نگهداری بوقلمون همانند پرورش سایر موجودات زنده نیازمند روش های خاص و برنامه ریزی مدون است. برای نگهداری از بوقلمون باید شرایط محیطی آنها را کاملا تنظیم کرد.
نگهداری بوقلمون :
پرورش بوقلمون در شرایط مرتعی و فشرده موجب تراكم تدریجی بوقلمون ها در واحد سطح شده و در نتیجه ضایعات و آلاینده هایی به وجود می آورد.
برخی از این فراورده ها برای انسان و حیوان مضر هستند. گرد و غبار مهم ترین آنهاست.
گرد و غبار موجود در سالن های طیور شامل ذرات کود، غذا، بستر، پر و پوست ریخته آنهاست.
مهم ترین روش جلوگیری از گرد و غبار سالن، نگهداری رطوبت بستر در حد ۳۰ درصد است.
بستر با رطوبت کمتر از ۲۵ درصد، غبارآلود است و خطر درگیری بوقلمون ها به آلودگی های کپکی را افزایش می دهد.
از طرفی رطوبت بالای ۴۰ درصد تولید مگس و افزایش آمونیاک و دیگر بوهای نامناسب می کند.
افزایش سطح آمونیاک سالن به بالای ۲۵ درصد موجب کاهش عملکرد گله و تحریک چشم ها و سیستم تنفسی آنها می گردد.
پرورش بوقلمون در فصول سرد و سالن های متراکم منجر به افزایش آمونیاک سالن می شود یعنی زمانی که برای حفظ گرمای سالن، سرعت تهویه را در حداقل مقدار تنظیم می کنند.
برای جلوگیری از گرد و غبار، بخصوص در زمان بارگیری که آلودگی شدیدتر است، می توان ماسک زد.
مدیریت ضایعات در نگهداری بوقلمون:
کود:
یک فراورده طبیعی در واحدهای پرورش بوقلمون و طیور است. کود طيور منبع با ارزشی برای مزارع و اصلاح خاک محسوب می شود.
بوقلمون را معمولا روی بستر پوشال نگهداری می کنند تا تبخیر رطوبت و گازها از سطح مدفوع آنها بهتر انجام شود.
مخلوط بستر و فضولات بوقلمون باید از نظر رطوبت در وضعیت مناسبی قرار گیرد.
در صورت مرطوب بودن آن، مشکل سوختگی کف پا و دیگر مشکلات پا برای بوقلمون ها ایجاد می شود.
بستر خیلی خشک نیز موجب افزایش میزان گرد و غبار سالن شده و چشم و دستگاه تنفس آنها را در معرض خطر قرار می دهد.
اغلب ضایعات تولید شده در هر دوره را در پایان دوره از سالن پرورش خارج می کنند تا موجب آلودگی گله جدید نشود. در صورت ذخیره موقت باید فکری به حال بو و حشرات آن کرد.
مگس:
مگس در دمای ۲۷ تا ۳۲ درجه و رطوبت تقریبی ۴۰ درصد بیشترین فعالیت را دارد.
آنها در دمای ۷ درجه غیرفعال شده و در دمای صفر درجه سانتیگراد می میرند.
اگرچه مگس ها در تمامی سال فعالند ولی نقطه اوج فعالیت آنها در بهار و پاییز است.
بهترین راه حذف مگس ها، از بین بردن مناطقی است که مگس در آنها به زاد و ولد می پردازد. برای مثال نقاط مرطوب بستر، محل هایی که غذا ریخته شده و یا کودهای انبار شده در معرض رطوبت.
درصورتی که کود ریخته شده در پرورش بوقلمون خشک نگه داشته شوند، مگسی تولید نمی شود. بهترین درصد رطوبت کود برای جلوگیری از مگس ۳۳ درصد یا کمتر است.
تلفات:
تلفات باید هر روز صبح از سالن ها جمع آوری و بلافاصله آمار آنها ثبت شود.
یکی از روش های خلاصی از دردسر لاشه تلفات در پرورش بوقلمون، «دفن» کردن آنها در گودال دفن لاشه است.
یکی از روش های رایج آن قرار دادن لاشه در گودال هایی است که توسط یک درب فلزی ضدمگس پوشیده شده است.
در صورت پر شدن گودال، درب روی آن برداشته شده و روی گودال دیگر قرار می گیرد و سطح گودال قبلی با خاک پر می شود.
در نگهداری بوقلمون در صورت خطر آلودگی آب های زیرزمینی به مواد در حال فساد لاشه ها، لازم است از روش مناسب دیگری استفاده کرد.
روش دیگر از بین بردن لاشه ها در پرورش بوقلمون، سوزاندن آنها در «کوره لاشه سوز» است ولی این روش وقت گیر و هزینه بر است.
روش دیگر، ارسال لاشه ها به مؤسسات «تهیه پودر گوشت» است.
به این منظور برای جلوگیری از بیماری بوقلمون های مزرعه، لاشه ها از محوطه واحد پرورش بیرون برده شده و در یک ظرف بزرگ و مناسب گذاشته می شود و پس از تخلیه به درون واحد آورده شده و پس از شستشو و ضدعفونی برای فردا آماده می گردد.
ماشین حمل ضایعات کارخانه پودر گوشت برای برداشتن آنها به داخل محوطه نمی آید و اصول امنیت زیستی به هم نمی خورد.
آخرین روش از بین بردن لاشه ها در نگهداری بوقلمون «کمپوست» کردن آنها در خود واحد است. لاشه ها به صورت روزانه به محل کمپوست ریخته می شود.
بوقلمون بیوتی
امنیت زیستی:
برای پرورش بوقلمون حفظ سلامت گله در تمامی شرایط و احوال، حتی اگر بهترین شرایط برای آنها فراهم شود، غیر ممکن است.
اجرام میکروبی به روش های مختلفی وارد گله می شوند: آب، دان، جوندگان، حشرات، گربه، سگ، پرندگان، ابزار و تجهیزات و بخصوص افراد بازدید کننده.
از طرفی لیست بیماری هایی که ممکن است بوقلمون در معرض آن قرار گیرد، لیست بلند بالایی است:
- بورتدلا
- مایکوپلاسماها
- التهاب روده
- سرسیاه
- اریسییلاس
- کولی باسیلوز
- انفلوانزای طیور و لیست متنوعی از سروتایپ های مختلف.
در مقاله هایی دیگر به معرفی و راه های درمان بیماری های بوقلمون پرداختیم در ادامه مختصر توضیحی خواهیم داد
مقاله مرتبط با بیماری های بوقلمون
سالمونلاها، این بیماری ها ممکن است علاوه بر خود بوقلمون ها، موجب آلوده کردن مصرف کنندگان انسانی نیز بشود. بنابراین برای محافظت از سلامت بوقلمون ها و مصرف کنندگان آنها لازم است تولید کننده یک سری قواعد را برای پیشگیری از درگیر شدن گله خود با این بیماری ها طراحی و به دقت آنها را رعایت کند.
چنین اقداماتی را «امنیت زیستی» می نامند.
امنیت زیستی به معنی مجموعه ای از اقدامات مدیریتی برای جلوگیری از ورود اجرام بیماری زا به محل مزرعه است، بعلاوه اگر این اجرام در مزرعه وجود دارد، امنیت زیستی به معنی جلوگیری از پخش و توزیع آن به خارج از مزرعه نیز هست.
قبل از همه باید خاطرنشان نمود که کلیه اقدامات امنیت زیستی در یک مزرعه به هم ربط دارند و همه آنها به عنوان جزئی از یک کل تلقی می شوند که بکار بردن یکی بدون توجه به دیگری تمامی عملیات را به خطر می اندازد. خطر بالقوه ناشی از یک عامل بیماری زا تابع دو عامل است: احتمال خطر وقوع آن و شدت آن. بنابراین
شدت احتمال خطر شیوع = خطر
در واقع، خطر در اینجا به معنی پیدا شدن سر و کله یک بیماری است و شدت آن به معنی عواقب بالقوه ای (همچون تلفات، کاهش تولید، از بین بردن گله و …) است، که از ظهور آن خطر در مزرعه برای ما و گله ما ایجاد می شود. بنابراین اقدامات امنیت زیستی به منظور کاهش احتمال خطر بیماری ها بکار می روند.
از طریق واکسیناسیون و مصرف داروها و … می توان شدت برخی بیماری ها و عواقب آن را کاهش داد. استانداردهای امنیت زیستی برای پرورش بوقلمون را باید قبل از بنای واحد پرورشی و در زمان طراحی و ساخت آن در نظر گرفت. در صورت عدم طراحی مناسب، نمی توان زیرساخت های مطلوبی را برای امنیت زیستی مناسب بوجود آورد.
سطح امنتی زیستی مورد نیاز برای یک مزرعه خاص بستگی به عوامل متعددی دارد:
- نسل های متعدد بوقلمون هایی که در مزرعه به سر می برند.
- امنیت زیستی گله های اجدادی، مادر و گوشتی
- نیاز به خارج کردن برخی مواد
- خطر بیماری های محلی و خارجی
- خطر بیماری های مشترک بین انسان و دام
سطح امنیتی زیستی مورد نیاز برای پرورش بوقلمون تابع تحلیل هزینه/فایده است. خطر زیان های اقتصادی ناشی از یک گله اجدادی یا مادر به مراتب بیشتر از گله بوقلمون گوشتی است. بعلاوه خطر انتقال عمودی آلودگی ها، در مورد برخی بیماری ها که از گله ی مادری منتقل می شود.
شایان توجه است در اینجا لازم است هزینه های اولیه ایجاد زیر ساخت های امنیت زیستی و پرورش بوقلمون را در برابر هزینه های ناشی از اجرای یک برنامه کامل و استاندارد امنیت زیستی مقایسه کرد.
زمان فرمول بندی استانداردهای امنیت زیستی و روش های لازم برای اجرای آن در منطقه، لازم است تمامی ورودی ها و خروجی های مزرعه مورد توجه قرار گیرند. روش و درجه اجرای این استانداردها تابع تحلیل هزینه/فایده است.
استاندارددهی امنیت زیستی در پرورش بوقلمون شامل موارد زیر است:
- موقعیت محلی مزرعه: از نظر تراکم فعالیت های پرورشی، مجزا بودن از دیگر واحدها، دوری از راه های ارتباطی که مواد و محصولات طیور از آن عبور داده می شود و دوری از محل هایی که پرندگان وحشی و پرندگان آبزی در آن تجمع می کنند.
- طراحی مزرعه: یک مزرعه مناسب دارای یک ورودی منفرد همراه با واحد دوش است و از طریق نصب نرده کشی های مناسب، هیچ تماسی با پرندگان وحشی و دیگر حیوانات وحشی از قبیل جوندگان ایجاد نمی شود و دسترسی کامیون های حمل دان به سیلوهای ذخیره دان مناسب است و لذا این سیلوها در کنار نرده کشی بیرونی قرار دارد تا ماشین حمل دان بدون وارد شدن به مزرعه، دان را تخلیه کند.
طراحی سالن ها به نوعی باشد که برای وارد شدن به ساختمان ها و سالن های آن دائما نیاز نباشد از محیط خارجی وارد شویم و سالن ها و بناها به همدیگر متصل باشند. و بالاخره اینکه تمیز کردن و ضدعفونی سالن ها و ابزار و تجهیزات مورد استفاده (دانخوری و …) به نحو مناسبی انجام شود و از مواد مناسبی انتخاب شده باشند.
آخرین نکته در رابطه با طراحی سالن ها و تجهیزات واحد پرورش بوقلمون، ایجاد یک محل مناسب برای دفن یا سوزاندن تلفات است. - پرسنل و تجهیزات: مزرعه از نظر ابرازآلات و تجهیزات مورد نیاز سالن های مختلف مجهز باشد تا برای تأمین آنها نیازی به انتقال آنها از محلی به محل دیگر نباشد. تمامی ابزار و تجهیزات قابل شستشو و ضدعفونی باشند. مزرعه دارای تعداد مناسبی از پرسنل آزموده و تربیت شده باشد که تماس با دیگر پرندگان اهلی و وحشی و دام های بزرگ خانگی و امثال آن برقرار نکنند. در صورت احتمال آلودگی یکی از پرسنل به بیماری های بالقوه مشترک بین انسان و دام ها، وی تا بهبودی کامل به مزرعه وارد نشود.
- رویه های مدیریتی: تمامی ساختمان ها، تجهیزات و محیط اطراف به نحو مناسبی نگهداری شوند. سیاست تراکم گله از قبل تعیین شود تا زمان مناسب برای حفظ و نگهداری و تمیز کردن و ضد عفونی آنها داده شود.
در نگهداری بوقلمون؛ ساختمان ها، تجهیزات و دیگر زیرساخت ها قبل از ریختن مجدد یک گله، به خوبی در وضعیت بهداشتی قرار گیرد. تمامی ضایعات مزرعه به روش مناسبی از آن دور شوند. اقدامات امنیت زیستی مناسب برای جلوگیری از ورود پاتوژن ها از طریق پرسنل، بازدید کنندگان و یا وسایل نقلیه در تمامی زمان ها رعایت گردد.
شرکت با توجه به یک سیاست مدون امنیت زیستی، قواعدی را طراحی و آنها را لازم الاجرا کند که حرکت افراد و بازدید کنندگان به محل های مختلف مزرعه را رعایت کنند. در زمان افزایش خطر بروز بیماری ها و یا تایید آن در منطقه از رویه های از پیش طراحی شده استفاده به عمل آید و تمامی نکات و قواعد آن لازم الاجرا گردند. تمامی وسایل نقلیه ورودی به مزرعه عاری از عوامل بیماری زا شوند. - مواد اولیه: تأمین جوجه ها از منبع مناسبی که اصول بهداشت را به خوبی مراعات می کند، انجام شود. مواد غذایی نیز از وضعیت مناسب بهداشتی برخوردار باشد. در تمامی موارد تنها از آب آشامیدنی استفاده شود و از آب های هرز و مشکوک استفاده به عمل نیاید. مواد بستر عاری از عوامل بیماری زا باشند. امنیت زیستی تا حدود زیادی، یک درک ذهنی است و باید پرسنل به آن باور داشته باشند و آن را به اجرا در آورند. به همین دلیل باید تمامی زیرساخت ها و سیاست های امنیت زیستی را به نحو مناسبی در برنامه مزرعه درج کرده و تمامی افراد و پرسنل به خوبی آن را درک کنند.
با توجه به مباحث مطرح شده در بالا، برنامه های امنیت زیستی و پرورش بوقلمون ها بسته به سطح و اهمیت مزرعه، محل جغرافیایی و خط مشی و برنامه های دیگر تولید کنندگان منطقه و امکانات محیطی و ابزاری به روش مختلفی مورد اجرا در می آید. در ادامه مهم ترین عملیات امنیت زیستی و پرورش بوقلمون ها ذکر شده است:
- آموزش کارکنان. انسان ها یکی از مهم ترین منابع انتقال آلودگی ها و بیماری های طیور هستند.
- اجتناب از تماس با حیوانات خانگی از قبیل مرغ، پرندگان آبزی، بلدرچین، بوقلمون وحشی، قرقاول، پرندگان همراه (طوطی، قناری،…) و پرندگان بازی (خروس جنگی و …) است. هیچگاه از بازار فروش و نمایش پرندگان زنده بازدید نکرده و با افرادی که آنها را می فروشند تماس برقرار نکنید.
- در نگهداری بوقلمون استفاده از سیاست «همه یا هیچ» در مزرعه، در صورتی که وارد ساختن یک پرنده به داخل مزرعه اجتناب ناپذیر است، ابتدا اطلاعاتی در زمینه سلامتی آنها به دست بیاورید.- تلفات گله را از نزدیک زیر نظر داشته باشید و هر مورد مشکوک بیماری را بلافاصله به مدیر تولید یا دامپزشک گزارش کنید.
- تنها به افراد و اتومبیل های محدودی اجازه ورود به واحد را بدهید.
- رفت و آمد وسایل نقلیه (حمل تخم، حمل دان، حمل پرسنل و …) را به حداقل برسانید.
- مطمئن شوید که تمامی وسایل نقلیه ای که وارد مزرعه می شوند، تمیز باشند. تایر چرخ های آنها را قبل از ورود ضدعفونی کنید. در صورتی که راننده و یا افراد موجود در این کامیون ها و وسایل نقلیه از ماشین بیرون می آیند، کف وسیله نقلیه آنها نیز ضدعفونی شود.
- هیچگاه به اشتراک پرسنل در واحدهای مختلف پرورش طیور یا حتی پرورش بوقلمون نپردازید.
- در محدوده داخل مزرعه، از لباس های تمیز استفاده کنید. در هر یک از سالن ها و تأسیسات آن از لباس های جدید و یا تمیز و شستشو شده استفاده نمایید.
- در زمان ورود به تمامی ساختمان ها و سالن های مزرعه، ابتدا کفش ها را تعویض کرده و یا از پوشش مناسب برای کفش ها استفاده کنید و در زمان ورود، کفش ها را ضدعفونی کنید.
- برای نگهداری بوقلمون تمام سالن ها را در برابر ورود پرندگان وحشی محافظت کنید.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM