در واحدهای فعلی تغذیه جوجه های گوشتی که از زمان ورود به سالن تا ۲۱ روزگی استفاده می­شود. یک خوراک آغازین (استارتر ۱) می باشد. فرمول این خوراک موجب مصرف همان مواد مغذی در جوجه های یکروزه شود، که در پرندگان مسن تر مصرف می شود، ولی یافته ها و تحقیقات جدید نشان می­دهد که این کار صحیح نیست. قابلیت و امکان استفاده از اجزاء تشکیل دهنده خوراک در جوجه های خیلی جوان به مراتب ضعیف تر از پرندگان مسن تر است.  در ادامه به مراحل رشد اولیه در جوجه های گوشتی می پردازیم.

رشد اولیه در جوجه های گوشتی

تفاوت هایی که در نحوه استفاده از غذا در جوجه های جوان وجود دارد، بخاطر تطابق و سازگاری های ایجاد شده در طی انتقال از زندگی جنینی به زندگی طبیعی است. به عبارت دیگر انتقال از تغذیه مادری به تغذیه خارجی، آگاهی دقیق از تکامل جنین در زمان انکوباسیون بخصوص در روزهای پایانی آن و بلافاصله پس از تولد اهمیت زیادی دارد. نحوء تغذیه جنین و تغییرات دستگاه گوارش در دوران انکوباسیون و رشد اولیه آن پس از تفریخ یک نقش کلیدی در این مورد دارد. افزایش میزان گلوکز خون بوسیله استفاده از مواد افزودنی و غذاهای مخصوص با حداکثر نشاسته ژلاتینه شده نیز از مواردی هستند که موجب بهبود رشد اولیه جوجه می شوند. فرمول مخصوصی که بتواند در ابتدای زندگی نیاز جوجه را تأمین کند تا سن ۳ یا ۴ روزگی بیشتر مورد نیاز نیست.

رشد بعد از جوجه ریزی و ماندگاری

در مراحل رشد اولیه در جوجه های گوشتی چنانکه اشاره شد چند روز قبل از زمان هچ و روزهای اول بعد از هچ تا هفته اول، دورهای بحرانی و اهمیت العاده ای در ماندگاری و عملکرد جوجه ها دارند. شروع تغذيه دهانی از نظر متابولیکی و فیزیولوژیکی دوره­ای است که همزمان با استفاده از مواد مغذی زرده که عمدتاً چربی می باشد، استفاده از مواد غذایی دان نیز که بیشتر پروتئین و کربوهیدرات هستند شروع می گردد.

تغییرات در دستگاه گوارش و در دوره انکوباسیون حدود سه روز قبل از هچ صورت می گیرد. وزن روده کوچک که در روز هفدهم انکوباسیون نسبت به وزن جنین یک درصد می باشد، در زمان هچ به 5/3 درصد افزایش می یابد. تغییراتی نیز در پرزهای روده بوجود آمده و آنزیم های گوارشی نیز در این مدت شروع به تولید می­شوند.

بلافاصله بعد از هچ، پیش معده، سنگدان و روده کوچک رشد بیشتری کرده و در سنین ۳ تا ۷ روزگی از حداکثر وزن نسبت به سایر اعضاء برخوردار می شوند.

نوع آنزیم های گوارشی ترشح شده بعد از هچ نیز بستگی به ترکیب دان دارد.

باقی مانده کیسه زرده که قبل از تولد جوجه به داخل حفره شکمی وارد می شود، مهمترین منبع انرژی و تغذیه جوجه تا شروع تغذيه دهانی است. کیسه زرده که حدود ۲۰ درصد وزن جوجه گوشتی در بدو تولد را تشکیل می دهد بعد از هچ سریعاً تحلیل رفته و از روز سوم به بعد تقریباً بطور کامل از بین می رود. جذب و تحلیل کیسه زرده بعد از هچ به دو صورت انجام می گیرد.

1. بصورت جذب مستقیم از طریق پرده کیسه زرده
2.  انتقال محتویات آن بداخل روده

تغییراتی که در دستگاه گوارش در مراحل قبل و بعد از هچ و با استفاده از ذخیره انرژی موجود در ترکیب مواد کیسه زرده از نظر فیزیولوژیکی و نوع فعالیت بوجود می آید، سبب آماده شدن آن برای هضم و جذب دان می شود. از آنجا که روده مهمترین قسمت از دستگاه گوارش برای هضم و جذب می باشد، لذا آمادگی و شروع فعالیت هرچه سریع تر آن به معنای امکان استفاده هرچه زودتر و بیشتر از دان بوده و سبب بروز حداکثر پتانسیل ژنتیکی گله و افزایش مقاومت آن در برابر عوامل بیماریزا و بیماری­ها خواهد شد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی