نژاد های گوسفند آمیخته پشمی از تلاقی «نژاد های با پشم دراز» و «نژاد های با پشم کاملاً ظریف» بوجود آمده­اند. پشم در نژادهای آمیخته فوق مانند نژاد های با پشم نسبتاً ظريف است و بهمین جهت گاهی اوقات این نژاد­ها را در زمره گوسفندان با پشم نسبت ظریف نیز طبقه بندی می کنند. در عین حال باید توجه داشت که نژاد­های آمیخته پشمی بعنوان «گوسفند مرتع» بهتر از والدین خود و یا حتی نژاد های با پشم نسبتاً ظريف عمل می­کنند. چنانکه تجربه نشان داده است این نژاد ها در شرائط مرتع از نظر تولید بره های کشتاری و مفدار پشم به مرينوس فرانسوی یا رامبویه نیز برتری دارند. دراین پست به بررسی گوسفند کاریدال و ویژگی های آن را بررسی می کنیم.

نژادهای آمیخته پشمی

نژاد های کاریدال وال دوفرانس و کلمبیا وتازگی از جمله نژاد های آمیخته پشمی هستند و ما مهمترین و قدیمی ترین آنها یعنی نژاد کاریدال را بشرح زیر مورد مطالعه قرار می دهیم :

کاریدال

گوسفند کاریدال از جمله گوسفندان آمیخته و اصلاح شده می باشد که از نظر نسبت وفور در دنیا بعد از مرینوس قرار دارد. اقدام برای سنتز نژاد کاریدال در سال ۱۸۸۰ در املاک کاریدال واقع در شهر اوتاگو در نیوزیلند آغاز شد. در عمل قوچ­های لینکلن و ليستر با میش های مرینوس تلاقی داده شد و سپس با استفاده از روش هم خونی و انتخاب دقیق در نسل­های حاصله، نوع تثبیت شده ای بدست آمد که از نظر هر دو صفت «تولید گوشت» و «تولید پشم» حائز اهمیت بود. بعبارت دیگر گوسفند کاریدال یک نژاد دو کاره است که از جد پدری شکل عمومی متناسب با نژاد گوشتی و از جد مادری ظرفیت تولید پشم مرغوب را به ارث برده است.

در این نژاد وزن بلوغ در قوچ بین ۹۰ تا 125 و در میش بین 65 تا ۹۰ کیلو می باشد. ظرفیت تولید سالیانه پشم در این نژاد بطور متوسط بین 5 تا 6 کیلو است. ظرافت پشم ممکنست به حدود 35 تا 50 درصد ظرافت مربوط در نژاد مرینوس برسد. پشم این نژاد نرم و روشن و دارای جعد و چین ویژه ای می باشد. قابلیت تولید نژاد کاریدال نسبت به سایر نژاد ها نیز بیشتر است چنانکه از آنها بره های سنگین تر و پشم بیشتری برحسب واحد وزن بدن بدست می آید.

جزئیات ورقه استاندارد گوسفند کاریدال که توسط جامعه استرالیائی گوسفندداران کاریدال تنظیم و منتشر شده است بشرح زیر می باشد:

سر: فاقد شاخ – پهن و قوی و نسبتاً پر پشم ولی مصون از بیداری پشم کوری- لکه های سیاه یا آبی روی گوش اشکالی ندارد. اما لکه های سیاه یا قهوه ای در مو و يا پشم از جمله نواقص و معایب حيوان بشمار می­رود.

منخرين: پهن و باز و رنگ سیاه آن مطلوبیت بیشتری دارد.

گردن: پهن و قوی.

پشت و کمر و کپل: پهن و مسطح.

سینه: پهن و عمیق.

دنده ها: دارای قوس متناسب.

تهیگاه: پهن و عمیق و کشیده بسمت مفصل خرگوشی.

ساق ها: دارای طول متوسط، استخوانی و مستقیم و کاملاً جدا از یکدیگر – لکه های سیاه در پشه یا موها از نواقص و معایب است و بویژه لکه های قهوه ای از معایب عمده محسوب می شود.

سم: دارای اندازه متناسب – رنگ سیاه آن مطلوبیت بیشتری دارد.

پشم: یکنواخت و متناسب از نظر طول و کیفیت در سراسر پوشش بدن.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی