از جمله جراحی های متداول در همسترها را می توان حذف کیسه های گونه ای ، عقیم کردن همستر، پرولاپس رکتوم، اخته کردن همستر را نام برد در ادامه به بررسی این جراحی ها در همستر می پردازیم.

جراحی های متداول در همسترها

حذف کیسه های گونه ای

در برخی موارد خاص مانند عفونت های شدید و تروماهای شدید که در آنها بافت کیسه های گونه ای تخریب شده و غیر قابل برگشت می باشد جهت جلوگیری از پیشرفت عارضه می توان اقدام به حذف کیسه گونه ای درگیر به روش جراحی نمود( حذف یکی از کیسه های گونه ای معمولاً مشکل خاصی برای حیوان ایجاد نمی کند ولی در صورتی که نیاز به انجام این عمل به صورت دوطرفه باشد محدودیت های خاصی در روش های جراحی و مراقبت های بعد از عمل و نیز الگوهای تغذیه ای حیوان ایجاد خواهد گردید.) با توجه به جثه کوچک حیوان بخصوص در ناحیه صورت استفاده از نخ های بخیه ظریف توصیه شده و آنتی بیوتیک تراپی بعد از عمل ضروری است. با توجه به قدرت سازگاری بالای همستر با شرایط جدید در صورتی که عمل جراحی به نحو صحيح انجام گرفته باشد حيوان بزودی به تغییر جسمی ایجاد شده در ناحیه دهانی خود عادت خواهد کرد و مشکل خاصی بوجود نخواهد آمد.

عقیم کردن همستر با برداشت تخمدان ها و رحم

برای عقیم کردن همستر بعد از بیهوش کردن حیوان یک برش از خط میانی شکم داده شده و بعد از پیدا کردن بدنه رحم، شاخ های رحمی، تخمدان ها و عروق انسانی کننده و لیگاتور کردن این عروق با نخ های بخیه قابل جذب مصنوعی ۰ – ۴ یا ۰- ۵ رحم و تخمدان­ها از بدن خارج می شوند. از عوارض بعدی این عمل می توان به احتمال شل یا باز شدن لیگاتورها بعد از عمل جراحی که خونریزی داخلی را در پی دارد اشاره کرد. در این حالت ناحیه شکمی حیوان متورم می شود و اگر سریعاً تشخیص داده نشده و دوباره باز انگشته و محل خونریزی لیگاتور زده نشود حيوان می میرد. در کل اغلب اوقات اگر خونریزی داخلی بعد از عمل وجود داشت نمی توان کار زیادی برای حیوان انجام داد و حیوان تلف می شود. از عوارض دیگر احتمالی این عمل پریتونیت یا احتمال ایجاد عفونت در ناحیه شکمی حیوان است که با آنتی بیوتیک تراپی صحیح و استفاده از وسایل استریل در جراحی تا حدود زیادی می توان از این عارضه جلوگیری نمود.

اخته کردن همستر های نر یا همان Castration

برای اخته کردن همستر های نر بهتر است از روش بسته استفاده گردد ولی اگر تصمیم به استفاده از روش باز گرفته شد باید توجه کافی به احتمال بروز فتق بعد از عمل جراحی داشت و برای جلوگیری از این حالت باید پیش بینی های لازم توسط دامپزشک انجام شود. در روش بازاخته کردن همستر بعد ایجاد یک برش بر روی پوست، بیضه­ ها به آرامی از بدن خارج گردیده و بعد از لیگاتور کردن شریان ها و ورید های بیضوی به همراه مجاری اسپرم بر بیضه ها از بدن جدا شده و محل برش بخیه زده می شود.

پرولاپس رکتوم

پرولاپس رکتوم در اثر عوامل مختلفی می تواند ایجاد شود که از جمله این عوامل می توان به زورهای زایمانی، یبوست و کلاً هر عاملی که باعث ایجاد زور زدن در حیوان شود اشاره کرد. در صورتی که قسمت های پرولاپس یافته نکروزه نشده باشند می توان با برگرداندن رکتوم به محل خود و زدن بخیه در محل های مناسب توسط نخ های ۰-۵ غیر قابل جذب آن را تثبیت کرد. ولی اگر بافت های پرولاپس یافته نکروزه شده باشند باید قسمت های نکروزه را برداشته و قسمت های سالم را به هم بخیه زد (قسمت سالم رکتوم را توسط نخ ۰ – ۶ قابل جذب مصنوعی به قسمت های سالم روده بزرگ بخیه زد).

مراقبت های بعد از جراحی

 توصیه می شود بعد از انجام جراحی، برای چند ساعت حیوان در دمای حدود ۳۰ الی ۳۵ درجه سانتی گراد نگهداری شود و بعد از ریکاوری و متعادل شدن علائم حیاتی می توان آن را به دمایی در حدود ۲۰ الی ۲۵ درجه سانتی گراد منتقل نمود.

 در صورتی که همستر خودش اقدام به تغذیه نکند می توان غذاهای نیمه جامد مثل غذای نوزاد انسان یا مخلوطی از غذای روزانه همستر که آسیاب و خمیری شده است را با استفاده از سرنگ به همستر خورانید. می توان جهت سهولت هضم از غذاهای پخته استفاده کرد. باید توجه داشت که حجم ماده غذایی کم بوده ولی تعداد دفعات تغذیه بیشتر باشد و نیز باید توجه داشت که حتی الامکان از خوراندن آب به همستر توسط سرنگ خودداری شود زیرا احتمال ایجاد پنومونی استنشاقی و خفگی حیوان وجود دارد ولی در صورت نیاز می توان غذای حیوان را که با سرنگ به آن خورانده می شود کمی آبکی تر کرد تا آب مورد نیاز حیوان نیز از این طریق تأمین شود و یا آب مورد نیاز را به صورت تزریقی تأمین نمود. مخلوط آب ولرم + سفیده تخم مرغ + شکر یا آب گوشت یا مرغ + سیب زمینی پخته + کمی گوشت مرغ (یا ماهی) یا عدس پخته برای تقویت همسترهای بیمار و تازه زایمان کرده و ضعیف بسیار مناسب بوده و استفاده از کشمش در تامین انرژی از دست رفته حیوان بسیار موثر است.

 تأمین گرمای کافی در طول جراحی و بعد از آن در مورد همسترها بسیار مهم است زیرا این حیوان دارای متابولیسم بالایی می باشد و بسیار سریع دچار هایپوترمی و دهیدراتاسیون می شود. ایزوفلوران بهترین ماده برای بیهوشی استنشاقی در همسترها است ولی می توان از اتر، هالوتان و کلروفرم نیز به صورت استنشاقی و یا کتامین با دوز mg/kg44 به صورت عضلانی یا داخل صفاقی و یا از پنتوباربیتال با دوز ۴۰ تا ۶۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت تزریق داخل صفاقی و یا تیوپنتال با دوز ۴۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی استفاده کرد و حیوان را بیهوش نمود.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی