پرورش بوقلمون درخانه و یا همان پرورش سنتی بوقلمون مراحل مشخصی دارد که با رعایت آن ها می توانید در منزل و به صورت سنتی و یا همان پرورش بوقلمون در فضای باز  و پرورش محلی اقدام نمایید. در ادامه به بررسی بیشتر این مطلب می پردازیم.

پرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

در مقالاتی دیگر در زمینه تولید و پرورش بوقلمون های مدرن صنعتی و سویه های پیشرفته آن خواهیم پرداخت.
فعالیت در این حرفه ها مستلزم کار تمام وقت و بهره­گیری از اصول علمی است.
تمامی شواهد دال بر آن است که پرورش بوقلمون در ابعاد بزرگ و صنعتی در مقایسه با پرورش مرغ گوشتی از گرفتاریهای بیشتری برخوردار است.
پرورش بوقلمون در فضای باز هزینه به مراتب پایین تری نسبت به پرورش در سالن های بسته دارد.

نکته مهم اینکه اغلب هزینه های پرداختی در تولید صنعتی بوقلمون، هزینه های پرسنلی است و به همین دلیل در صورت پرورش بوقلمون توسط تولیدکنندگان تفننی، قیمت تمام شده آن ها به مراتب کمتر از تولید تجاری است.
به علاوه بوقلمون موجود جالبی است و سر و کار داشتن با آن لذت بخش است و با وجود اینکه نگهداری آن ها به راحتی مرغ نیست ولی نیاز چندانی به تجهیزات گران قیمت ندارد و می توان آن ها را به مدت ۶ ماه نگهداری کرده و به بلوغ رساند.
می توان بوقلون را به سادگی در فضای باز پرورش داد.از این رو پرورش بوقلمون در فضای باز بسیار محیج و به صرفه می باشد و اصطلاحا به آن پرورش سنتی می گویند.

انتخاب نژاد مناسب:

نژادها و به عبارت بهتر، سویه­ های بوقلمون موجود در بازار در اغلب کشورهای جهان محدود به سویه های برونز، هلند سفیدی، بوربون قرمز، ناراگانست، بوقلمون سیاه و بوقلمون اسلیت است.
انتخاب هر یک از آن ها بستگی به موجودیت آن ها در بازار، اندازه نهایی لاشه مورد نیاز و ترجیحات و علایق فردی ما به ویژه در زمینه رنگ آنها دارد.
وقتی در مقیاس کوچک پرورش بوقلمون در خانه می پردازیم، تمامی نژادهای آن را می توان مورد استفاده قرار داد.

با این همه اگر قصد داریم آنها را با وزن بیش از ۱۰ کیلوگرم به بازار بفرستیم بهتر است از برنز سینه پهن استفاده کنیم و اگر می خواهیم بوقلمون کوچک تر و سبک تری ایجاد کنیم، از دیگر نژادهای معرفی شده در بالا استفاده به عمل می آوریم
خاطر نشان می شود که بوقلمون نژاد برنز سینه بهن همان گونه که قبلا گفته شد، رنگ سفید ندارد، در زمان کشتار به وزن نسبتا بالایی می رسد و نسبت گوشت سفید به تیره (سینه به ران) در آن ها بیشتر از سایر نژادها است و در اغلب نقاط جهان به عنوان یکی از نژادهای مناسب برای پرورش در خانه بکار می رود
از آنجا که در شرایط مختلف از قبیل مرتع یا شرایط محصور شده عملکرد مناسب دارد و برنده جان سختی است و در برابر بیماری ها نسبتا مقاوم است و به ویژه از آنجا که لاشه خوبی در انتها به صاحب خود می دهد، در میان مردم جهان از اعتبار خاصی برخوردار است.
در صورتی که پرهای سوزنی روی لاشه آن ها در زمان کشتار برای ما از اهمیت برخوردار است، از نژادهای سفید به ویژه از «سفید هلندی» می توان استفاده کرد.

نتیجه گیری:با توجه به توضیحات داده شده به این نتیجه خواهیم رسید بهترین نژاد برای پرورش بوقلمون در خانه و یا پرورش سنتی نژاد بوقلمون برنز سینه پهن می باشد.

 شروع کار پرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

با وجود اینکه پرورش بوقلمون سخت تر از پرورش مرغ است ولی اصول عمومی شروع کار در هر دو یکسان است.

روش های آغاز کار در پرورش بوقلمون آماتوری و خانگی همان روش های مورد استفاده در مرغ است و سه روش دارد:

1. استفاده از جوجه یک روزه که در سن یکروزگی جوجه ها از مؤسسه جوجه کشی خریداری شده و به خانه آورده می شود.
2. استفاده از پولت های «آماده» و بزرگتر با سن بین ۶ تا ۸ هفته که دوره پرورش اولیه خود را نزد پرورش دهنده این کاره گذرانده اند. در سالیان اخیر تعدادی از این پرورش دهنده ها در ایران به فعالیت می پردازند و آگهی فروش جوجه بوقلمون های تولیدی خود را در اینترنت در معرض دید عموم قرار می دهند. کافی است نشانی اینترنتی آن ها دنبال شود و پس از با آنها جوجه های آماده را از آن ها تحویل گرفت. بدیهی است که این بولتها به مراتب گران تر از جوجه های یکروزه هستند. مزیت استفاده از این روش آن است که پرورش­دهنده خانگی نیاز به تهیه مادر مصنوعی یا جعبه پرورش در روزهای اولیه ندارد. جیره های غذایی آن ها اندکی متفاوت است. پرورش جوجه در خانه مستلزم رعایت اصول تغذیه و تامین جیره های غذایی مناسب است. تنها با تکیه بر مواد ته سفره و دور ریختنی های آن ها داشته باشیم. خودمان نمی توانیم به پرورش بوقلمون بپردازیم و در چنین احوالی، حداقل نباید انتظار بیش از اندازه از آن ها داشته باشیم.
3. استفاده از «جوجه های خانگی» یا جوجه بوقلمون هایی که در خانه متولد شده اند. قبلا گفته شود عملی و دانش که تولید جوجه بوقلمون در خانه توسط تازه کارها خیلی مشکل و در حد محال است مگر اینکه تجربه کافی در این زمینه داشته باشند و یا انگیزه کنجکاوی آن ها را وادار کند.

نتیجه گیری:با توجه به توضیحات داده شده به این نتیجه خواهیم رسید بهترین راه برای پرورش بوقلمون در خانه و یا پرورش سنتی تهیه جوجه بوقلمون های یک الی دو ماهه از مراکز معتبر  پرورش بوقلمون می باشد.

جوجه یک روزه درپرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

فرض کنیم انتخاب نژاد مناسب بوقلمون را انجام داده ایم
فرض میکنیم به عنوان یک فرد تازه کار با یک مؤسسه جوجه کشی معتبر تماس گرفته و جوجه بوقلمون های مورد نیازمان را سفارش داده ایم.

اکنون زمان آن است که کار را آغاز کنیم، اولین نکته این است که چه تعداد جوجه سفارش بدهیم.
در صورتی که جنبه اقتصادی کار برای ما مطرح نیست (البته باید تجربه کافی پشت سر داشته باشیم)، توصیه نمی شود که در بدو امر بیش از پنجاه عدد جوجه خریداری شود.
این تعداد معدود در انتهای دوره پرورش چیزی بالغ بر 500کیلوگرم گوشت بوقلمون در اختیار ما میگذارد که بدون توجه به مقادیری که توسط همسایگان و خویشاوندان گرفته می شود، مقدار آن به مراتب بیشتر از مقدار بوقلمونی است که بتوان در طول یک سال مصرف کرد.

هر بوقلمون در طول دوره ۶ ماه که در خانه نگهداری می شوند، احتیاج به حداقل ۴۵ کیلوگرم غذا دارد و اگر دیگر مخارج آن را نیز در نظر بگیریم، باید خودمان را آماده برای مخارج باز هم بیشتری بکنیم.
نکته قابل توجه اینکه نگهداری و پرورش  این تعداد بوقلمون نیاز چندانی به ایجاد سالن و تأسیسات خاص و منطقه پرورش اولیه برای آن ها ندارند و تنها در صورتی که تعداد آن ها بیشتر باشد، لازم است به ساخت و تدارک سالن ها و مکان پرورش مناسبی برآییم.

خرید جوجه یک روزه در پرورش سنتی:

خرید جوجه یک روزه نیز مشکلات خاص خود را دارد.
اگر جوجه خریداری شده از جوجه کشی باشد که درگیر بیماری پولوروز است، باید از همان روز اول بدانیم که قال جوجه ها کنده است.
این بیماری را تنها در جوجه کشی می توان کنترل کرد و خرید جوجه های آلوده به پولوروم عاقبت خوشی ندارد.
به محض خریداری و ورود جوجه های یک روزه میتوان آن ها را زیر یک بوقلمون مادر آماده و کرج قرار داد.
در غیر این صورت استفاده از یک مادر مصنوعی کوچک خانگی برای آن ها مناسب است به طوری که بتوان دمای آن در ۱۰ روز اول را در حد ۳۵ تا ۴۳ درجه نگه داشت.
این دما به تدریج کاسته می شود. در سن ۸ تا ۱۰ هفتگی نیازی به منبع گرمایی مکمل ندارند. بدیهی است که دما و رطوبت خارج از محل نگهداری جوجه ها و به طور کلی آب و هوای منطقه عامل تعیین کننده در در در پرورش محلی بوقلمون زمینه محل نگهداری بوقلمونها است و صاحب آنها باید وضعیت مناسبی برای زندگی راحت آنها ایجاد کند.

بسترجوجه یک روزه در پرورش سنتی:

بهترین بستر برای نگهداری جوجه های یک روزه بوقلمون، شن است مشروط بر اینکه حداقل هفته ای یک بار تغییر کند و بسترهای مصرف شده قبلی حداقل سه هفته بعد مجددا مصرف شود.
در کنار آن میتوان از پوشال نجاری مناسب، کاه گندم و دير مواد بستر استفاده کرد.
برخی تولیدکنندگان اصرار دارند که در پرورش بوقلمون در خانه اساسا از هیچ مواد بستری استفاده نشده و در عوض روی توری های سیمی لیف و چشمه ریز نگهداری شوند زیرا محل نگهداری آن ها همیشه تمیز نگهداری می شود و اگر کف قفس ها حدود، حداقل ۱۰ سانتیمتر بالای زمین باشد، نیازی به تمیز کردن آن ها در طول دوره نیست.
میتوان در زمان تغییر بستر از پرورش بوقلمون در فضای باز استفاده کرد.

تغذیه جوجه های یک روزه بوقلمون:

تغذیه جوجه های یک روزه بوقلمون در پرورش سنتی برخلاف جوجه مرغ که خودش به پیدا کردن و مصرف دانه های غذایی می پردازد، برای تازه کارها درد سر جدی است.
جوجه بوقلمون روی مواد غذای راه می رود بدون اینکه آن را ببیند.
اغلب پرورش دهندگان قادر به تربیت آنها به گونه ای نبودند که به راحتی به مصرف غذا بپردازند. عده ای می گویند بهتر است در همان روز اول نوک جوجه را چند بار در داخل دان فرو کرد.

در پرورش محلی بوقلمون برخی بر این باورند که غذای مورد استفاده جوجه ها روی یک تخته یا ظرف مناسب و در زیر مادر مصنوعی گذارده شود تا جوجه عاقبت­ الامر آن را پیدا کند.
بدون توجه به اینکه چه روشی برای ترغیب جوجه ها برای مصرف دان بیشتر استفاده می شود
رعایت یک نکته از اهمیت خاصی برخوردار است:
در پرورش محلی بوقلمون در روزهای اول جوجه ها از نزدیک مورد مراقبت قرار گیرند و اطمینان ایجاد شود که همه و تک تک آنها با غذا آشنا شده و از آن مصرف می کنند.
در این صورت پس از یکی دو روز از هر منبع غذایی و یا هر نوع آب خوری استفاده می کنند.

جوجه ها برای تمامی دوره پرورش اولیه (۶ هفته) در پرورش سنتی در مکان پرورش اولیه می مانند و وقتی به سن ۶ هفته رسیدند برای اولین بار در فضای بیرون و زیر نور آفتاب قرار می گیرند.
اگرچه در تمامی موارد شرایط آب و هوای منطقه، زمان سال و موارد دیگر رعایت می شود.
چه بسا با توجه به شرایط مناسب بتوان جوجه ها را در سنین کمتری بیرون آورد (گرچه به ندرت پیش می آید و کم ترین سن انتقال آن ها را باید همان ۶ هفته در نظر گرفت) و یا در برخی مناطق آب و هوایی حتی در سنین بالاتر نیز بیرون آوردن آن ها چندان روا نبوده و بنا باشد آن را به سنین بالاتر تعویق بیاندازیم.

تهیه و پرورش جوجه بوقلمون خانگی:

همان گونه که در بالا گفته شد، جوجه های خانگی جوجه هایی هستند که توسط بوقلمون مادر در خانه اما متولد می شوند.
با فرض اینکه نژاد مناسبی را اختیار کرده و خود را آماده نگهداری گله مولد کرده باشیم و ماده های مناسبی را نیز در اختیار داشته باشیم، اکنون آماده هستیم تا حرفه تولید جوجه بوقلمون را آغاز کنیم.
اولین نکته اینکه باید یک بوقلمون نر غیر خویشاوند برای جفتگیری با آن ها خریداری کنیم.

بوقلمون های مولد باید دارای بدن های درهم فشرده و گوشت الود با سین های صاف و کمر پهن باشند و توش و توان مناسبی داشته و در مجموع از گله های خالص فراهم شده باشند و همه آن ها عاری از پلوروم باشند.
در پرورش محلی بوقلمون رای جفت گیری بوقلمون ها در شرایط نگهداری در خانه، به ازای هر ۱۵ تا ۱۸ ماده، یک تر می توان فراهم کرد.
بهترین سن خرید آن ها دو سالگی است اگر چه بوقلمون های یک ساله را نیز می توان در ظرفیت های محدود بکار برد.

انتظار می رود که ۱۰ روز بعد از جفت گیری، تخم های بارور تولید کنند.
این تخم ها را برای جوجه کشی نگهداری می کنیم.
در هر حال باید توجه داشت که تعداد روزهای نگهداری تخم های بارور از زمان گذاشته شدن آن ها بیش از ۱۰ روز نباشد.
به ازای ۴ بوقلمون ماده یک آشیانه تخم گذاری در نظر گرفته شود و تخم های بارور، هر روز دو بار از اشیانه جمع آوری گردد و در فصل گرم حتی ­المقدور تعداد دفعات جمع آوری افزایش یابد.

یک بوقلمون مولد در هر فصل تولید مثل 35 تخم میگذارد و سپس وارد کرچی می شود تا روی آنها بخوابد و چنانچه از نور مصنوعی استفاده شده و بوقلمون های کرچ را به نحو مناسب از این حالت خارج کنیم، می توان عدد فوق را افزایش داده و به 60 تخم و حتی بیشتر برسانید. تخم های بارور در دمای 15 درجه و در زمان کمتر از 10 روز نگهداری شوند.

در شرایط پرورش بوقلمون در خانه به صورت بوقلمون مولد، لازم است ترکیبی از دانه های «غلات» و «کنسانتره آردی» به آن ها داده شود و در تمامی ساعات روز نمک و پوسته صدف در کنار آن ها باشد.

جیره های تجاری بوقلمون ها را نیز می توان خریداری کرد ولی در صورتی که تعداد زیاد بوقلمون را در خانه نگهداری کنیم، خرید آنها محل سوال است زیرا در صورت خرید مقدار زیاد آنها مجبور به نگهداری طولانی مدت آنها می شویم که کار خطرناکی است.
به هر حال آنهایی که جیره های مورد استفاده بوقلمون ها را خودشان تولید میکنند و یا حداقل می دانند که در جیره های مخلوط و ایده آل چه مواردی را باید مخلوط کرد می توان از مخلوط های آردی موجود در بازار استفاده نمود.

