از نظر تاریخی بازی خروس جنگی در «گود جنگ خروس­ها» انجام می شود که به صورت میدان مدوری است که با چوب جنگلی، ورقه های پلاستیکی یا نرده سیمی یا آهنی محصور شده باشد. این گودها در قرن ۱۶ به عنوان محلی برای تفریح و شوریدگی های نوع بشر بکار می رفته است.برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه انواع جنگ خروسها به ادامه مطلب توجه بفرمایید.

جنگ خروس­ها

 در انواع جنگ خروسها مدرن ترین آنها از تسهیلات شیک تری استفاده میکنند ولی در اغلب موارد تماشاچیان روی صندلی های ابتدایی یا صندلی ماشین و امثال آن می نشینند و بازی را مشاهده می کنند. قطر گود حدود ۳ متر است و معمولاً در حاشیه شهرها و مناطق روستایی و روی زمینی بر پا می شود که کف آن را شن پوشانده است. بازی خروس جنگی در ایالات متحده معمولاً در تورنمنتی از بازی ها به نام «دربی» انجام می شود و خروس بازی که خروس­هایش بیشترین جایزه را ببرد، برنده دربی تلقی می شود. دربی معمولاً از غروب تا صبح روز بعد انجام می­شود و شرکت کننده باید روز قبل با صبح روز مسابقه وزن خروس هایش را اعلام کند. در هر دور بازی یا مسابقه، دو خروس توسط صاحبان آنها به گود بازی برده می­شود. در مرحله اول بازی، پرندگان در میان بازوی صاحبان آنها نگهداری می شوند در حالی که به هم نوک می­زنند. آنگاه خروس­ها روی خطوط رسم شده در میدان رها می شوند تا به سمت یکدیگر هجوم برده و در معرض نوک و ضربات خار و پنجه خود قرار دهند. معمولاً خروس­ها، بازی را از خط رسم شده روی زمین آغاز می کنند و گاه در صورت وجود بی نظمی اجازه نبرد در کناره گود را یافته و بازی را تا غلبه یکی بر دیگری ادامه می دهند.

در هندوستان انواع جنگ خروسها بدون مهمیز مصنوعی و در سه دور ۲۰ دقیقه ای با استراحت های ۲۰ دقیقه ای میان آنها و یا ۴ روند ۱۵ دقیقه ای با استراحت های ۱۵ دقیقه ای میان آنها انجام می شود. بر اساس گزارش خبرگزاری فرانس پرس، در کشور عراق خروس بازی ممنوع است ولی موارد قاچاق آن با ۸ دور مبارزه ۱۳ دقیقه­ای با فواصل ۲ دقیقه ای دنبال می شود که جمعاً حدود 2 ساعت طول می کشد. شرط بندی ها در یک دفتر ثبت می شود. پس از هر دور مبارزه، خروس­ها از حلقه بیرون آورده شده و با ریختن اندکی آب روی زخم هایشان خنک می شوند، اندکی آب به خوردشان داده شده و پاهای آنها ماساژ داده می­شود. در صورتی که خروسی در سه دور متوالی ببازد، بازنده تلقی می شود. در صورتی که یک خروس، گردن خروس دیگر را در حدود یک دقیقه روی

زمین نگه دارد، برنده است. در صورتی که شرکت کننده پروای مرگ خروسش را داشته باشد، آن را از مسابقه خارج می کند.

• صفات

اصالت خونی یکی از دلایل مهم برد خروس ها در میدان نبرد است و جستجو برای یافتن یک خروس برتر و قهرمان، مستلزم استفاده از لاین های خاصی است که قبلاً خروس­هایی از میان آنها برنده شده اند. به همین دلیل تولید خروس برنده، تنها و تنها کار پرورش دهنده ای است که از طریق انتخاب لاین­های مناسب و آمیزش­های مناسب بین آنها بتدریج چنین خروسی را ایجاد کرده است. بنابرین خروس جنگی ممکن است از هر نژادی باشد. برنده شدن آنها مستلزم استفاده از خط خونی خوب، مواظبت مناسب و تمرین کافی آنها است. خروس­های جنگی نیز همچون قهرمانان ورزشی بویژه ورزش­های انفرادی (بوکس، وزنه برداری، کشتی و …) احتیاج به تمرین، مراقبت­های پزشکی، مصرف مکمل تقویتی و تغذیه و خوراک دهی صحیح دارند تا سلامت، بنیه و توان خود را در روزهای قبل از مبارزه حفظ کنند. بعلاوه خروس بازهای جهان صفات مختلفی را برای نبرد خروس­ها لازم می­دانند. از نظر «دکتر ترینیداد»، مدیر دانشکده خروس جنگی فیلیپین، «شجاعت»، «توان زخمی کردن رقیب» و «سبک مبارزه» سه خصلت عمده برد خروس­های جنگی است. در این کشور از خروس­های جنگی اصلاح شده آمریکایی استفاده می­شود که تیپ و قد و قواره آنها متفاوت از خروس جنگی با منشأ آسیایی (اصيل) است. هر خروس پتانسیل قهرمانی خاص خود را دارد. بندرت دو خروس با مواد وراثتی یکسان، به یکسان نیز قهرمان می شوند. دلیل آن ارزش ذاتی ژنتیکی آنها است. نمونه مثال آن دو برادر بوکسور است که گرچه هر دو دارای کیفیت مناسب برای برد در رینگ هستند ولی در نهایت یکی از آنها قهرمان می شود.

خروس های جنگی ایران (خروس لاری) از جنس خروس آسیایی (اصيل) و دارای قد و قواره نسبتاً بزرگ و وزن بالا هستند و انواع جنگ خروسها در ایران بروش بدون مهمیز مصنوعی مبارزه می کنند و لذا اساس شیوه­های آماده سازی و تربیت و نیز اصطلاحات بکار رفته در آنها شبیه خروس­بازهای شرقی است. در ایران تکنیک مبارزه خروس­ها را «شگرد» می­نامند. خروس بازها در کنار شگردها یا استراتژی های متنوع و اغلب غیراستانداردی از قبیل خارزنی، چوب زنی، مهرزنی، یوغ اندازی، چرخ زنی، از زیر به رو آمدن، بالاجنگی، پس کاسه گیری و … در خروس­ها، به تاکتیک­هایی چون بغل زنی، بیدست زنی، بادست زنی، کلاف زنی، بدقهری، بدچوبی، دووَرجنگی، دودم يوغی، دو دم بالا و… اشاره می کنند. این اصطلاحات دیرزمانی است بکار رفته و خروس­ها بر اساس آن انتخاب شده و آموزش می یابند. سن، قد و قامت، کشیدگی، بدن داری، خوش استیلی، خوش شگردی، بالاجنگی و خارزنی، پرشگردی محکم چوبی، تعداد میدان، تعداد برد و باخت یا تساوی، درو دادن، سن اولین مبارزه، مبارزه قدری یا ندید، قدرت ضربات، هدف زنی یا بدل زنی، بالازنی، پایین زنی و میزان دور چرخی و دوجینی از صفات دیگر از جمله دیگر عباراتی است که توسط آنها بکار می­رود.

در یکی دو دهه اخیر با مطالعه ساختار اسکلت استخوانی خروس­ها به بررسی همبستگی این خصوصیات با امتیاز مبارزه خروس­های بدست آمده از لاین های مختلف پرداختند. تکنولوژی اشعه ایکس یکی از آنها است. در حوزه تکثیر و پرورش خروس جنگی، هر روزه تکنیک­های باز هم مدرن تری بکار می رود. برای مثال تخم های نطفه دار خروس­های جنگی را به جای تکثیر طبیعی توسط مرغ کرچ در دستگاه جوجه کشی قرار می دهند تا بهتر بتوانند شرایط محیطی را کنترل کنند. از طرفی اهرم­های چرخش تخم اتوماتیک را بکار می برند تا جنین جوجه خروس­هایی که دارای پتانسیل برتر در نبرد هستند از همان ابتدای زندگی و در مرحله جنینی مورد توجه بیشتر قرار گیرند. تغذيه خروس جنگی برتر نیز از اهمیت برخوردار است. سطح پروتئین جیره این خروس­ها چند هفته قبل از نبرد افزایش یافته، الياف آن کم می شود و حدود یک هفته قبل از نبرد، کربوهیدرات مصرفی روزانه آنها افزایش می یابد.

