در بسیاری از موارد به هر علتی، صاحب حیوان تمایلی به باردار شدن سگ ماده خود و با تولد جنین های تشکیل شده در رحم او ندارد. در این صورت می توان به روش­های مختلف از این امر جلوگیری کرد. اولین و ساده ترین راه جلوگیری از آبستنی حیوانی که در مرحله فحلی قرار دارد، دور نگه داشتن او از سگ نر است. اگر در طول مدت فحلی، به هر طریق، از ارتباط سگ ماده خود با دوستان نرش ممانعت بعمل آورید، حیوان دوره فحلی را بدون آبستنی طی کرده و تا دوره بعدی فحلی مشکلی نخواهد داشت. در این پست راه های برای جلوگیری از آبستنی در سگ ها را بررسی می کنیم.

جلوگیری از آبستنی

برخی از سازندگان لوازم جانبی حیوانات خانگی شورت­هایی طراحی کرده اند که علاوه بر اینکه از ریختن ترشحات رحمی و آلوده کردن محیط زندگی در دوره فحلی جلوگیری می کند، در صورت برخورد اتفاقی سگ ماده با حیوان نر، مانع دخول آلت تناسلی به مهبل حيوان می شود. در قسمت داخلی این شورت­ها، جایی برای قرار دادن نوارهای پارچه­ای تعبیه شده که در صورت آلوده شدن توسط ترشحات فحلی، این نوار قابل تعویض خواهد بود. استفاده از این شورت ها به منظور جلوگیری از جفتگیری برای سگ ماده ای که در مجاورت سگ نر زندگی می کند، زیاد مطمئن نبوده و توصیه نمی شود. حیوان نر در صورتی که به اوج شهوت جنسی برسد، به هر صورتی که شده این پوشش را کنار زده یا آنرا با دندان خود پاره می کند. علاوه بر این، اکثر سگ­های ماده وجود چنین پوششی را روی بدن خود تحمل نکرده و آنرا بیرون می آورند.

مشکل اصلی صاحبان سگ های ماده، جفتگیری های اتفاقی و پیش­بینی نشده حیوان خود با سگ های نر غریبه یا ولگرد است. این جفتگیری ها اغلب از کنترل صاحب حیوان خارج بوده و ممکن است در زمانی که او در محل حضور ندارد اتفاق بیفتد. اگر در حین عمل جفتگیری ناخواسته به صحنه رسیدید، هرگز اقدام به جدا کردن دو سگی که در هم قفل شده اند، نکنید. تلاش برای جدا کردن دو حیوان اغلب با آسیب­های جدی به مهبل سگ ماده و آلت سگ نر همراه خواهد بود. بعلاوه در زمان انجام جفتگیری، ممکن است سگ نر یا ماده عصبی شده و در صورت نزدیک شدن به آنها، شما را گاز بگیرند. در این وضعیت بگذارید عمل جفتگیری بطور طبیعی به اتمام برسد، سپس به فکر جلوگیری از وقوع آبستنی باشید. علاوه بر آن، در صورتی که سگ ماده فحل خود را با سگ نری دیدید یا سگ شما در زمان فحلی برای چند ساعت یا چند روزی از خانه و محل زندگی خود فرار کرد نیز، باید اقداماتی را جهت خاتمه آبستنی احتمالی انجام دهید. در برخی موارد با مشاهده علائمی از قبیل وجود بزاق روی قسمت پشت گردن حیوان ماده، می توان به انجام شدن جفتگیری شک کرد. درمان پیشگیری کننده از بارداری برای سگ­هایی که در آنها احتمال جفتگیری ناخواسته می رود، مفید بوده و باعث اطمینان بیشت خواهد شد. با تزریق هورمون­های جنسی می توان از عمل لانه گزینی سلول­های جنینی جلوگیری کرد. هورمون استروژن و مشتقات آن برای این منظور مناسب و مؤثر خواهد بود. تزریق استرادیول بصورت تک در ظرف 4 روز پس از جفتگیری، با درصد بالایی مانع حاملگی حیوان خواهد شد. رژیم های درمانی مشابهی پس از گذشت ۳، ۵ و ۷ روز از جفتگیری هم توصیه شده است. مواردی که در استفاده از این طیف هورمونی قابل ملاحظه است این است که اگر زمان جفتگیری از آنچه صاحب حيوان عنوان کرده و برای شروع درمان مد نظر قرار گرفته قدیمی تر باشد، این نوع درمان پیشگیری بی اثر بوده و آبستنی اتفاق خواهد افتاد. از سویی دیگر استفاده از این هورمون می تواند درصد ابتلا حیوان به عفونت رحم یا پیومتر را افزایش دهد. بنابر این لازم است پس از استفاده از این نوع درمان، در آن دوره فحلی از جفتگیری مجدد حيوان جلوگیری شود. استفاده مکرر از این روش درمانی در یک دوره فحلی، عوارض ناخوشایندی در پی خواهد داشت و در مواقعی می تواند باعث ناباروری موقت یا دائم حیوان نیز بشود. داروهای ضد استروژن نیز برای جلوگیری از آبستنی یا خاتمه آن استفاده می شود، ولی میزان عوارض جانبی آنها بیشتر از داروهای استروژنی است. استفاده از LH پرولاکتین، پروستاگلندین ها، آنتاگونیست های پرولاکتین، مهار کننده های سنتز پروژسترون، کورتیکواستروئیدها و ترکیبی از داروهای فوق در سنین مختلف آبستنی، قادر به خاتمه آن هستند. دسته داروهای کورتنی، از روز 45 آبستنی به بعد، باعث سقط جنین شده و در واقع عمل زایمان را القاء می­کنند. ولی استفاده از آنها می تواند خطرناک بوده و جان مادر را تهدید کنند.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی