در غش کردن، و تشنج کردن سگ  شما ممکن است دچار شوک شده باشد و یا دچار تشنج باشد. از علل شایع دیگر غش کردن سگ می توان به ضربان قلب غیر طبیعی، کم خونی، مشکلات ناشی از شکستگی استخوان یا مشکلات عصبی، دیابت، مشکلات تنفسی، بیماری قلبی، نارسایی کلیوی یا کبدی یا خونریزی شدید (داخلی یا خارجی) اشاره کرد. بدون توجه به عامل ایجاد کننده این وضعیت حتماً سگ را از نظر علائم حیاتی کنترل کرده و او را به سرعت نزد دامپزشک ببرید.

غش کردن

1. ابتدا علائم حیاتی سگ را کنترل کرده و در صورت نیاز عملیات احیا قلبی و ریوی را انجام دهید.
2. سگ را فوراً به نزدیک ترین بیمارستان یا کلینیک دامپزشکی ببرید.

تشنج

تشنج در اغلب موارد زندگی سگ شما را تهدید نمی کند اما اگر سگ شما تازه زایمان کرده و دچار تشنج شده است ممکن است دچار کمبود کلسیم خون شده باشد. این وضعیت اورژانسی است و شما بدون تلف کردن وقت باید فوراً او را نزد دامپزشک ببرید.

تشنج ناشی از فعالیت غیرطبیعی الکتریکی درون مغز است. این مسئله سبب ایجاد انقباض سریع ماهیچه و رفع انقباض سريع آن می شود. اگرچه تشنج به سرعت زندگی سگ شما را تهدید نمی کنند، اما این موضوع که سگ شما قادر به کنترل بدنش نیست اصلا وضعیت خوبی نیست. تنها زمانی تشنج زندگی سگ شما را تهدید می کند که به مدت طولانی اتفاق افتد.

احتمال دارد که هیچ یک از تشنج ها شبیه یکدیگر نباشند. آنچه که به طور مشترک در آنها می بینید این است که سگ شروع به لرزش می کند، چشم هایش چپ می شود و به پهلو می افتد و به شدت شروع به لرزش و تکان خوردن می کند. شما ممکن است این انقباضات را فقط در یک ناحیه ببینید، ممکن است فک سگ حرکات جوشی داشته باشد و با شما ترشحات بزاقی و عدم کنترل ادرار و مدفوع را مشاهده نمائید.

پس از تشنج، سگ حالت گیجی دارد و برای مدتی ممکن است دچار کوری موقت شود. این وضعیت برای مدتی کوتاه ادامه می یابد اما نباید بیش از ۲ ساعت طول بکشد. در سگ هایی که به طور متناوب دچار تشنج می شوند ممکن است قبل از شروع تشنج متوجه تغییرات کوچک رفتاری در سگ خود شوید.

علل مختلفی می تواند منجر به ایجاد تشنج در سگ شما شود. برخی از علل شایع آن عبارتند از بیماری صرع، کاهش قند خون، کمبود کلسیم بدن، گرما زدگی، برخی از بیماری های عفونی، ضرب دیدگی سر، بیماری کبد بیماری کلیه، برخی سموم، کاهش خونرسانی به مغز و تومور های مغزی (نادر). اگر سگ شما زیر 8 سال سن دارد، یکی از احتمالات شایع، بیماری صرع می باشد. در اکثر اوقات تشنج های ناشی از صرع به خوبی به درمان پاسخ می دهند.

داروهای ضد تشنج عامل ایجاد تشنج را درمان نمی کنند، بلکه تنها کمک به کاهش تعداد و یا شدت دوره تشنج می نمایند. حتی در حین مصرف این نوع داروها نیز سگ ممکن است دچار تشنج شود و نیاز به مراجعه به دامپزشک برای بررسی علت و یا تنظیم دز دارو داشته باشد.

همکاری با دامپزشک:

شما می توانید با همکاری با دامپزشک سگتان در کنترل تشنج به او و در واقع به سگتان کمک شایانی نمائید. یا با ثبت اطلاعات مورد نیاز دامپزشکتان به او در این زمینه یاری می رسانید. پس همواره اطلاعاتی از قبیل تاریخ ایجاد غش کردن سگ ، ساعت بروز تشنج، اینکه چه مدت بعد از آخرین وعده غذایی بروز کرده است و دوره تشنج از نظر زمانی چه مقدار طول کشیده است را ثبت کرده و به دامپزشک سگ خود اطلاع دهید.

عملکرد:

1. حفظ آرامش. البته گاهی اوقات گفتنش آسان است اما سعی خودتان را بکنید!
2. بر احتياجات سگ خود تمرکز کنید چون معمولاً تشنج بلافاصله زندگی سگ شما را تهدید نمی کند.
3. سعی کنید سگ را به کناری بکشید که دور و برش خالی باشد تا با برخورد با لوازم به خودش و لوازم شما آسیب ترساند، اما حواستان باشد اطرف دهان سگ نباشید. چون بدلیل عدم توانایی در کنترل عضلات، با حرکات جوشی فکش احتمالاً دست شما را گاز خواهد گرفت. سگ ها به ندرت به دلیل گیر کردن زبان در دهان، دچار حالت خفگی یا تنگی نفس می شوند. اما این مسئله در سگ هایی که صورت های صاف دارند مثل پاگ ها، ممکن است اتفاق بیافتد
4. حتماً مدت زمان طول کشیدن تشنج را یادداشت کنید.
5. اگر تشنج بیش از ۵ دقیقه ادامه یافت حتماً سگ را به نزد دامپزشک ببرید. سعی کنید سگ را خنک نگه دارید (او را در حوله یا پتو نپیچید) چون تشنج به تنهایی خود ایجاد افزایش دمای بدن می کند.
6. هرگز اقدام به بیرون آوردن زبان حیوان نکنید و دست خود را نزدیک دهان سگ نبرید. اصلا نگران بلعیدن زبان سگ توسط خودش نباشید.

توصیه دیگر

1. سگ را به محیطی آرام و بدون سر و صدا منتقل کنید مثلاً یک اتاق کوچک و آرام ببرید. حمام و یا دستشویی عالی است. اطراف سر سگ را از اجسام خطرناک خالی کنید. سگ را مقید نکنید (او را به جایی نبندید).
2. نزدیک سر سگ نباشید. پوزه بند به سگ نزنید. دست و انگشت خود را در دهان سگ نکنید. فک سگ بدلیل عدم توانایی سگ در کنترل عضلات در حالت تشنج، دارای حرکات جوشی است و ممکن است دست شما را گاز بگیرد.
3. مدت زمان تشنج را اندازه بگیرید و علائم آنرا به خاطر سپرده یا بنویسید تا به دامپزشک اطلاع دهید.
4. اگر زمان تشنج بیش از ۵ دقیقه باشد یا مجدداً تکرار شود فوراً به دامپزشک مراجعه کنید.اگر زیر ۵ دقیقه طول کشید اجازه دهید تا سگ خودش بهبود یابد.
5. پس از پایان مرحله تشنج دمای بدن سگ را با کمک دما سنج و از راه رکتوم بدست آورید. اگر دما بیش از ۴۱ درجه سانتی گراد است سگ را پاشویه کرده تا دمای بدنش را تا ۳۸ درجه سانتی گراد پائین آورید.
6. اگر  پس از تشنج یا غش کردن سگ احساس ضعف می کند به ازاء هر ۵ کیلوگرم وزن بدن به سگ نصف قاشق غذاخوری عسل و یا شربت گلوکز بخورانید.

در این موارد سگ را نزد دامپزشک ببرید:

• در صورتیکه سگ شما اولین بار است که دچار تشنج می شود.
• اگر طول مدت زمان تشنج بیش از ۳ الی ۴ دقیقه طول کشید.
• اگر سگ شما پس تشنج همچنان بی حال است و مجدداً دچار تشنج می شود.

نژاد های مستعد و پر ریسک برای تشنج:

1.  لابرادورها
2.  گلدن رتریور
3. ژرمن شفرد
4.  باکسر
5.  ولز
6. بیگل
7. انگلیش اسپرینگر
8. آیرش ستر
9. پودل
10. داشهوند موارد ذکر شده دلیل بر این نیست که نژادهای ترکیبی یا دیگر نژادها دچار تشنج نشوند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی