جیره استارتر مرغ بومی یا دان استارتر مرغ محلی برای رشد اولیه و اسکلت بندی جوجه ها از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا میزان تراکم مواد مغذی این جیره هم به طبع باید بالا باشد. مهمترین ماده مغذی که در این جیره باید مورد توجه باشد، میزان پروتئین خام و سطح اسیدهای آمینه بخصوص اسیدهای آمینه ضروری می باشد.در این مقاله به شناخت جیره استاترو مواد مغذی در آن  می پردازیم.

جیره دان استارتر مرغ محلی 1:

 هدف ما از جیره استارتر مرغ بومی رسیدن میانگین وزن جوجه مرغها به وزن ۱۷۰ گرم در مدت سه هفته می باشد. نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که تغییر جیره باید بر اساس رسیدن وزن گله به وزن مورد نظر باشد نه بر اساس سن و در صورت پایین بودن میانگین وزن گله باید مصرف این جیره ادامه یابد. مثالی از جیره استارتر 1 در پرورش جوجه های بومی بعنوان یک راهنما برای شناخت و تعیین میزان مواد مغذی مورد نیاز و چگونگی تغییر میزان مواد مغذی در طول دوره پرورش در جدول شماره  1 نشان داده شده است.

*جوش شیرین یا بیکربنات سدیم (NaHCO₃) دارای خاصیت بافری بوده و باعث تعادل بین اسید و باز بدن بخصوص در شرایط استرس گرمایی می شود. یافته های تحقیقاتی بیانگر این است که استفاده از جوش شیرین باعث اثر بخشی بهتر داروهای کوکسیدیواستات می شود از طرفی بخاطر جایگزینی جوش شیرین به جای بخشی از نمک مصرفی، باعث کاهش مصرف آب و بهبود کیفیت بستر می شود. لذا برای بهبود رشد جوجه ها توصیه می­شود از جوش شیرین در جیره استارتر مرغ بومی و جوجه های بومی استفاده شود.

** تعادل الکترولیت جیره بر روی متابولیسم اسیدهای آمینه، ویتامین D و کلسیم موثر است و عدم تعادل الکترولیت اثر نامطلوبی

بر روی مصرف خوراک، رشد و ضریب تبدیل و کیفیت بستر خواهد داشت. همچنین تعادل الکترولیت بر روی پاسخ های سیستم ایمنی هم تأثیر گذار است.

تعادل الکترولیت جیره عمدتا تحت تاثیر یونهای سدیم، پتاسیم و کلر است و برای سهولت می توان تعادل الکترولیت جیره را از تفاضل بين میلی اکی والانهای کلر از مجموع میلی اکی والانهای سدیم و پتاسیم در هر کیلوگرم از جیره مصرفی تعریف نمود. در شرایط آب و هوایی معتدل تعادل ۲۵۰ میلیاکی والان در کیلوگرم و برای شرایط تنش حرارتی ۳۵۰ میلی اکی والان توصیه شده است. با توجه به اینکه بیشتر نقاط کشور دارای آب و هوای گرم و خشک است لذا توصیه می شود که تعادل الکترولیت جیره بالاتر از ۲۵۰ میلی اکی والان در نظر گرفته شود.

جیره دان استارتر مرغ محلی ۲:

بعد از ۳ هفتگی و رسیدن میانگین وزن گله به حدود ۱۷۰ گرم جایگزین استارتر1 می شود. میزان پروتئین این جیره حدود ۱۹ درصد و سطح اسید آمینه پایین تری نسبت به جیره اول دارد و این جیره تا زمانی که میانگین وزن گله به حدود ۴۰۰ گرم برسد ادامه می یابد. اجزای و میزان مواد مغذی جیره استارتر 2 در جدول شماره 2 نشان داده شده است.

جیره رشد مرغ بومی:

بعد از رسیدن گله به میانگین وزن 400 جیره رشد جایگزین جیره رشد می شود.جیره پایانی دارای حدود 18 درصد پروتئین و نسبت به دو جیره قبلی تراکم اسیدهای آمینه کمتری دارند. این جیره را می توان تا سن 12 هفتگی ادامه داد در جدول 3 مشاهده می شود.

پرورش دهندگان جوجه بومی چون نیمچه ها را حداکثر تا سن سه ماهگی به فروش می رسانند، لذا هدف آنها تولید نیمچه با حداقل هزینه بوده و عملاً نیمچه ها (بخصوص در فصل گرما) به وزن توصیه شده در سه ماهگی نمی رسند و خریداران این نیمچه ها باید با تغذیه مناسب کاستی های احتمالی را جبران نمایند. لذا از سن سه ماهگی تا شروع دوره تخمگذاری، جیره ای تحت عنوان جیره پیش از تخم گذاری توصیه شده تا نیمچه ها در وزن مناسب تخمگذاری را شروع نمایند. نمونه ای از یک جیره برای پرورش نیمچه ها از سن 3 ماهگی تا شروع تخمگذاری در جدول 4 بعنوان راهنما نشان داده شده است.

این جیره عمدتاً از سن 12 هفتگی تا قبل از اینکه میانگین تولید تخم مرغ در گله حداقل به 5 درصد برسد باید به مصرف نیمچه ها برسد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی