قارچ کریپتوکوکوس یا بیماری قارچ سیاه یک بیماری نادر اما مهم در انسان­ها و جانوران می باشد و بیشتر به وسیله کریپتوکوکوس نئوفورمنس ایجاد می شود که مخمری بدون کپسول است که تقریباً در سرتاسر جهان یافت می شود. کریپتوکوکوس گاتی (کریپتوکوکوز نئوفورمنس های نوع گاتی) نیز در انسان­ها و جانوران بیماری زا هستند و بیشتر در نواحی روستایی استرالیا، جزیره ونکوور و سرزمین بریتیش کلمبیا در کانادا و ایالات واشنگتن و اروگان در ایالات متحده یافت می شوند. گونه های دیگر مانند کریپتوکوکوس آلبيدوس، کریپتوکوکوس لارنتی و کریپتوکوکوس کورواتوس کمتر باعث عفونت می­شوند. در ادامه این بیماری خظرناک را بررسی می کنیم.

قارچ کریپتوکوکوس

عفونت کریپتوکوکوس نئوفورمنس ممکن است در کسانی که سیستم ایمنی ضعیف ندارند، ایجاد شود اما این بیماری در کسانی که دچار سیستم ایمنی ضعیف هستند تکرار شونده و شدیدتر می باشد. افراد مبتلا به نارسایی کلیوی، دیابت و یا اعتیاد به الکل و یا کسانی که به دلیل سرطان با آنتاگونیست های نکروز کننده عامل آلفا در حال درمان هستند، نیز در معرض خطر بالا قرار دارند. بیماران مبتلا به HIV/AIDSدر معرض خطر خاص قرار دارند و گوناگونیِ نرخ کریپتوکوکوزها معمولاً با نرخ HIV/AIDSدر جامعه رابطه نزدیک دارد. تقریباً تمام گونه های انسانی در معرض خطر محیط زیستی قرار دارند، گرچه گزارش هایی از کریپتوکوکوزهای مربوط به جانوران خانگی، که شاید ناشی از تنفس مخمرهای موجود در مدفوع می باشند، نیز وجود دارد. در مقابل عفونت­های کریپتوکوکوس گاتی بیشتر در موارد انسانی و حیوانی که دچار سیستم ایمنی ضعیف هستند، ایجاد می شود. در حال حاضر مدرکی درمورد نقش جدی جانوران در عفونت انسانی کریپتوکوکوس گاتی، وجود ندارد.

عفونت کریپتوکوکال بیشتر از راه تنفس یاخته های مخمر و گسترش خونی آن شکل می­گیرد. عفونت معدی روده ای و تلقیح از راه آسیب پوستی نیز گزارش شده است، اما نادر می­باشند.

کریپتوکوکوس گاتی و کریپتوکوکوس نئوفورمنس، هر دو می توانند باعث آلودگی و عفونت پستانداران خانگی به ویژه گربه ها شوند. انتقال مستقیم گونه ی کریپتوکوکوس از پستانداران به انسان­ها، از راه ریزقطرات یاخته­های مخمر (که از نواحی آلوده شده به هوا بلند شده اند)، نگرانی زیادی ندارند. تلقیح یا مایه کوبی بافت آلوده با کریپتوکوکوس نئوفورمنس به جانوران آزمایشگاهی (برای اثبات احتمال انتقال بیماری مشترک از سر سوزن یا لوازم جراحی)، منجر به انتقال عفونت شده است. بر همین اساس، دست کاری و تماس مناسب با لوازم نوک تیز، حائز اهمیت است. همان طور که در کریپتوکوکوس گاتی نشان داده شد؛ بزرگترین نقش پستانداران در کریپتوکوکوس انسانی حامل بودن آنها است.

نگرانی اصلی در خصوص انتقال بیماری مشترک کریپتوکوکوزی یا بیماری قارچ سیاه ، پرندگان خانگی و انتقال کریپتوکوکوس نئوفورمنس است. خطر ناشی از پرندگان خانگی در قشر متوسط جامعه حداقل است. یک نمونه التهاب مغز کریپتوکوکال مربوط به پرندگان خانگی، در یک شخص سالم از نظر سیستم ایمنی گزارش شده است. برخی نگرانی ها در این زمینه، عدم گزارش کسانی است که در تماس نزدیک با پرنده و یا قفس هستند. در صورتی که هم پرنده و هم انسان، مراکز کلونیزاسیون مجزا و غیرقابل تشخیصِ کریپتوکوکوس نئوفورمنس هستند. چنین نشان داده شده است که امکان جداسازی کریپتوکوکوس نئوفورمنس از فضای اطراف قفس پرندگان وجود دارد که این امر نشان می­دهد تماس نزدیک برای انتقال عفونت لازم نیست. خطر ابتلای کسانی که دچار سیستم ایمنی ضعیف هستند، به اندازه کافی مورد بررسی قرار نگرفته است، در حالی که عفونت های کریپتوکوکوس نئوفورمنس در چنین بیمارانی مرتبط با پرندگان خانگی می باشد. به افراد پر خطر توصیه می­شود که به دلیل وجود گزارش های عفونت مرتبط با پرندگان خانگی، توانایی ایجاد بیماری های تهدید کننده زندگی و برخی گزارش ها در مورد شیوع بالای کریپتوکوکوس نئوفورمنس (ناشی از پرندگان اسیر در قفس)؛ از نگهداری و مراقبت نمودن از پرندگان خانگی در محیط زندگی اجتناب کنند. مشخص نیست که آیا این ممنوعیت گسترده در مورد مالکین پرندگان مورد نیاز است یا خیر. خطرات در خصوص کسانی که دارای نقص سیستم ایمنی هستند، به ویژه مبتلایان به HIV/AIDSباید در کنار منافع صاحب یک پرنده مورد بررسی قرار گیرند.

یکی از زمینه های دیگر نگرانی بیماری قارچ سیاه ، نگهداری پرندگان در مکان های مراقبت آنها است، به ویژه نگهداری های بلند مدت، حضور افراد پر خطر در این مکان ها می تواند خطراتی ایجاد نماید و احتمال بروز خطر در چنین جمعیتی باید مورد توجه قرار گیرد. از آن جایی که توصیه شده افراد پر خطر از پرندگان خانگی دوری کنند، حضور پرندگان خانگی در مکان­های نگهداری (و مکان های مشابه آنها) در بلند مدت باید مورد ارزیابی مجدد قرار بگیرد.

در صورتی که پرندگان درون خانه نگهداری شوند، با دقت در موارد زیر، خطر عفونت بیماری مشترک را با نگهداری پرندگان در قفس می توان به حداقل رسانید؛ کسب اطمینان از این که افراد پرخطر با فضولات بستر قفس­ها تماس ندارند، این افراد تمیزکاری پرندگان را انجام نمی دهند، پرندگان دور از اتاق افراد پرخطر باشند و یا در زمان عدم حضور پرندگان، این افراد در اتاق ها نباشند. اسپری منظم محل خواب (قفس) با آب می­تواند در کاهش خطر انتقال از راه ریزقطرات یاخته های مخمر (هنگام حمل قفس) کمک نماید. آزمایش منظم پرندگان در خصوص گسترش کریپتوکوکوز به دلیل کمبود اطلاعات در خصوص الگوهای گسترش، هزینه ها و زمان طولانی مورد نیاز برای جداسازی کریپتوکوکسی، امری غیر عملی است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی