در پرورش زنبورهای نر این را باید دانست که ملکه باکره هنگام جفتگیری به طور متوسط با 7 تا 10 عدد زنبور نر جفتگیری میکند ولی این رقم تا بیش از 20 زنبور نر نیز گزارش شده است. ملکه های باکره و زنبورهای نر قادرند تا چندین کیلومتر از کندوی خود پرواز نمایند و در صورتی که زنبور نر بالغ وجود نداشته باشد ملکه ممکن است آنقدر دور شود که دیگر قادر به مراجعت نباشد. لذا باید در محدوده پرواز جفتگیری ملکه ها زنبورهای نر مناسب به تعداد کافی وجود داشته باشد. ثابت شده است که زنبورهای نر هر زنبورستان هنگام بعدازظهر پرواز کرده و به نقاط معینی میروند و در آنجا تجمع میکنند. این محل ها را «منطقه تجمع زنبورهای نر» میگویند. ملکه های باکره نیز این محل ها را پیدا کرده و برای جفتگیری به آنجا پرواز میکنند. در ادامه پرورش زنبورهای نر و معرفی کامل کندوهای جفتگیری می پردازیم.
پرورش زنبورهای نر
برای تولید تعداد کمی ملکه (تا حدود چند صد عدد) تأمین زنبورهای نر مشکل مهمی نیست زیرا خود کندوها در فصل مساعد به تعداد کافی زنبور نر تولید مینمایند ولی اطمینان زیادی به نژاد و خصوصیات ژنتیکی آنها نمیتوان داشت. برعکس در مواقعی که هزارها ملکه پرورش داده میشوند وجود تعداد کافی زنبور نر اهمیت زیادی پیدا میکند. زیرا در یک روز بعدازظهر ممکن است ملکه های باکره زیادی در جستجوی زنبور نر با یکدیگر رقابت نمایند و این امر ممکن است در روزهای پی در پی تکرار شود.
بهترین راه پرورش زنبورهای نر به تعداد کافی این است که 2 -1 شان زنبور نر را در هر یک از کندوهای پدری انتخاب شده قرار داده و اجازه داده میشود که ملکه در آنها تخمگذاری نماید.
این کار باید حدود 40 – 35 روز قبل از استفاده از زنبورهای نر شروع شود و به طور مرتب تکرار گردد. هر کندوی پدری مخصوص پرورش زنبور نر قادر خواهد بود که تا حدود 200 ملکه باکره را با زنبورهای نر خود بارور نماید. کندوهای پدری را باید از نژاد بسیار خوب انتخاب کرده و با شربت قند 50 درصد و گرده گل کافی تغذیه نمود.
کندوهای جفتگیری
برای زنبورداری که میخواهد ملکه کندوهای خود را تعویض نماید و یا تعداد کندوهای خود را افزایش دهد بهترین روش جفتگیری ملکه این است که در هر کلنی که نیاز به ملکه جدید دارد یک سلول ملکه کامل شده قرار داده شود. برای این کار ابتدا ملکه قدیمی کندو را خارج کرده و روز بعد یک سلول کامل شده ملکه در سطح شان حاوی شفیره ها قرار داده میشود در حدود 14 روز بعد ملکه باید شروع به تخمگذاری نماید.
در واحدهای پرورش ملکه که اغلب صدها تا هزارها ملکه پرورش داده میشوند باید کندوهای جفتگیری مخصوصی تدارک دید. برای جفتگیری ملکه انواع زیادی کندوهای جفتگیری وجود دارند که مهمترین آنها عبارتند از:
کندوهای استاندارد تقسیم شده به چند کندوی جفتگیری
ممکن است کندوهای استاندارد معمولی را از طور و یا از عرض به چند قسمت تقسیم کرده و سوراخ پرواز هر قسمت را در جهت مخالف قسمتهای دیگر قرار داد. این قسمتها نباید به یکدیگر ارتباطی داشته باشند و سطح فوقانی آنها با یک پوشش پارچه ای یا تختهای کاملاً پوشانده میشود.
در صورتی که این کندوها از طول به دو یا سه قسمت تقسیم شوند قابهای آنها استاندارد بوده و میتوان از قابهای کندوهای دیگر استفاده نمود. برای این کار در هر قسمت یک قاب شفیره همراه با زنبورهای آن و یک قاب عسل و یک قاب خالی قرار میدهیم و آنها را با شربت قند تغذیه مینمائیم.
در صورتی که این کندوها به فاصله بیش از 4 کیلومتری منتقل شوند زنبورهای آنها کم نخواهد شد. در غیر این صورت بهتر است چند روز بعد اگر جمعیت آنها کاهش یافته است مقداری زنبور جوان را اسپری کرده و به آنها اضافه نمود.
در صورتی که کندوهای استاندارد از عرض و طول به چند قسمت تقسیم شوند قابهای آنها کوچک بوده و بهتر است 15 – 10 روز قبل این قابها را روی کندوی دیگری قرار داده تا ملکه در آنها تخمگذاری نموده و سپس مثل بالا عمل شود. در این گونه کندوهای جفتگیری اگر قاب حاوی شفیره قابل تأمین نبود میتوان مقداری زنبورهای جوان از کندوهای جفتگیری اگر قاب حاوی شفیره قابل تأمین نبود میتوان مقداری زنبورهای جوان از کندوهای مختلف را در جعبه ای ریخته و با شربت آنها را اسپری و خیس کرده و به هر کندوی جفتگیری کوچک مقداری زنبور داد به طوری که روی شانه های آنها بپوشانند.
سپس سوراخ پرواز این کندوها را با توری سوراخ ریز بسته و به مدت 3- 2 روز در اتاق تاریک و خنکی قرار داد. پس از این مدت در هنگام غروب باید آنها را در محوطه جفتگیری مستقر کرده و سوراخ پرواز آنها را باز نمود.
کندوهای متوسط جفتگیری با قابهای استاندارد
عرض این کندوها به اندازه نصف کندوهای استاندارد بوده و کلاً ظرفیت پنج قاب را دارند و برای جفتگیری ملکه بسیار خوب هستند. زیرا در تحت شرایط آب و هوایی مختلف به خوبی دوام میآورند.
برای تشکیل آنها یک قاب محتوی شفیره با زنبورهای روی آن در بین یک قاب عسل و یک قاب خالی قرار داده میشود و در صورتی که جمعیت آن کم باشد مقداری زنبور جوان نیز اسپری کرده و به آن اضافه میگردد.
بهتر است این کندوها را در فاصله بیش از چهار کیلومتری قرار داده که زنبور آنها به کلنی های اولیه مراجعت نکنند. در غیر این صورت در هنگام غروب آنها را در محوطه قرار داده، سوراخ پرواز آنها را تنگ کرده و دو تا سه روز بعد نیز جمعیت آنها را بررسی کرده و در صورت لزوم مقداری زنبور جوان به آنها اضافه مینمائیم. این کندوها را نیز باید با شربت قند 50 درصد تغذیه نموده و مراقبتهای لازم جهت جلوگیری از غارتگری نیز به عمل آید.
کندوهای کوچک جفتگیری
این کندوها که در مناطق معتدل بسیار رایج و مشهور هستند به اشکال و اندازه های مختلف ساخته شدهاند. محاسن عمده آنها این است که اولاً سبک هستند و حمل و نقل آنها راحت میباشد. ثانیاً برای تشکیل هر یک از آنها مقدار کمی زنبور لازم است. ولی با توجه به این که قدرت تحمل نوسانات حرارتی زیاد را ندارند کاربرد آنها محدود به مناطقی با آب و هوای معتدل و حداقل نوسانات حرارتی شب و روز میباشد. با قرار دادن آنها در زیر سایه درختان و یا ایجاد سایه بان تا حدودی میتوان آنها را از گزند حرارت شدید محفوظ نگهداشت.
