پرورش غاز یکی از راهای مناسبی برای وجین است. وجین کردن یکی از روش های برای از بین بردن علف های هرزی است که در مزارع وجود دارد که برای از بین بردن آن در بعضی از قسمت های مزارع با استفاده از تجهیزات مشکلاتی را به وجود می آورد  که در ادامه به بررسی بیشتر آن می پردازیم.

غاز به عنوان یک حیوان وجین کننده

از غاز می توان به عنوان یک حیوان وجین کننده مؤثر استفاده کرد.
این حیوان علف خواری را دوست دارد ولی تمایل زیادی به خوردن گیاهان برگ پهن ندارد.
در دهه ۱۹۵۰ در آمریکا از غاز به عنوان وجین کننده در مزرعه گیاه کتان استفاده می شد.
بعد از آن از این حیوان برای وجین کردن دامنه وسیعی از مزارع گیاهان شامل مارچوبه، سیب زمینی، بوته، تنباکو، انگور، چغندر، چغندر قند، لوبیا، رازک، گلهای آپارتمانی، پیاز، توت فرنگی، گیاهان گلخانه ای، درختان میوه ای و مغزدار استفاده شده است. علاوه بر آن غاز می تواند از علوفه میان مزارع مکانیزه استفاده کند و یک منبع درآمد ثانویه در کار زراعت و کشاورزی باشد.

تعداد غاز مورد نیاز در هر هکتار برای وجین کردن، به سطح رشد علفهای هرز و محصولات بستگی دارد. برای هر هکتار مزارع کتان ۶-۵ غاز کافی است در حالیکه برای هر هکتار مزرعه توت فرنگی ۸-۶ غاز توصیه شده است. همچنین غاز می تواند برای وجین کردن محصولات سنتی و پاک کردن علفهای کنار کانالهای آب که وجین کردن آنها با تجهیزات مشکل است استفاده شود. نشانداده شده است که اگر غاز سفید چینی به درستی مدیریت شود علف های هرز روی کانالها به راحتی مصرف و کنترل خواهد شد.

غازهای جوان برای وجین کردن استفاده می شوند و مدیریت چنین غازهایی راحت است.
عموماً هر نوع اکراه غاز در مصرف علف های هرز یک مشکل قابل حل است. به طوری که برای مبارزه با این مشکل نخست زارع قبل از رفتن غازها به مزرعه، علوفه خوش طعم و آبدار در اختیار غازها قرار می دهد، در غیر این صورت غاز علوفه با کیفیت پائین را نخواهد خورد. همچنین غازهای وجین کننده معمولاً در یک برنامه محدودیت غذایی قرار می­گیرند و در بعد از ظهرها هیچ گونه دانه غلات دریافت نمی کنند. سطح محدودیت غذایی به مقدار مواد علوفه ای در دسترس در محل و جین کاری بستگی دارد. با این حال پرنده ها باید مداوم بررسی شوند زیرا غازهای خیلی گرسنه هر آنچه در دسترس داشته باشند خواهند خورد و در شرایط حاد ممکن است به محصولات هم خسارت وارد کنند.

بعضی محصولات مثل چغندر نسبت به محصولات دیگر مثل درختان در وجین چغندر خیلی آسیب پذیر است. برای غازهای وجین کننده هم باید سایبان و آب فراهم شود. غازها را می توان در داخل محل وجین کاری با نظارت مستقیم و یا با محدود کردن محل بوسیله حصار نسبتاً کم ارتفاع سنتی (۹۰-۷۰ سانتی متر) یا حصار الکتریکی نگهداری کرد.

بعد از دهه ۱۹۵۰ که تمایل شدید به استفاده از غاز برای وجین کاری محصولات مختلف وجود داشت، در طول دهه ۱۹۷۰ با ظهور گسترده علف کش های موثر اشتیاق به این مساله کاهش یافت؛ با این وجود امروزه غاز هنوز به عنوان وجین کننده توسط زارعین مورد استفاده قرار می گیرد، مخصوصاً مورد اقبال زارعینی هست که نمی­خواهند از علف کشها استفاده کنند. به . همچنین پرورش غاز جهت وجین کردن به خاطر کاهش استفاده از علف کشهای شیمیایی و تامین کود ازت بواسطه مدفوع آنها اثر مثبتی بر محیط زیست دارد.

یکی از اهداف وجین کاری پرورش غاز با ضایعات محصولات زراعی است که با این کار هزینه پرورش به حداقل می رسد. در بعضی از کشورهای اروپایی این مساله یک کار معمول است و به عنوان یک برنامه تغذیه تکمیلی محسوب می شود زیرا در این صورت از موادی استفاده می شود که هم هزینه پایین دارند و هم ضایعات بعد از برداشت محصولات هستند. فراورده های فرعی بسی تری ازمحصولات میتوانندبرای این منظوراستفاده شوند. این محصولات شامل غلات، سبزیجات (مخصوصاً هویج) و محصولات سالادی است به طوری که بخش ضایعات گیاهان زراعی به طور ویژه برای غازها خوش مزه هستند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی