جوجه ها در زمان تولد به طور فطری می دانند چگونه نوک بزنند و لذا به اشیاء موجود در اطرافشان نوک زده و احتمالاً آنها را مصرف میکنند. با این همه قادر به تشخیص آنچه می خورند نیستند و از طریق آزمایش و خطا به این تفاوتها پی می برند. لازم است اولین تجربه جوجه ها به گونه ای شکل گیرد که بلافاصله غذای مناسب و تغذیه لاری در اختیار آنها قرار گرفته و بتوانند به تجربه آن بپردازند.شما میتوانید در ادامه مطلب با نحوه رفتار خوردن و تغذیه در جوجه مرغ لاری آشنا شویید.
خوردن و تغذیه
به این دلیل معمولاً در پرورش خانگی مرغ و خروس و حتی پرورش تجاری آنها، قسمتی از محل پرورش روز اول را روزنامه می اندازند و در ۲۴ ساعت اول، اندکی غذا روی آن پخش کنند تا جوجه ها به راحتی به غذا دسترسی یافته و شکل و رنگ و ابعاد آن را بشناسند. روزنامه بعد از سه روز در نتیجه رفت و آمد جوجه ها و ریختن دان و امثال آن از بین رفته و یا برداشته می شود. و این غذا در دانخوریهای سینی نسبتاً بزرگی است که آن را تا سن ۷ تا ۱۴ روزگی می توان نگهداری کرد.
در تغذیه طبیعی جوجه ها، مرغ مادر به آنها آموزش می دهد که کدام غذا را از کجا و چگونه به دست آورند و از خوردن چه چیزی خودداری کنند. او این کار را به صداهای مخصوص به جوجه ها حالی می کند. در زمان تغییر خوراک دهی و ابزار و تجهیزات آن لازم است این عمل به صورت تدریجی انجام شود تا جوجه ها با آن سازگار شوند. به محض اینکه جوجه ها متوجه شدند چه چیزی غذا است می توان ارتفاع آنها را بالاتر برد تا از اتلاف دان خودداری شود. اغلب مرغ ها به جدا کردن دانه ها توسط نوک پرداخته و دانه های نسبتاً بزرگ جدا می شوند و در نتیجه قسمتی از دان تلف می شود. در حال حاضر برای کنترل و کاهش این تمایل به پلت کردن دان میپردازند.
عوامل متعددی بر مصرف اختیاری جوجه ها اثر دارند. مرغ های تجاری از جیره های متوازن و مخلوط استفاده می کنند که تمامی مواد مغذی آنها درست به اندازه نیاز آنها فراهم شده است. در صورتی که مواد خوراکی لازم در دسترس مرغها قرار داشته باشد، آنها خود به ایجاد چنین توازنی می پردازند و مصرف هر یک از مواد خوراکی را به تناسب نیازشان تنظیم می کنند. مرغ ها معمولاً در دفعات زیاد و هر بار مقدار اندکی غذا می خورند. با این حال ظرفیت ذخیره سازی اندک غذا در چینه دان خود را دارند و این باعث میشود که نتوان ارتباط مستقیمی بین فاصله زمانی بین دو مصرف غذا و مقدار غذای خورده شده در هر بار ایجاد کرد. اگر مرغ ها برای چند ساعت از غذا محروم شوند، در صورت وجود غذا بیشتر میخورند و آن را در چینه دان ذخیره می کنند تا نیازهای بعدی آنها را تأمین کند.
جوجه ها در روزهای اول به دلایلی از قبیل وجود حباب یا گرد و خاک در سطح ظروف آب به سمت آن جذب می شوند. سطح صاف و آیینه مانند آب کمک چندانی به جذب آنها به سمت آب نمی کند. جوجه های متولد شده در دستگاه جوجه کشی با رطوبت کم و دمای بالا و نیز جوجه های بدست آمده از تخم های پوست نازک و یا تخمهایی که قبل از گذاشته شدن در دستگاه جوجه کشی به شیوه نامناسبی ذخیره شده باشند، معمولاً مقداری از آب بدن شان را از دست میدهند. بالا بودن دمای محل پرورش اولیه جوجه ها نیز، این مشکل را تشدید میکند. به همین دلیل لازم است به محض رسیدن جوجه ها به سالن، آب مناسب، نسبتاً خنک و تمیز و با کیفیت در اختیارشان قرار گیرد و این وضعیت تا پایان ادامه یابد.
وقتی جوجه ها متوجه شدند که آب مورد نیازشان را چگونه و در چه محلی پیدا کنند، اکنون می توان ارتفاع و عمق آب را در حد مناسبی تنظیم کرد تا از اتلاف آب جلوگیری شود و از کثیفی بستر اطراف ممانعت شود. بهترین عمق آب در آبخوری ها، یک سانتی متر و بهترین ارتفاع لبه آبخوری در سطح زیرین ریش آنها است. در روزهای اول ابخوری های ناودانی بهتر از زنگوله ای عمل می کند. بهتر است از پدیده کنتراست رنگی استفاده شود و ظروف زرد یا قرمز بکار رود و ارتفاع البه ابخوری کمتر از ۶ سانتی متر باشد تا بتوانند آب درون آن را ببینند.
با افزایش دما، مصرف آب افزایش می یابد. افزایش دما موجب له له زدن و دفع حرارت تولید شده در بدن آنها میگردد. اگر این خاصیت در آنها نبود، دمای درونی بدن آنها افزایش یافته و در نتیجه گرما تلف می شدند. نکتهای که باید به آن توجه داشت اینکه سیستم آبخوری که در دمای پایین برای آنها مناسب است در دمای بالا کافی نیست. همچنین جوجه ها از مصرف آب بالای ۳۲ درجه خودداری می کنند. جوجه ها با انواع مختلف آبخوری سازگار می شوند به شرط اینکه ناگهانی نباشد. معمولاً دانخوریها و آبخوری ها در کنار هم قرار داده می شوند. مرغها قادر به تشخیص بهتر مزه ها در آب هستند و لذا از مصرف آبهای با طعم تند خودداری می کنند. باید در زمان مصرف داروها به این نکته توجه داشت.
نظرات کاربران
2:27:55 AM