موطن اولیه مرغ مروارید آفریقا می باشد و نام اولیه آنها مرغ گینه بوده است که می تواند معرف منشاء و زادگاه اصلی آنها باشد. در برخی نقاط به این پرندگان مرغ کولی نیز اطلاق می شود که می تواند ناشی از طرز رفتار آزاد و سر و صدا و تحرک فراوان آنها در طبیعت باشد.در آفریقا، مرغان مروارید به صورت وحشی و در گروههای ۲۰-۱۵ قطعه ای در نواحی Savannen به حیات خود ادامه می دهند و به ندرت می توان آنها را به صورت جفت های منفرد مشاهده نمود.

مرغان مروارید

در زمان فراعنه مصر، مرغان مروارید مانند طاووس در رده حيوانات مقدس قرار داشت. در اروپا احتمالاً دریانوردان پرتغالی آنها را بومی کرده، پس از کشف آمریکا، دریانوردان آنها را به قاره نو برده اند. این مرغان تحت شرایط مساعدی که یافته بودند به تعداد زیاد تکثیر شده و در نتیجه به صورت گونه های وحشی توسعه زیادی یافته اند.

مرغان مروارید در رده بندی جزء رده قرقاول ها محسوب می شوند. این مرغان به علت دارا بودن بدنی قوی، نسبتاً گرد و توپر جلب توجه می کنند. بال های آنها کوتاه بوده و قدرت چندانی جهت پرواز کردن ندارند. دم آنها مانند دم مرغ خانگی پهن نبوده و ظاهری همانند آنها ندارند.

تکامل پرهای بدن به صورت کامل بوده و اکثر آنها کوتاه و به رنگ خاکستری و دارای انعکاسی آبی رنگ است. گردن و صورت این پرندگان بدون پر و پاهای آنها کوتاه و خاکستری رنگ می باشد. سر آنها پرهای کمی داشته و منقار نسبتاً بزرگ و شاخی رنگ دارند.

در سطح منقار رنگ قرمز و در بعضی موارد رنگ زردی جلب توجه می کند که به تدریج به زایدهای قرمز رنگ تبدیل می شود که آن را اصطلاحاً شاخ می نامند. به همین علت این دسته از مرغان را مرغ شاخدار می گویند. در برخی از انواع آنها، این زائده به صورت برجستگی کاکل مانندی دیده میشود که باعث شده حتی به آنها کلاهدار یا کاکلی هم اطلاق شود. در جنس نر زائده کلاه مانند، قدری بزرگتر است و در صورتی که فرد بیننده آشنایی لازم و تجربه کافی داشته باشد، می تواند از روی این مشخصه جنسیت پرنده را تشخیص دهد. چشم این پرنده به رنگ قهوه ای تیره بوده که توسط گونه های نسبتاً برجسته سفید رنگ متمایل به آبی، احاطه شده است. آویزه­های صورت آنها دارای انحناء خاص و قرمز رنگ بوده که در هنگام تحریک حیوان متورم و به صورت باد کرده به نظر می رسند. باید اضافه کرد که در برخی موارد این آویزه ها نسبت به سر حیوان به حالت خاص و با زاویه نگهداشته می شوند، به طوری که با انجام این کار سرو صورت آنها در این هنگام خیلی بزرگتر از حد طبیعی دیده می­شوند.

نوع آبی رنگ مرغان مروارید به تعداد بیشتری یافت می شوند و بدین ترتیب در حقیقت می توان نوع آبی رنگ آن را فرم و نمونه اصلی این مرغان به حساب آورد. علاوه بر این در کنار مرغان مروارید آبی رنگ، نوع مرغان سفید رنگ و ابلق آنها نیز مشاهده می شوند که این نوع در اثر تلاقی مرغان سفید رنگ با آبی رنگ ها به وجود آمده اند. به ندرت گاهی رنگ قهوه ای آنها مشاهده می شوند که در این نوع خاص ممکن است پرهای آنها با نقش یا بدون نقش مرواریدی شکل باشد.

جانور شناسی مرغان مروارید

مرغان مروارید جزء پرندگان Scharrvogel به حساب می آیند، ولی از نظر کلی نظیر مرغان زینتی و مرغان تاج­دار و قرقاول، طاووس و بوقلمون، آنها جزء خانواده پرندگان قرقاول به شمار می آیند.

نژادهای مرغان مروارید

مرغان مروارید کاکل دار در میان سایر انواع دیگر خود اکثریت داشته و در عین حال به عنوان نوع اصلی شناخته می شوند. از علائم بارز این نژاد، وجود یک برجستگی محکم و قوی پوشیده از پر است که روی سر آنها مانند کاکل قرار دارد، همچنین دارای دو آویزه گوشتی یا پوستی می باشند که در زیر منقار و در ناحیه صورت آویزان است. این نوع مرغ مروارید را از رنگ زنبقی قسمت پشت گردن و بالای سینه می توان شناسایی کرد. در پشت آنها می توان به عنوان تناقض رنگ خاکستری زمینه، لکه های مرواریدی زیادی به رنگ سفید با حاشیه تیره رؤیت کرد که در روی بالها بزرگتر شده و بخشی از آنها در ادامه خود به صورت نوارهای عمودی و باریک به هم نزدیک می شوند. بال های آنها قهوه ای رنگ به نظر می رسند و به طرف بیرون دارای نوارهای سفیدی می باشند.

امروزه در آفریقای شمالی مرغان مروارید با تنوع بیشتری از نظر شکل و رنگ دیده می شوند که از آن جمله می­توان مرغ مروارید عقابی شکل را نام برد، که نسبتاً اصیل تر بوده و گاه گاه دیده می شود. از نظر ظاهری این گروه از مرغان مروارید دارای اختلاف عمده ای با سایر گروه ها می باشند به طوری که رنگ آمیزی پرهای آنها متنوع تر بوده و شباهت بیشتری با فرقاول دارند. از علائم جلب کننده این دسته مرغان مروارید، وجود پرهای فر خورده به رنگ قهوه ای تیره در آنها است. گردن این مرغان به رنگ آبی تیره، سیاه و سفید و نقره ای می باشد. انعکاس رنگ پرها در قسمت سینه، سیاه رنگ بوده و لکه های مروارید مانند نقش پرهای آنها به وسیله حاشیه­ های سفید احاطه شده است. نکته جالب توجه در این دسته از مرغان مروارید داشتن دم است که حدوداً به طول ۱۵ سانتی متر می رسد.

مرغان مروارید غالباً به صورت گروهی بوده و هر گروه معمولاً توسط یک پرنده نر قوی به عنوان سرگروه راهنمایی و هدایت می شود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی