در بیماری مقاربتی غاز باکتریها خصوصاً باکتری نیسریا، مایکوپلاسما و کاندیدا آلبيکنس باعث ایجاد بیماری آمیزشی در غاز می شوند هر چند امروزه به نظر می رسد که مایکوپلاسماها عوامل عفونی اصلی هستند. در ادامه علائم و راه های درمان بیماریهای از جمله تریکوموناس و نماتودها را بررسی می کنیم.

علائم بیماری های غاز

بیماری مقاربتی غاز در ابتدا بدنه فالوس متورم و ملتهب شده و عفونت به طرف کلواک گسترش می یابد سپس نکروزه شده و زخم به وجود می آید و در نهایت با باقیماندن اثر زخم تولیدمثل غیر ممکن می شود. این بیماری خیلی سریع در کل گله منتشر می شود.

درمان

در بعضی موارد تراکم بالای غاز منجر به نزاع و جنگ بین آنها شده و با زخمی شدن فالوس بعضی از غازهای نر آلودگی شروع می شود. سپس آلودگی از طریق ماده ها در کل گله منتشر می گردد. غاز های ماده بیمار علائمی از قبیل عفونت کیسه هوایی، پریتونیت یا التهاب پرده صفاق، و رسالپنژیت را نشان می دهند. اولین وسیله کنترل بیماری، مدیریت خوب گله مادر است. بعضی دامپزشکان به خاطر ویژگیهای مایکوپلاسماها اعتقاد دارند که بیماری بیشتر نوعی عفونت مایکوپلاسمایی است تا یک بیماری مستقل، بنابراین بیماری با آنتی بیوتیکهای موثر بر مایکوپلاسماها از قبیل تایلوزین، تتراسایکلین، کلروتتراسایکلین، لینومایسین، اکسی تتراسایکلین، اسپکتینومایسین، اسپینومایسین و تیامولین قابل درمان است. برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب باید تست حساسیت یا آنتی بیوگرام انجام شود.

تریکوموناس

یک بیماری پروتوزوآیی است که بیشتر غازهای بالغ را آلوده می کند. عامل بیماری در غاز تریکوموناس آنسریس است در حالی که در سایر گروههای طیور تریکوموناس گالینا سبب بیماری میشود. این موجودات از طریق آب و با درجه کمتری از طریق خوراک از پرنده ای به پرنده دیگر منتقل می شوند.

علائم

آلودگی در غاز بیشتر در قسمت تحتانی دستگاه گوارش بوده و علائم اولیه آن کاهش عملکرد تولیدمثلی و از دست رفتن وزن بدن است حتی در آلودگی شدید مرگ و میر می تواند بالا باشد. فضولات غاز را می توان برای جستجوی پروتوزواها کنترل کرد. هر چند در کالبدگشایی معمولا پروتوزوا مشاهده نمی شود زیرا آنها سريعاً ناپدید میشوند.

درمان

اگر بیماری در کل گله منتشر نشده باشد پرنده های بیمار باید شناسایی و جدا شوند. نیتروفورازون، مترونیدازول و دی متریدازول از داروهای موثر در درمان بیماری هستند.

نماتودها

نماتودها که بطور معمول کرمهای لوله ای شکل خوانده می شوند، مهم ترین گروه انگلهای طیور را تشکیل می­دهند. جنس آسکاریدیا معمولاً در غاز مشکل ایجادنمی کند ولی انواع گونه های کاپیلاریا و هتراکیس میتوانند باعث بروز مشکل شوند. معمول ترین نماتود در غاز امیدوستوموم آنسریس است.

علائم

از علائم معمول آلودگی غاز به این کرم خواب آلودگی حیوان است. حضور تخم یا کرم در مدفوع یا هر اندام دیگر (مشاهده با اتوپسی) دلیل بر آلودگی خواهد بود. کرم امیدوستوموم آنسریس، لایه شاخی سنگدان و بعضی وقت ها معده اصلی را آلوده می کند و سبب سیاه رنگ شدن سنگدان و جدا۔شدن لایه شاخی میشود.

درمان

در پرورش غاز در سالن، بستر باید به طور مرتب عوض شود و ساختمان بعد از اتمام دوره پرورش شستشو و با حشره کش ضد عفونی شود. مخلوط نکردن غازهای جوان و مسن با همدیگر مساله مهمی است و نباید اجازه داد جوجه غازها به دنبال غازهای مادر، باشند چون به آلودگی نماتود خیلی حساس هستند. چند داروی ضد کرم برای درمان آلودگی نماتود وجود دارد. برای کنترل نماتود امیدوستوموم انسریس در غاز كامبندازول، پیرانتل، مبندازول، فبندازول موثر هستند. وقتی هیگرومایسین ب و كومافوس به جیره غذایی اضافه شوند هر دو عليه اسکاریدیا، کاپیلاریا و هتراکیس موثر است. فنوتیازین علیه هتراکیس و تیابندازول علیه سینگاموس موثر هستند. نماتودهای زیر از روده باریک غاز جدا شده است: ایکینورا آنسيناتا (Echirtuat uncinata)، اپومیدیوستوموم آنسيناتوم (Epomidiostomum uncinatum)، اسکاریدیا گالی (Ascaridia galli)، کاپیلاریا بورساتا (Capillariabursata) کاپیلاریا آناتیس (Capillaria anatis)، کاپیلاریا آنولاتا (Capillaria annulata)، کاپیلاریا آنسریس (Capillaria anseris)، کاپیلاریا آبسيناتا (Capillaria obsignata)، کاپیلاریا كاندین – فلاتا (Capillaria caundinflata) ،هتراکیس دیسپار (Heterakis dispar)،هتراکیس گالیناروم(Heterakisgallinarum) ، استرانژیلوئیدس اویوم (Strongyloides avium)و تریکوسترانژیلوس- تنیوس (Trichiostrongylus tenuis).تنها نماتود سینگاموس تراکئا (Syngamus trachea)ازدستگاه تنفس غاز جدا شده است.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی