بیماری نیوکاسل مرغ تخمگذار  از بیماری های ویروسی حاد در مرغ و دیگر پرندگان می باشد. این بیماری توسط ویروس حاوی RNA از خانواده Paramyxoviridae بوجود می آید و سه جدایه مختلف از ویروس بر اساس شدت بیماری زایی شناسایی شده است. جدایه بیماریزایی بالا، جدایه با بیماریزایی متوسط و جدایه با بیماریزایی پایین. از سویه ­هایی با بیماریزای پایین به طور گسترده برای تهیه واکسن های زنده تخفيف حدت یافته استفاده می شود. شدت بیماریزایی بیماری علاوه بر سویه ویروس به سن پرنده و وضعیت ایمنی بدن بستگی دارد. علاوه بر این، اختلاف های بین گونه – ای در پرندگان نیز وجود دارد به طوری که مرغ حساس ترین و پرندگان آبی مقاوم – ترین پرندگان در برابر بیماری نیوکاسل هستند. در ادامه علایم پیشگیری و درمان این بیماری در مرغ تخمگذار می پردازیم.

بیماری نیوکاسل

سویه های مختلف ویروس بیماری نیوکاسل مرغ تخمگذار همچنین از نظر تمایل برای جایگزینی در بافت های بدن با یکدیگر تفاوت دارند. سویه­های وسروتروپیک اندام های احشایی بدن را هدف قرار داده و ضایعات هموراژیک رودهای ایجاد می کنند که با تلفات سنگین در گله همراه است.

سویه های نروتروپیک دستگاه تنفسی و عصبی را در برمی گیرد و باعث ایجاد تلفات بسیار زیادی در گله می شود. سویه های نوموتروپیک نیز دستگاه تنفسی را مورد حمله قرار میدهند و باعث ایجاد تلفات سنگین در پرندگان جوان می شود ولی در پرندگان بالغ تلفاتی ایجاد نمی کند. سویه های ویروس نیوکاسل عمدتا دستگاه تنفسی را در بر می گیرد، هرچند بافت های عصبی و گوارشی نیز آسیب وارد می کند. ویروس از طریق بازدم و ترشحات دستگاه تنفسی و همچنین فضولات پرندگان آلوده دفع می شود. این بیماری انتقال عمودی داشته و می تواند از مرغ های مادر آلوده به تخم مرغ و جوجه های حاصل از آن منتقل شود.

در صورت شیوع بیماری ویروس خیلی سریع از طریق ذرات تنفسی در هوا در گله منتشر می شود به طوری که تقریباً ظرف ۵ روز کل گله را آلوده می کند. نشانه های بیماری با توجه به اینکه ویروس عمدتاً دستگاه تنفسی، عصبی و گوارشی را در بر می گیرد، عمدتاً در ارتباط با این دستگاه ها تظاهر می یابد.

نشانه های تنفسی بیماری شامل تنفس کوتاه، سرفه و عطسه و در کالبدگشایی التهاب سینوس ها، تجمع موکوسی در دستگاه تنفسی و ضخیم شدگی کیسه های هوایی است.

نشانه های عصبی بیماری که بیشتر در پرندگان زینتی دیده می شود، شامل فلجی بال و پاها و پیچخوردگی گردن می باشد. نشانه های گوارشی شامل اسهال آبکی سبز رنگ و در کالبدگشایی التهاب و خونریزی در پیش معده و سطح روده به ویژه در کانون های لنفی نظير لوزه های سکومی به چشم می خورد. بیماری نیوکاسل می تواند مرغ های تخم گذار را نیز آلوده کند که در این صورت با کاهش نسبی یا قطع کامل تولید تخم مرغ همراه است و تخم مرغ های تولیدی شکل ظاهری غیرطبیعی همراه با سفیده آبکی خواهند داشت. تشخیص قطعی بیماری توسط آزمایش های سرم شناسی HI و ELISA امکان پذیر است.

درمان قطعی در مورد نیوکاسل وجود ندارد و بهترین راه کنترل بیماری پیشگیری توسط اعمال برنامه آسیناسیون می باشد. از واکسن های لنتوژنیک B1 و لاسوتا در بسیاری از کشورها عمدتا از راه آب آشامیدنی یا اسپری استفاده می شود.

آنتی بادی های مادری که از مرغ به جوجه منتقل می شوند، می توانند جوجه ها را تا سطح ایمنی ۷۵ درصد محافظت نمایند و برای ایمنی کامل می توان اولین واکسن را در سن یک روزگی تجویز نمود. در مورد بیماری نیوکاسل، تداخل آنتی بادی های مادری با واکسن برای شکل گیری ایمنی در بدن جوجه کمتر از آن چیزی است که در مورد بیماری های دیگر مشاهده می شود و بنابراین در صورت لزوم، اولین واکسن نیوکاسل را می توان را در سن یک روزگی نیز تزریق کرد. از واکسن های غیر فعال نیز میتوان به عنوان یادآور به ویژه در مورد مرغ های تخم گذار نیز استفاده نمود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی