آماده سازی­ اولیه پرورش بوقلمون یکی از موضوعات مهم برای پرورش دهندگان به حساب می آید که در ادامه به بررسی این نکات اولیه می پردازیم.

آماده سازی­ های اولیه:

نوک چینی: نوک چینی به منظور جلوگیری از کانیبالیسم، در محل جوجه کشی (یک روزگی) و با استفاده از تیغه داغ یا قوس الکتریکی مخصوص نوک چینی انجام می شود.
قوس الکتریکی از طریق ایجاد جرقه الکتریکی قوی، یک سوراخ کوچک در نوک بالایی جوجه ایجاد می کند در حالی که تیغه داغ نوک چین قسمت رأسی نوک بالا را زده و همزمان آن را داغ می کند.
پس از چند روز قسمت راسی نوک بالا جدا می شود.
نوک چینی در یک روزگی خطر توسعه استرس و بی میلی جوجه ها را به دنبال دارد و از آنجا که جوجه بوقلمون ها ذاتاً غیرفعال هستند خطر سوء تغذیه و رسیدگی نامناسب در روزهای اولیه آنها را تهدید می کند.

به همین دلیل برخی پرورش دهندگان، نوک چینی را در روزهای ۱۰ یا ۲۰ انجام می دهند.
لازم است نوک چینی همزمان با واکسیناسیون یا دیگر فعالیت های تنش آور نباشد.
در روز نوک چینی و روز بعد از آن، مقداری ید در آب شرب جوجه ها ریخته شود تا از عفونت های بعدی جلوگیری شود.

ناخن زنی: قطع ناخن در یک روزگی و برای جلوگیری از خسارت به پوست و پهلوی بوقلمون های ماده توسط بوقلمون نر به ویژه در زمان جفت گیری انجام می شود.

قطع زایده منقار: زایده منقار، عضو گوشتی و در معرض دید دیگران است که در زمان نزاع بین آن ها، بسیار صدمه پذیر است. و چون اندامی گوشتی است بلافاصله در آن ایجاد زخم شده و در صورت جاری شدن خون، فرایند کانیبالیسم را توسعه می دهد. قطع آن در یک روزگی و توسط قیچی تیز و تمیز و ضدعفونی شده انجام می شود. می توان قطع این عضو را تا ۳ هفتگی نیز انجام داد.

نوک چینی در جوجه

 پرورش اولیه بوقلمون:

بوقلمون در هفته اول به سرعت رشد می کند و وزن اش سه برابر می شود و غذا را با کارایی بسیار بالایی مصرف می کند و تقریبا یک کیلوگرم دان را به یک کیلوگرم وزن تبدیل میکند.
در هفته دوم نیز این روند ادامه می یابد و وزن آنها دو برابر شده و کارایی تبدیل غذایی آن ها اندکی کاهش می یابد.
در هفته های بعد همچنان جوجه ها به رشد خود با اهنگ کندتری ادامه می دهند ولی باید توجه داشت که سرعت رشد آن ها در آخرین هفته «دوره پرورش اولیه»، ۶ برابر آخرین هفته دوره رشد آن ها است. این دوره برای جوجه بوقلمون ها بسیار حیاتی است و باید با عشق و علاقه آن را دنبال کرد.

در این دوره تلفات جوجه ها در مقایسه با جوجه های گوشتی به مراتب بیشتر است.
رشد سریع جوجه ها در هفته های اول تنها در صورتی محقق می شود که شرایط محیطی مناسبی برای آن ها فراهم شود.
در دو هفته اول جوجه بوقلمون ها کنترلی بر دمای بدن خود ندارند و قادر به تنظیم آن نیستند. به عبارتی در این دوره بیشتر به خزندگان خونسرد شبیه هستند تا پرندگان خون گرم. سرماخوردگی در هفته اول اگر منجر به مرگ جوجه ها نگردد، موجب کاهش ۲۰ درصدی وزن و کاهش ۳۰ درصدی کارایی تبدیل غذایی آن ها خواهد شد.

به علاوه جوجه ها در روزهای اولیه به دلیل بینایی ضعیف و حالت عصبی شان، تمایل چندانی به خوردن و آشامیدن ندارند و باید هر ترفندی را برای تشویق آن ها به نوشیدن آب و خوردن دان مورد استفاده قرار داد.

هدف از تامین محیط مناسب برای جوجه بوقلمون:

هدف، تأمین محیط داخلی مناسب برای فعالیت جوجه ها و مصرف غذا و رشد آن ها و کاهش هر گونه تنش داخلی یا خارجی است که می تواند تأثیر منفی بر رشد آن ها داشته باشد.
این دوره از روز اول تخلیه جوجه ها آغاز می شود و طول آن در شرایط معمولی چهار هفته است.
ولی در زمستان و استیلای آب و هوای سرد، این دوره طولانی شده و به ۵ تا ۶ هفته افزایش می یابد.
برای پرورش اولیه جوجه ها می توان از سیستم های مختلفی از قبیل لامپ های مادون قرمز، مادرهای مصنوعی گازی و یا دیگر سیستم های سنتی استفاده کرد.

در روزهای اول آب خوری های کم عمق و نسبتا بزرگ برای آن ها فراهم شود تا راه و بیراه با آن برخورد کرده و به خوردن آب و دان بپردازند.
به عنوان یک قائده سرانگشتی مقدار نیاز فضای کف بوقلمون های گوشتی، دو برابر مرغ خانگی است.
در دوره پرورش اولیه، به ازای هر جوجه، فضای کف بین ۹۰۰ تا ۱۴۰۰ سانتی متر مربع ( تا ۸ جوجه در متر مربع) مورد نیاز است. در جدول زیر، ارقام کلی فضای کف، فضای آب خوری و دان خوری مورد نیاز بوقلمون ها در سنین مختلف نشان داده شده است.

جدول: فضای کف و فضای آب خوری و دان خوری بوقلمون ها (ماده سازی­ اولیه)

دانخوری – آبخوری

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی