بیماری های باکتریایی بوقلمون بیشترین درگیری را در گله های بوقلمون ایجاد میکند از مهمترین آنها میتوان به عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده)،آبله بوقلمون،سل بوقلمون،التهاب سینوسها(مایکوپلاسما)اشاره کرد که در ادامه به معرفی و پیشگیری و درمان آن می پردازیم.
عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده):
علایم عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده ، ورم ناف جوجه)
یک عفونت باکتریایی ناف جوجه های تازه متولد شده که در آن شکم باد می کند و ناف مشکل دار است و در عوض جوجه شل و وارفته است ممکن است بوی گند از ناف او به مشام برسد. ۲۴ ساعت بعد از خروج جوجه ها از تخم عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده) و ورم ناف جوجه به جاهای باریک و تلفات بالا منتهی می شود که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده ، ورم ناف جوجه)
اینکوباسیون نامناسب و بهداشت نامطلوب دستگاه ها علت عمده این بیماری است. رطوبت بالای دستگاه یا سرماخوردگی جوجه ها در زمان خروج از تخم مشکل عفونت کیسه زرده(ورم ناف جوجه) را افزایش می دهد.
کیفیت نامناسب پوسته تخم موجب توسعه باکتری های مدفوعی روی پوسته تخم می شود و یا محیط مناسبی برای آلوده کردن تخم در زمان خروج از تخم و بعد از آن میشود.
تخم هایی که در درون دستگاه جوجه کشی میترکند، آلودگی خود را بر سطح دیگر تخمها می باشند و امکان آلودگی پوسته را افزایش میدهند و در نتیجه موجب عفونت کیسه زرده و ورم ناف جوجه بوقلمون می شود.
پیشگیری و درمان عفونت ناف جوجه(عفونت کیسه زرده ، ورم ناف جوجه)
ورم ناف جوجه درمانی ندارد،اغلب جوجه ها به سرعت می میرند و آنهایی که زنده می مانند نیازی به درمان ندارند. در صورت مشاهده رشد نامناسب و ضعف این جوجه ها باید آنها را حذف کرد. دنبال کردن بهداشت و امنیت زیستی در پرورش بوقلمون ها بهترین روش برای دفاع در برابر آلودگی ورم ناف جوجه بوقلمون است.
عفونت کیسه زرده
اریزیپلاس بوقلمون:
علایم اریزیپلاس بوقلمون
بی قراری، سستی، فضولات به رنگ گوگرد، سرسیاه، ترشحات بینی (که حالت خفگی دارد)، بادکردگی زایده بینی، تب ملایم و لنگش از علایم بیماری اریزیپلاس بوقلمون است این بیماری عمدتا بوقلمون های نر را به دلیل درگیری های آنها و توسعه جراحات ناشی از آن درگیر می کند و به دیگر حیوانات از قبیل گوسفند، خوک و حتی انسان انتقال می یابد.
انتقال اریزیپلاس بوقلمون
در نتیجه قرار گرفتن زخم های باز در معرض باکتری خاص این بیماری اریزیپلاس بوقلمون رخ می دهد. این باکتری خاکزی و مقاوم است و به خصوص در خاک های قلیایی به سر می برد و نسبت به بسیاری از جرم کش ها مقاوم است.
در صورت درگیری گله به اریزیپلاس بوقلمون، این بیماری بومی می شود و ارگانیسم آن از طریق نیش حشرات (پشه) یا خراش های سطحی پوست یا دهان بوقلمون ها توسعه می یابد.
پیشگیری و درمان اریزیپلاس بوقلمون
ایجاد گروه بندی اجتماعی مناسب برای جلوگیری از درگیری بوقلمون های نر. واکسیناسیون در مناطق آلوده؛ درمان آن توسط پنیسیلین با تتراسیکلین و استفاده از دستکش پلاستیک در زمان کار کردن با آنها. پرندگان آلوده و واکسینه شده منبع آلودگی هستند و دوباره پن ها و مزارع اطراف را درگیر می کنند.
سل بوقلمون:
علایم سل بوقلمون
بیماری سل بوقلمون توسط باکتری جنس مایکوباکتریوم ایجاد می شود.
سل بوقلمون در برخی موارد موجب لنگش و لاغری بوقلمون ها می شود، سر و کله آنها رنگ پریده و مبتلا به اسهال می شود. در برخی دیگر از بوقلمون ها هیچ علامتی دیده نمی شود و بیماری سل بوقلمون را نمی توان تا زمان کالبدشکافی تشخیص داد.
انتقال سل بوقلمون
بیماری سل بوقلمون در بوقلمون شایع نیست بخصوص وقتی در مرتع به سر می برند. این بیماری عمدتا از مرغ گرفته می شود. پرندگان مبتلا از طریق دفع فضولات و ترشحات تنفسی خود در تمامی زندگی به عنوان ناقل عمل می کنند.
اغلب دیگر گونه های پرندگان اسیر یا وحشی نیز ممکن است آلوده شوند و به عنوان منبع این بیمار عمل کنند، باکتری سل برای مدت ۴ سال و حتی بیشتر در خاک به سر می برد و راه مطمئنی برای کنترل کامل و تمیز کردن آن وجود ندارد.
پیشگیری و درمان سل بوقلمون
بیماری سل بوقلمون درمان مؤثری ندارد، عملیات بهداشت و اقدامات امنیت زیستی و خرید گله اولیه از منبع معتبر بهترین روش مقابله با آن است. آیش مناسب مرتع با گله نیز روش مناسبی است.
در صورت بروز آلودگی سل بوقلمون در گله، سطوح، ابزارها و وسایل آلوده با استفاده از داروی مناسب ضدعفونی شود. برای پرورش بوقلمون ها پرندگان آلوده را از گله بیرون آورده و آتش بزنید.
حصبه بوقلمون:
علایم حصبه بوقلمون
حصبه توسط باکتری «سالمونلا گالیناروم» بوجود می آید که شباهت زیادی با سالمونلا پولوروم دارد. جوجه درآوری نامناسب، کیفیت اندک جوجه ها، افزایش تشنگی، بی حالی، کم رمقی، توده شدن در کنار یکدیگر، سر رنگ پریده، اسهال سبز- زرد، چسبیدگی مقعد، تب، تلفات بالا، مرگ اولیه بدون علایم و در مراحل بعدتر بادکردگی مفصل خرگوشی از علایم این بیماری است که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال حصبه بوقلمون
از طریق پوش پرها، پوسته تخم و فضولات بوقلمون بیمار
پیشگیری و درمان حصبه بوقلمون
به دست آوردن جوجه ها از جوجه کشی هایی که کنترل شدیدی روی انواع سالمونلا از قبیل MG و MS انجام می دهند؛ ضد عفونی دستگاه و محل پرورش اولیه در حد فاصل بین دو جوجه ریزی، کشتار بوقلمون های آلوده. در برخی کشورها موارد این بیماری به مقامات دولتی گزارش می شود.
وبای بوقلمون:
علایم وبای بوقلمون
اغلب پرندگان به وبای طور حساس هستند. این بیماری اغلب پرندگان با سن بالاتر از ۶ هفته را درگیر می کند. از علایم مهم آن مرگ ناگهانی و عفونت های مزمن موضعی مفاصل، شکاف بینی و یا مغز است.
پرندگان بهبودیافته به عنوان ناقل عمل می کنند. این بیماری ممکن است به صورت بروز یک مرگ ناگهانی در پرندگان آغاز شود و به دنبال آن در عرض چندساعت مواردی از تب، کرختی، افزایش مصرف آب، کاهش مصرف دان، سرسیاه و در نهایت خونریزی های برجسته در بافت های مختلف و در نهایت مرگ ادامه می یابد.
در بررسی های تشخیصی میتوان آلودگی را در شش ها مشاهده کرد. اشکال مزمن این بیماری معمولا شروع های حادی را به دنبال دارند که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال وبای بوقلمون
این بیماری توسط باکتری «پاستورلا مولتیسیدا» بوجود می آید که در خاک، بستر و یا مواد در حال پوسیدن ماه ها دوام می آورد ولی به راحتی توسط مواد ضدعفونی کننده، خشکی و یا قرار گرفتن در معرضور خورشید از بین می روند.
پرندگان وحشی، شکارچیان و گربه خانگی مظنون به انتقال و اشاعه این بیماری هستند. بیماری از طریق مدفوع حیوانات الوده، ترشحات دهانی و مواد آلوده (خوراک، آب، ابزارها و …) انتقال می یابد.
جلوگیری و درمان وبای بوقلمون
تنها راه کنترل این بیماری در پرورش بوقلمون ها ریشه کنی پرندگان آلوده، بهداشت مناطق آلوده و امنیت زیستی مناسب است. کنترل جوندگان و شکارچیان نقش مهمی در شیوع این بیماری دارد. در مناطق مشکل دار، واکسن های وبا بکار می رود. پرندگان مریض بلافاصله حذف شوند. پرندگان بهبود یافته ناقل هستند و باید حذف شوند.در زمینه شناخت این بیماری باید همه چیز را در رابطه با تغذیه بوقلمون بدانیم.
آبله بوقلمون:
علایم آبله بوقلمون
برای آبله بوقلمون دو نوع آبله خشک و تر را می شناسیم. در آبله خشک جراحات پوستی گره مانندی در سطوح غیر پردار بدن به خصوص در اطراف محل نیش زدگی حشرات بوجود می آید.
جراحات به تدریج پوسته پوسته می شود. آبله مرطوب به صورت جراحات زرد و شبیه آكله و تورم در دهان، گلو و بافت های تنفسی بوجود می آید و مشکلات تنفسی را در آنها ایجاد می کند که آبله بوقلمون ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال آبله بوقلمون
مهمترین راه آبله بوقلمون آلودگی از طریق پشه ها یا دیگر حشرات نیش زن و یا از طریق خوردن پوست های ریخته شده آبله و یا از طریق گرد و غبار موجود در سالن های آلوده و انتقال آن به چشم، جراحات پوستی و یا مخاط تنفس توسعه می یابد.
پشه ها زمانی خطرناک هستند که پرندگان آلوده دیگر را نیش زده باشند. آنها برای تمام عمر خود انتقال دهنده محسوب می شوند حتی اگر یک زمستان بر سالن محل پرورش گذشته باشد.
پیشگیری و درمان آبله بوقلمون
واکسیناسیون در مزرعه یا مناطقی که بیماری آبله بوقلمون مشکل ساز است، اگرچه روش های خاصی از واکسیناسیون مؤثر است. در این زمینه باید با دامپزشک ها خبره مشورت کرد. مصرف آنتی بیوتیک بر روی جراحات آبله و یا ریختن آن در آب شرب بوقلمون ها موجب جلوگیری از صدمات بیماری های ثانویه می شود.
شبه حصبه (سالمونلوز):
علایم شبه حصبه
این بیماری توسط باکتری جنس سالمونلا بوجود می آید و معمولا پرندگان جوان را در معرض خود قرار می دهد ولی پرندگان مسن نیز ممکن است آلوده شوند. شکم جوجه های تازه متولد شده ممکن است آلوده به نوعی اسهال سفید چسبناک باشد که به تدریج روی مقعد حیوان خشک می شود و از دفع آنها جلوگیری می کند و در نتیجه آن جوجه ها می میرند که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
علایم دیگر این بیماری در جوجه ها شامل کاهش اشتها، اسهال و کیسه زرده جذب نشده و متعفن است. در جوجه های جوان مبتلا به این بیماری تلفات بالا است. پرندگان مسن تر آلوده ممکن است مبتلا به التهاب روده یا اسهال شوند.
انتقال شبه حصبه
انتقال بیماری از طریق تخم، مدفوع چسبیده به تخم، قرار گرفتن در معرض پرندگان آلوده و آلودگی های متقاطع به دلیل عدم رعایت اصول امنیت زیستی صورت می گیرد.
توجه شود که انسان، بوقلمون، جوندگان، حیوانات خانگی، پرندگان وحشی و امثال آن ممکن است به این بیماری آلوده شده و به عنوان ناقل عمل کنند.
پیشگیری و درمان شبه حصبه
بلافاصله پرندگان مبتلا جدا شده و حذف گردند. مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بیماری های ثانویه در پرورش بوقلمون ها مناسب است. تمامی آلودگی های سالمونلایی به آژانس های دولتی گزارش می شود.
التهاب سینوسها(مایکوپلاسما):
علایم التهاب سینوسها
باکتری مایکوپلاسم گالیسپتیکوم موجب بادکردگی سینوس ها(التهاب سینوسها)شده و ابتدا و در مراحل اولیه نرم است و با التهاب سینوسها به تدریج سفت می شود. چشم ها به تدریج بسته شده و حتی در مراحل پیشرفت بیماری بسته می شود.
سرفه، عطسه و ترشحات بینی اغلب به دنبال تورم سینوس ها و در نتیجه التهاب سینوسها دیده می شود. در اشکال این بیماری که در قسمت های پایینی دستگاه تنفسی درگیر می شود، بیماری به صورت سرفه، عطسه یا تنفس دردناک و مشکل ادامه می یابد و سبب التهاب سینوسها می شود که این باکتری و التهاب سینوسها ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال التهاب سینوسها
انتقال از طریق تماس با پرندگان و اشیاء آلوده است. همچنین از مرغ بیمار به تخم منتقل می گردد. ارگانیسم برای مدت چند روز در خارج از بدن بوقلمون ها زنده می ماند.
در داخل تخم مدت زمان به مراتب بیشتری می مانند. پرندگان بهبودیافته به صورت ناقل عمل می کنند. تشخیص این بیماری از طریق تست خون انجام می شود.
پیشگیری و درمان التهاب سینوسها
در مقاله دیگر به صورت تخصصی به بررسی ابن باکتری پرداخته شد اما به طور خلاصه می توان گفت تامین جوجه ها از گله های مناسب و عاری از مایکوپلاسما بهترین روش پیشگیری از بیماری است. انتی بیوتیک ها یا واکسن ها تا حدودی برای کنترل بیماری و خواباندن التهاب سینوسها در گله های مولد پرورش بوقلمون ها بکار می روند. گله های مبتلا به مایکوپلاسما گالیستیکوم باید از بین برده شوند زیرا منبع انتقال میکروب هستند.
التهاب سینوسها
اسپیروکتوز بوقلمون:
علایم اسپیروکتوز
یک باکتری مارپیچی از جنس «بورليا» عامل این بیماری است. بوقلمون های مبتلا ظاهری مریض داشته و سر تیره شده، دمای بدنی بالا. فضولات سبزرنگ دارند و آب بدن خود را از دست می دهند و دچار کاهش وزن می شوند.
در انتهای چرخه بیماری، حیوان خواب آلود، کم خون و مبتلا به انگل می گردد و در موارد حاد تلفات بیماری بالا است. بوقلمون های جوان مستعدتر هستند و گله هایی که در مرتع به سر می برند بیشتر درگیر می شوند که در زیر دسته بیماری های باکتریایی بوقلمون قرار میگیرند. بیماری های باکتریایی بوقلمون
انتقال اسپیروکتوز
حشرات خون خوار منبع عمده انتقال این بیماری می باشند. جرب های بالغ بدون خوردن خون زنده می مانند و به مدت ۳ سال اسپیروکت ها را در بدن خود نگه می دارند،
اسپیروکت ها تا ۳۱ روز در بدن میزبان می مانند ولی در خارج از بدن میزبان سریع از بین می روند. خون آلوده موجب انتقال عامل از طریق نیش حشرات و یا از طریق کانیبالیسم در حیوانات آلوده می شود.
پرندگان بهبودیافته به تدریج ایمنی خود را باز می یابند و به عنوان ناقل عمل نمی کنند. مناطق حاره و نیمه حاره جهان که محل مناسبی برای رشد جرب ها است، محل شیوع این بیماری نیز هست.
پیشگیری و درمان اسپیروکتوز
آنتی بیوتیک ها برای کنترل این بیماری در پرورش بوقلمون ها مناسب هستند. جلوگیری از جرب ها بهترین روش مقابله با این بیماری است. تمامی پرندگان و اشیاء را از نظر حضور جرب ها کنترل شوند و با استفاده از فراورده های مناسب از مناطق آلوده ریشه کن کردند.
پسودومونیازبوقلمون:
علایم پسودومونیاز
باکتری خاصی از جنس پسودوموناس موجب شیوع این بیماری مسری می شود. این بیماری در جوجه های جوان تلفات بالایی دارد و سیستم ایمنی آنها را دچار اختلال می کند.
پرندگان بالغ چندان در معرض این بیماری قرار نمی گیرند. علایم آن شامل لنگش، فقدان هماهنگی و تعادل بدنی، بادکردگی سر و کله، ريش ها، سینوس ها، مفصل خرگوشی، کف پاها، اسهال و چشم های عفونی و ابرناک است که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال پسودومونیاز
پسودوموناس ها باکتری های آب دوست هستند و ممکن است از طریق منابع آلوده آب و یا پرندگان مريض منتقل کردند. این بیماری موجب عفونی شدن تخم های بارور شده و موجب مرگ جنین ها و یا جوجه های در حال تولد می گردد. بیماری های باکتریایی بوقلمون
پیشگیری و درمان پسودومونیاز
بلافاصله پرنده آلوده جدا و حذف گردد. درمان دارویی ممکن است اثراتی داشته باشد ولی این باکتری نسبت به اغلب آنتی بیوتیک ها مقاوم است و لذا لازم است منبع آلودگی تشخیص داده شود تا از عفونت های بعدی آن جلوگیری به عمل آید. برای پرورش بوقلمون ها لازم است قبل از راه یافتن آب به داخل آبخوری ها مقداری سرریز آن را دور بریزید.
پولوروز بوقلمون:
علایم پولوروز
این بیماری توسط نوعی باسیل به نام «سالمونلا پولوروم» ایجاد می شود که ممکن است در جوجه های جوان تلفات بالایی داشته باشد و تبدیل به یک مشکل مزمن در پرندگان مسن تر گردد. علایم آن شامل ضعف، تجمع جوجه ها در نقاط گرم، عدم اشتها، اسهال سفید و چسبناکی مقعد باشد که ازمهمترین بیماری های باکتریایی بوقلمون می باشد.
انتقال پولوروز
از طریق پوش پرها، پوسته ها و مواد دفعی پرندگان آلوده انتقال می یابد. این ارگانیسم نسیت به سرما، نور خورشید، خشکی و بسیاری از مواد ضدعفونی کننده مقاوم است و در واحدهای غیر بهداشتی پرورش بوقلمون ممکن است تا یک سال زنده بماند.
ممکن است بیماری در منطقه ریشه کن شده باشد ولی در مناطق ایزوله شده خاصی هنوز وجود داشته باشد. در بسیاری از کشورها تمامی موارد این بیماری به اطلاع مقامات دولتی می رسد.
پیشگیری و درمان پولوروز
در پرورش بوقلمون ها جوجه های مورد نیاز از واحدهایی تامین شوند که مقررات تولید جوجه های عاری از سالمونلا پولوروم را رعایت می کنند و گله های عاری از بیماری های باکتریایی بوقلمون باشند.
ضدعفونی اینکوباتورها و مادرهای مصنوعی در حد فاصل بین دو بار جوجه ریزی از اهمیت خاصی برخوردار است. تمامی گله های آلوده حذف شوند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM