پرورش بوقلمون نیاز به رعایت نکاتی خاص برای رشد هرچه بهتر و نگهداری صحیح دارد. از جمله این موارد می توان به سالن مناسب، تهویه، بستر استاندارد، نور و تراکم اشاره کرد. در ادامه به بررسی کامل همه موارد می پردازیم.

نوک­ چینی در پرورش بوقلمون:

قسمت عمده بوقلمون های پرورش یافته در جهان نوک چینی نمی شوند.
اغلب این بوقلمون ها در سالن های بسته معمولی و برای تولید گوشت نگهداری می گردند که رفتارهای تهاجمی آنها را کاهش می دهد و نیاز به قطع کردن نوک آنها را مرتفع می سازد.
از طرفی بوقلمون های مولد و بوقلمون هایی که در اصطبل ها و یا حتی سیستم مرتعی برای تولید گوشت نگهداری می شوند، نوک چینی می شوند تا از رفتارهای خسارت بار آنها به یکدیگر اجتناب گردد.
تحریک بوقلمون های مولد به تخم گذاری بیشتر مسلتزم نور کافی است و بوقلمون هایی که در اصطبل یا سیستم های غیرفشرده مرتعی نگهداری می شوند در معرض نور طبیعی روزانه هستند.
در مقاله ای دیگر به بررسی دقیق شدت نور مورد نیاز برای پرورش بوقلمون پرداخته ایم(مقاله مرتبط با برنامه نوری در پرورش بوقلمون) .
نور در این نوع پرورش خطر بروز رفتارهای تهاجمی را افزایش می دهد.
اغلب اطلاعات ما در زمینه نوک چینی پرندگان در مورد مرغ تخم گذار است.
شواهد فیزیولوژیک و رفتاری نشان می دهد که نوک چینی در مرغ موجب ایجاد درد در درازمدت می شود، ولی نمیتوان نتیجه گرفت که این مسئله در بوقلمون هم به همان اندازه صحت داشته باشد. نوک چینی بر رفتار بوقلمون ها اثر دارد ولی از این نظر مفید است که موجب کاهش خسارت به پرها و تلفات ناشی از آن می گردد.
این رفتارها و عواقب آن احتیاج به مطالعات بیشتر دارد. استفاده از روش های مختلف نوک چینی منجر به نوروما نمی گردد، زیرا همه آنها در قسمت رأسی نوک انجام می شود که فاقد عصب حسی ست.

پرورش بوقلمون – نوک چینی

بستر در پرورش بوقلمون :

تمام مدت عمر بوقلمون ها در تماس نزدیک با بستر است و لذا سلامت و آسایش آنها ارتباط نزدیک با کیفیت بستر دارد.
مدیریت نامناسب بستر منجر به رطوبت و فشرده شدن بستر می گردد و این به نوبه خود شرایط لازم را برای توسعه «درماتیت پا» (با علامت پاهای دردناک)، «تاول سینه» و «لرزش پا» فراهم می سازد.
غلظت بالای گاز آمونیاک در سطح پرندگان، در کف سالن، آنها را در معرض انواع بیماری چشمی و تنفسی قرار می دهد.
مدیریت بستر بوقلمون از اهمیت زیادی برخوردار است؛ اغلب برای حفظ رطوبت مناسب و بهبود شرایط بستر، توصیه هایی به عمل می آید.
بهتر است که ساختمان محل نگهداری بوقلمون ها به گونه ای ساخته شود که حتی المقدور از متراکم شدن ذرات بخار داخل سالن و ایجاد قطرات در آن جلوگیری به عمل آورد و در کنار تهویه و افزودن گرمای اضافی در فصل زمستان، شرایط به نحوی فراهم شود که داخل سالن رطوبت جمع نشود.
بستر مرطوب به ویژه در اطراف آبخوری های خراب که تنظیم آنها به هم خورده و نشتی دارند بیشتر دیده می شود.
پرورش­ دهنده باید به اقداماتی دست زند که مشکلات مربوط به بستر را مرتفع سازد.

بیماریهای روده ای که موجب اسهال می شوند به سرعت موجب از بین رفتن کیفیت بستر می گردند.
دلیل توسعه اسهال در گله باید به خوبی درک شود.
چه بسا اسهال در نتیجه وجود عوامل عفونی و یا تغذیه ای یا هر دوی آنها و یا عوامل ناشناخته دیگر در گله بروز دهد.
به خوبی می دانیم که ترکیب نامناسب جیره منجر به کاهش هضم مواد غذایی گردیده و به دنبال آن، اسهال و دفع نیتروژن اضافی از طریق مدفوع رخ می دهد که به طور طبیعی همراه با کاهش کیفیت بستر است.
در این موارد باید اطمینان یافت که جیره متوازن باشد.

تهویه در پرورش بوقلمون:

طراحی تهویه سالن پرورش بوقلمون اثر قابل ملاحظه ای بر آسایش بوقلمون ها دارد.
سیستم های تهویه به گونه ای طراحی شده اند که هوای حاوی اکسیژن برای رشد طبیعی بوقلمون ها فراهم شده و آمونیاک، گازکربنیک، رطوبت، گرد و غبار و دمای اضافی سالن به خارج منتقل گردد.
در سالن های بسته با کنترل عوامل محیطی، سیستم تهویه باید به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد تا بسته به نیاز گله بتوان آن را تغییر داد. در هوای سرد، سیستم تهویه هوا را در اختیار بوقلمون ها می گذارد بدون این که موجب سرماخوردگی آن ها شود.
در آب و هوای گرم، این سیستم باید دارای ظرفیت کافی باشد تا از افزایش دمای سالن جلوگیری بعمل آورد.
کارایی سیستم تهویه اثر شایان توجهی بر شرایط بستر دارد.

در آب و هوای گرم، از هوای با سرعت زیاد در سطح پرندگان استفاده می شود تا اثرات دمای بالا را خنثی کند.
برای ایجاد حرکت هوای اضافی از هواکش هایی استفاده می شود تا هوا را در امتداد طولی سالن به حرکت درآورند.
این استراتژی به ویژه در سالن های کنترل شده طبیعی از اهمیت بالایی برخوردار است، ولی به طور کلی در تمامی سالن های پرورش بوقلمون نیز به کار می رود.

تراکم در پرورش بوقلمون:

نهادهای تصمیم گیرنده در وزارت خانه های کشاورزی کشورهای اروپایی توصیه هایی در زمینه حداقل فضای مورد نیاز برای نگهداری بوقلمون ها عرضه کرده اند که برای شرایط مختلف و سیستم های متفاوت نگهداری بوقلمون جواب می دهد.
این توصیه ها به بوقلمون ها کمک می کند تا در فضای نسبتا کافی به طور طبیعی بایستند، دور بچرخند و بال هایشان را بدون اینکه با بوقلمون های دیگر درگیر شوند،باز کنند و روی زمین استراحت کنند.
حداقل فضای مورد نیاز برای هر بوقلمون در سالن های معمول ۲۶ سانتیمتر مربع به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است که معادل حداکثر تراکم 38.5 کیلوگرم به ازای هر متر مربع می باشد.

عملا در واحدهای پرورش بوقلمون مقدار فضای کمتری به آن ها اختصاص می یابد و بسته به سن آنها تراکم شان به مرز ۶۰ کیلوگرم در متر مربع می رسد که به مراتب بیشتر از ارقام توصیه شده برای رعایت آسایش بوقلمون هاست.
البته در این واحدها با استفاده از تهویه مناسب، کیفیت بستر و دمای محل زندگی آن ها با استفاده از مدیریت دقيق و تکنولوژی های پیشرفته به نحو مناسبی تأمین می شود و اغلب بوقلمون ها فضای کافی برای کشیدن بدن خود و یا گستردن بال هایشان در اختیار دارند و لذا بعید نیست به دلیل عدم تحقيق مستقل در این زمینه بتوان تراکم های بالاتر از 38.5 کیلوگرم در متر مربع را نیز بکار برد.

از طرفی بوقلمون ها در سنین متفاوت و در محدوده وزنی متفاوت به بازار عرضه می شوند و اعتقاد بر این است که در سالن های مدرن با سیستم های کنترل محیطی پیشرفته، به جای بکار بردن شاخص ساده وزن به ازای هر متر مربع، از شاخص های پیچیده تر دیگر استفاده به عمل آید.
به نظر می رسد که بوقلمون های بزرگتر بر حسب واحد وزن خود احتیاج به فضای کمتری دارند زیرا به موازات رشد آنها هر سه بعد بدنشان (طول و عرض و ارتفاع) افزایش می یابد در حالی که فضای کف مورد نیاز آنها تنها دارای دو بعد است.