•  روش پاشنه لخت

خروس­ها در هر حال و وضعیتی که باشند، هنگام رؤیت یکدیگر درگیر می شوند. مهم ترین ابزار مبارزه آنها خار پاهایشان است که در اغلب موارد در خروس­های رقیب دارای اندازه، شکل، هندسه و قابلیت برش متفاوتی است. به همین دلیل تقریباً اکثر خروس بازها خروس خود را بدون مقدمه به گود نمی فرستند بلکه قبل از وارد کردن­شان اصلاحاتی روی خار آنها انجام می دهند تا مبارزه به نفع آنها پیش رود، گرچه خروس­باز رقیب نیز به همین شیوه عمل می کند. به این دلیل روش سنتی و پایه جنگ خروس­ها، روش «پاشنه لخت» است که در آن خارهای طبیعی خروس­ها نگه داشته شده ولی تیز می شوند و نبرد بدون مهمیز مصنوعی یا بستن هر گونه نوار پارچه ای یا چرمی انجام می گیرد. چنین نبردی عادلانه است و اغلب منجر به مرگ خروس ها نمی شود و همزمان استقامت، فداکاری، شجاعت و قدرت آنها را در معرض نمایش می گذارد. در هندوستان یکی از انواع جنگ خروسها که خروس­بازهای هند (تامیل نادو) از این روش استفاده می کنند و مبارزه خروس­ها در سه روند متوالی ۲۰ دقیقه ای با فاصله ۲۰ دقیقه یا ۴ دور ۱۵ دقیقه ای با فاصله ۱۵ دقیقه انجام می شود. زمان این نوع مبارزه از ابتدا تا پایان و اعلام شکست یک خروس نسبتاً طولانی است. به همین دلیل نژادهای خاصی در این شکل مبارزه بکار می رود. بهترین آنها خروس اصیل است زیرا دارای جثه درشت و استقامت بالایی بوده و مدت زیادی در گود مبارزه می ماند بدون اینکه توانش را از دست بدهد ولو اینکه مبارزه به آرامی پیش رود.

•  روش مهمیز مصنوعی

نبرد طبیعی دو خروس جنگی و یا نبرد به روش پاشنه لخت به اندازه کافی خشن و خون آلود هست. با وجود این در برخی کشورها (بویژه ایالات متحده) بخصوص در تاریخ خروس بازی آنها، جاذبه خروس بازی و مسیر تکامل آن همراه با تدارک ابزارهای نبرد برنده تر و تیزتر و سنت­های خروس بازی خشن تر بوده است تا نمایش ایجادشده دیدنی تر شده و مشتری بیشتری جلب شود. بدرستی نمی دانیم هدف استفاده از مهمیز مصنوعی چه بوده ولی به نظر می­رسد سرعت بخشیدن به نبرد خروس­ها، کم کردن طول دوره مسابقه و نیز خونین کردن مبارزه از جمله آنها بوده باشد. در این کشور ها، خروس جنگی برای مبارزه به جای خارهای طبیعی ضعیف و کوچک خود مجهز به ابزارهای تیز و بلندی چون «سیخ»، «دشنه» بلند یا کوتاه و یا «مهمیز مصنوعی» می شوند. مهمیز مصنوعی دارای یک بدنه نسبتاً بلند، برنده و انحنادار و غلاف مخصوصی برای بستن به پای خروس و در محل خار طبیعی آنها است که توسط یک یراق چرمی انجام می شود. مهمیز مصنوعی دارای طول مختلف بین 5/2 تا ۶ سانتی متر است. مهمیزها قرن­ها است مورد استفاده خروس­بازان قرار دارد. قدیمی ترین آنها از جنس استخوان بوده ولی بعدها مهمیز فلزی ساخته شد. به دلیل محبوبیت زیاد این ورزش تفریحی، متولیان آن مهمیز های از جنس طلا یا نقره را نیز بکار برده اند. مهمیز نقره ای در سنت خروس جنگی انگلستان در قرن ۱۷ به ثبت رسیده است. همچنین مهمیز ساخته شده از عاج، استخوان، آلومینیم، لاک لاک پشت، ناخن لاکپشت و پلاستیک نیز مرسوم بوده و هست. اخیراً مهمیز از جنس رزین «پلی اتر- ایمید» ساخته شده که بسیار مؤثر، مقاوم و ارزان است و از تقلبات احتمالی انواع سنتی مهمیز مصنوعی (آلودن مهمیز به زهر، مخفی کردن باطری برای ایجاد شوک الکتریکی به خروس رقیب و…) جلوگیری می کند. یکی از مزایای استفاده از مهمیز مصنوعی استاندارد کردن سلاح نبرد خروس­ها در زمان مبارزه است زیرا اندازه خارهای طبیعی آنها اغلب متفاوت است ولی مهمیز و دشنه را می توان با اندازه و شکل یکسان تولید کرد. و در برخی ایالات هند همچون کارناتاکا و آندرا پرادش،دریکی از انواع جنگ خروسها ،خروس­های اصیل را در نبرد خود مجهز به یک تیغه منفرد دو لبه می شوند. خروس­های اصیل کلنگ با وزن حدود ۶ کیلوگرم تنها به یک تیغه دو لبه فولادی مجهز می شوند. این ابزار به زیر پای خروس بسته می شود.

سلاح خروس شامل خارهای تیز و یا دشنه های بلند و کوتاه است که در کشورهای مختلف متفاوت بوده و در آمریکای لاتین آنها را «پوستیزا» می نامند که به صورت سنتی از فراورده های استخوانی همچون لاک لاکپشت و خار بوقلمون ساخته می شود که بسیار گران است ولی مدت­ها است استفاده از انواع فلزی و پلاستیکی آن رواج یافته است. در برزیل و آرژانتین نیز از ابزارهای مصنوعی برای جنگ خروس­ها استفاده می شود و به ترتیب «پوآ» و «پواُون» نامیده می شود. در مکزیک و پرتوریکو دشنه های کوتاه و گاه سیخ تیز بکار می رود در حالی که در فیلیپین از دشنه بلند استفاده می­شود. سیخ چیزی شبیه ناخن با نوک تیز است و جراحات آن کمتر از دشنه است و لذا مدت زمان مبارزه در آن طولانی تر از روش دشنه ولی همچنان کوتاه تر از پاشنه لخت است. دشنه کوتاه حدود ۴ سانتی متر طول دارد و عمدتاً در مکزیک بکار میرود و لذا زمان نبرد طولانی تر از روش پاشنه لخت و سیخ است و چند دقیقه طول می کشد. در استفاده از دشنه کوتاه لازم است خروس متحرک و ضربه زن باشد. این گونه خروس­ها از دشنه کوتاه سود بیشتری می برند زیرا در یک دور مبارزه، جراحات بیشتری به رقیب وارد می کنند. در ایالات متحده برخی سویه های خروس جنگی چون سویتر، هچ، روندهِد و لمون مخصوص مبارزه با دشنه کوتاه ایجاد شده است.

 یکی از انواع جنگ خروسها روش دشنه بلند است که عمدتاً در فیلیپین بکار می رود. دشنه بکار رفته حدود ۷ سانتی متر است و در یک برخورد ضربه کشنده ای به رقیب وارد می کند. در این کشور چه بسا خروس­هایی که در همان ثانیه اول و تنها در اثر وارد آمدن یک ضربه در قلب شان مرده اند. طول مبارزه در این روش بسته به اندازه پای خروس دارد. اگر خروس پاکوتاه باشد چاقوی مورد استفاده کوتاه تر است. اندازه پایی که چاقوی بلند به آن متصل می شود مبنای اندازه دشنه بلند قرار می گیرد. از آنجا که اندازه چاقو تابع اندازه خروس است، متخصص مربوطه باید هم در زمینه اتصال دشنه مهارت داشته بشد و هم دشنه دارای طراحی مناسبی باشد. جنس فلز مصرفی (فولاد، آلومینیم، تیتانیوم و…) نیز از نظر قدرت ایجاد برش متفاوت است و در این زمینه بین خروس بازان چالش وجود دارد. باری اکنون در بسیاری کشورها، خرید و فروش، تبادل و مالکیت آنها و دیگر اشیاء تیز و برنده ای که برای اتصال به قسمتی از بدن حیوانات طراحی شده باشد ولو اینکه خارهای طبیعی جدا شده از آنها باشد، ممنوع است.

مقایسه مبارزه پاشنه لخت و مهمیز مصنوعی

در این بخش انواع جنگ خروسها را مورد مقایسه قرار میدهیم .مبارزه در روش مهمیز مصنوعی سریع انجام می شود زیرا پرندگان با چالاکی روی هم پریده و مهمیز تیز خود را در بدن یکدیگر فرو می برند و لذا نتیجه کار در عرض چند ثانیه معلوم و برنده مشخص می شود. حدود یک سوم خروس­ها از گود مبارزه زنده بیرون نمی آیند و دو سوم آنها زنده می مانند تا روز دیگر نیز نبرد کنند. این روش اغلب در نژادهای کوچک انجام می شود. مثلاً در انگلیس و آمریکا برای اجرای این مسابقات از خروس بازی انگلیسی با آمریکایی استفاده می کنند که در مقایسه با خروس­های جنگی شرقی اندازه کوچکتری دارند. و مبارزه به روش پاشنه لخت، از نظر زمانی طولانی است و در برخی موارد چند ساعت طول می کشد. خروس مورد استفاده اغلب از نوع شرقی و دارای اندازه بدنی بزرگ و وزن بیشتر هستند. این خروس­ها بطور طبیعی پس از اینکه چند بار با هم گلاویز شدند، ترجیح می­دهند که موقتاً از بازی دست برداشته و راه بروند. آنها دور هم می­چرخند در حالی که سرشان را توسط بال خود محافظت می کنند و به دنبال فرصتی می­گردند تا از نظر فیزیکی بالای سر رقیب قرار گرفته و به سر او نوک بزنند. در نهایت یکی از آنها به دیگری ضربت نهایی و سرنوشت ساز را وارد می­کند. خروس­های جنگی مناسب برای مبارزه به روش پاشنه لخت برای مدت زیادی به رقیب حمله نمی­کنند. دلیل آن فیزیولوژی متفاوت آنها است. خروس­های انگلیس معمولی دارای تاج بلندی در امتداد سر خود هستند و ریش آنها آویزان است. در روش مهمیز مصنوعی، تاج و ریش خروس­ها در سنین اولیه و بلافاصله بعد از اولین تولک رفتن و پرریزی چیده می شود در غیر این صورت نوک خروس رقیب آن را از جا می کند. خروس­های شرقی در مبارزات پاشنه لخت مجهز به تاج های نخودی یا گلسرخی هستند. این نوع تاج ها بصورت بالشتک ضربه­گیر عمل می­کند و شوک حاصل از نوک رقیب را می گیرد. به همین دلیل مبارزات آنها طولانی می شود. وجود این تفاوت ها باعث می شود که دو روش مهمیز مصنوعی و پاشنه لخت به روش متفاوتی اداره شود. در مبارزات پاشنه لخت معمولاً در عرض چند ساعت دو یا سه جفت خروس با هم درگیر می شوند در حالی که در روش مهمیز مصنوعی تعداد زیادی از جفت خروس­ها به صورت همزمان در مسابقه در برابر هم قرار می گیرند. تعداد جفت ها غیر متوازن است بطوری که ممکن است یک خروس باز در مقایسه با دیگری وراد پرندگان برنده بیشتری داشته باشد. بنابراین حداقل دور مسابقات ۳ تا و حداکثر آن نامحدود است و برحدودیت آن تحت کنترل تعداد پرندگان موجود است. پرندگان از نظر وزنی در برابر هم قرار می گیرند بطوری که هر پرنده ای در برابر خروسی با وزن بیش از ۵۰ گرم سنگین تر از او قرار نگیرد. برنده مبارزه کسی است که تعداد پرندگان برنده او بیش از دیگران است. با وجود این قوانین در انواع جنگ خروسها مبارزه آنها در کشورهای مختلف متفاوت است و حتی در یک کشور نیز تغییر و تنوع محلی نشان می دهد که استاندارد کردن آنها سخت است.

•  روش نوار پیچی پا

دو روش پیشین، اندکی خشن هستند و بسیاری از مردم آن را تفریحی خونین میدانند. آیا می توان جدال خروس­ها را به روشی انسانی تر به مورد اجرا در آورده و توجه مردم را به آن جلب کرد؟ بلی، روش «نوارپیچی پا». در این روش علاوه بر اجرای مبارزه و امکان مقایسه خروس­ها، تکنیک ها و دانش دو طرف رقابت، خروس­ها نیز زنده از گود بیرون می آیند و لذا می توان توجه عموم مردم را عنوان یک تفریح مناسب به آن جلب کرد. این روش قرن­ها است در تایلند و هند بکار می رود و در تایلند جزو فرهنگ میراثی آنها در آمده و دولت نیز از آن حمایت می کند. هند سرزمین مادری خروس اصیل و از روزگاران قدیم، نوعی از جنگ خروس­ها بنام «دورا دیرزا» توسط مردم هند بکار می­رفته و هدف آن انتخاب و آزمایش بنیه، استقامت و کیفیت بازی خروس اصیل بوده است. بر اساس قوانین کلوپ خروس اصیل کلکته، در این روش مبارزه، خارهای طبیعی خروس­ها بریده شده و ارتفاع آن حداکثر به ۱۲ میلی متر کاهش می یابد. آنگاه دکمه باقیمانده خار پا توسط یک تکه نمد با ضخامت ۵ میلی متر و سپس توسط ۹ نوار پارچه نخی پوشیده می شود. در این مدل از انواع جنگ خروسها حداقل به تعداد ۳ روند بازی نیاز است و هر روند به مدت ۲۰ دقیقه طول می کشد. هر خروس شرکت کننده در یک تورنمت مسابقات لازم است حداقل ۶ دور مسابقه را ببرد. در قدیم خروس های اصیل به مدت ۳ تا ۵ روز می جنگیدند. لازم بود که آنها چندین ساعت در روز بجنگند. هر یک از جنگ ها به روندها و میان فاصله ها (وقت آب خوردن) تقسیم می شد. برخی مسابقات در پاکستان با خروس های با خار طبیعی یا بریده شده انجام می شود که در ۱۴ لایه پارچه نخی پوشیده شده است. در برخی مناطق پاکستان خروس ها با خار طبیعی ولی همراه با کفش فلزی یا تیغه های زیر پا مبارزه می کنند که نمونه های آن در کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی به نام سبک «پوستیزا» شناخته می شود.

•  روش بوکس

به دنبال اعتراضات وسیع فدراسیون خروس بازان فرانسه به روش های موجود خروس بازی و خشونت آنها، در سال ۲۰۰۵ یک پرنده باز بلژیکی روش بوکس خروس­ها را ابداع و معرفی کرد و آنرا به عنوان یک روش قانونی در گود مبارزه خروس­ها در بخش های شمالی فرانسه بکار برد. در این مدل از انواع جنگ خروسها صورت نیاز خارهای طبیعی خروس­ها کوتاه شده و به اندازه ای می­رسد که بتوان دستکش پلاستیکی مخصوص این نوع مبارزه را روی پا سوار کرد. دستکش ها از جنس پلاستیک سخت (پلاستیک ABS) است و درست روی محل خار کوتاه شده بسته می شود. روش بوکس کشنده نیست و از وارد آمدن زخم شدید و خطرناک جلوگیری می کند ولی همچنان امکان وارد آوردن ضربات سخت به خروس رقیب وجود دارد. در این تصویر همچنین شمای یک کیسه حمل خروس و نوک بند آنها دیده می شود. در ادامه مقررات روش بوکس در کشور ترکیه ذکر شده است. این مقررات در کشورها و مناطق مختلف متغیر است و بسته به نیازهای محلی، معیارهای ارزشی و سنت های بومی قابل تنظیم است. در مبحث بعد نمونه ای از  قوانین انواع جنگ خروسها به نقل از انجمن خروس بازان ترکیه ارائه شده است.

قوانین روش بوکس

1- «داور». فرد مورد قبول طرفین، بی طرف، امین و با اختیار کامل در طول مبارزه.

۲- «مکان مسابقه ». رینگ یا گود خروس بازی با قطر یا ابعاد مورد تأیید اساتید فن و با توجه و به شرایط و اتخاذ شده و کف آن پوشیده از تشک مناسب است.

۳- «شرایط خروس­ها». خروس­ها توسط داور بررسی می شود تا نوک و ناخن آنها تیز نشده و از زهر یا گریس و مواد لغزنده استفاده نشده باشد. هر خروس توسط دستمال مرطوبی شسته شده و توسط مربی به گود مسابقه برده می شود. وقتی یک خروس اولین ضربه را زد مبارزه شروع می­شود.

الف- «وزن». برای اجرای مسابقه عادلانه، حداکثر اختلاف وزن خروس­های رقیب، نیم کیلو در نظر گرفته می­شود. ب- «پرها» دستکاری و به صورت مشکوک آراسته نشده باشد.

ج- «خارها». به وسیله دستکش بوکس پوشانده شده باشد.

۴- «شرایط نبرد». مبارزه حداکثر در پنج دور ۱۸ دقیقه ای با ۲ دقیقه استراحت بین آنها. در صورت اکراه هر یک از خروس­ها و عدم فعالیت (مثل ضربه زدن)، پس از ۳۰ ثانیه (از طریق شمارش معکوس) بازنده اعلام می شود. در طول ۲ دقیقه استراحت بین راندها، مربیان تنها از آب و پارچه برای خنک کردن خروس­ها استفاده می کنند و هیچ کمک دیگری از قبیل تغذیه، دارو، ماساژ و …. به آنها نمی شود. در پایان ۲ دقیقه، خروس­ها با دستور داور در دو طرف گود قرار می­گیرند و در صورت لزوم به صورت چهره به چهره در برابر هم گذاشته می­شوند. مربیان نباید خروس خود را هل داده و یا با حرکتی تند به سمت خروس حریف بیاندازند.

۵– «برد و باخت»

الف – اگر خروسی ۳۰ ثانیه به حالت نشسته (به هر شکلی که نوک، پشت یا قلم پا در تماس با زمین قرار گیرد) قرار گیرد ولی حریفش ایستاده باشد بازنده است.

ب- در صورت فرار یک خروس، اگر فرار در حین مبارزه باشد داور می خواهد خروس­ها رو در رو قرار گیرند. مبارزه تنها در صورتی ادامه می یابد که خروس فراری مجدداً سعی در ضربه زدن کند وگرنه بازنده است.

ج- اگر خروسی از مبارزه نترسد ولی به هر دلیل ۳ بار به سمت دیواره گود فرار کرده و یا قصد و آن را بکند بازنده است

د- اگر مربی بخواهد مبارزه خروسش را متوقف و گود را ترک کند بازنده است.

۶– «شرایط تساوی»

الف- اگر زمان رسمی مسابقه در هر راند (۱۸ دقیقه) پایان یابد ولی بازنده ای نباشد

ب- اگر هر دو خروس به مدت دو دقیقه غیرفعال بوده و ضربه نزنند

ج- اگر خروسی در دو دقیقه اول مسابقه فرار کند.

۷- «شرایط داوری»

الف- هر ضربه (مثل چوب و …) امتیاز خاصی دارد. برای محاسبه جمع امتیازات تعداد هر یک از ضربات در امتیاز آن ضرب می شود.

ب- امتیازات مثبت در کنار نمرات منفی محاسبه و امتیاز نهایی خروس­ها محاسبه می گردد

ج- قبل از شروع مسابقه، شرح امتیازات و نمرات منفی به صورت کتبی به امضای طرفین و داورها می رسد و بعد از تأیید و پر کردن رضایت نامه کتبی مبارزه شروع می شود.

د- داوری ناعادلانه موجب برکناری داور شده و بلافاصله داور ذخیره (قبلاً تعیین شده) جایگزین می شود. داور متقلب، مزد داوری نمی گیرد و از قضاوت بعدی محروم می شود.

ه- رفتار داوران و مربیان باید الگوی حاضرین (مخصوصاً افراد کم سن و سال و کم تجربه) باشد. در صورتی که احساس شود فردی قصد دعوا و برهم زدن نظم مسابقه را دارد، مبارزه متوقف شده و فرد مزبور طبق مقررات ثبت شده از محل اخراج می شود و سپس مبارزه ادامه می یابد.

۸- «تبصره ها».

الف – بعد از رهاسازی خروس­ها به دستور داور، مربیان از گود خارج شده و مگر با اجازه او اجازه ورود ندارند.

ب- داور هیچ مسئولیتی در قبال جراحات و مرگ خروس­ها ندارد.

ج- داور حق مداخله در مبارزه خروس­ها و گرفتن آنها را ندارد مگر اینکه یکی از آنها مصدوم شده یا در قسمتی از رینگ گرفتار شده و یا به هر دلیلی ادامه مبارزه در آن لحظه جان او یا موقعیت امتیازش را تهدید کند. داور در چنین مواردی وقت را نگه میدارد تا مشکل حل شده و مبارزه ادامه یابد

د- در کل مسابقه طرفین حق دست زدن به خروس حریف را ندارند. این کار امتیاز منفی در بردارد که از قبل مقدار آن تعیین شده است.

ح- از داورهای کمکی برای شمردن تعداد ضربات خاص مثل چوب و… که هر کدام امتیاز خاصی دارند استفاده می شود. امتیاز هر ضربه و اجرای هر شگرد از قبل به صورت کتبی و دارای نمره معینی است.

و- تا حد ممکن از شرط بندی جلوگیری می شود تا مبارزه ها جنبه مادی پیدا نکند.

ز- برگزار کنندگان هزینه ارجای و اجاره مکان مبارزه را برعهده می گیرند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی