چنانچه علایم بیماری را در مرغ عشق خود مشاهده کردید و ظرف یکی دو ساعت بهبود نیافت، در همان روز یا حداکثر روز بعد پرنده را نزد دامپزشک ببرید. چنانچه علایم هشداردهنده را در پرنده بیمار دیدید، مشورت فوری با دامپزشک ضرورت دارد. شماره تلفن حداقل ۲ دامپزشک مشهور را داشته باشید که در مواقع اورژانس بتوانید با یکی از آنها تماس بگیرید و پرنده بیمار خود را نزد وی ببرید یا در صورت امکان از او مشورت بخواهید. در ادامه نشانه های مرغ عشق بیمار ذکر می گردد و همچنین نحوه کمک به مرغ عشق بیمار به طور کامل بررسی میگردد.
مرغ عشق بیمار
رفتارهای زیر، نشانه هایی از نوعی بیماری در مرغ عشق ها محسوب می شود:
- نشستن مرغ عشق روی نشیمنگاه به صورت بی تفاوت نسبت به محرک های خارجی.
- افتاده بودن دُم.
- پف کرده بودن پَرها.
- برگشتن سر به عقب و داخل شدن منقار در لابه لای پرهای پشت یا اجتناب پرنده از تماس
- معمول است که طوطی ها روی یک پای خود استراحت می کنند یا می خوابند، ولی برخی از آنها روی دو پا می خوابند. اما اگر شما ببینید که طوطی روی دو پای خودش با چشمان نیمه باز در حال استراحت است، ممکن است بیمار باشد.
- نشستن پرنده روی نشیمنگاه و نگاه کردن خیره و اجتناب از مصرف غذا و زیاد آب خوردن.
مرغ عشق هایی با علایم فوق، باید فوراً تحت معالجه قرار گیرند، زیرا تأخیر در معالجه آنها موجب از دست دادن انرژی، قدرت و حفظ تعادل آنها می شود و طولی نخواهد کشید که از روی نشیمنگاه به کف قفس سقوط می کنند. در این گونه مواقع، هرگز در بردن سریع مرغ عشق (طوطی) نزد دامپزشک تردید نکنید.
توجه: وقتی پرنده برای تغذیه جفت، همنشین پلاستیکی، زنگوله یا آیینه خودش از طریق بالا آوردن دانه ها تلاش میکند یا وقتی عطسه می کند یا خمیازه میکشد، بیمار نیست.
کمک به پرنده بیمار
اتاق مرغ عشق بیمار یا پرنده بیمار باید گرم و آرام باشد. پرنده بیمار باید یک قفس جداگانه داشته باشد تا هم آرامشش حفظ شود، هم بتوان محیط زندگی اش را گرم نگه داشت و هم بیماری اش به سایر بندگان منتقل نشود. در صورت تمایل به حفظ جان پرنده، با دامپزشک تماس بگیرید و در صورت نیاز آن را نزد دامپزشک ببرید و/ یا از او بخواهید که آیا نوشاندن دَم کرده بابونه برای آن مناسب است یا نه. همچنین بدنیست که پرنده بیمار را با لامپ مادون قرمز مورد معالجه قرار دهید.
ویزیت دامپزشک
متأسفانه برخی از مردم، باورشان نمی شود که یک پرنده بیمار ممکن است به سرعت حالش رو به وخامت بگذارد و بمیرد و گاه برخی افراد على رغم بیمار یافتن پرنده بازیچه خود و اطلاع از این حقیقت که تأخیر در مدارای تخصصی آن منجر به مرگش خواهد شد، صرفاً به دلیل مقایسه قیمت خرید آن پرنده با هزینه ویزیت دامپزشک و خرید داروهای تجویز شده برای آن، به موقع اقدام نمی کنند و وقتی پرنده را در حال مرگ مییابند، دلشان برای آن به رحم می آید و تازه به فکر بردن آن نزد دامپزشک می افتند. این چنین افراد باید بدانند که دامپزشک نمی تواند معجزه کند و پرنده در حال مرگ را نجات دهد.
لذا بهتر است به جای این دست و آن دست کردن، به محض دیدن علایم بیماری نسبت به گرفتن کمک تخصصی از دامپزشک اقدام کنید تا مرگ آن موجب ناراحتی شما نشود. عنایت داشته باشید که اگر هیچ دامپزشکی روی پرندگان زینتی مطالعه و کسب تجربه نکند، خود شما از این امر شاکی می شوید و اما حالا که عده ای از دامپزشکان، کار خودشان را روی پرندگان زینتی متمرکز کرده اند، اگر عمده پرنده داران از مراجعه به آنها خودداری کنند، نه تنها ممر درآمد آنها کساد می شود، بلکه تمام چنین افراد نیز با اقدام نکردن یا دیر اقدام کردن، موجب مرگ پرنده خودشان می شوند.
از طرف دیگر، دامپزشکانی که کار خودشان را روی معاینه و معالجه پرندگان زینتی متمرکز کرده اند، آنها نیز باید این حقیقت را بدانند که «فقط داشتن عنوان دامپزشک یا داشتن مدرک دامپزشکی»، آنها را ذیصلاح برای معاینه و معالجه تمامی پرندگان زینتی نمی کند. بلکه پرندگان زینتی و حیوانات اهلی، موجودات زنده ای هستند که مسائل بهداشتی درمانی هریک از گونه های آنها را می توان با گونه انسان مقایسه نمود. لذا هیچ دامپزشکی نمی تواند تحت هیچ شرایطی خودش را متخصص تمام گونههای پرندگان و حیوانات بداند و همة آنها را برای ویزیت شدن بپذیرد. در واقع، هر دامپزشک، اگر بخواهد جداً در خدمت مردم باشد و نیز خودش به کسب اعتبار فراوان نائل شود، چاره ای ندارد جز آنکه روی حداکثر یک یا دو گونه از پرندگان یا حیوانات مطالعه و تجربه و تحقیق کند تا بتواند جوابگوی دارندگان چنان گونه ها باشد.
در این خصوص نیز ما متأسفانه دامپزشکان فراوانی داریم که هر پرنده یا حیوانی را ویزیت می کنند. این چنین افراد چون ابداً و هرگز چنان فرصتی را در قبل یا آینده نخواهند داشت که بتوانند روی همه گونه ها کاملاً مطلع و مجرب شوند، غالباً روی هیچ یک از گونه ها تجارب و اطلاعات لازم را کسب نمی کنند و لاجرم حاصل مراجعه مردم به چنان افراد، یا بی خاصیت است يا فاجعه آفرین. پس به نفع هر دامپزشکی است که کارش را به سمت تخصصی گرایش دهد و همزمان با کسب تجربه، به شدت مطالعه کند تا بتواند جوابگوی خوبی برای نیازهای مردم باشد.
برای کمک به مرغ عشق بیمار ممکن است دامپزشک بتواند با دیدن پرنده بیمار و به خصوص مدفوع آن، تشخیص مناسبی از نوع بیماری بدهد یا تجویز کند که شما مدفوع یا خون پرنده را ازمایش دهید و سپس تجویز خودش را با مشاهده جواب آزمایشگاه برای شما بنویسد. چنانچه از روی آزمایش، نتیجه خاصی مشخص نشود، ممکن است دامپزشک براساس تشخیص خودش، دارویی را تجویز کند. هر سؤالی را که دارید از دامپزشک بپرسید. به خصوص اگر تکه برداری از پوست، بافت مخاطی یا دیگر بافت ها به شما پیشنهاد شود، از او بپرسید که آیا معالجه بیشتر، ممکن است منجر به بهبودی پرنده شود؟ و چگونه معالجه مورد نظر روی بهبود پرنده تأثیر می گذارد؟ و آیا کارهای دیگری می توان انجام داد؟ همچنین بپرسید که اگر پیشنهادات او انجام نشود، چه خواهد شد؟
سؤالات دامپزشک از شما:
پرنده را کی و از کجا خریده اید؟
پرنده چه سنی دارد؟
به نظر شما چه چیزی موجب بیمارشدن پرنده شده است؟
چه موقع پرنده شما بیمار به نظرتان رسید؟
چه علایمی را شما مشاهده کردید؟
آیا پرنده شما قبلاً هم بیمار بوده است؟
چه کسی پرنده شما را قبلاً معالجه کرده و چه معالجه ای روی آن انجام شده است؟
مرغ عشق شما چه می خورد (بذور، میوه، سبزی و غیره) و چه می نوشد؟ حتماً یک نمونه از بذور مورد استفاده را با خود همراه ببرید.
پرنده شما چه نوع میوه و سبزی هایی را می خورد؟
آیا ممکن است پرنده شما به یک چیز سمی نوک زده باشد؟
شما چه نوع حیوانات دیگری در خانه دارید؟
تجویز دارو
برای کمک به مرغ عشق بیمار اگر قرار است که به پرنده بیمار دارو بدهید، دقیقاً از دستور دامپزشک در مورد مقدار مصرف، مدت مصرف و روش مصرف پیروی کنید. داروهای پودری یا مایع باید روی مخلوط بذور برنده پاشیده شود یا به آب مصرفی افزوده شود و اگر قرص باشد، باید خرد شود و بعد در آب ریخته شود. البته در هنگامی که می خواهید دارو را در آب به پرنده بخورانید، باید مطمئن باشید که دسترسی به هیچ نوع منبع آب؛ مین جمله آب میوه ها و سبزیجات نداشته باشید. اگر پرنده شما به دلیل تغییر مزه آب، آن را مصرف نکند، باید روش دیگری به کار گیرید. اگر باید داروی مایع را در حلق پرنده بریزید، باید آن را به طور شل در دست بگیرید، سرش را کمی به طرف عقب خم کنید و داروی مایع را به تعداد قطرات لازم از یک گوشه دهانش روی زبانش بچکانید. توجه داشته باشید که اگر خطا کنید و دارو به جای واردشدن در مری، وارد نای آن شود، ممکن است خفه شود.
لامپ اشعه مادون قرمز
ببرای کمک به مرغ عشق بیمار ممکن است پرنده شما نیاز به معالجه با لامپ حرارتی اشعه مادون قرمز داشته باشد. در این صورت یک لامپ ۱۵۰ تا ۲۵۰ وات را در فاصله ۴۰ سانتی متری قفس بگذارید و نیمی از قفس را با پارچه بپوشانید تا وقتی پرنده گرمش می شود، جای مناسبی در قفس برای رفتن داشته باشد. آب آشامیدنی کافی در دسترس پرنده قرار دهید و کاسه ای پر از آب برای ایجاد بخار و بالابردن رطوبت نزدیک قفس بگذارید. در صورت نیاز لامپ را به مدت دو روز روشن نگه دارید و برای مدت یک روز استراحت آن را خاموش کنید و دوباره روشن کنید. اگر حال پرنده در حال بهبود است، لامپ را کم کم از قفس دور کنید، طوری که حرارت به تدریج کاهش یابد. پس از استفاده از لامپ حرارتی، باید درجه حرارت اتاق یکنواخت بماند و هیچ جریانی از هوا وجود نداشته باشد.
توجه: چنانچه فلج نسبی در پرنده ایجاد شد، به طوری که پرنده پای خودش را روی زمین بکشد یا بالش بیفتد یا دچار گرفتگی عضلانی شود، استفاده از لامپ حرارتی مضر است. در چنان شرایط از مشورت تخصصی دامپزشک استفاده کنید.
نظرات کاربران
2:27:55 AM