شناخت بیماری آنفولانزا در بوقلمون به علت قابلیت انتقال به انسان میتواند بسیار دارای اهمیت باشد.دراین مقاله به نکاتی درمورد بیماری آنفولانزا بوقلمون و علائم و راه های درمان آن میپردازیم .
علائم بیماری آنفولانزا و انواع مختلف آن چیست ؟
انواع سرولوژیکی متفاوت زیادی از دسته آنفلوآنزای A به عنوان به وجود آورنده مشکلاتی در بوقلمونها مشخص شده اند که سیمای بالینی خبلی متغیری را نتیجه شده اند.
همه گیری ها بدون این که منبع عفونت مشخص شود غالباً گرایش به اتفاق افتادن دارند. پرندگان وحشی به خصوص اردک ها و پرندگان وارداتی تصور می رود که به عنوان مخازن بیماری عمل می نمایند.
اعضاء خیلی حاد این دسته سبب وضعیت شناخته شده به عنوان طاعون ماکیان مشخص گردیده اند و ممکن است سبب مرگ و میر تا ۱۰۰٪شوند. تصور می رود که انسان، اسب ها و خوک ها ممکن است به وسیله بعضی از سوش های ویروس آنفلوآنزای مرغی A آلوده شوند.
علائم عفونت آنفولانزا خیلی متغیر هستند. معمولاً گله خواب آلوده شده، خیلی آرام و از غذا خوردن برای مدت ۲ تا ۳ روز باز می ماند. ممکن است علائم عصبی با پرنده هائی که فلج می شوند و غالباً در حال تشنج می میرند مشاهده گردد. علائم تنفسی یکی دیگر از علائم آنفولانزا بوقلمون است که می تواند خیلی خفیف یا خیلی شدید باشند که همراه با سرفه، عطسه، ورم ملتحمه چشم، سینوزیت و تورم سر و صورت می باشد. افت موقتی متوسط یا شدید در تولید تخم حادث می شود و تعدادی از تخم های گچی بدون پیگمان رنگی یا با پوسته نرم ممکن است گذاشته شود. باروری و قابلیت هچ بعضی اوقات دچار اشکال می شود. مرگ و میر ممکن است در یک دوره ۵ تا ۶ روزه اتفاق افتد. در بالغين غالباً به علت یک پریتونیت در اثر شکستن تخم است ( Egg , Peritonitis)مرگ و میر از هیچ تا به مقدار زیاد ۷۰٪ اتفاق میافتد. اما غالباً پائین است. گسترش در فارم معمولاً خیلی آهسته است و به حرکت پرسنل در فارم مربوط میشود. تغییرات ناگهانی در آب و هوا یا بیماری جاری نظیر مایکوپلاسموز شدت بیماری آنفولانزا بوقلمون را افزایش می دهد. گله های بهبودی یافته اثر سرولوژیکی نشان می دهند. جراحات یافته شده در پرندگان آلوده با علائم بالینی مشاهده شده تغییر پیدا می کنند. این ها اساساً به دستگاه تنفسی محدود می شوند که همراه با ریتین هجوم الدمی، تورم کیسه های هوائی و سینوزیت می باشند.
سابقه و علائم بیماری آنفولانزا ممکن است تصور این عفونت را در ما به وجود آورند اما روش های ویروس شناسی و سرولوژیکی برای تأیید تشخیص لازم است. سوابهای کلوآکی منبع مفیدی از ویروس هستند. سروتیپ های متفاوت ویروس آنفلوآنزای A می توانند به سرعت به شکل اولیه با مشکل دیگر متحد شده و موتاسیون را متحمل گردند. (Recombination) گله های عاری از Mycoplasma Callisepticumn بعضی اوقات یک واکنش اختصاصی زودگذر را نسبت به پلیت تست سریع برای M.Gallisepticumوقتی با ویروس آنفلوآنزایA چالیج می شوند نشان می دهند و در این حالت سینوزیت را سان موش نشدند.
درمان اختصاصی برای آن وجود ندارد اما عفونت های ثانویه و برطرف کردن فاکتور های استرس مورد توجه واقع شده و در رفع آنها می توان اقدام نمود. در غالب کشورها هیچ گونه واکسن مؤثری از برای آنفلوآنزای A وجود ندارد زیرا سروتیپهای متفاوت زیادی از ویروس وجود دارد. بعضی از کشورها استفاده از یک واکسن کشته اتوژن را اجازه داده اند. این مسئله اساسی به نظر می رسد که از تماس بین پرندگان وحشی و گله های بوقلمون جلوگیری به عمل آید. با وجود این همه گیری ها در محیط سالن های کنترل شده حادث می شود.
معرفی بیماری به اختصار
عامل بیماری:
ویروس اور تو میکسو ویروس
علایم بیماری:
در حدود ۲۵۶ تایپ مختلف از ویروس آنفلوانزای پرندگان وجود دارد و نوع فوق حاد آن را تحت تایپ H5 و H7 سبب می شود. در حالت عادی علایم تنفسی (نفس نفس زدن، ترشحات بینی و گاهی صدای خس خس) و اسهال و ترشحات بینی و بی حالی دیده می شود. در حالت فوق حاد که مرگ و میر ناگهانی و تلفات بالا در کنار سیانوزه شدن تاج و ریش و تغییر رنگ در پوست پا و نیز خونریزی در اندام های داخلی دیده می شود.
درمان و کنترل:
کنترل پرندگان آزاد پرواز و قرنطینه کردن موارد در گیر، در کنار تست های سرمی(HI) در کنترل بیماری نقش دارد. همچنین حذف فارم های آلوده در کنار مصرف آنتی بیوتیک در موارد چرکی شده هم کمک کننده است. در فارم های صنعتی کنترل تراکم و دما و کاهش استرس ها و درمان های حمایتی با برونکودیلاتور های موجود در بازار و مولتی ویتامین ها و مولتی الکترولیت ها توصیه می شود. بهره گیری از مواد ضد عفونی کننده در آب و دان و هوا و نیز کنترل عبور و مرور هم در جلوگیری از گسترش آلودگی اهمیت بسزایی دارد.
عامل آنفلوآنزای پرندگان، شبیه ویروس عامل آنفلوآنزای انسانی بوده و بیماری، به اشکال مختلف و درجات متفاوت دیده میشود. شیوع بیماری اغلب در بوقلمون و مرغابی و بعد از آن در مرغ روی می دهد.
اشکال مختلف بیماری آنفولانزا بوقلمون
شکل ملایم بیماری:
بیماری در بوقلمون های مادر منجر به کاهش ناگهانی تولید تخم می شود که یک تا چند هفته به طول می انجامد. گاهی اوقات همراه با کاهش تولید، اختلالات تنفسی ملایم مثل عطسه و سرفه وجود دارد. گرچه تولید تخم بعد از چند هفته مجدداً افزایش خواهد یافت، اما معمولاً تولید تخم برای بقیه فصل تولید همچنان پایین خواهد ماند و در حد ۵۰ تا ۶۰ درصد میزان تولید اولیه ثابت می شود. در بسیاری از موارد، کاهش تولید تخم، ممکن است تنها علامت بارز بیماری باشد. اختلال خفيف تنفسی ممکن است بدون اینکه مورد توجه قرار گیرد سپری شود. در صورتیکه تأیید آزمایشگاهی صورت نگیرد عفونت می تواند با عوامل دیگر اشتباه گرفته شود. تلفات معمولاً در شکل خفیف پایین است اما در پرندگان جوان و جوجه ها تلفات بیشتر است. در صورت ابتلای گله به بیماری های دیگر تعداد تلفات افزایش خواهد داشت. در چنین مواردی به اشتباه و بسته به نوع ارگانیسم های جدا شده از بیماران، بیماری های دیگری نظیر و بای ماکیان، کلی سپتی سمی، آسپرژیلوز یاکوریزا تشخیص داده می شود.
شکل مزمن بیماری
در بوقلمون و اردکهای جوان آنفلوآنزا می تواند به مرحله عفونت تنفسی مزمن برسد. سینوس ها به کرات با قالب های پنیری شکل سفت و سخت پر می شود. این علایم ممکن است تا ۴ هفته دوام داشته باشد و پس از آن، پرندگان به تدریج بهبود می یابند. ویروس را بهآسانی می توان از سینوس ها با نای پرندگان بیمار جدا نمود.
شكل عمومی بیماری
شکل دیگر آنفلوآنزا، بیماری عمومی یا سیستمیک شدیدی است که گاهی طاعون ماکیان با آنفلوآنزای بدخیم پرندگان نامیده می شود. در این شکل، علامت ثابت و مشخص در بوقلمونها و مرغها خواب الودگی عمیق میباشد. حدود ۳۰٪ مرغها ممکن است دارای تررم اگزوداتیو سر و گردن باشند. این حالت در بوقلمونها نادر است و یک عامل تشخیصی آنفلوآنزای بدخیم از بیماری نیوکاسل در بوقلمونها می باشد. اختلالات عصبی نظیر صرع، لرزش و عدم تعادل در بوقلمونها معمول می باشد. در صورت زنده ماندن پرنده، معمولاً پایان عمر ناتوان خواهد ماند.
علایم کالبدگشایی
تظاهرات بیماری در پرندگان بیمار راهنمای مناسبی برای تشخیص دقیق نمی باشد. البته می توان جراحات بیماری را تحت دو عنوان، «نوع تنفسی» و «نوع سپتی سمیک» طبقه بندی نمود. عفونت های ثانویه برنامه تشخیص را پیچیده تر می کنند. تست های سرولوژیکی احتمالاً تنها روش تشخیص آنفلوآنزا می باشد. در آنفلوآنزای فوق حاد می توان ویروس را به سادگی ۲۴ ساعت بعد از ابتلا جدا نمود. تکنیک آنتی بادی فلورسانت روشی سریع برای تشخیص صحیح و دقیق بیماری می باشد.
پیشگیری:
پیشگیری آنفولانزا بوقلمون به وسیله واکسیناسیون، به خصوص در بوقلمون خیلی مؤثر به نظر نمی رسد چرا که بعد از مدت نسبتاً طولانی پس از انجام واکسیناسیون ، یک دوره کوتاه ایمنی ایجاد می کند. واکسیناسیون ممکن است همیشه مؤثر نباشد چرا که سروتیپ های مختلفی از ویروس باعث بیماری می شود. به نظر می رسد که پیشگیری از طریق واکسیناسیون در مرغها امیدبخش تر باشد. بیماری آنفولانزا بوقلمون می تواند از طریق انتقال تخم و جوجه های بوقلمون به نواحی دیگر انتشار یابد. بنابراین گله های مولد بایستی تست شوند و در صورتیکه حامل بیماری تشخیص داده شوند نباید جهت تولید تخم نطفه دار مورد استفاده قرار گیرند. اقدامات امنیت زیستی باید بلافاصله اعمال گردد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM