باکتری کمپیلوباکتر عفونت گونه های کمپیلوباکتر، بیماری رایج در انسان و بسیاری از گونه های حیوانات خانگی می باشد. بیماری اسهال حیوان  بسیار رایج است و اختلالات سیستمیک نیز ممکن است ایجاد شود. بسیاری از موارد کمپیلوباکتریوز انسانی از راه غذا منتقل می شوند، اما حیوانات خانگی توانایی تبدیل به منبع عفونت را داشته و نقش واقعی این حیوانات در کمپیلوباکتریوز انسانی بیشتر از میزان مورد تخمین است. ممکن است رنج وسیعی از سویه های کمپیلوباکتر وجود داشته باشند و تشخیص برخی گونه ها یا زیر گونه های کمپیلوباکتر در افراد سالم را دشوار سازد و در ابتلای انسان از حیوانات خانگی، نیز نقش دارند. در ادامه به  معرفی بیماری های باکتریایی قابل انتقال از حیوان به انسان که از باکتری کمپیلوباکتر ناشی می شود و باعث اسهال گربه و اسهال سگ می شود می پردازیم.

گونه های کمپیلوباکتر

سبب شناسی

جنس کمپیلوباکتر، باکتری خمیده، میکروآئروفیل و گرم منفی است که حداقل شامل ۳۷ گونه و تحت گونه می­باشد. بسیاری از گونه ها یا زیر گونه ها، بیماری زای انسان یا جانوران نیستند اما برخی باعث بیماری در افراد مختلف می شوند. کمپیلوباکتر با روش های متفاوتی گروہ بندی می شوند و شامل گرمادوست/ غیر گرمادوست و بر پایه کاتالاز می باشد. در حالت عمومی، بسیاری از کمپیلوباکترهای بیماری زا گرمادوست و کاتالاز مثبت هستند و بسیاری از آزمون های تشخیصی و پژوهش­ها بر پایه گونه های گرمادوستی می باشد. پیشرفت آزمون­های PCR با توانایی تعیین سویه ها براساس نیازهای رشد، باعث افزایش اطلاعات در رابطه با شیوع و تنوع کمپیلوباکتر در حیوانات سالم می گردد.این باکتری ها عامل اصلی اسهال حیوان(اسهال سگ و اسهال گربه) می باشند.

همه گیر شناسی

گونه های کمپیلوباکتر در انسان و حیوانات به طور گسترده یافت می شود. آنها فلور رایج دستگاه گوارش حیوانات حیات وحش، غذای حیوانات و گونه های حیوانات خانگی بوده؛ و به طور رایج در مدفوع سگ­ها و گربه های سالم دیده می­شوند. کمپیلوباکتر ژژنی بیماری زای اصلی حیوانی بوده و در بسیاری از حیوانات یافت می­شود. کمپیلوباکتر کولی و کمپیلوباکتر هیواینستینالیس بیشتر در خوک دیده می­شود در حالی که میزبان اصلی کمپیلوباکتر آپسالینسیس، سگ و گربه می باشد. با وجود این طبقه بندی، کمپیلوباکتر در گونه های حیوانی بسیاری یافت می شود. شیوع و گسترش باکتری براساس رشد گونه های متفاوت (در شرایط متفاوت) با محیط­های انتخابی متنوع، متفاوت می باشد. پژوهش های اخیر و غیر مرتبط با کشت، نشان داده که شیوع و تنوع کمپیلوباکتر عامل بیماری اسهال حیوان(اسهال سگ و اسهال گربه) بیشتر از میزان مورد تصور می باشد.

سگ­ها

در بیشتر گزارش ها، کمپیلوباکتر آپسالنسیس گونه رایج در سگ­ها می باشد، به همراه کمپیلوباکتر ژژنی که گونه رایج کاتلاز مثبت است. کمپیلوباکتر کولی و کمپیلوباکتر لاری و کمپیلوباکتر هلوتیکوس در بین گونه­ های دیگر، چندان شناخته شده نیست. نتایج برخی پژوهش ها متفاوت بوده است؛ به ویژه در زمان استفاده از آزمون های ملکولی. برای مثال به تازگی کمپیلوباکتر گراسیلیس (یک بیماری زای انسانی)، رایج ترین عامل در سگ­های روستایی معرفی شده است. می توان چند گونه ای را در برخی سگ­ها مشاهده نمود.

سگ­های نگهداری شده در محل­های پرجمعیت مثل قفس و یا سرپناه ها (فارغ از وضعیت بیماری)، میزان بیشتری کمپیلوباکتر را دفع می کنند. سگ­های جوان (کمتر از ۶ ماه) نرخ دفع بیشتری دارند. این حالت در مورد کمپیلوباکتر به شکل فصلی بوده و در برخی پژوهش ها، نرخ بیماری در بهار و تابستان و پاییز بیشتر می­باشد. احتمال ایجاد حالت “حامل طولانی مدت” وجود دارد، حداقل در برخی گونه های کمپیلوباکتر در برخی افراد مشابه شناسایی سویه کمپیلوباکتر آپسالینسیس در برخی از سگ­ها تا بیش از ۲۱ ماه گزارش شده است.

گربه ها

کلونیزه شدن در گربه های سالم رایج می باشد. مسبب ایجاد اسهال حیوان(اسهال سگ و اسهال گربه) می باشد.در پژوهش های مختلف کمپیلوباکتر آپسالینسیس و کمپیلوباکتر هلوتیکوس و کمپیلوباکتر ژژنی به عنوان گونه های همیشگی یافت شده است. عامل­های خطر شامل تماس با گربه های ولگرد، سن پایین، محیط های پرجمعیت و نمونه گیری زمستانه می باشد. مدت زمان دفع چندان مشخص نیست اما در یک مطالعه روی گربه ها، ۴۴ روز تخمین زده شده است.

سایر گونه ها

اطلاعات کمی از نرخ کمپیلوباکتر در سایر گونه های حیوانات وجود دارد. کمپیلوباکتریوز در راسو و افزاینده سازی کمپیلوباکتر در گونه های متنوعی مانند همستر و لاک پشت های خانگی دیده شده است. گفته شده که همستر خانگی می تواند مخزنی برای کمپیلوباکتریوز انسان باشد، اما شواهد کافی در دسترس نیست.

 نقش کمپیلوباکتر در بیماری سگ و گربه

پژوهش های مقایسه ای، شیوع جدایه های کمپیلوباکتر را در حیوانات اسهالی یا بدون اسهال نشان داده است. برخی پژوهش ها نسبت مشابهی را در دو گروه نشان می دهد. در حالیکه در یک مطالعه ارتباطی بین شیوع کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر آپسالینسیس و اسهال نشان داده شد (اما فقط در حیوانات کمتر از یک سال). عفونت همزمان با سایر بیماری زاهای روده ای ممکن است ایجاد شود.

تعیین نقش واقعی کمپیلوباکتر در اسهال سگ و گربه ها مشکل است که این امر بیشتر به علت شیوع بالا در حیوانات سالم می باشد. عفونت تجربی با کمپیلوباکتر نتایج متفاوتی داشته است که می تواند موجب بیماری خفیف در توله ها شود، اما در بچه گربه های جوان بدین گونه نیست. برخی گونه های کمپیلوباکتر به ویژه کمپیلوباکتر ژزنی، در سگ و گربه بیماری زا هستند اما بیشتر در آنها کلونیزاسیون وجود داشته که رایج می­باشد. کمپیلوباکتر کولی نیز بیماری زا می باشد اما نادر است. نقش کمپیلوباکتر هلوتیکوس و کمپیلوباکتر آپسالنسیس هنوز چندان روشن نیست.

انسان ها

همه گیر شناسی کمپیلوباکتر در انسان بطور کامل از حیوانات متفاوت می باشد. کمپیلوباکتر یک بیماری زای مهم در انسان می باشد و یکی از دلایل شناخته شده بیماری روده ای در جهان است. دوز عفونی زایی این باکتری پایین بوده و بلع همزمان ۵۰۰ ارگانیسم باعث بیماری می گردد، اگرچه برای بیماری زایی کامل دوز بالاتر (بیشتر از ) نیاز است. بیماری زایان مهم در گونه کمپیلوباکتر مربوط به کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی است، البته نقش سایر گونه ها هنوز کامل شناخته نشده است. کمپیلوباکتر فتوس عامل مهم کمپیلوباکتریوز خارج روده ای است. مشابه سایر گونه های حیوانی، جنس های کمپیلوباکتر ممکن است در انسان های بدون نشانه هم دیده شوند، البته با نسبت کمتر نسبت به حیوانات. کمپیلوباکتر کانسیسوس به نظر می رسد دائمی باشد. به نظر می رسد استقرار در گونه های بیماری زای اصلی نادر باشد.

انتقال به انسان­ها

عفونت دهانی-مدفوعی است. بیشتر عفونت ها از راه غذا هستند، اما انتقال عفونت از راه آب هم اتفاق می افتد. داشتن جانور خانگی با نشانه های اسهال، به عنوان عامل خطر کمپیلوباکتریوز است. پژوهش های مختلف، حیوانات خانگی را به عنوان منبع عفونت نشان می دهد. در سه مطالعه مورد-شاهدی که شامل یک نوزاد هم بود، صاحبان توله سگ­ها به ویژه آنهایی که بچه هایی با کمتر از سه سال سن دارند، در برخورد بیشتر ابتلا به کمپیلوباکتریوز بودند. اطلاعات جدید در مورد سگ خانگی جدید به عنوان عامل خطر کمپیلوباکتریوز شناخته شده است. در سایر پژوهش ها 16%  از موارد عفونت های انفرادی کمپیلوباکتر ژژنی مربوط به تماس با اسهال بچه گربه ها می باشد و ۳۰٪ موارد در مطالعه دانشجویان مربوط به حیوانات خانگی است. در یک مورد کمپیلوباکتر ژژنی از دختر و سگ خانگی اش که مبتلا به اسهال بودند، جدا شده است؛ با وجود مطالعات انجام شده در جداسازی عامل بیماریزا، هنوز منبع عفونت و راه انتقال نامشخص است.

بر اساس پژوهش های همه گیر شناسی و مورد-شاهدی نقش حیوانات خانگی در برخی موارد کمپیلوباکتریوز انسان و انتقال عفونت از راه غذا ثابت شده است. اطلاعات کم تری در مورد خطر برخورد با گونه های کمپیلوباکتری وجود دارد که در موارد خاص ایجاد بیماری می کنند نسبت به گونه هایی که بیشتر و بصورت معمول تر در حیوانات اهلی مشاهده می­شوند. شواهد زیادی در مورد کمپیلوباکتر آپسالنسیس وجود دارد که عامل بیماری در انسان است، این درحالی که در سگ­ها بیماری زا نیست. توانایی متفاوت در روش­های تشخیص آزمایشگاهی برای جداسازی این گونه ها می تواند باعث کاهش تشخیص شود. کمپیلوباکتر آپسالنسیس دومین گونه رایج در پژوهش­های کمپیلوباکتر مقاوم به کوئینولون در کالیفرنیا می باشد، اما تنها در ٪۴ موارد جدا شده است. در مطالعه ای که کمپیلوباکتر آپسالنسیس از شخصی با اسهال خونی و سگ خانگی او جدا گردید، سگ به عنوان منبع عفونت انسان شناخته شد. هم چنین جداسازی کمپیلوباکتر آپسالنسیس از فردی مبتلا به اسهال و گربه او هم گزارش شده است. ارتباط بسیار قوی بین یک مورد جداسازی کمپیلوباکتر آپسالنسیس از گربه ی خانگی و مایعات و بافت های جنینی خانمی با سقط جنین دائمی، وجود دارد. بحث در رابطه با بیماری­زایی کمپیلوباکتر آپسالنسیس بسیار مهم می باشد، زیرا این باکتری شیوع فراوانی در سگ­ها و گربه ­های سالم داشته است. به نظر می رسد در انسان عفونت کمپیلوباکتر آپسالنسيس تحت بالینی است، اگرچه می­تواند از یک اسهال خود محدود شونده تا یک بیماری شدید با سقط و یا سندرم همولتیک- اورمیک همراه باشد. شواهدی در مورد ویژگی خود باکتری کمپیلوباکتر آپسالنسيس در گونه های سگ و انسان وجود دارد، که با آزمون AFLP مشخص شده است. یکی از مسائل بسیار مهم در رابطه با سلامت عمومی، مقاومت آنتی بیوتیکی در گونه های کمپیلوباکتر می باشد. به نظر می رسد که بیشتر مربوط به استفاد از آنتی بیوتیک ها در غذای حیوانات است، اما گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک از حیوانات خانگی نیز جدا شده است. سویه های آنتی مقاوم به کمپیلوباکتر ژژنی از انسان و حیوانات خانگی جداسازی شده که با یک سازو کار مشابه فعالیت می کردند. شاید حیوانات خانگی مقاومت را از منابع غذایی حیوانات یا منابع غذایی به دست آورده اند. در زمانی که یک جانور خانگی کمپیلوباکترهای مقاوم به آنتی بیوتیک را دفع می کند، احتمال انتقال آن به انسان وجود دارد، بنابراین نقش حیوانات خانگی در انتقال این سویه ها را نباید فراموش کرد.

حیوانات

نشانه های بالینی

بیشتر حیوانات آلوده، نشانه های بیماری ندارند. بیماری بالینی در حیوانات جوان، به ویژه در حیوانات با سن کمتر از ۶ ماه رایج تر است. اسهال یک نشانه­ی درمانگاهی همیشگی می باشد که می تواند از ضعیف تا شدید و خونی باشد. بی اشتهایی، درد شکمی و استفراغ هم می تواند ایجاد شود. عفونت­های خارج گوارشی مانند حضور باکتری در خون و یا آماس مجاری صفراوی، نادر است اما دیده شده. نه نشانه های بالینی و نه خصوصیات اسهال هیچ یک اختصاصی کمپیلوباکتریوز نیست و آن را از سایر موارد اسهال مجزا نمی کنند.

تشخیص

تشخیص کمپیلوباکتریوز سخت می باشد که به دلیل شیوع بالا و استقرار باکتری در حیوانات سالم است. یاخته شناسی مدفوع براساس ريخت خمیده، برای جداسازی ارگانیسم مشابه کمپیلوباکتر کاربرد دارد، اما هنوز یک روش جانبی می باشد که به دلیل حضور ارگانیسم های مشابه مانند هلیکوباکتر، ارکوباکتر و اسپیروبيوليوم بی هوازی است. در بهترین شرایط جداسازی ارگانیسم مشابه، می تواند بیماری را پیشنهادی کند.

در حال حاضر روش استاندارد برای تشخیص، کشت مدفوع است، اگرچه کمی دشوا است. زیرا کمپیلوباکتر به نرخ زیاد در حیوانات سالم وجود دارد. نتایج منفی کادر وجود دارد و زمانی که از شرایط اختصاصی کشت کمپیلوباکتر استفاده نشود و آزمایشگاهی که تجربه ای در مورد جداسازی باکتری ندارد، نتایج به درستی ارائه نمی­شود. گونه های مختلف در شرایط متفاوت خود، بهتر رشد می کنند و روش­های کشت برای همه گونه ها یکسان نیست. استفاده از چند روش می تواند نرخ نتایج کشت را بهبود دهد، اما ممکن است همه ی آزمایشگاه­ها انجام ندهند. به ویژه، آزمایشگاه­های تشخیصی، روش هایی را برای شناسایی گونه های مهم بالینی مثل کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی دارند. تعیین گونه کمپیلوباکتر مهم است. حداقل می توان گفت که تشخیص گونه های کاتالاز مثبت که از نظر بالینی مهمتر می باشند (کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی)، از اهمیت بیشتری برخودار هستند. برای تشخیص از روش­های مولکولی استفاده می شود. برای جداسازی کمپیلوباکتر از مدفوع از PCR استفاده می­شود، اما توانایی تشخیصی درمانگاهی آن هنوز نامشخص است. PCR روشی سریع تر و حساس تر می باشد و قادر به تعیین گستره ی وسیعی از گونه ها می باشد، اما هنوز مشخص نیست که آیا افزایش حساسیت به تشخیص بیماری کمک می کند. در این راستا، تعیین کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی در یک جانور اسهالی، می تواند کمک کننده باشد؛ با فهم این که باکتری هنوز در حال کلونیزاسیون است. حضور و تعیین دیگر گونه ها در مورد بیماری­زایی هنوز نامشخص است. باید آزمون­های تشخیصی برای جداسازی بیماری­زا از سایر موارد عفونت همزمان، به کار روند.

درمان

درمان ضد میکروبی در حیوانات اسهالی کاربردی است، ولی اثربخشی درمان هنوز مشخص نیست. شاید درمان در موارد متوسط و شدید کاربردی باشد، زیرا طبیعت موارد خفیف، خودمحدود شونده می باشند. بهترین درمان هنوز نامشخص است. اریترومایسین، فلوروکوئینولون و سفالوسپورین های نسل دوم توصیه می گردد، اما تأثیرپذیری آنها مشخص نیست. به نظر می رسد درمان برای مهار نشانه های بالینی بیشتر از حذف باکتری، مهم می باشد.

درمان حاملین سالم توصیه نمی شود، زیرا شواهد کافی در کارایی و یا نیاز به این کار وجود ندارد. به نظر می­رسد که درمان برای حذف کمپیلوباکتر در حیواناتی که کلونیزاسیون نموده اند، مؤثر نیست به ویژه مواردی که در محیط­هایی با خطر بالا مانند حيوانات لانه زی و یا فروشگاه های نگهداری حیوانات، باشند و به راحتی می توانند مقاومت آنتی بیوتیکی را نمایش دهند.

انسان

نشانه های بالینی

اسهال اختلال بالینی اصلی می باشد که می تواند از خفيف و خود محدود شونده تا شدید و طولانی باشد. التهاب روده­ای حاد که از انواع دیگر التهابات روده­ای قابل تفکیک نیست. تب، سردرد، ضعف و درد عضلانی نیز وجود دارد که تب ۱۲ تا ۲۴ ساعت بعد ایجاد می شود. اسهال می تواند به صورت مدفوع آبکی باشد که ممکن است خونی گردد. ممکن است دفع شدید باشد. درد شکمی و پیچش نیز ممکن است ایجاد شود که می تواند همراه با دفع مدفوع باشد. بهبودی خود به خودی بیماری بعد از چند روز اغلب اتفاق می افتد، اما اسهال طولانی (بیش از یک هفته) ممکن است دیده شود. عود بیماری ممکن است متعاقب پدیدار شدن تظاهرات بالینی اتفاق بیافتد.

در موارد بسیار جدی بیماری، کولیت حاد به همراه تب، انقباضات شکمی و اسهال خونی به مدت یک هفته یا بیشتر دیده می­شود. برخی بیماری شدیدتری داشته اما مگاکلون توکسیک به ندرت مشاهده می شود. درد ممکن است در بخش 4/1 پایینی سمت راست (مثل التهاب آپاندیس ناشی از یرسینیا پسودوتوبر کلوزیس) ایجاد شود. در چنین مواردی تشخیص بر پایه کشت مدفوع پس از یک جراحی تشخیصی روی شکم می باشد.

وجود باکتری کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی در خون رایج نیست. همچنین عفونت­های خارج روده ای مانند مننژیت و التهاب لایه ی داخلی قلب نیز متعاقب بیماری زایی این گونه ها رایج نیستند. سقط جنین خود به خودی ناشی از کمپیلوباکتر آپسالنسيس نیز گزارش شده است.

عفونت های خارج رودهای مربوط به کمپیلوباکتر فتوس تحت گونه فتوس می باشد. عفونت این گونه مربوط به نواحی عروقی بوده و باعث التهاب لایه ی داخلی قلب یا پریکاردیت می گردد. ممکن است آبسه در مناطق مختلف ایجاد شود، همانند توانایی ایجاد مننگوآنسفاليت. اسهال یا سایر نشانه های بیماری روده­ای به طور غیر رایج وجود دارند.

سندرم گویلین باره نادر بوده اما یک پیچیدگی مهم از عفونت کمپیلوباکتر ژژنی می­باشد. این سندرم حاد بوده و یک التهاب پیش رونده از میلین زدایی پلی نوروپاتی می باشد که در  موارد عفونت ها، ایجاد می شود و حدود ۲ تا ۳ هفته پس از اسهال، دیده می­شود. این سندرم می تواند توسط سایر عوامل عفونی نیز ایجاد شود اما به نظر می رسد که در ۲۰ تا ۵۰٪ موارد کمپیلوباکتر ژژنی است. حالت رایج پس از عفونت کمپیلوباکتر ژژنی، واکنش آرتریت می باشد که در 9% موارد عفونی ایجاد می­شود. کمپیلوباکتر ژژنی با بیماری زنجیره-آلفا در انسان نیز مرتبط می باشد که یک ضایعه ایمنوپرولیفراتیو روده کوچک است.

تشخیص

تشخیص کمپیلوباکتریوز در انسان ها نسبت به حیوانات ساده تر می باشد که به دلیل شیوع پایین تر کلونیزاسیون باکتری در حیوانات است. بنابراین جداسازی کمپیلوباکتر از فردی با شواهد بیماری مرتبط می­باشد. اگرچه برخی افراد سالم در هر زمانی حامل کمپیلوباکتر هستند، پس وقوع مثبت کاذب اجتناب ناپذیر است.

گاهی برای تشخیص سریع از یاخته شناسی مدفوع استفاده میشود. این نمونه بیشتر در زمان ابتدای بیماری و در موارد تازه (کمتر از ۲) ساعت سودمند هستند. بررسی مدفوع با میکروسکوپ دارک فیلد یا فاز کنتراست برای بررسی ریخت شناسی و مشاهده حرکت دارت مانند کمپیلوباکتر مفید می باشد. تشخیص ارگانیسم های مشابه کمپیلوباکتر با استفاده از رنگ آمیزی گرم به کار می رود اما تنها حساسیت ۵۰ تا ۷۵ درصد را دارد. برخلاف حيوانات، به نظر ویژگی آن بالاست.

کشت بیشتر استفاده می شود. برای کاهش کشت های منفی کاذب، باید شرایط صحيح حمل نمونه اجرا و کشت سریع انجام پذیرد. بایستی این نکته را مد نظر قرار داد که روش­های کشت بر روی بازیابی ارگانیسم ها اثر خواهند گذاشت بنابراین در هنگام ارزیابی نتایج، بایستی به روش های آزمایشگاهی انجام شده نیز توجه نمود. روش هایی که قادر به جداسازی هر دو گونه گرمادوست و غیر گرمادوست باشد مهم هستند. انجام آزمون برای تنها گونه های گرمادوست شامل کمپیلوباکتر ژژنی و کمپیلوباکتر کولی کافی می باشد، اما در رابطه با کمپیلوباکتر فتوس، کمپیلوباکتر آپسالنسیس و سایر گونه های کمپیلوباکتر آپسالنسيس غیر گرمادوست، چندان ضروری نیست زیرا آنها غیر گرمادوست توانایی متفاوتی برای رشد در  را دارند. علاوه بر این، نوع محیط کشت تأثیر زیاد روی باکتری به ویژه کمپیلوباکتر آپسالنسيس دارد؛ زیرا این سویه به ترکیبات ضد باکتری (در محیط­های کشت انتخابی) حساس است. استفاده از محیط کشت های ترکیبی بهترین حالت را دارد اما همواره اجرایی نیست. به دلیل طبیعت مشکل پسندی کمپیلوباکتر، یک محیط کشت منفی به تنهایی دلیل بر نتیجه منفی کمپیلوباکتریوز نیست.

درمان

کمپیلوباکتریوز یک بیماری خود محدود شونده، پس از گذشت چند روز می باشد. درمان اختصاصی برای این باکتری براساس شدت بیماری متغیر می باشد. درمان حمایتی به ویژه در بیماران دارای اسهال بسیار مهم است. شاید استفاده از محلول های الکترولیتی خوراکی و یا گلوکز به همراه مایع درمانی داخل وریدی در برخی از حیوانات، استفاده شود. آنتی بیوتیک تراپی در بیمارانی با تب بالا، اسهال خونی، حیواناتی با دفع مدفوع بیش از ۸ بار در روز، بیمارانی که نشانه های آنها از زمان تشخیص شدیدتر شده است و یا بیمارانی با نشانه های مداوم بیش از یک هفته توصیه می گردد. اگر نیاز به درمان آنتی بیوتیکی باشد، درمان هرچه سریع تر، اثرات بهتری دارد، که در بچه هایی با درمان سریع مشاهده شده است؛ اما در آنهایی که پس از کشت اقدام به درمان نموده اند کمتر مشاهده شد. برای اولین مرحله درمان بیشتر ماکرولیدها توصیه می­گردد. گونه های کمپیلوباکترهای نسبت به ماکرولیدها از جمله تتراسیکلین، ایمنوگلیکوزید،کوئینولون و كلرامفنیکل حساسند. ابتدا با گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک را نیز در نظر گرفت. بیشتر برای درمان سویه های مقاوم به ماکرولیدها سیپروفلوکساسین استفاده می شود، اما مقاومت به کوئینولون­ها در حال افزایش است. شاید تتراسیکلین مؤثر است اما نباید در کودکان کمتر از ۸ سال استفاده شود.

درمان عفونت های خارج روده ای به شدت به نوع اندام درگیر متغیر است. درمان آنتی بیوتیکی در همه موارد توصیه می شود و به دلیل شیوع مقاومت بالا در کمپیلوباکتر فتوس به اریترومایسین (که علت اصلی عفونت­های خارج میکروبی است) باید از مصرف این دارو دوری کرد. باید انتخاب دارو بر پایه گونه کمپیلوباکتر و نتایج آزمون های حساسیت در شرایط آزمایشگاهی باشد.

پیشگیری

جمعیت خاصی از حیوانات مرتبط با خطر بالایی از انتقال بیماری مشترک هستند. این­ها شامل؛ توله سگ­های جوان، بچه گربه ها، حیوانات نگهداری شده در مراکز فروش، پناهگاه و قفس­ها هستند. به نظر می رسد حیوانات جوان بیشتر گونه های کمپیلوباکتر را از راه مدفوع دفع می کنند و در تماس نزدیک تر با انسان هستند. اینها بیشتر باعث انتقال بیماری مشترک می شوند و به ویژه باید در زمان حمل مدفوع و آلودگی­های آنها، دقت لازم انجام پذیرد. به دلیل خطر بالای دفع مدفوع توسط حیوانات جوان، باید از تماس آنها با افراد پرخطر (مثل افراد جوان، افراد مسن و افرادی با نقص سیستم ایمنی) دوری گردد. در صورت تمایل این افراد برای نگهداری حیوانات خانگی جدید، به منظور کاهش خطر برخورد با کمپیلوباکتر، بهتر است از حیواناتی با سن بالا نگه داری کنند.

حیوانات دارای اسهال بسیار خطر بالایی دارند که هم به دلیل احتمال دفع گونه های کمپیلوباکتر مشترک و هم توانایی آلودگی محیطی از راه اسهال. در زمان اسهال، به دليل دفع مقادیر زیاد کمپیلوباکتر و انتقال بیماری مشترک، باید دقت لازم انجام پذیرد. در صورت اسهال در خانه، باید محل آلوده با دقت کامل تمیز شود. از آن جایی که حیوانات سالم هم کمپیلوباکتر را حمل می کنند، کوشش ها براساس مدیریت حیوانات اسهالی کافی نیست. بایستی مدفوع بصورت روزانه جمع آوری شده و و ملاحظات بهداشی رعایت شو تا خطر انتقال کاهش یابد.

به دلیل حساسیت کمپیلوباکتر به شرایط اسیدی، پیشنهاد می شود که برخی مواد مانند غذاهای چرب، شیر و آب مصرف گردد که باعث عبور سریع باکتری از معده شده و باعث کاهش دوز باکتری می گردد. درنتیجه مصرف غذا در کمپیلوباکتریوز وابسته به حیوانات خانگی، احتمال خطر مواجه با عامل را کم می کند. با این حال، این بیشتر یک فرضیه بوده و این یک یافته واضح در رابطه با عفونت انسانی ناشی از حیوانات خانگی است. این می تواند دلیلی بر نقش غذای مصرفی در کاهش خطر ابتلا به کمپیلوباکتریوز باشد. غذای مناسب و برخورد صحیح با جانور می تواند در کاهش خطر ابتلا کمک کننده باشد.

بررسی حیوانات خانگی سالم از نظر کلونیزاسیون کمپیلوباکتریوز توصیه نمی شود. بدلیل اینکه نگرانی هایی در خصوص قابل اطمینان بودن این روش­ها و نتایج حاصل از آنها وجود دارد. همچنین در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد عملکرد و پاسخ به نتایج مثبت و منفی کاذب وجود دارد. با در نظر گرفتن میزان شیوع بالای کلونیزاسیون در حیوانات سالم، قابلیت کاهش خطر انتقال عفونت مدفوعی-دهانی با ملاحظات رایج بهداشتی و همچنین توجیه نداشتن درمان در حیواناتی که باکتری در آنها کلونیزه شده است، اهمیت نتایج مثبت کمپیلوباکتر را در مدیریت حیوانات به حداقل رسانده است. به شکل مشابه، وجود یک نتیجه منفی نیز تنها نشان دهنده یک نقطه، در یک بازه زمانی است و ممکن است نتیجه منفی کاذب بوده و نباید با اطمینان گفت که جانور باکتری کمپیلوباکتر را دفع نمی کند. بنابراین توصیه های لازم در مورد نگهداری و برخورد با حیوانات خانگی با هر نتیجه ی آزمایشی باید رعایت شود. حتی در خانه هایی با افراد پر خطر نیز بدلیل مسائلی که پیش تر اشاره شد، توجیهی برای انجام آزمایش وجود ندارد. همچنین بدلیل خطر وجود سایر عوامل بیماری­زا در حیوانات خانگی توصیه می­شود که این افراد در نگهداری حیوان خانگی ملاحظات بهداشتی بیشتری رعایت کنند.

انتقال کمپیلوباکتر در درمانگاه های دامپزشکی (یا انتقال جانور به جانور و یا بیماری مشترک) گزارش نشده اما حتم شدنی است. پس در مراکز نگهداری، تمام حیوانات دارای اسهال باید با مراقبت کامل به درمانگاه های دامپزشکی ارجاع داده شوند (به دلیل احتمال انتقال موارد متفاوتی از عفونت). در صورت امکان، حیوانات دارای اسهال باید به صورت جدا نگه داری شوند. باید توجه دقیقی در مورد بهداشت و مراقبت لازم برای مهار عفونت انجام پذیرد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی