غاز به خانواده آناتیده و جنس آنسر تعلق دارد.بطور کلی نظر بر این است که غاز یکی از نخستین حیواناتی است که اهلی شده است.درباره غاز و قوغاز می توان اینطور گفت که احتمالا در حدود ۳۰۰۰ سال قبل در مصر اهلی شده است اگرچه بعضی محققین اعتقاد دارند که اهلی شدن به قبل از این تاریخ بر می گردد.علی رغم این مساله این حیوان هرگز همانند مرغ و یا حتی اردک مورد بهره برداری تجاری قرار نگرفته است. در ادامه درباره غاز و همچنین قوغاز و پراکندگی آن در جهان می پردازیم.
پراکندگی غاز در جهان
غازها و قوغاز در سرتاسر جهان یافت می شوند. پرورش آنها در نواحی گرمسیر به شرط تأمین سایبان همانند مناطق سردسیر به خوبی امکان پذیر می باشد. شواهد نشان میدهد که غازها توانایی تحمل هوای آزاد زمستان نواحی شمال با حداقل پناهگاه را دارند. علی رغم این سازگاری وسیع به شرایط جغرافیایی، پرورش تجاری غاز تنها در چند کشور آسیایی و اروپایی رایج بوده و حائز اهمیت می باشد.
غازهای اهلی دارای دامنه وسیعی از رنگ، اندازه و شکل هستند.
عموماً جثه نژادهای اهلی خیلی بزرگ تر از اجداد وحشی آنها بوده و در اغلب موارد توانایی پرواز را حفظ کرده اند.
در غازهای اهلی دو تیپ اصلی وجود دارد. اعتقاد بر این است که غازهای تیپ اول از اروپا منشاءگرفته اند و از نسل غاز وحشی اروپایی با گری لگ بوده و تیپ دوم از آسیا منشاء گرفته و از نسل غاز وحشی قو یا سوان میباشد. نتایج حاصل از تلاقی غازهای اهلی که از این دو گونه غاز وحشی منشاء گرفته اند، بارور بوده و تعدادی از نژادهای غاز بدین شکل حاصل شده است. در طی یک قرن بسیاری از کشورها و حتی نواحی داخل آنها، نژادها و انواع غازهای منطقه خودشان را توسعه داده و بهبود بخشیده اند. اگر چه ذخیره ژنتیکی برای بهبود و پیشرفت ژنتیکی غازهای اهلی وجود دارد ولی استفاده از این ذخیره ژنتیکی اندک می باشد.
به علاوه گونه هایی از غازهای وحشی وجود دارند که می توانند اهلی شوند و یا حداقل در ژرم پلاسم غازهای تجاری شرکت کنند. به عنوان مثال در آب و هوای معتدل می توان از تلاقی غاز کانادایی آمریکای شمالی و غاز آمریکایی سوان که متعلق به جنوبی ترین منطقه آمریکای جنوبی است، استفاده کرد.
در مناطق گرمسیری نیز می توان غازهای مصری از آفریقا، غاز نن از ایسلند هاوایی، غاز Bar- headedاز هند و آسیای مرکزی، غاز بال سیخکدار شمالی از آفریقا و غاز با پنجه نیمه پرده دار (زاغی) از استرالیا و گینه جدید را بدین منظور استفاده کرد.
سازمان خوار بار جهانی تعداد ۹۶ نژاد یا توده ژنتیکی غاز و قوغاز را از بررسی کرده است. اگرچه احتمال دارد تعداد نژادها و توده ها بیشتر از این نیز باشد. با اینکه تعداد زیادی از این نژادها از لحاظ منابع ژنتیکی در دنیا حائز اهمیت هستند ولی امروزه به دلیل سطح عملکرد نسبتاً پائین و توزیع جغرافیایی محدود آنها، اهمیت کمی را دارا هستند. علاوه بر نژادهای قدیم و جدید، تعدادی نژاد اصلاح شده تجاری نیز وجود دارند که توسط شرکت های خاص اصلاح نژاد غاز به وجود آمده اند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM