در مقاله های قبلی در مورد تغذیه جوجه ها بعد از هچ بررسی شد و اثرات بر گله ذکر شد . در تغذيه درون تخم مرغ و اثر محرومیت از غذا و گرسنگی در جوجه به ترتیب شامل تغذیه قبل از تفریخ و بعد از آن می باشد. در ادامه تغذيه درون تخم مرغ و اثر محرومیت از غذا و گرسنگی در جوجه به طور کامل بررسی واثرات آنهادرگله ذکرمیگردد.
تغذیه قبل از تفریخ (تغذيه درون تخم مرغ)
در آخر دوره جنینی (روز ۱۸ انکوباسیون تخم مرغ ها) مواد غذایی به خصوص اسیدهای آمینه و کربوهیدراتها و … به درون کیسه آمنیوتیک تزریق می شوند. تغذيه درون تخم مرغ سبب افزایش وزن جوجه در زمان تولد افزایش درصد هچ و کاهش طول مدت پرورش شده است، مکمل غذایی تزریق شده در آمنیون، از طریق دهان وارد دستگاه گوارش جنین شده و به عبارت دیگر، تغذیه داخل جنینی جوجه از راه دهان در مرحله قبل از هچ می باشد که با وارد شدن در دستگاه گوارش و تحریک آن، جوجه را برای تغذیه بعد از تولد آماده می کند. این روش هیچ اثر منفی بر رشد جنین و قابلیت هچ ندارد، و در ضمن رشد سریع دستگاه گوارش جنین میگردد، و آن را برای هضم و جذب مواد غذایی خارجی به خصوص در هفته اول پس از هچ آماده می نماید. مزایای عمده استفاده از روش تغذیه داخل جنینی و افزایش ذخیره مواد مغذی در جنین، عبارت از: افزایش مقاومت در برابر عفونتهای روده ای، بهبود عملکرد و کاهش هزینه تولید می باشد.
تغذیه بعد از تفریخ
الف) تغذیه در سینی های جوجه کشی:
در این نوع از تغذیه اولیه مواد غذایی مخصوص را در سینی های جوجه کشی بلافاصله پس از تولد قرار میدهند.
ب) تغذیه در جعبه های حمل جوجه یکروزه:
در این روش مواد غذایی مخصوص را در کارتن های حمل جوجه یکروزه می گذارند تا جوجه ها در مدت انتقال از جوجه کشی به سالن پرورش به غذا دسترسی داشته باشد.
انواع روش های تغذیه اولیه در صنعت
انواع روش های مرسوم تغذیه اولیه در صنعت عبارتند از :
الف: استفاده از آرد ذرت
ب: استفاده از محلول آب شکر
ت: استفاده از جیره پیش آغازین
پ: استفاده از محلول الکترولیت و ویتامینها
اثر محرومیت از غذا و گرسنگی
گرسنگی کوتاه مدت اغلب موجب درخواست فوری کربوهیدرات های کبدی جهت آزاد کردن گلوکز آزاد به داخل پلاسما و در نتیجه تأمين احتياجات متابولیک برخی از بافت ها (مانند مغز، شبکیه، قسمت مرکزی غدد فوق کلیه و …) می شود. بنابراین، مقدار طبیعی گلوکز خون که (بر حسب گونه پرنده) بین ۲۵۰-۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر می باشد، از طریق گلیکوژنوليز (البته نه به طور مستقیم گلیکوژنولیز ماهیچهای) تامین میگردد. بدین ترتیب در نتیجه محرومیت از غذا به مدت ۳۶- ۲۴ ساعت، میزان یک گلیکوژن کبد ممکن است تا 90 درصد کاهش یابد. ذخایر گلیکوژن عضلات اسکلتی بسیار پایدارتر هستند، اما این ذخایر نیز تا حدودی کاهش می یابند. در نتیجه محرومیت از غذا به مدت طولانی، میزان گلیکوژن قلبی به نحو چشمگیری کاهش می یابد. تا زمانی که مقادیر کافی هورمون رشد در جریان خون موجود باشد، این پدیده اتفاق می افتد و نشان می دهد که پدیده ذخیره سازی کربوهیدرات ناشی از مصرف ترجیحی اسیدهای چرب توسط قلب، برای حفظ متابولیسم در خلال دوران محرومیت از غذا است. میزان گلیکوژن کبدی در ماکیان ممکن است پس از یک دوره محرومیت از غذا به مدت ۷۲-۴۸ ساعت، دو یا سه برابر شود.
با کاهش ذخایر گلیکوژن در خلال یک دوره طولانی محرومیت از غذا، مقدار گلوکز خون پرندگان نسبت به زمان قبل از محرومیت غذایی به میزان ۱۵-۱۰ درصد کاهش می یابد، سپس بعد از چند روز مجدداً شروع به افزایش می نماید، تا به حد طبیعی برسد. مقدار نیتروژن غیر پروتئینی خون به طور مشابه بالا می رود، در حالی که پس از سه روز پس از گرسنگی میزان گلیکوژن قلب، به ۳۰۰-۲۰۰ درصد بالاتر از حد طبیعی میرسد. همزمان با وقوع این رویدادها، فعالیت آنزیم های گلوکز – ۶- فسفاتاز، پیروات کربوکسیلاز و فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز به طور مشخصی افزایش پیدا می کند، که حاکی از گلوکونئوژنز جبرانی می باشد. بدین ترتیب، کاتابولیسم پروتئین و اسید چرب در خلال دوران گرسنگی تا حد زیادی افزایش می یابد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM