خروس جنگی نژاد خاص و معینی ندارند بلکه نوعی خروس خانگی از نژادهای مختلف است که از نظر فیزیکی و رفتاری برای نبرد مناسب بوده و مدت های مدیدی به منظور توسعه قدرت بدنی و مقاومت و پایداری در مبارزه با دیگر همنوعان خود توسط انسان مورد انتخاب و به گزینی قرار گرفته و نتیجه آن پرنده ای قوی، رنگارنگ و قلمرو طلب با ظاهری باوقار، وحشی، عضلانی و رفتاری تهاجمی است.
خروس جنگی
آنها ارتباط نزدیکی با مرغ جنگلی وحشی دارند و از نظر فیزیکی شباهت آنها به مرغ جنگلی بمراتب بیشتر از مرغ خانگی معمولی است و به گونه ای اصلاح شده اند که دارای خصوصیات فیزیکی و نیز غریزه قلمرو طلبی شدید مرغ جنگلی باشند. این خصلت در خروس های بالغ، نیروی محرکه لازم برای جدال با رقیب و حذف او از قلمروشان می باشد. مرغ آنها نیز خصلت قلمرو طلبی بالاتری دارد. در برخی خط های خونی حتی لازم است مرغ ها را جدا از هم نگهداری کرد. خروس های جنگی بدون توجه به تماس آنها با انسان با رقبای طبیعی خود می جنگند.
خروسهای جنگی دارای خصلت هایی هستند که استفاده از آنها برای نگهداری در حیات خانه و پروار کردن و قرار دادن آنها در ماهیتابه مناسب نیست. آنها تنها به درد نبرد در میدان مبارزه می خورند. به همین دلیل بسیاری خروس بازان آنها را «گلادیاتورهای پردار» می نامند. نزاع بین دو خروس معمولی حکایت از خشونت، خیرہ سری و خبرگی آنها دارد ولی نبرد دو خروس جنگی با آن هیمنه و طمطراق افسانه ای که به سرعت تبدیل به بازی خونینی شده و آنها با لجاجت دنبالش می کنند، از نوع دیگری است. نقشه بیولوژیکی موجود در بدن این مخلوق خونین به گونه ای طراحی شده که اگر یکی در موضع ضعف باشد، دیگری تا انتهای شقاوت خود به پیش می راند و ضربات لاينقطع خود را بر سر و روی دیگری فرود می آورد تا او را از هستی ساقط کند. چیزی که در عالم جانداران به ندرت نمونه آن دیده می شود. چه بسا در فیلم های خروس بازی این یا آن گوشه جهان دیده باشیم که چگونه در حالی که یک خروس در معرض حمله دیگری قرار گرفته و سر و چشمش زخمی شده است، دیگری در اوج قساوت به ضرباتش ادامه میدهد تا او را از پا در آورده و به خاک مذلت بنشاند. به هرحال مقایسه رفتار خروس جنگجو و خروس معمولی نشان میدهد که علاوه بر نقشه بیولوژیکی، چیزی از نوع تمرین و آماده سازی لازم است تا طبیعت واقعی ژن های خشن و خون بار این موجود را نشان داده و غریزه کشتارش را بیدار سازد. به راستی شاید بتوان از آنها برای اهداف نگهبانی اماکن سود برد.
نژادهای مختلف مرغ خانگی برای خروس جنگجو بکار می روند و این خروس به خودی خود نژاد مستقلی نیست. خروس های جنگی موجود در مناطق و کشورهای مختلف جهان را به زحمت می توان از نظر خصوصیات ظاهری و خصلت های نبرد طبقه بندی کرد بویژه اینکه به دلیل کوتاه بودن فاصله نسلی مرغ خانگی (در مقایسه با سایر حیوانات اهلی)، تمایل بشر به انکشافات طبیعی و نیز دخالت عموم مردم در پرورش و تکثیر مرغ و خروس اهلی، آمیخته گری نژادهای مختلف بکار برده شده و اکنون عملاً با طیف وسیعی از تنوعات در صفات مرغ و خروس خانگی و از جمله در خروس جنگجو هستیم. شاید بتوان نسل خروس های جنگی جهان را به دو گروه یا طيف عمده تقسیم کرد:
الف- خروس های جنگی «تیپ آسیایی» که به اشکال مختلف در کشورهای گوناگون توسعه یافته و با اسامی از قبیل «اصيل»، «شامو»، «لاری» و … در این کشورها بکار می روند و انواع آمیخته گری نژادی در آنها تجربه شده و بیشتر روی قد و قواره و استحکام و بنیه بدنی آنها کار شده است. در فصل بعد منشأ و تیپ شناسی انواع مختلف این خروس ها در مناطق مختلف جهان مورد بررسی قرار گرفته است. در حال حاضر نمونه های برجسته خروس های تیپ آسیایی در شبه جزیره هند وجود دارند.
ب- خروس های جنگی «تیپ مدیترانه» (بانکیوا) همچون «خروس بازی مدرن» و «بانتام بازی انگلیسی قدیمی» که ظاهری قلمی و شبیه مرغ و خروس مدیترانه ای دارند و سنت خروس بازی بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی به آن باز می گردد و انواع خروس های بازی انگلیسی و آمریکایی را می توان نام برد. این خروس ها در سنت خروس بازی اروپایی ها وجود داشته و عیناً به آمریکای شمالی راه یافته است بطوری که در ایالات متحده حتی برخی رؤسای جمهور در پرورش و مسابقات آنها شرکت داشتند. به دلیل اصرار آنها بر حفظ ریخته ژنتیکی و اصالت خروس ها، کمتر در معرض خون خروس های تیپ اول قرار گرفتند و کماکان به صورت توده های نسبتاً خالص در این کشورها بکار می روند و لاین های مختلفی از آنها توسعه یافته و توسط خروس بازان آمریکا مورد استفاده قرار می گرفته است. در حال حاضر نمونه های خالص و برجسته خروس های جنگی تیپ مدیترانه در کشورهای ایرلند، انگلستان، ایالات متحده و اسپانیا یافت می شود. به دلیل اعتراض مدنی و وضع قوانینی در زمینه محدودیت مسابقه خروس در کشورهای آمریکای شمالی و اروپا، توده های اصلی این تیپ خروس جنگی در کشورهای حوزه آمریکای لاتین و نیز جزایر فیلیپین توسعه یافته و در لیگ های ملی خروس جنگی مورد استفاده قرار دارد. در متن کتاب، عمدتاً نبرد خروس های تیپ مدیترانه شرح داده شده است و حتی الامکان مطالبی در مورد خروس بازی تیپ شرقی (از جمله لاری) ارائه شده است. بعلاوه با وجود اینکه خروس های جنگی تیپ مدیترانه بدلیل فوق در مسابقات رزمی شرکت داده نمی شوند ولی در اغلب این کشورها، علاقه مندان خروس جنگی از آنها اساساً برای نمایش استفاده می کنند. عضلات پهلوانی و پرهای بلند و زیبای خروس های تیپ مدیترانه، از آنها رقبای بسیار جذابی برای میدان مسابقات نمایشی می سازد.
نام خروس جنگی در حوزه تعاملات و مناسبات انسانی نیز بکار می رود. در دوره انقلاب داخلی ایالات متحده، ژنرال «توماس سانتر» به دلیل جنگ هایش بر علیه نیروهای انگلیسی در کارولینای جنوبی، توسط مردم نام «خروس جنگی» گرفت. برخی کلوپ های ورزشی فوتبال انگلستان از نام خروس جنگی به عنوان نشان استفاده می کنند و یا تیم های ورزشی دانشگاه پورتوریکو را به نام «گالیتوس» می نامند که در زبان محاوره ای این کشور معنی «خروس کوچک» را دارد و به نوعی با نبرد و خروس جنگی مرتبط است. در بسیاری کشورها مبارزان شجاع را با صفت خروس جنگی متصف می کنند. در ایران نیز عبارت خروس جنگی برای افراد بی ملاحظه، بزن بهادر و بی کله به کار می رود.
نظرات کاربران
2:27:55 AM