احتياجات اساسی برای پرورش جوجه اردک مشابه احتیاجات سایر گونه های طیور است. این ها عبارتند از اجتناب از سرما و یا گرمای زیاد، داشتن آب و غذای کافی و اجتناب از رقابت زیاد. حفاظت از بیماری و غارتگران نیز اهمیت دارد. در ادامه مدیریت پرورش جوجه اردک و مشکلات آن بررسی می شود.
مدیریت پرورش بچه اردکها
ساختمان فیزیکی و طرح امکانات پرورش جوجه اردک ممکن است تغییر کند که این تغییرات در ارتباط با منافع و مضار برای طرح است. موفقیت آمیز ترین پرورش روی تورهای سیمی پوشیده شده با پلاستیک با مراکز سیمی است که بیش از ۲ سانتیمتر از هم جدا نباشند. توری باز بیشتر سبب مشکلات راه رفتن، به خصوص برای جوجه اردک های کوچکتر با با کیفیت ضعیف تر می شود.
یک چنین پرندگانی را می توان به وسیله داشتن تور نایلون قابل شستشوی توری های نزدیک به هم که روی سیم محکم شده قرار داده شده برای مدت ۲ تا ۳ روز کمک نمود. از زیر سیم هیچ گونه نفوذ آب نباید وجود داشته باشد و ناحیه زیر سیم نباید سرد باشد. بچه اردک ها دوست دارند زیر بدنشان در زمان پرورش گرم باشد. سیستم های دیگر دارای سیم و بستر یا فقط بستر هستند. با سیم و بستر سیم بایستی مشابه وضعی باشد که قبلا ذکر شد، آب آشامیدنی بایستی روی سیم وجود داشته باشد و به طور ایده آل بچه اردک ها به ناحیه سیمی برای چند روز اول محدود گردند که این مسئله بستگی به تراکم ازدحام آن جا دارد.
مشکل با کف تمام بستر اینست که هرچه آب بیشتر تدارک دیده شود وضعیت پرورشی مرطوب تر خواهد بود. این مسئله معمولاً اگر پرنده ها به تعداد زیاد (یعنی بیشتر از ۱۰۰ پرنده به ازاء جمعیت مادر مصنوعی) باشند ایده آل نیست. بهتر اینست که بستر مورد استفاده تمیز، خشک با پوشالباشد. تا کاه. گرما ممکن است شامل گرم کردن کل سالن یا گرم کردن محل دستگاه مادر با استفاده از چرخهای الکتریکی مادون قرمز باشد و یا از دستگاه مادر گازی استفاده شود.
استفاده از دستگاه های مادر در دسترس قرار گرفتن غذا و آب را بهتر ساخته و جمعیت زیر دستگاه مادر را برای شکیل شدن بهتر می سازد. رسیدگی تنها به جمعیت زیر دستگاه مادر بیشتر اهمیت دارد، وقتی فضای دانخوری و آب خوری به ازاء هر پرنده یکسان و یکنواخت است رقابت شروع به تأثیر می نماید و این موقعی است که ۴۰۰ پرنده در زیر دستگاه مادر قرار داده می شوند و وقتی جمعیت زیر دستگاه مادر به بیش از ۶۰۰ پرنده می رسد این رقابت زیادتر می شود به خصوص وقتی تمام نقطه نظرهای درجه حرارت اطاق، تهویه، کیفیت غذا و آب و وضعیت را بخواهیم مورد بررسی قرار دهیم. افزون بر این مقدار به رشد ضعيف، یکنواختی ضعیف تر و افزایش مرگ و میر و بیماری می انجامد.
با پرورش جوجه اردک ها در زیر دستگاه مادر بایستی درجه حرارت زیر دستگاههای ما در مورد بررسی واقع شود و درجه حرارت سالن نیز کنترل شود. افزایش و یا کاهش درجه حرارت کاملاً بستگی به سن جابجا کردن و امکانات دارد که به موجب آن پرنده ها، جابجا می شوند. اگر این امکانات بایستی در خارج مرغدان ها قرار داده شوند و یا در سالن هائی قرار گیرند که نیمه متمرکز و گرم نمی شوند آن وقت شرایط هوای فراوان نیز مورد توجه واقع میشود.
اما وقتی به عنوان جوجه های یک روزه در این محلها قرار داده می شوند درجه حرارت زیر دستگاه مادر بایستی به اندازه کافی بالا باشد که پرنده ها بخواهند زیر آن بنشینند و شکل تیپیک (O) را به وجود آورند که در کتابهای درسی نیز توصیه شده است. اطاق بایستی در حدود ۲۸ درجه سانتیگراد حرارتش تأمین شود. در هر روز درجه حرارت به اندازه نیم درجه سانتیگراد کاهش پیدا میکند. درجه حرارت دستگاه مادر کاهش یافته و ارتفاع دستگاه مادر بیشتر می شود تا حلقه دستگاه مادر شکل (O) را به وجود آورد.
آب بایستی در عمق و در فضا برای هر پرنده فراوان باشد. هرگاه بچه اردک های یک روزه آب بدنشان از دست داده شود. به هنگام رسیدن به سالن هنگامی که در سالن جای می گیرند راحت هستند. گرمای لازم برای تأمین درجه حرارت ص حیح سالن بعد از اینکه دربها بسته شدند تأمین می شود و ممکن است در این حالت اسپری شوند. اسپری دستی باغ و باغچه را می توان مورد استفاده قرار داد. دستگاه اسپری که دارای شیلنگ قابل اتصال به مه پاش است خوب است.
آب مورد استفاده بایستی درجه حرارت سالن را دارا باشد که می توان به وسیله پر کردن دستگاه اسپری در صبح روز تحويل جوجه ها آن را مورد استفاده قرار داد. و در سالن پرورش جوجه ها قرار داد. وقتی پرنده ها را اسپری می کنیم این مه پاش به خوبی روی پشت های جوجه ها هدایت می شود جائی که قطرات کوچک خوبی را شکل می دهد. بچه اردک ها نباید بیش از این خیس شوند. در حدود ۵ ثانیه مدت خوبی برای اسپری کردن ۱۰۰ بچه اردک است. بهتر اینست که این عمل را بعد از چند ساعت یا در روزهای بعد تکرار کرد تا اینکه آنها را خیلی خیس کرد با در اولین روز آنها را سرما داد.
فضای آب خوری برای جوجه های یک روزه بایستی حداقل یک سانتیمتر به ازاء هر پرنده باشد. مدیریت آب دادن به جوجه اردک ها ممکن است با استفاده از تغارهای ثابت همراه با آبخوری های تکمیلی با پر کردن دستی صورت گیرد. این آبخوری ها بایستی به طور کافی در نزدیکی دستگاه های مادر قرار گیرند. برای اینکه دسترسی به آنها آسان باشد بایستی به عمق کافی داشته و در ارتفاعی باشند که دسترسی به آنها آسان باشد.
طرح آب خوری بایستی به گونه ای باشد که اردک ها را در ایستادن در آب منع کند. هرگاه آبخوری های تکمیلی مورد استفاده قرار میگیرند هرگز نباید اجازه داد که در ۴۸ ساعت اول زندگی جوجه ها خشک شوند. برای اینکه این منظور عملی شود معمولاً لازم است که آنها را آبکشی کرده و آب را در این آب خوری ها حداقل ۳ بار در روز مجددا پر کنیم. هرگاه از آبخوری های نیپلی استفاده می شود ذخیره آبي آنها نباید این طور به حساب آید که مکمل و مشارکت کننده فضای آب هستند و این مسئله تا سن ۷روزگی بایستی مدنظر قرار گیرد و به طور صحیح از آب خوری های نیپلی بیزار شوند. این ها بایستی با یک خط دید یک انتها باز که در آن ستون آب نباید از ۲۰ سانتیمتر تجاوز کند مجهز گردند. فشار آب در این نیپل ها نیز اهمیت دارد.
فقدان وجود آب خوری اگر جنبه حاشیه ای داشته باشد فقط به نقص رشد پرنده ها به میزان کافی و خوب منجر می شود. دستپاچگی برای نوشیدن آب ممکن است در اطراف آبخوری هائی که حاضر هستند دیده شود. نتایج شدیدتر عبارتند از از دست دادن زیاد آب بدن، مقعدهای خمیری سفید و مرگ و میر، آزمایش های کالبدگشائی این پرنده ها را نشان می دهد که کاهش وزن دارند و خیلی آب بدنشان از دست رفته و رسوبات اورات در کلیه ها وحالبها دیده می شود.
بسیاری از آنها در کیسه قلبی اورات دارند و احتمال دارد در اندام های دیگر و در نسوج و مفاصل در بدن این رسوبات مشاهده گردید. این وضعیت نقرس احشائی خوانده می شود و وقتی دیده می شود تقريباً علامت حقیقی قحطی آب است. نقرس احشائی ممکن است در حقیقت در هر سنی دیده شود که شامل بالغین نیز می شود اما تحت شرایطی که در اینجا توصیف شد مرگ و میر ممکن است بین سنین ۳ تا ۷ روزگی حادث شود.
از سایر رسیدگی ها در زمان قرار دادن بچه اردک های یک روزه شامل غذا، کیفیت، فرم فیزیکی و قابلیت موجود بودن غذا همگی اهمیت دارند. بچه اردک ها از سن یک روزگی پلت ها را می خورند و در حقیقت نمی توانند به طور کافی غذا بخورند و این در صورتی است که غذای آردی یا پلت های ریز در اختیار آنها قرار داده شود. این وضع نرمال است که غذا روی صفحات کاغذ یا سینی های پن پخش شود تا فضای غذای خوردن کافی به وجود آید. این کار بایستی به طور منظم در چند روز اول تکرار شود. در طول این مدت، غذا نیز بایستی در تغارهای همیشگی در فاصله نزدیک پرنده ها وجود داشته باشد. بچه اردک ها در این تغارها قبل از اینکه سینی های غذای موقتی با کاغذها برداشته شوند برای این کار تربیت می شوند. بایستی حداقل نیم سانتیمتر فضای تغاری برای هر پرنده در نظر گرفته شود.
قحطی و گرسنگی وضعیتی است که به مرگ و میر در سن ۵ روزگی منجر می شود. پرندگان در وضعیت بدی می میرند. خیلی کاهش وزن دارند. معمولاً پائین تر از وزن هچ ۵۵ گرم هستند. این پرنده ها هرگز غذا نخوردهاند اگرچه این مسئله کمبود غذای موجود را نمی رساند. علت مشخص نیست اگرچه یک مورد حدوث آن با توجه به جوجه های اجداد جوان توصیف شده است.
سرماخوردگی و گرمای زیاد
سرماخوردگی و گرمای زیاد دو وضعیت نتیجه مستقیم اشتباه در دامپروری است. قرار دادن و برپا کردن صحیح وسایل اساسی است. آنچه بیشتر اهمیت دارد ویزیت های پرندگان جوان به وسیله یک اردک دار باتجربه است که از هرگونه اشتباهی جلوگیری کرده و از از دست دادن پرندگان پرورشی پیشگیری می نماید. به عنوان یک مینیمم مطلق هر اطاق دستگاه مادر بایستی هر روز ۳ بار ویزیت شود که هر کدام یک دوره ۳۰ دقیقه ای است تا جوجهها به سن یک هفتگی برسند. بیشترین مشکلات در این سن در نتیجه مشاهده و توجه غیر کافی است.
ضربه وضغطه وارده و غرق شدن جوجه ها
عادی ترین علت ضربه وضغطه وارده بر جوجه اردک ها به دام افتادن پای آنها در تور سیمی است. در دو روز اول زندگی جوجه اردک ها غالباً پنجه های یک پا بین تور سیمی و بخش حمایت کننده لایه زیرین تور سیمی به دام می افتند. در سن حدود ۱۴ روزگی پرنده ها به وسیله مفصل خرگوشی در تور 5/2 سانتیمتر مربعی به دام میافتند. بال های بچه اردکهای جوان می توانند به طور مشابه به دام بیفتند.
یک فرم از آبخوری های پلاستیکی آویخته با غرق شدن جوجه ها در سن ۱۰روزگی همراه بوده است. به نظر میرسد که بدن اردک در این سن در داخل آب خوری به طور محکم تثبیت پیدا میکند به نحوی که پرنده نمیتواند از آن خارج شود. پیشگیری از این مشکل به وسیله بکاربردن دهانه پلاستیکی برای این تغارها یا به وسیله عدم استفاده از آنها تا بعد از سن ۲ هفتگی صورت میگیرد.
هپاتیت ویروسی اردک در بچه اردکها
این بیماری نباید مشکلی در بچه اردک ها ایجاد کند و این در صورتی است که اجداد به طور کافی واکسینه شده باشند. هرگاه به این موضوع شک داشته باشیم آنوقت جوجه اردک های یک روزه بایستی قبل از این که زیر دستگاه مادر قرار گیرند با بکاربردن واکسن زنده عادت داده شده به جنین جوجه به وسیله تخریش پرده پا واکسینه شوند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM