آب مهمترین ماده تشکیل دهنده بدن است و بیش از ۵۰ درصد وزن بدن را تشکیل میدهد. برخی بافت ها تا حدود ۹۰ درصد آب دارند. آب در بدن برای اهداف بسیاری به کار می رود و در بین همه مواد مغذی نیاز به آن در بالاترین حد است. نیاز حیوانات به آب بیان شده است. درادامه به بررسی و اهمیت مصرف آب در گوساله ها به طور کامل می پردازیم.
آب
اهمیت آب به عنوان یک ماده مغذی نمی تواند بیش از حد مورد تأکید قرار گیرد. به عنوان مثال، یک گوساله در سن ۴ هفتگی ۴۵۴ گرم جایگزین شیر تجاری (که حدوداً ۵ درصد آب دارد) و ۴۵۴ گرم استارتر گوساله (که حدوداً ۱۲ درصد آب دارد) مصرف می کند. به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده جایگزین شیر، گوساله تقریباً ۳۶۰۰ گرم آب مصرف خواهد کرد. به علاوه در حدود ۱۰۰۰ گرم هم از طریق مصرف اختیاری و آزاد، آب مصرف خواهد کرد. بنابراین آب مصرفی کل توسط گوساله این مقدار است:
گرم ۵۵۰۸= گرم ۱۰۰۰ + گرم ۳۶۰۰ + گرم ۴۵۴ + گرم ۴۵۴ که %۸۵ = ۵۵۰۸ /(۱۰۰۰ + 3600 + ۵۴ + ۲۳) آب است. بنابراین، با وجود اینکه گوساله روزانه ۹۰۰ گرم خوراک (۸۳۱ گرم ماده خشک) مصرف می کند، بیشتر مصرف آن آب است.
آب از منابع زیادی به دست می آید. علاوه بر آب آزاد، ماده تشکیل دهنده عمده شیر آب است (همین طور جایگزین شیر)، با این حال، آب از غلات، استارتر گوساله یا علوفه (که حدوداً ۱۲ درصد آب دارد) نیز گرفته می شود. سیلوها حاوی ۵۰ تا ۷۵ درصد آب می باشند. اکسیداسیون مواد مغذی در بدن به عنوان محصول فرعی واکنش ها آب تولید می کند. نیاز گوساله ها به آب به خوبی تعیین نشده است و به فاکتورهای مختلفی از قبیل جیره، دمای محیط، رطوبت و … بستگی دارد. به عنوان مثال، تخمین ها در مورد نیاز به آب آشامیدنی تلیسه ۱۳۶ کیلوگرمی به شرح زیر است
از آنجایی که آب یک ماده مغذی مهم می باشد، باید همیشه در دسترس گوساله ها باشد. از سن 3 روزگی باید آب در اختیار گوساله ها قرار داد و در صورت امکان به صورت انتخاب اختیاری آب را برای گوساله فراهم کرد. علاوه بر این، کیفیت آب (حضور و مقدار مواد آلوده کننده) می تواند بر عملکرد و سلامتی گوساله مؤثر باشد.
آب از طریق مدفوع، ادرار، تعریق و تنفس از بدن خارج می گردد. در طی فرآیند گسترش شکمبه و از شیر گیری، حجم مدفوع افزایش و معمولاً حجم ماده خشک آن کاهش می یابد به جز در مواقع اسهال. اتلاف آب از طریق ادرار بسیار متغیر است و بستگی به تنظیم دفع- جذب آب توسط کلیه ها دارد. تعرق معمولاً به صورت چشمگیری باعث اتلاف آب نمی شود به جز در آب و هوای بسیار گرم. بازدم اشباع از آب است و بیانگر اتلاف قابل توجه آب است. افزایش فعالیتهای جسمی، میزان تنفس و فاکتورهای دیگر می توانند بر روی اتلاف آب از طریق ششها تأثیر گذار باشند. بالانس آب در بدن در شرایط طبیعی به دقت تحت کنترل است و معمولاً توسط کلیه ها تنظیم می گردد. با این حال، وقتی گوساله ها دچار اسهال می گردند، اتلاف آب از بدن به صورت قابل توجهی افزایش می یابد. این موضوع به علت دفع آب در روده بزرگ است که معمولاً چندین برابر حجم کل پلاسمای حیوان است. اگر باز جذب این آب ضعیف باشد، مدفوع بسیار آبکی خواهد بود و حیوان دچار دهیدراتاسیون می شود (آب بدن خود را از دست می دهد) وقتی ۱۰ درصد آب بدن از دست برود، حیوان بی اشتها و اغلب بیهوش می گردد. گوساله هایی که تا ۱۴ درصد آب بدن خود را از دست بدهند، معمولاً تلف می شوند.
کیفیت آب برای حیوانات به ویژه گوساله ها مهم است. سطوح بی خطر مواد معدنی سطوح باکتریهای آلوده کننده (مانند ای- کلای) و سموم نیز باید بررسی گردد.
در دسترس بودن آب برای گوساله ها بر روی سلامتی و عملکرد آنها تاثیرگذار است. کیفیت آب باید به صورت منظم اندازه گیری گردد و در صورت لزوم کنترل شود. تهیه آب در اقلیم های سرد، به ویژه وقتی که دمای محیط به زیر صفر درجه سانتی گراد می رسد می تواند چالش قابل توجهی برای پرورش دهندگان گوساله باشد. با این حال در دسترس بودن آب آزاد در این زمان هم مهم است. تولید کنندگان با موفقیت از آبگرمکنهای الکتریکی، مخزن های ضد يخ، آبخوری های پستانکی یا خوراک دهی مکرر به عنوان فعالیت هایی برای فراهم کردن آب در هوای سرد استفاده کرده اند. از سوی دیگر در آب و هوای خیلی گرم افزودن الکترولیتها در آب و خوراک دهی مکرر می تواند مصرف آب را افزایش داده و عملکرد و سلامت را بهبود بخشد.
اهمیت مصرف آب در گوساله ها
آب تازه و تمیز برای رشد شکمبه لازم و ضروری است. بخش مهم رشد گوساله ها ایجاد توانایی تخمیر علوفه و کنسانتره در شکمبه است که این به معنی رشد شکمبه بوده و باید تا قبل از اینکه گوساله با موفقیت از شیر گرفته شود این اتفاق بیافتد. تخمیر مواد خوراکی در شکمبه باعث تولید اسیدهای چرب فرار می شود. این اسیدهای چرب باعث تغییرات چشمگیری در اندازه و عملکرد شکمبه شده و گوساله را برای از شیر گیری آماده می کند.
اگر گوساله ای در هفته اول زندگی خود خوراک خشک کافی مصرف نکند، شیر گیری به تأخیر خواهد افتاد و با موفقیت آمیز نخواهد بود.
باکتری های شکمبه برای تخمیر استارتر و غلات جیره و تولید VFA در شکمبه آمادگی دارند. به منظور تخمیر سوبستراها این باکتری ها باید در محیط آبی زندگی کنند. بدون وجود آب کافی، باکتریها امکان رشد نداشته و توسعة شکمبه به کندی انجام می شود که این موضوع به طور مستقیم روی تولید تأثیر گذار خواهد بود. اگر آب از اوایل زندگی در اختیار گوساله ها قرار گیرد این مشکلات بروز نخواهد کرد؛ چرا که گوساله ها به اندازه کافی آب می نوشند تا هم باکتری های شکمبه رشد کنند و هم عطش گوساله ها رفع شود. متأسفانه، بسیاری از پرورش دهندگان در سراسر دنیا به اندازه کافی آب در اختیار گوساله ها قرار نمی دهند و از ۴ هفتگی یا بیشتر آب را به صورت آزاد در اختیار گوساله قرار می دهند.
شیر یا جایگزین شیر را نمی توان جایگزین آب نمود. وقتی شیر یا جایگزین شیر مصرف می شود، بوسیله لولة مری از شکمبه – نگاری عبور داده می شود. این کانال عبوری تا ۱۲ هفتگی فعال خواهد بود و تحت تأثیر تحریکات عصبی است تا شیر را مستقیماً به شیردان منتقل کند. تشکیل این کانال وقتی گوساله از سطل یا بطری شیر بخورد انجام می شود. بنابراین آب تمیز باید از ۳ روزگی در اختیار گوساله ها قرار بگیرد.
مصرف آب تمیز باعث افزایش وزن بدن، مصرف استارتر و کاهش رفتارهای جستجو می شود .
در اختیار قرار دادن آب بسیار ساده است و بلافاصله اثرگذار خواهد بود. اما در فصل زمستان این موضوع میتواند در مناطق سردسیر سخت باشد ولی اهمیت زیادی دارد چرا که این امکان را فراهم می کند تا گوساله زودتر بتواند خوراک خشک مصرف کند و میزان انرژی و پروتئین بیشتری از استارتر و علوفه دریافت نماید. اغلب لازم است آب گرم در اختیار گوساله قرار بگیرد تا از مصرف مقادیر کافی آن اطمینان حاصل شود. برخی پرورش دهندگان با وجود مصرف آب گرم یک ساعت بعد از تغذیه صبح و بعد از ظهر و در شب نتایج بهتری مشاهده کرده اند.
کیفیت آب آشامیدنی
برخی افراد عقیده دارند: «نگران مسائل کوچک نباشید». اما وقتی مسئله مربوط به گوساله باشد مسائل کوچک می توانند به معنی تفاوتهای بزرگ در عملکرد و سلامت گوساله باشند. به عنوان مثال برای تشریح این موضوع آزمایشی که در دانشگاه یوتا در سال ۲۰۰۶ انجام شد را بررسی می کنیم. در این آزمایش ۷۲ گوساله در جایگاه های انفرادی پلاستیکی به مدت ۶۰ روز نگهداری شدند و استارتر و آب به صورت انفرادی در اختیار آنها قرار گرفت. سطل آب به صورت روزانه، هفتگی (هر هفتاد روز یک بار) و یا هر دو هفته یک بار تمیز شد. سطلها تخلیه شدند و سپس با آب شسته شدند (بدون استفاده از صابون). جدول رشد گوساله ها را در ۶۰ روز و از تولد تا زمان فروش در ۱۶۰ تا ۱۷۰ روزگی نشان می دهد. عملکرد گوساله هایی که سطل آنها به صورت هفتگی تمیز می شد در حد متوسط نسبت به دیگر گروه ها بود. این نکته قابل توجه است که عملکرد گوساله ها چه تا زمان شیرگیری و چه تا زمان فروش در بین ۱۶۰ تا ۱۷۰ روزگی بهبود یافت. این نکته نشان میدهد که بهبود رشدی که در ابتدای زندگی گوساله رخ داد در اوایل دورة رشد گوساله نیز ادامه یافت.
این آزمایش می تواند به لحاظ کم بودن تعداد گوساله ها و عدم وجود ارزیابی آماری مورد انتقاد قرار گیرد. با این حال، به نظر می رسد که نتایج حاصله ارزش اقتصادی مهمی، به ویژه از لحاظ محدودیت هزینه های مصرفی مورد نیاز برای کسب رشد اضافی داشته باشد. علاوه بر رشد، افزایش وزن در گوساله هایی که سطل آنها به صورت روزانه تمیز می شد، دیده می شود، بنابراین، مسائل ساده می توانند تفاوت بزرگی در مدیریت گوساله ایجاد کنند.
این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی
نظرات کاربران
2:27:55 AM