برای محافظت از سلامت بوقلمون ها و مصرف کنندگان آنها لازم است تولید کننده یک سری قوائد را برای پیشگیری از درگیر شدن گله خود با این بیماری ها طراحی و به دقت آنها را رعایت کند. چنین اقداماتی را «امنیت زیستی» می نامند.در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت.
امنیت زیستی
حفظ سلامت گله در تمامی شرایط و احوال، غیر ممکن است حتی اگر بهترین شرایط برای آنها فراهم شود.
اجرام میکروبی به روش های مختلفی وارد گله می شوند:
آب، دان، جوندگان، حشرات، گربه، سگ، پرندگان، ابزار و تجهیزات و بخصوص افراد بازدید کننده.
از طرفی لیست بیماری هایی که ممکن است بوقلمون در معرض آن قرار گیرد، لیست بلند بالایی است:
بورتدلا، مایکوپلاسماها، التهاب روده، سرسیاه، اریسییلاس، کولی باسیلوز، انفلوانزای طیور و لیست متنوعی از سروتایپهای مختلف سالمونلاها(بیماری های بوقلمون)
این بیماری ها ممکن است علاوه بر خود بوقلمونها، موجب آلوده کردن مصرف کنندگان انسانی نیز بشود.
بنابراین برای محافظت از سلامت بوقلمون ها و مصرف کنندگان آنها لازم است تولید کننده یک سری قوائد را برای پیشگیری از درگیر شدن گله خود با این بیماری ها طراحی و به دقت آنها را رعایت کند. چنین اقداماتی را «امنیت زیستی» می نامند.
امنیت زیستی به معنی مجموعه ای از اقدامات مدیریتی برای جلوگیری از ورود اجرام بیماری زا به محل مزرعه است، بعلاوه اگر این اجام در مزرعه وجود دارد، امنیت زیستی به معنی جلوگیری از پخش و توزیع آن به خارج از مزرعه نیز هست.
قبل از همه باید خاطرنشان نمود که کلیه اقدامات امنیت زیستی در یک مزرعه به هم ربط دارند او همه آنها به عنوان جزئی از یک کل تلقی می شوند که بکار بردن یکی بدون توجه به دیگری تمامی عملیات را به خطر می اندازد.
خطر بالقوه ناشی از یک عامل بیماری زا تابع دو عامل است: احتمال خطر وقوع آن و شدت آن. بنابراین
شدت احتمال خطر شیوع = خطر
در واقع، خطر در اینجا به معنی پیدا شدن سر و کله یک بیماری است و شدت آن به معنی عواقب بالقوه ای است (همچون تلفات، کاهش تولید، از بین بردن گله و …) که از ظهور آن خطر در مزرعه برای ما و گله ما ایجاد می شود.
بنابراین اقدامات امنیت زیستی به منظور کاهش احتمال خطر بیماری ها بکار می روند.
از طریق واکسیناسیون و مصرف داروها و … میتوان شدت برخی بیماریها و عواقب آن را کاهش داد.
استانداردهای امنیت زیستی را باید قبل از بنای واحد پرورشی و در زمان طراحی و ساخت آن در نظر گرفت.
در صورت عدم طراحی مناسب، نمیتوان زیرساختهای مطلوبی را برای امنیت زیستی مناسب بوجود آورد. سطح امنتی زیستی مورد نیاز برای یک مزرعه خاص بستگی به عوامل متعددی دارد:
- الف- نسلهای متعدد بوقلمون هایی که در مزرعه به سر می برند. امنیت زیستی گله های اجدادی، مادر و گوشتی
- ب- نیاز به خارج کردن برخی مواد
- ج- خطر بیماریهای محلی و خارجی
- د- خطر بیماری های مشترک بین انسان و دام
سطح امنیتی زیستی در سلامت بوقلمون مورد نیاز تابع تحلیل هزینه فایده است. خطر زیان های اقتصادی ناشی از یک گله اجدادی یا مادر به مراتب بیشتر از گله بوقلمون گوشتی است.
بعلاوه خطر انتقال عمودی آلودگیها در مورد برخی بیماری ها که از گله های مادر منتقل می شود شایان توجه است.
در اینجا لازم است هزینه های اولیه ایجاد زیرساخت های امنیت زیستی را در برابر هزینه های ناشی از اجرای یک برنامه کامل و استاندارد امنیت زیستی مقایسه کرد.
زمان فرمول بندی استانداردهای امنیت زیستی و روش های لازم برای اجرای آن در منطقه ، لازم است تمامی ورودی ها و خروجی های مزرعه مورد توجه قرار گیرند. روش و درجه اجرای این استانداردها تابع تحلیل هزینه–فایده است.
مزرعه پرورش بوقلمون نیازی
استانداردهی امنیت زیستی
موقعیت محلی مزرعه در امنیت زیستی بوقلمون
از نظر تراکم فعالیت های پرورشی، مجزا بودن از دیگر واحدها، دوری از راههای ارتباطی که مواد و محصولات طیور از آن عبور داده می شود و دوری از محلهایی که پرندگان وحشی و پرندگان آبزی در آن تجمع می کنند.
طراحی مزرعه در امنیت زیستی بوقلمون
یک مزرعه مناسب دارای یک ورودی منفرد همراه با واحد دوش است و از طریق نصب نرده کشی های مناسب، هیچ تماسی با پرندگان وحشی و دیگر حیوانات وحشی از قبیل جوندگان برای محافظت از بوقلمون ایجاد نمی شود و دسترسی کامیونهای حمل دان به سیلوهای ذخیره دان مناسب است و لذا این سیلوها در کنار نرده کشی بیرونی قرار دارد تا ماشین حمل دان بدون وارد شدن به مزرعه دان را رای محافظت از بوقلمون تخلیه کند. طراحی سالنها به نوعی باشد که برای وارد شدن به ساختمان ها و سالن های آن دائما نیاز نباشد از محیط خارجی وارد شویم (و سالن ها و بناها به همدیگر متصل باشند. و بالاخره اینکه تمیز کردن و ضدعفونی سالنها و ابزار و تجهیزات مورد استفاده (دانخوری و …) به نحو مناسبی انجام شود و از مواد مناسبی انتخاب شده باشند. آخرین نکته در رابطه با طراحی سالنها و تجهیزات واحد پرورش بوقلمون، ایجاد یک محل مناسب برای دفن یا سوزاندن تلفات است.(آماده سازی سالن)
پرسنل و تجهیزات در امنیت زیستی بوقلمون
مزرعه از نظر ابزار الات و تجهیزات مورد نیاز سالن های مختلف مجهز باشد تا برای تأمین آنها نیازی به انتقال آنها از محلی به محل دیگر برای محافظت از بوقلمون نباشد. تمامی ابزار و تجهیزات قابل شستشو و ضدعفونی باشند. مزرعه دارای تعداد مناسبی از پرسنل ازموده و تربیت شده باشد که تماس با دیگر پرندگان اهلی و وحشی و دامهای بزرگ خانگی و امثال آن برقرار نکنند. در صورت احتمال آلودگی یکی از پرسنل به بیماری های بالقوه مشترک بین انسان و دام ها، به مزرعه وارد نشود.
رویه های مدیریتی دز امنیت زیستی بوقلمون
تمامی ساختمانها، تجهیزات و محیط اطراف برای پیشگیری از بیماری بوقلمون به نحو مناسبی نگهداری شوند. سیاست تراکم گله از قبل تعیین شود تا زمان مناسب برای حفظ و نگهداری و تمیز کردن و ضد عفونی و سلامت بوقلمون آنها داده شود. ساختمان ها، تجهیزات و دیگر زیرساختها قبل از ریختن مجدد یک گله، به خوبی در وضعیت بهداشتی قرار گیرد. تمامی ضایعات مزرعه به روش مناسبی از آن دور شوند. اقدامات امنیت زیستی مناسب برای جلوگیری از ورود پاتوژن ها از طریق پرسنل، بازدید کنندگان و یا وسایل نقلیه در تمامی زمان ها رعایت گردد. شرکت با توجه به یک سیاست مدون امنیت زیستی، قوائدی را طراحی و آنها را لازم الاجرا کند که حرکت افراد و بازدید کنندگان به محلهای مختلف مزرغه را رعایت کنند. در زمان افزایش خطر بروز بیماریها و یا تایید آن در منطقه از رویه های از پیش طراحی شده استفاده به عمل آید و تمامی نکات و قوائد آن لازم الاجرا کردند. تمامی وسایل نقلیه ورودی به مزرعه عاری از عوامل بیماریزا شوند.
مواد اولیه در امنیت زیستی بوقلمون
تأمین جوجه ها از منبع مناسبی که اصول بهداشت را به خوبی مراعات می کند. مواد غذایی نیز از وضعیت مناسب بهداشتی برخوردار باشد. در تمامی موارد تنها از آب آشامیدنی استفاده شود و از آبهای هرز و مشکوک استفاده به عمل نیاید. مواد بستر عاری از عوامل بیماریزا باشند. امنیت زیستی تا حدود زیادی، یک درک ذهنی است و باید پرسنل به آن باور داشته باشند و آن را به اجرا در آورند. به همین دلیل باید تمامی زیرساخت ها و سیاستهای امنیت زیستی را به نحو مناسبی در برنامه مزرعه درج کرده و تمامی افراد و پرسنل به خوبی آن را درک کنند. با توجه به مباحث مطرح شده در بالا، برنامه های امنیت زیستی بسته به سطح و اهمیت مزرعه، محل جغرافیایی و مشی و برنامه های دیگر تولید کنندگان منطقه و امکانات محیطی و ابزاری به روش مختلفی به مورد اجرا در می آید.
مهم ترین عملیات امنیت زیستی در پیشگیری از بیماری بوقلمون
- آموزش کارکنان. انسان ها یکی از مهم ترین منابع انتقال آلودگی ها و بیماری های طیور هستند.
- اجتناب از تماس با حیوانات خانگی از قبیل مرغ، پرندگان آبزی، بلدرچین، بوقلمون وحشی،قرقاول، پرندگان همراه (طوطی، قناری،…) و پرندگان بازی (خروس جنگی و …) است. هیچگاه از بازار فروش و نمایش پرندگان زنده بازدید نکرده و با افرادی که آنها را می فروشند تماس برقرار نکنید.
- استفاده از سیاست «همه با هیچ» در مزرعه، در صورتی که وارد ساختن یک پرنده به داخل مزرعه اجتناب ناپذیر است، ابتدا اطلاعاتی در زمینه سلامتی آنها به دست بیاورید.
- تلفات گله را از نزدیک زیر نظر داشته باشید و هر مورد مشکوک بیماری را بلافاصله به مدیر تولید یا دامپزشک گزارش کنید.
- تنها به افراد و اتومبیل های محدودی اجازه ورود به واحد را برای حفظ سلامت بوقلمون بدهید.
- رفت و آمد وسایل نقلیه (حمل تخم، حمل دان، حمل پرسنل و …) را به حداقل برسانید.
- مطمئن شوید که تمامی وسایل نقلیه ای که وارد مزرعه می شوند، تمیز باشند. تایر چرخ های آنها را قبل از ورود ضدعفونی کنید. در صورتی که راننده و یا افراد موجود در این کامیون ها و وسایل نقلیه از ماشین بیرون می آیند، کف وسیله نقلیه آنها نیز ضدعفونی شود.
- هیچگاه به اشتراک پرسنل در واحدهای مختلف پرورش طیور یا حتی پرورش بوقلمون نپردازید.
- در محدوده داخل مزرعه، از لباسهای تمیز استفاده کنید. در هر یک از سالنها و تأسیسات آن از لباس های جدید و یا تمیز و شستشو شده استفاده نمایید.
- در زمان ورود به تمامی ساختمانها و سالنهای مزرعه، ابتدا کفشها را تعویض کرده و یا از پوشش مناسب برای کفشها استفاده کنید و در زمان ورود، کفشها را برای سلامت بوقلمون ضدعفونی کنید.
- تمام سالن ها را در برابر پرندگان وحشی محافظت کنید.
نظرات کاربران
2:27:55 AM