند برای حیوانات خانگی هم وجود داشته باشد.
با وجودی که تمرکز روی VRE منطقی است، اما انتركوکوسهای نوع MDR که حساس به ونکومایسین هستند، هم اکنون در حیوانات رایج تر بوده و باید به آنها توجه شود. مطالعه روی سگ های سالم در دانمارک و سگهایی که در فنلاند با آنتی بیوتیک درمان شده اند، نشان میدهد که شیوع پایینی از مقاومت ها به آنتی بیوتیک های مختلف وجود دارد. در حالی که یک مطالعه روی جمعیتی از سگهای سالم در پرتقال، نرخ بالایی از مقاومت به بیشتر آنتی بیوتیک ها را نشان داد و یک مطالعه روی سگهای موجود در یک بیمارستان دامپزشکی در ایتالیا مقاومت بالایی نسبت به فلوروکوئینولونها، تتراسیکلین ها، ماکرولیدها، ریفامين و تتراسیکلین را نشان داد. نسبت بالایی از مقاومت انتروکوکوس فکالیس به تتراسیکلین و ماکرولیدها (در سگهای موجود در منازل شخصی و قفسها در بلژیک) گزارش شده است. بنابراین حتی نبود VRE در حیوانات خانگی، آنها می توانند مخازن انتروکوکهای MDR در مراکز نگهداری باشند.
در حال حاضر اطلاعات کمی در رابطه با انتقال بیماری مشترک انترکوکها وجود دارد. اطلاعات کمی در مورد سویه های کومنسال انسان و جانور وجود دارد که انتقال داخل خانگی بین انسان و حیوانات را نشان داده باشد یا تماس با حیوانات خطر ساز (در ابتلا به عفونت های انتروکوکی) را مورد ارزیابی قرار داده باشد. در یک مطالعه ۱۷ کمپلکس کولونی از انتروکوکوس فكالیس را از کلون انسان ها جداسازی کردند که در سگها نیز یافت می شود و این امر نظریه انتقال بین گونه ای و انتقال در مراکز نگهداری را تقویت می کند. در این مورد، حیوانات خانگی بیشتر در معرض خطرند، با انتقال VRE از انسان به حیوانات خانگی شان. اگرچه توانایی حیوانات خانگی به عنوان مخازن باکتری های فرصت طلب MDR، مشابه MRSA را نیز نباید نادیده گرفت (اگرچه به نظر می رسد هم اکنون این نکته خیلی مهم نیست).
غربالگری حیوانات خانگی در کلونیزاسیون انتروکوک ها شامل VRE مشخص نشده است، حتی با وجود عفونت در انسان. انترکوکها کومنسال بوده و انتروکوک MDR نیز معمولاً یافت می شوند. بررسی حیوانات خانگی به عنوان بخشی از ارزیابی گسترش بیماری شامل آزمون نمودن تماس های داخل خانهای انسان بوده، اما به شکل نادر انجام پذیر است. هیچ راهنمای مشخص درمانی در مورد حیوانات خانگی که انتروکوک MDR را دارند، وجود ندارد. درمان باعث حذف باکتری کومنسال دستگاه گوارش نمی شود و حتی ممکن است باعث ایجاد گونه های مقاوم شود. بهداشت مناسب منزل به ویژه بهداشت دست و دوری از تماس دست با مدفوع حیوانات به نظر خیلی مهم است. حیواناتی با نشانه های بالینی مربوط به عفونت های انترکوکی MDR، باید در مراکز نگهداری یا درمانگاه های دامپزشکی قرار گیرند و در برخورد تماس با آنها احتیاط لازم به عمل آمده و توجه ویژه به بهداشت فردی شود.
نظرات کاربران
2:27:55 AM