سطح مورد نیاز هر بوقلمون:

برای محاسبه سطح مورد نیاز یک پرنده با وزن خاص، بهتر است تراکم آن ها بر اساس وزن زنده به توان دو سوم محاسبه گردد (دو بعد تقسیم بر سه بعد).
این روش در علوم زیست شناسی سابقه دیرینه دارد. به موازات رشد بوقلمون ها و تغییر شکل بدنی آنها، نیاز تراکم آنها به مقدار جزئی تغییر می کند.
البته این تغییرات قابل توجه نیستند و به منظور ایجاد روشی برای اندازه گیری سطح مورد نیاز می توان آن را در نظر نگرفت.
به عبارتی بهتر است برای محاسبه مقدار فضای کف مورد نیاز بوقلمون ها به جای عامل وزن، از وزن به توان دو سوم استفاده به عمل آید.
از طرفی باید اذعان کرد که ارتباط بین فضای کف مورد نیاز و وزن به توان دو سوم بدن ارتباط مستقیمی وجود ندارد و برای تصحیح آن باید از ضریب k استفاده کرد.

Floor space =k* live weight ^2/3

که در آن فضای کف بر حسب متر مربع و وزن زنده بر حسب کیلوگرم و k نیز یک ضریب است که مقدار آن تابع واحد مورد استفاده تراکم و وزن زنده است.

بااستفاده از اصول فوق، ضریب 0.0121، سطحی را در اختیار یک بوقلمون می گذارد که بتواند در کف سالن روی پای خودش بایستد در حالی که در مجموع، در تماس با پرندگان مجاور خود در تمامی اطراف چهار گانه است.
چنین وضعیتی قابل پذیرش نیست و باید فضای بیشتری در دسترس آن ها قرار گیرد.
در غیاب نتایج تحقیقی در مورد اثر تراکم خاص و بر اساس توصیه ۳۸ کیلوگرم در متر مربع توسط محافل محیط زیستی و برای آسایش بوقلمون ها) در وزن 5.5 کیلوگرم (نقطه ای که پس از آن بوقلمون از سالن حذف شده و به کشتار می رود و در نتیجه تراکم سالن خیلی بالا است)، ارقام ۷ پرنده به ازای هر متر مربع یا 0.14 متر مربع به ازای هر پرنده به دست می آید.

اگر به جای وزن از وزن به توان دو سوم استفاده شود، مقدار 38.5 کیلوگرم به ازای هر متر مربع، ضریب k برابر 0.0459به دست می آید.
با این رقم و درج آن در فرمول بالا مقدار ۲۰ کیلوگرم بوقلمون به دست می آید که معادل 59.1 کیلوگرم در متر مربع می شود.

به هرحال از آنجا که واحدهای مختلف پرورش بوقلمون عملا از تراکم های متفاوتی استفاده می کنند، می توان توصیه کرد که بوقلمون ها در چنین تراکمی، مشروط بر اینکه عوامل محیطی آنها تحت کنترل قرار گیرد، خوب عمل می کنند.

A=0.0459 W^2/3

محاسبات تراکم بااستفاده از فرمول A=k.W2/3

برای مقایسه توجه شود که اگر ضریب 0.0121 (معادل حداقل مساحت برای هر پرنده) بکار رود، میزان تراکم برای بدست آوردن 15.5 و 20 کیلوگرم وزن زنده به ترتیب برابر 141، 203 و 224 کیلوگرم به ازای هر متر مربع می شود. در چنین احوالی، بوقلمون از چهار طرف در تماس با دیگران قرار دارد و هیچ جایی برای حرکت ندارد.

به هر حال تولیدکنندگان بوقلمون نباید تراکم بیش از مقدار محاسبه شده از فرمول بالا را بکار ببرند.
در مراحل انتهایی دوره تولید و در شرایطی که تلفات کم و یا رشد آن ها بیشتر از مقدار مورد انتظار است و یا وقتی که بوقلمون ها بعداز تاریخ برنامه ریزی شده از سالن تخلیه می شوند، میتوان انتظار داشت که مقدار فضای کف به ازای هر پرنده در کوتاه ­مدت به اندازه جزئی افزایش می ­یابد.
این تراکم ها تنها زمانی مورداستفاده قرار می گیرد که کنترل های محیطی به خوبی و با استفاده از دستگاه  های مدرن صورت گیرد.
این وظیفه به عهده مسئول سالن است که نشان دهد آیا تراکم گله مناسب هست یا نه. این افراد البته لازم است که توصیه های افراد با صلاحیت از نظر تولید کننده و محافل حقوق حیوانات را رعایت کنند.

تاکنون در مورد سیستم سالن های بسته صحبت شد، در حالی که بوقلمون های گوشتی ممکن است در شرایط مرتع یا اصطبل باز نگهداری شوند.
در این سیستم ها به ندرت از ابزار آلات پیچیده کنترل شرایط محیطی سالن استفاده می شود و لذا ضرورتا باید از تراکم کمتری استفاده کرد.
برای مثال در کشور انگلستان لازم است در چنین شرایطی از ارقام سفارش شده توسط مقامات مجاز حقوق حیوانات بهره مند شویم:

24.4 کیلوگرم به ازای هر متر مربع در اصطبل های باز

19.4 کیلوگرم به ازای هر متر مربع در سیستم مرتع

پرورش بوقلمون – تراکم بستر و نوردهی

نور در پرورش بوقلمون:

در مقالاتی دیگر به طورکامل به مساله نور و مدت زمان و شدت آن پرداختیم در ادامه توضیح مختصری درباره  آن می پردازیم
برنامه نوری جوجه بوقلمون و بوقلمون مولد
برنامه نوری بوقلمون گوشتی

وقتی در پرورش حیوانات خانگی به خصوص پرندگان و به ویژه پرندگان مولد صحبت از نور می شود، دو بعد متفاوت نور یعنی تعداد ساعات یا طول دوره نور روزانه و نیز شدت نور مد نظر قرار دارد. زیرا آسایش بوقلمون های گوشتی و مولد تحت تأثیر آن ها قرار دارد.

اغلب سازمان های حمایت از حقوق حیوانات، مسئله نور کافی در سالن های پرورش را در نظر می گیرند. در حالی که نمایندگان صنعت پرورش طیور به کاهش نور علاقه مند هستند.
واضح است که ایجاد توازن بین این دو نظریه سخت است. اگر شدت نور افزایش یابد، بوقلمون ها فعال می شوند و در کنار آن رفتارهای تهاجمی و وارد آوردن خسارت در نتیجه سلسله مراتب نوک در آن ها بیشتر می گردد و نتیجه آن چیزی جز خسارات بدنی نیست.
از طرف دیگر اگر نور کاهش یابد، حالت تحریک شدگی بوقلمون ها به طور جدی کاهش پیدا کرده و نیاز به نوک چینی بوقلمون ها جهت جلوگیری از خسارت به یکدیگر نیست ولی به همان نسبت پرندگان فعالیت کمتری از خود نشان داده و قادر به جستجوی محیط اطراف خود نیستند.

بوقلمون ها پرندگان مهاجمی هستند و به همین دلیل تولید کنندگان اغلب آن ها را تا وزن های نسبتا پایین نگه می دارند تا رفتارهای تهاجمی آن ها را کنترل کنند. می توان به این نکته باور داشت که نور اندک به همراه نوک چینی بوقلمون ها مناسب نیست ولی تا زمانی که روش های لازم برای اجتناب از این مشکلات در دسترس است، می توان از چنان سطح نوری استفاده کرد که منجر به جلوگیری از رفتارهای خسارت آمیز بوقلمون های نوک چینی نشده به یکدیگر شود. با این همه سطح نور سالن های پرورش بوقلمون حتی المقدور و عملا روشن باشد و تنها در صورت بروز رفتارهای تهاجمی آن ها کاهش یابد.

نور مناسب برای پرورش بوقلمون مولد:

برنامه های نوردهی توسط شرکت های تولیدی بوقلمون مولد برای کنترل رفتارهای تولید مثلی آن ها و جهت به حداکثر رساندن تعداد تخم های بارور آن ها تنظیم گردیده.
در سالن های ضد نور، این برنامه ها معمولا نیاز به آن دارد که سالن برای مدت ۸ تا ۱۵ ساعت در روز با شدت حداقل ۲۵ لوکس روشن شود (برنامه نوری بوقلمون مولد).
بوقلمون های نگهداری شده در این شرایط معمولا نوک چینی می شوند تا از وارد آوردن خسارت به همدیگر خودداری کنند.
بوقلمون های مولد ممکن است در سیستم اصطبل و در شرایط نور طبیعی نگهداری شوند. این پرندگان حتما نوک چینی می شوند.

شرکت های تکثیر و تولید بوقلمون به این نتیجه رسیده اند که نوک چینی بوقلمون ها به ویژه بوقلمون های نری که به سن بلوغ جنسی خود نزدیک می شوند و در شرایط نور روزانه طبیعی و یا در سالن های با نوردهی مصنوعی نگهداری می شوند، ضروری است.

برنامه نوری جوجه بوقلمون و بوقلمون مولد

نور مناسب در پرورش بوقلمون گوشتی:

برنامه های نوردهی مورد استفاده برای نگهداری بوقلمون های گوشتی در سالن های معمولی متفاوت از رژیم نوری پرندگان مولد است.
شدت نور مورد نیاز برای پرورش بوقلمون در زمان ورود جوجه ها به سالن در چند روز اول ۲۰ تا ۲۵ لوکس است تا نور نسبتا زیاد منجر به افزایش فعالیت و تشویق آنها به مصرف خوراک بیشتر شود.
پس از آن نور روزانه به تدریج کاهش یافته و به ۱۰ لوکس و حتی کمتر می رسد.

در اصطبل های پرورش، شدت نور حدود ۱ تا ۴ لوکس است، گرچه برخی شرکت ها شدت نور بیشتری را استفاده می کنند.
اغلب تولید کنندگان بزرگ تر در طول ۲۴ ساعت شبانه روز، یک دوره کوتاه را استراحت و تاریکی مطلق می دهند. همچنین شواهد نشان می دهد که برنامه های نوری متناوب موجب افزایش فعالیت بوقلمون ها شده و مشکلات آن ها را افزایش می دهد.

به هرحال مباحت و شواهد علمی و تجربی نشان می دهد که سطح شدت نور معمولا به اندازه کافی بالا نیست و لازم است مقدار نوردهی را عملا به نفع بوقلمون ها افزایش داد.
برخی تولیدکنندگان تجاری از برنامه های نوری دقیقا کنترل شده و مرحله به مرحله سود می برند زیرا تغییر ناگهانی منجر به افزایش فعالیت بوقلمون ها شده و در نتیجه خسارت به بال ها و دیگر اندام های آن ها افزایش می یابد.

برنامه نوری بوقلمون گوشتی

توصیه های ضروری در مورد نور :

• بستر بوقلمون ها در روزهای اول، حداقل ۲۵ لوكس نور داشته باشد ولی در صورت بروز رفتارهای تهاجمی مقدار آن کاهش یابد.
•  به هیچ وجه جوجه ­ها در شرایطی نگهداری نشوند که به دلیل کمبود نور قادر به فعالیت های طبیعی جستجو در محیط اطراف نباشند.
  زیرا بوقلمون ها زمان زیادی را به جستجوی اطراف می پردازند و نسبت به محرک های محیطی پاسخ می دهند.
  کنجکاوی ان ها برای افرادی که به داخل سالن های پرورش بوقلمون وارد می شوند، جيز ناشناخته ای نیست.
  به منظور اینکه بوقلمون ها فرصت کافی داشته باشند تا به اشیاء اطراف خود دسترسی پیدا کنند لازم است محرک های کافی از قبیل سبزیجات و دیگر مواد لازم در اختیار آن ها قرار گیرد، بدون اینکه موجب وارد آمدن خسارت به آن ها گردد و از نظر بیماری های عفونی نیز خطرناک نباشند. در این زمینه احتياج به مطالعات بیشتریست.
• از طرف دیگر در صنعت پرورش بوقلمون تولیدکنندگان تشویق می شوند از طریق تغییر شرایط محیطی چنان تغییراتی را ایجاد کنند که برای کاهش رفتارهای تهاجمی بوقلمون ها نیازی به کاهش نور سالن نباشد.
•  در ادامه دوره رشد بوقلمون های گوشتی، سیستم نوردهی به گونه ای طراحی شود که در سطح چشم پرندگان شدت نور ۵ لوکس را ایجاد کند، اگر چه در صورت بروز هر گونه رفتار تهاجمی به کاهش نور پرداخته می شود.
• پس از چند روز اول، نباید بوقلمون ها را در نور دائمی نگهداری کرد. نور را باید به تدریج کاهش داد و مقدار تاریکی شبانه روز را به ۸ ساعت رسانید.
•  برای تعیین دقیق شدت نور و الگوی نوردهی در سالن های بسته پرورش بوقلمون احتیاج به تحقیقات بیشتری است تا بتوان نور را افزایش داد و در ضمن مشکلات بهداشتی و آسایش آن ها را به حداقل رساند. در لحظه حاضر شاید بتوان نور بستر ها را اندکی بالای ۵ لوکس برد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی