نوتوادرس کتی عامل گال گوش است. این بیماری در سرتاسر دنیا دیده شده است و اغلب به شکل دوره ای در مناطق منجر به ایجاد درگیری می شود. در اغلب گربه های خانگی این انگل یافت می شود. برای ارائه توضیحات بیشتر در مورد بیماری مشترک انسان و حیوان جرب ( جرب در سگ _ جرب در گربه _ بیماری جرب )به ادامه مطلب توجه بنمایید.
نوتوادرس کتی
سارکوپتس اسکبئی همتای آن در سگها است. همچنین در سایر گربه سانان مانند ببر، چیتا، پلنگ، اوسلوت و یوزپلنگ، همچنین در همستر، موش خرما، گربه آسیایی-آفریقای، راکون، کوتی و جوجه تیغی یافت می شود. این بیماری مشترک انسان و حیوان جرب ندرتاً سگها را آلوده می کند. نوتوادرس کتی واریتهی کونیکولی در خرگوش دیده می شود. در اثر تماس مستقیم با افراد آلوده انتقال صورت می گیرد.
جرب های بالغ در لایه های عمیق پوست تونل حفر می کند. جربهای ماده در آن تخم گذاری می کنند. بعد از جنین دار شدن تخمها، لاروها به آهستگی خود را به سطح پوست می رساند، سپس تونل حفر کرده تا پوست اندازی کنند. بعد از پوست اندازی، به نوچه تبدیل می شوند، نوچه ها دوباره تونل های سطحی حفر کرده و در آن پوست اندازی می کنند. پس از مرحله دوم پوست اندازی، در تونل باقی می مانند تا بالغ شوند. ضایعات به وجود آمده تمایل به گسترش دارند. در ابتدا در اطراف گوش ها ایجاد می شوند. این ضایعات باعث خارش شدیدی می شوند. در اطراف موضع، دلمه های خونریزی دهنده ممکن است وجود داشته باشد. موهای ناحیه توسط حیوان کنده می شود. در موارد شدید کاهش وزن و ضعف نیز ایجاد می شود، خصوصاً اگر درمان با تأخیر انجام گیرد.
تشخیص بر اساس شناسایی بیماری مشترک انسان و حیوان جرب ها در محل خراش های پوستی است. جربهای بالغ اغلب گرد و قطر آنها تا ۲۴۰ است (کوچکتر از سارکوپتس اسکبئی). همچنین ممکن است جربها در مدفوع وجود داشته باشند، زیرا حیوان هنگام تمیز کردن خود ممکن است آنها را بخورد.
اغلب افرادی که با گربه های آلوده زندگی می کنند، ضایعات پاپولار و بثورات گسترده در بالای بازوها و پاها دارند. ظرف چند ساعت پس از تماس با گربه آلوده، علائم ایجاد می شوند. ضایعات ایجاد شده با گال های ساده متفاوت است؛ زیرا تونلوهای حفر شدهی توسط جرب چندان مشخص نیستند و همچنین در محل های مختلفی از جمله صورت ایجاد می شود. این ضایعات خارش دار، آزار دهنده، زود گذر و خود محدود شونده هستند. اگر با گربه های آلوده تماس برقرار نشود، این ضایعات طی ۲ تا ۳ هفته از بین می رود. زمانی که گربه های آلوده از انسان دور شوند ضایعات فروکش می کنند. بیماری های مرتبط با سایر گونه های نوتوادرس همچنان ناشناخته است.
تشخیص و درمان سریع گربه های آلوده با لاکتون های ماکروسیکلیک (آیورمکتین، موکسی دکتین، دورامکتین، سلامكتين) یا فیپرونیل برای کاهش انتقال بیماری مشترک مهم است. محدود کردن تماس با حیوانات آلوده در دوره اولیه درمان، خطر انتقال را کاهش می دهد اما در دوران آلودگی پس از درمان اطلاعاتی در دسترس نیست. نگهداری گربه ها در داخل خانه خطر مواجهی آنها را با انگل کاهش خواهد داد. در صورت آلودگی گربه ها یا امکان آلوده شدن آنها، درمان پیشگیرانه با سلامکتین یا فیپرونیل توصیه می شود.