برای تشکیل این گونه کندوها میتوان مثل آنچه که در مورد کندوهای استاندارد تقسیم شده به قابهای کوچک را در بدنه مخصوصی قرار داده و روی کندوهای معمولی گذاشت تا زنبورهای آنها متولد شده و قابها خالی شوند و به انبار منتقل گردند.
در مورد کلیه انواع کندوهای جفتگیری باید دقت کافی به عمل آید که از غارتگری جلوگیری شده و در تمام مدت استفاده از آنها شربت قند 50 درصد به آنها داده شود مگر آنکه شهد به اندازه کافی در جریان باشد.
منطقه جفتگیری ملکه ها و استقرار کندوهای جفتگیری
وضعیت آب و هوایی، موقعیت جغرافیایی و شکل محوطه کندوهای جفتگیری در موفقیت جفتگیری ملکه های باکره تأثیر بسزایی دارند، به طوری که عدهای از پرورش دهندگان ملکه بیش از 90 درصد و عدهای حتی کمتر از 50 درصد موفقیت داشتهاند.
سرما، گرما، باد و باران زیاد از عوامل بسیار مؤثر در تأخیر جفتگیری ملکه ها و کم شدن درصد موفقیت آنها میباشند. همچنین عدم وجود علائم زمینی مثل درخت، نهر آب، ساختمان، و غیره باعث ورود اشتباهی ملکه ای جفتگیری کرده به کندوهای دیگر شده و در نتیجه این گونه ملکه ها کشته شده و درصد موفقیت کاهش مییابد.
کندوهای جفتگیری را باید در سایه یا سایه آفتاب قرار داده و به طور تکی یا چند تائی پهلوی هم قرار داد به طوری که سوراخهای پرواز آنها در جهات مختلف باشند. نباید آنها را در ردیفهای طویل قرار داد مگر آنکه علائم زمینی زیادی وجود داشته باشند.
کندوهای جفتگیری باید در مقابل مورچه و سایر آفات، باد شدید و غیره محفوظ بوده و در نزدیکی آنها باید آب جاری تمیز وجود داشته باشد.
مستقر کردن سلولهای آماده شده ملکه در کندوهای جفتگیری
پس از آنکه کندوهای جفتگیری آماده و در محوطه جفتگیری مستقر شدند، معمولاً 2-1 روز بعد باید سلولهای ملکه را به آنها وارد نمود. برای این کار روی بلوکهای چوبی که حاوی سلولهای ملکه هستند پارچه مرطوبی کشیده و آنها را به محوطه جفتگیری منتقل نمائیم. سپس هر سلول را در وسط قاب شفیره کندوی جفتگیری مستقر نموده و با دقت در بین دو قالب دیگر قرار داده میشود. عدهای از پرورش دهندگان ملکه دو عدد سلول ملکه را به هر کندوی جفتگیری میدهند تا در صورت متولد نشدن یکی، دیگری به ثمر برسد. همچنین در صورتی که هر دو متولد شدند آن که بهتر است باقیمانده و دیگری را از بین خواهد برد.
تاریخ تقریبی تولد، بلوغ، جفتگیری و تخمگذاری ملکه و خارج کردن آن از کندوی جفتگیری
پس از مستقر کردن سلولهای ملکه در کندوهای جفتگیری و به فاصله یک تا دو روز بعد ملکه متولد شده و حدود 7 روز بعد بالغ میگردد و جفتگیری مینماید. حدود 2 تا 4 روز پس از جفتگیری، ملکه شروع به تخمگذاری خواهد نمود.
به طور معمول و به شرط فراهم بودن شرایط، حدود 14 روز پس از قرار دادن سلول ملکه در کندوی جفتگیری، ملکه باید در حال تخمگذاری باشد و میتوان آن را از کندوی جفتگیری خارج کرد.
خارج کردن ملکه از کندوی جفتگیری و ارسال آن به مناطق مختلف
برای فروش ملکه های پرورش یافته و ارسال آنها به مناطق مختلف باید از قفسهای مخصوص ملکه استفاده نمود. در این قفسها شیرینی مخصوص ملکه قرار داده، سوراخ انتهای نزدیک به محل شیرینی ملکه را با چوب پنبه مسدود کرده و روی قفس شبکه توری سوراخ ریز نصب میکنیم و در ظرفی قرار داده و به محوطه کندوهای جفتگیری میبریم.
سپس هر کندو را که حاوی ملکه بارور میباشد بازرسی کرده و ملکه را یافته و در صورت لزوم علامتگذاری میکنیم. برای علامتگذاری ملکه از رنگهای مخصوصی استفاده میشود که سریعاً خشک شده و بو نداشته باشند. معمولاً به وسیله میله باریکی در پشت قفس سینه ملکه یک خال کوچک از رنگ گذاشته میشود و یا گاهی دیسک های فلزی بسیار سبک و کوچک که روی آنها شمارهای نیز نوشته شده است و به رنگهای مختلف میباشند در پشت قفس سینه ملکه چسبانده میشوند. اصولاً رنگ مورد استفاده برای علامتگذاری ملکه مبنای بینالمللی پیدا کرده است. بدین ترتیب که رنگ سفید یا خاکستری برای سالهایی که عدد آخر آنها 1 یا 6 است، رنگ زرد برای سالهایی که عدد آخر آنها 2 یا 7 ، قرمز برای سالهایی که عدد آخر آنها 3 یا 8، سبز برای سالهایی که عدد آخر آنها 4 یا 9 و بالاخره آبی برای سالهایی که عدد آخر آنها به 5 یا صفر ختم میشود به کار برده میشوند.
بدین ترتیب میتوان سن تقریبی ملکه را مشخص کرد. اغلب تا دو بال یک طرف ملکه را نیز با قیچی باریکی چیده و آن را کوتاه مینمایند. در سالهای زوج بال سمت راست و در سالهای فرد بال سمت چپ ملکه را قطع میکنند و بدین ترتیب میتوان به سن ملکه پی برد.
در جریان علامتگذاری ملکه و یا کوتاه کردن بال وی باید طرفین قفس سینه ملکه را با انگشت سبابه دست چپ به گونهای گرفت که سر ملکه به طرف داخل دست قرار گیرد و هیچ گونه فشاری به شکم وی وارد نشود.
پس از این عملیات باید ملکه را از سر وارد سوراخ قفس ملکه کرده و یا همچنان که روی سطح شان حرکت میکند وی را به طرف داخل قفس هدایت نمود و پس از وارد کردن حدود 7 تا 10 زنبور پرستار در داخل قفس سوراخ آن را با چوب پنبه مسدود کرد.
برای ارسال تعداد معدودی ملکه به محل دیگر (مثلاً یک ، دو یا سه ملکه) ، میتوان قفس آنها را در پاکتی ضخیم قرار داده و با ایجاد چند سوراخ در حاشیه آن و نوشتن آدرس روی پاکت آنها را ارسال نمود.
ولی برای ارسال تعداد بیشتر ملکه، قفسها را روی یکدیگر قرار داده، با نوار چسب کاغذی به هم متصل کرده، توری فلزی روی آنها میکشیم و سپس صفحهای مقوایی روی آن قرار داده و با نوشتن آدرس روی بسته آن را ارسال مینمائیم.
استفاده از مجدد از کندوهای جفتگیری ملکه
کلیه کندوهای جفتگیری باید پس از خارج کردن ملکه از آنها مورد بازدید قرار گرفته و در صورتی که به زنبور یا غذا نیاز دارند آنها را تأمین کرده و در صورت لزوم استفاده مجدد از آنها باید حداکثر 3 -1 روز بعد سلول ملکه جدیدی در آنها مستقر نمود.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM