از جمله بیماری های دندان در سنجاب را می توان به اختلال در بسته شدن دهان ، آبسه دندان ، شکستگی دندان ، بیماری لثه را نام برد. در ادامه به نشانه های بالینی و پیشگیری و درمان آن ها را بررسی می کنیم.
بیماری های دندان
1.اختلال در بسته شدن دهان
در حالت طبیعی نسبت پهنای تاج به طول دندان ۱ به ۳ میباشد ولی به دلیل اینکه دندانهای پیش جوندگان در طول دوره زندگی آنها به صورت دائمی در حال رشد هستند گاهی این نسبت به هم خورده و دندانها بسیار بلند می شوند. رشد بیش از حد دندان پیش، از مشکلات متعدد و عمومی جوندگان کوچک است. دندانهای پیشین ممکن است بیش از اندازه رشد نمایند و معمولاً به سمت جلو و بالا رشد نموده و در ناحیه بیرون از دندان های پیش بالایی خمیده پیدا می نماید و ممکن است آنچنان دراز شود که وارد بافت نرم لثه یا صورت در ناحیه دندان های پیش بالایی گردد. این حالت ممکن است در اثر خوردن غذاهای بسیار نرم رخ دهد. چنانچه این موارد درمان نشوند سنجاب به دلیل گرسنگی یا گاز گرفتن زبان دهان تلف خواهد شد.
نشانه های بالینی
نشانه های بالینی این بیماری در سنجاب مانند موش بزرگ و کوچک ازمایشگاهی و سایر جوندگان می باشد. نشانه های آن شامل افزایش ترشح بزاق، چنگ زدن به دهان، تورم، کاهش اشتها، بی حالی، سختی در اخذ غذا و در نهایت به کاهش وزن اشاره نمود. آبسه های صورت ممکن است ناشی از بیماری های دندان باشد.
پیشگیری و درمان
درمان این عارضه کوتاه نمودن دندان با مته جراحی است که باید بوسیله دکتر دامپزشک صورت پذیرد و بعد از آن برای جلوگیری از بروز مجدد این عارضه بایستی مواد غذایی جویدنی (تکه های چوب، گردو و فندوق پوست نکنده) در اختیار حیوان قرار داد.
دندان ممکن است درون لثه لق شود. چنین دندانی را میتوان تحت یک بیهوشی عمومی سبک کشید. دندانهای پیش بالا یا پایین ممکن است بیفتند. در حالت اخیر می بایست دندان باقی مانده را هم به کمک جراحی در آورد. چنانچه سنجابی به طور طبیعی از جیره نرمی مانند میوه، گردو و فندوق پوست کنده و تخمه آفتابگردان با کیفیت عالی تغذیه نماید، زنده خواهد ماند. مواد غذایی اخیر را می توان از فروشگاه های مواد غذایی تهیه نمود.
البته لازم به ذکر است که برخی از افراد از ناخن گیر برای کوتاه نمودن دندانهای بلند استفاده می نمایند که به هیچ وجه توصیه نمی شود.
۲. آبسه دندان
سنجاب ها به آبسه های دندانی ناشی از پوسیدگی دندان ها مبتلا می شوند که به علت عوامل میکروبی و تغذیه ای و شکستن دندان ها است. این عارضه باعث سیلان بزاق، تورم صورت وبی اشتهایی می شود. برای تشخیص می توان از نشانه های بالینی، معاینه دهان و رادیوگرافی جمجمه کمک گرفت. برای درمان، تخلیه و درناژ دندان عفونی و تجویز آنتی بیوتیک توصیه شود. پیش اگهی بیماری بستگی به شرایط بیمار، دندان آسیب دیده و نوع آبسه دارد.
٣. شکستگی دندان
شکستگی دندان، پوسیدگی دندان ها را به دنبال دارد. در صورتی که یکی از دندان ها بشکند باید دندان دیگر را نیز به همان اندازه کوتاه نمود تا حیوان مشکلی در اخذ غذا نداشته باشد. و در صورت وجود شکستگی جزئی در دندان می توان به جیره روزانه حیوان کمی لبنیات مانند پنیر و یا ماست به مقدار بسیار کم در جيره اضافه نمود، چرا که در بهبود عوارض دندانی نقش بسیار موثری دارند.
۴. بیماری لثه
این بیماری به علت قرار گرفتن قطعات چوب، پلاستیک یا حتی مواد غذایی در بین دندان های پیشین به وقوع می پیوندد. این حالت سرانجام به بیماری پریودنتال چرکی همراه با تورم بینی متعاقب آن تورم نکروتیک بینی و توکسمی عمومی ختم می شود. نشانه های بالینی شامل ریزش مداوم از بینی همراه با تنفس صدادار در هنگام خواب می باشد. حیوان ممکن است صورت خود را لیس بزند. این نشانه ها به سمت ریزش شدید آبکی دو چشم و نفس نفس زدن با دهان باز گسترش پیدا می نماید.
نظرات کاربران
2:27:55 AM