اورنیتونیسوس باکوتی
اورنیتونیسوس باکوتی جرب موش صحرایی در مناطق گرمسیری است، این جرب در انواع پستانداران کوچک وحشی، پستانداران کوچک نگهداری شده در قفس و پرندگان در سرتاسر دنیا یافت میشود. اصطلاح “گرمسیری” واژهای گمراه کننده است چرا که این جرب در سر تا سر دنیا یافت می شود. آلودگی در جوندگان خانگی به صورت پنهان یا با علائمی همچون خارش و ریزش پوست می باشد. گزش انسان توسط اورنیتونیسوس باکوتی منجر به درماتیت می شود. همچنین این جرب میزبان واسط نماتود فیلاریایلیتوموزوئیدس کارینی است؛ که ناقلی برای بیمارهای تیفوس ناشی از موش، تب کیو، بیماری شاگاز و ویروس کوگزاکی است.
تشخیص بر اساس شناسایی جربها روی حیوان یا در محیط زیست صورت می گیرد. شناسایی جرب ممکن است دشوار باشد. جرب های تغذیه نکرده، سفید خاکستری و اغلب بسیار فعال هستند، در حالی که جربهای تغذیه کرده تیره تر، قرمز مایل به قهوه ای و غیر فعال هستند.
انسان ها در اثر تماس مستقیم یا غیر مستقیم با جوندگان وحشی و اهلی میتوانند به بیماری مشترک انسان و حیوان جرب آلوده شوند. گزارشاتی مبنی بر آلودگی در حیوانات آزمایشگاهی، پرسنل دامپزشکی و همچنین در افرادی که در مناطق دارای جوندگان آلوده زندگی یا کار می کنند ارائه شده است. همچنین گزارش هایی مبنی بر انتقال از طریق جوندگان خانگی وجود دارد. در گزارشی، انتقال اورنیتونیسوس باکوتی از یک همستر خانگی بعد از تماس با این حیوان ارائه شده است. در مورد دیگری، گزش شدید اعضای یک خانواده بعد از قرار دادن همستر خود در جعبه چوبی مخصوص نگهداری حیوانات خانگی گزارش شده است. در این مورد با وجود شناسایی جربهای اورنیتونیسوس باکوتی در همستر، به دلیل حضور همزمان ککها در خانه، الزاماً علت ضایعات پوستی ایجاد شده جرب ها نیستند. در خانواده ی دیگر، در سه کودک ضایعات پوستی گسترده و خارش دار بعد از تماس با موش صحرایی ایجاد شد، اما جربی در آنها مشاهده نشد؛ بنابراین احتمالاً آلودگی انسان با اغلب جرب های مرتبط با حیوان، زودگذر و خود محدود شونده است. حذف آلودگی در حیوانات خانگی کلید اصلی مدیریت آلودگی انسان است. استفاده موضعی از کورتیکواستروئید، برای بر طرف کردن خارش مفید است.
برای تشخیص از افراد که درماتیت غیراختصاصی دارند باید پرسیده شود که آیا با جونده خانگی در تماس بوده اند یا نه؟ و همچنین دامپزشک حیوانات مشکوک را مورد معاینه قرار دهد. محیط زیست حیوان باید به دقت بررسی گردد، زیرا جربها بیشتر در محیط دیده می شوند تا روی میزبان.
جوندگان خانگی تازه خریداری شده، جهت اطمینان از عاری بودن از هر گونه جرب یا ضایعات پوستی باید مورد بررسی قرار گیرند. جوندگان با ضایعات پوستی (یا هم قفس با جوندگانی که ضایعه پوستی دارند) خریداری نشوند. جوندگان خانگی با جوندگان وحشی در تماس نباشند. درمان جوندگان با سلامکتین موفقیت آمیز بوده است. همچنین قفسها و سایر محل های آلوده تمیز و ضدعفونی شود.
اتودکتس سينوتيس
اتودکتس سينوتيس جرب گوش است. این جرب معمولاً در گربه ها و سگ ها به همراه دیگر گونه ها در سرتاسر دنیا یافت میشود. بیش از ۸۰ درصد موارد آماس گوش خارجی در گربه ها و ۵۰درصد در سگها را به خود اختصاص داده است. آلودگیها معمولاً در حیوانات ولگرد، پناهگاه ها، سگهای پرورشی و حیوانات جوان (سنین ۳ تا ۶ ماه) دیده می شود. انتقال از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده از جمله ناقلین تحت بالینی صورت می گیرد.
جربهای بالغ معمولاً در عمق کانال گوش زندگی می کنند و منجر به آماس موضعی، تحریک، سوراخ کردن گوش می شوند و از پوست آن تغذیه می کنند. این امر منجر به تجمع جرم تیره، خون خشک شده و مدفوعهای جرب در کانال گوش خارجی می شود. حیوانات بیمار خارش دارند، از همین روی معمولاً سر خود را تکان میدهند یا گوشهای خود را می خارانند. خاراندن سریع و تکان دادن سر ممکن است منجر به آماس بیشتر، تخریب پوست، قرمز و خونریزی گوش شود. گاهی ضایعات در دیگر قسمت های بدن با تهاجم شدید دیده میشود.
وجود « زمینه قهوه ای» در ترشحات گوش، شاخصی مهم در تشخیص است. جربها ممکن است مستقیماً در کانال گوش یا توسط معاینه سیتولوژیکی سواپ گوش شناسایی شوند. درمان اتودکتس شامل پاکسازی کانال گوش و تجویز داروهای ضد انگل است.
درمان با ترکیبات طولانی اثر و تكرار تجویز جهت از بین بردن جربهای جدید ایجاد شده از جنین دار شدن تخم ها و جربهای وارد شده از محیط، لازم است. میلبمایسین و آیورمکتین را می توان مستقیماً در داخل کانال گوش گربه ها و سگها تزریق کرد. در مطالعه ای کوچک در جرب در سگ ها و گربه ها، استفاده از دارو فیپرونیل گوش مؤثر واقع شده است. همچنین نشان داده شده که سلامکتین موضعی یا ایمیداکلوپرید / موکسی دکتین در سگها و گربه ها مؤثر است. در صورت نگهداری چند حیوان خانگی در یک محل، تمامی آنها باید همزمان درمان شوند. ابزار تمیز کردن و لوازم خواب حیوان باید دور انداخته یا ضد عفونی گردند. در شرایط آزمایشگاهی، جربها می توانند در میزبان به مدت ۱۵ تا ۱۷ روز در دمای و ۵ تا ۶ روز در دمای زنده بمانند، در شرایط طبیعی، ۱۲ روز زنده می مانند؛ بنابراین اگر امکان ضد عفونی کردن محیط وجود ندارد، حیوانات جدید را باید پس از ۱۲ روز وارد کرد.
اتودکتس سینوتیس اختصاصی میزبان نیست و انسانها را نیز آلوده می کند، هرچند به ندرت دیده شده است. این انگل ممکن است تنها گوش یا نواحی بیشتری را آلوده کند.
گزارشی از خارش شدید در پوست تخریب شده به همراه پاپول ارائه شده است، این آلودگی از نیمه فوقانی بدن شروع شده و در نهایت در سایر اندامهای گسترش یافته است. در گزارش دیگری، در کودک صاحب دو گربه با آلودگی شدید اتودکتس سینوتیس، تعداد زیادی پاپول خارش دار گسترده در بالای شکم مشاهده شد، این ضایعات به سرعت پس از درمان موفقیت آمیز گربه، فروکش کردند. اکثر موارد به صورت تصادفی تشخیص داده شده اند، چراکه آلودگی در انسان و حیوان خانگی به درستی تشخیص داده نمیشود. گزارشی از شناسایی اتودکتس سينوتیس در فردی با صدای زنگی در گوش ارائه شده است. شواهدی مبنی بر مشترک بودن بیماری بین انسان و دام توسط یک دامپزشک گزارش شده است. در مشاهدات وی در صاحبان گربه های آلوده، خارشهایی شدید که تقریباً یک ماه دوام داشتند ایجاد شده بود و پس از اتمام ترشحات گوشی، بدون درمان فروکش کرد. تعجب آورتر این که این شخص به منظور تأیید یافته هایش و این که آیا مصونیت ایجاد می شود یا نه دومرتبه خود را به جرب آلوده کرد ولی هر بار بیماری خفیف تری مشاهده کرد. آشکارا واضح است که اتودکتس سنوتیس حیوانی می تواند انسان ها را آلوده کند و سبب یک بیماری خود محدود شونده شود.
با توجه به کم بودن گزارشات مبنی بر آلودگی انسان ها و عمومیت آلودگی در حیوانات خانگی، خطر انتقال بیماری مشترک بین انسان و دام بسیار کم است. بهداشت مناسب محل زندگی، به خصوص شستن دست ها پس از تماس با گوش حیوانات آلوده، خطر ابتلا را کاهش می دهد. تمامی ذرات بی جان آلوده (به عنوان مثال محل خواب) باید شسته شده و در یک خشک کن لباس با حرارت بالا خشک گردد و دست ها باید پس از تماس با رختهای شستنی، تمیز شوند. در صورت تشخیص آلودگی در انسان، با درمان حیوان آلوده احتمالاً علائم بالینی در انسان برطرف می شود.
سارکوپتس اسکبئی
مقدمه
بیماری مشترک انسان و حیوان جرب :سارکوپتس اسکبئی یک جرب حفار است که منجر به خارش شدید پوستی خصوصاً در سگها، روباهها، کایوتها و انسانها می گردد. آلودگی انسانها و جرب در سگ ها توسط گونه های مختلفی از سارکوپتس اسکبئی ایجاد می شود، همچنین آلودگی متقاطع نیز ممکن است ایجاد شود.
سبب شناسی
تنها یک گونه سارکوپتس اسکبئی وجود دارد، جرب در سگ هایی یافت شده است که اغلب به سارکوپتس اسکبئی واریته کنیس برمی گردند. سارکوپنس اسکبئی واریته هومینیس، جرب هایی هستند که به طور طبیعی در انسانها یافت می شوند. اغلب بر اساس خصوصیات فیزیولوژیکی تقسیم بندی می شوند و کمتر بر مبنای ریخت شناسی یا ژنتیکی تفریق می شوند؛ اما شواهدی از برخی تغییرات ژنتیکی بین سارکوپتس اسکبئی واریته کنیس و سارکوپتس اسکبئی واریته هومنيس وجود دارد. علاوه بر این، شواهد فراوانی دال بر قابلیت آلوده شدن انسان توسط سارکوپتس اسکبئی واریته کنیس وجود دارد، بیماری ایجاد شده معمولاً خفیف و خود محدود شونده است.
چرخه ی زندگی
بعد از برخورد، جربها تونل هایی را در پوست حفر می کنند و باعث آزاد شدن محرک درماتیت خارشی شدید می شود. متعاقب آن واکنش ازدياد حساسیت نوع یک و چهار توسط انگل ایجاد می شود. جرب های ماده تخم های خود را در دیواره ی تونل ها قرار می دهند. لاروهای شش پا، جنین دار می شوند و سپس پوستاندازی می کنند و به نوچه های مرحله اول و دوم تبدیل میشود و در نهایت سپس بالغ می گردد. بعد از جفت گیری، نرها می میرند، درحالی که ماده ها به مکان مناسبی در بدن برای نقب زدن مهاجرت می کنند. این چرخه تقريباً ۳۰ روز به طول می انجامد.
توزیع جغرافیایی / همه گیر شناسی
سارکوپتس اسکبئی در سرتاسر دنیا یافت می شود. شیوع آن در حیوانات وحشی و شکاری بیش تر است. در مطالعاتی بر روی سگ های ولگرد میزان شیوع جرب در سگ را ۷ تا ۱۹ درصد تخمین زده اند، سگهای خانگی که در تقابل با حیوانات ولگرد هستند، در معرض آلودگی بیشتری قرار دارند. انتقال جرب های تطابق یافته به میزبان در دیگر گونه ها ایجاد می شود، اما آلودگی معمولاً خفیف و خود محدود شونده است. گربه ها به ندرت آلوده میشوند.
نظرات کاربران
2:27:55 AM