بوقلمون مادر

نمونه های جیره مصرفی بوقلمون ها:

1. این کنسانتره همراه با مخلوط دانه های غلات با نسبت 40 درصد ذرت یا سورگوم، 37.5 درصد دانه یولاف، 20 درصد گندم و 2.5 روغن ماهی به عنوان پایه غلات در روش تغذیه غله- کنسانتره مصرف می شود.
2. در ترکیب کنسانتره میتوان به جای ذرت از جو استفاده کرد.
3. در مقالات مربوط به خوراک تمامی جیره های مناسب بوقلمون بیان شده است.(مقاله مربوط به جیره غذایی بوقمون)

بوقلمون مولد درپرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

در پرورش محلی بوقلمون در فصل تخم گذاری، جیره آردی در تمام لحظات در اختیار بوقلمون های ماده باشد و بخش دان ه­ای جیره روزانه دوبار و هر بار 100 تا 120 گرم مصرف شود .
غذاهای کنسانتره مصرفی بوقلمون ها در ظروف دان خوری مناسب به آن ها داده می شود در حالی که دانه های غلات روی زمین ریخته می شود و بوقلمونها به مصرف آن ها می پردازند و در صورت نیاز با پنجه­ های خود زمین را خراش می دهند تا آن ها را دیده و مصرف کنند به همین دلیل روش کنسانتره و غله را روش «آردی و چنگالی» نیز می نامند.

در پرورش محلی بوقلمون بوقلمون های ماده خود به عنوان یک دستگاه جوجه کشی مناسب عمل می کنند و ۱۶ الی ۱۸ تخم را در زیر خود نگه می دارند.

مرغ خانگی از نژاد متوسط بین ۷ تا ۱۰ تخم را می خوابند. برخی تولیدکنندگان در کشورهای صنعتی بوقلمون های خود را به واحدهای پرورش بوقلمون برده و آن ها را با هزینه مناسب تلقیح مصنوعی می کنند. تخم ها پس از ۲۸ روز به جوجه تبدیل می شوند.

انواع پرورش بوقلمون درپرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

1. پرورش در مرتع
2. پرورش روی کف های سیمی

پرورش در مرتع:

در پرورش مرتعی( پرورش بوقلمون در فضای باز ) باید دقت زیادی به عمل آید زیرا اغلب بیماری ها از طريق آلودگیهای خاک به بوقلمون وارد می شوند.
به هیچ وجه اجازه داده نشود که بوقلمون ها به محلی بروند که قبلا توسط مرغ جريده شده است.
همچنین مراتع مورد استفاده هر بار تغییر یابد و به صورت متناوب از آنها استفاده شود تا به ویژه انگل های خارجی و داخلی آسیب کمتری به آن ها وارد نماید.
مراتع را حداقل هر ۱۰ روز یک ابار تغییر دهید زیرا در صورت درگیری آن ها با بیماری کنترل آن خیلی مشکل و حتی غیرممکن است.
پرورش بوقلمون در فضای باز هزینه خوراک بوقلمون ها را به شدت کاهش می دهد.

پرورش روی کف های سیمی:

درپرورش روی کف های سیمی توصیه می شود که در مورد بوقلمون از قفس های با کف سیمی یا نردهای در ایوان های آفتاب گیر استفاده شود.
ممکن است بوقلمون های پرورش یافته در قفس های سیمی نسبت به پرورش در مرتع غذای بیشتری بخورند ولی بدون توجه به وسعت مرتع در اختیار، امتیاز این نوع نگهداری از نقطه نظر بهداشتی و رعایت سلامتی آن ها، به ویژه استفاده از محل آفتابگیر برای تازه کارها از اهمیت خاصی برخوردار است.

در زمان استفاده از قفس های موجود در ایوان آفتاب­گیر به ازای هر بوقلمون، 0.5 مترمربع فضای کف مورد نیاز است.
لازم نیست محل پرورش بوقلمون ها در مکان های آفتاب گیر در مقیاس های استادانه ساخته شود. اغلب تولید کنندگان تازه کار در این زمینه می توانند از ادوات و ابزارهای در دسترس و صد البته با توجه به سلیقه و امکانات خود آن را بنا کنند.
تنها محدودیت این است که قفس سیمی برای أنها فراهم سازیم که به ازای هر بوقلمون، 0.5 متر مربع فضا داشته و قد پای آن ۱ متر باشد و به اندازه کافی نی خواب داشته باشد تا همه بوقلمون های موجود در آن بتوانند همزمان بخوابند.
کف آنها از سیم یا نرده های چوبی ساخته شده و دارای پایه هایی با ارتفاع حدود ۱ متر باشد تا فضولات بوقلمون ها به زیر آن ریخته شده و در فرصت مغتنم به محل کمپوست­سازی برده شوند.

حدود ۲۰ درصد فضای آفتاب­گیر مسقف باشد تا به خصوص در فصل تابستان سایه مناسب برای آن ها فراهم شود و در فصول بارانی در معرض باران مستقیم قرار نگیرند.
همچنین محل آفتاب گیر به گونه ای بنا شود که تمامی آبخوریها و دان خوری ها را بتوان از بیرون پر و خالی و یا تمیز کرد. به این ترتیب انتقال آلودگی توسط انسان از واحدهای پرورش مختلف و از طریق راه رفتن در درون آنها به حداقل می رسد.

در پرورش محلی بوقلمون وقلمون ها پس از سپری کردن ۶ هفته در مادر مصنوعی به این ایوان های آفتاب گیر آورده می شوند و تا آخر عمر در آنجا نگهداری می شوند.
این ایوان های آفتابگیر را با هر ابعاد و اندازه ای میتوان بنا کرد.
بهتر است بیش از یک منطقه آفتاب گیر داشته باشیم و یا در آفتابگیرهای بزرگ، دو قسمت مجزا در اختیار داشته باشیم تا مجبور نباشیم بیش از ۱۰۰ بوقلمون را در آن ها نگه داریم.
این موضع برای جلوگیری از ازدحام و روی هم ریختن بوقلمون ها مفید است.

بوقلمون مولد

تغذیه در پرورش بوقلمون درپرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی)

در بالا به تغذیه بوقلمون های مولد اشاره شد. اکنون نوبت آن است که اندکی به تغذيه بوقلمون های پرورشی و گوشتی در شرایط  پرورش بوقلمون در فضای باز  و در پرورش محلی بوقلمون اشاره شود، بوقلمون با این که دارای رفتارهای تغذیه خاصی است ولی در صورت تغذیه مناسب جوجه ها، رشد آن ها حیرت آور خواهد بود.

در صورتی که علاقه به پرورش تعداد اندکی از پرندگان داشته باشیم، نمی توانیم به خرید آسیاب و میکسر مبادرت کنیم زیرا انواع مختلفی از جیره های تجاری به اشکال آردی، کرامبل در بازار وجود دارد که می توان بدون درد سر از آن ها استفاده کرد. افرادی که خود به تهیه غذا برای بوقلمون ها می پردازند، مخلوط های مورد نظر را با توجه به نیاز مواد مغذی آن ها و با توجه به مواد خوراکی مختلف فرموله کنند.

تغذیه جوجه ها در سنین زیر ۶ هفته با توجه به نکات زیر انجام شود:

1. در صورت وجود شیر پس چرخ مایع (مناسب برای بوقلمون های جوان) می توان از آن در ترکیب جیره آغازین آردی جوجه ها مصرف کرد.
2. علاوه بر این مقداری سنگریزه یا شن در کنار مواد سبز در جيره آن ها بکار رود.
3. کاهوی تازه و یونجه تازه چین کوتاه منابع خوبی هستند. با این همه بهتر است از مصرف علوفه های سفت توسط بوقلمون ها جلوگیری کنیم زیرا موجب فشردگی این مواد در معده شده و آن ها را هلاک می کند.
4. در پرورش محلی بوقلمون زمانی که جوجه ها به سن ۶ هفتگی رسیدند و به آفتاب گیر منتقل شدند از جیره های جدیدی استفاده می کنند.
5. در این دوره می توان از جیره های خانگی، جیره های آردی تجاری و یا حتی جیره های پلت شده استفاده کرد.
6. در پرورش محلی بوقلمون اغلب در کنار مصرف دانه های غلات به مصرف یک جیره مکمل یا کنسانتره پرداخته می شود که نیازهای غذایی آنها را کامل کند.
7. در پرورش محلی بوقلمون بوقلمون ها به خوبی از دانه های ذرت، یولاف، جووبا گندم کامل استفاده می کنند و می توان این دانه ها را در مقادیر نامحدود به آنها داد جوجه های جوان در کنار این دانه ها باید از کنسانتره آردی نیز استفاده کنند.
8. وقتی سن آن ها به ۱۶ تا ۱۷ هفته رسید خود به مصرف بیشتر دانه های غلات می پردازند و به صورت اختیاری مقدار مصرفشان از جیره های آردی را کاهش می دهند. این مسئله طبیعی است و تولید کننده نباید نگرانی داشته باشد. به خصوص در فصل سرد مصرف آنها از دانه های غلات افزایش می یابد به طوری که حتی برخی از بوقلمون های مولد در چنین شرایطی اساسا مصرف خود از جیره های آردی و مکمل را قطع می کنند.

 بهداشت در پرورش بوقلمون درپرورش بوقلمون در خانه (پرورش سنتی):

بوقلمون ها از نقطه نظر بهداشت و بیماریها، حساس ترین پرندگان خانگی هستند و اغلب شکایات در زمینه عدم موفقیت در پرورش بوقلمون به دلیل عدم رعایت اصول بهداشت و تغذیه نامناسب آنها است.
در صورت وجود جوجه های عاری از پولوروم، خطر این بیماری مرتفع می شود ولی بیماری های زیاد دیگری هستند که بوقلمون ها را در معرض خطر قرار می دهند.

کوکسیدیوز یکی از خطرات پرورش محلی بوقلمون در شرایط خانگی است ولی رعایت بهداشت در زمان پرورش اولیه و نگهداری آن ها در قفس های سیمی خطر این بیماری را برطرف میکند.
در تمامی شرایط لازم است بستر آنها خشک نگه داشته شود و حداقل هفته ای یک بار تغییر کند و ظروف آبخوری و دانخوری آن ها تمیز شود.
دلمه شیر پس چرخ برای کنترل کوکسیدیوز مناسب است و در صورت مصرف شیر باید دان خوری ها روزی  یک بار تمیز شوند تا باقیمانده های شیر در آن نماند.

در میان لیست مطول بیماریهای بوقلمون، بیماری «سرسیاه» از همه خطرناک تر است.
این بیماری موجب سیاه شدن سر بوقلمون می شود.
این بیماری اغلب توسط بوقلمون هایی منتقل می شود که خود نشانه ای از بیماری ندارند و به صورت پرورش محلی بوقلمون پرورش داده شده اند. به همین دلیل نباید مرغ و بوقلمون به صورت مشترک در یک محل نگهداری شوند.

با این همه اگر موارد بهداشتی رعایت شود دلیلی ندارد که این دو را نتوان دریک مزرعه نگه داشت ولی همواره باید توجه داشت که نباید آنها را در هم مخلوط کرد و هیچ گاه بوقلمون ها به مرتعی که قبلا توسط مرغها چریده شده است راه نیابند و هیچگاه افراد پرورش دهنده بلافاصله بعد از سر زدن به کجه مرغ ها وارد محل پرورش بوقلمون نشوند مگر اینکه اقدامات بهداشتی را رعایت کرده و کفش و کلاه خود را تغییر دهند.

جوجه

از امتیازات بزرگ پرورش بوقلمون در فضای باز این است که تغذیه آ ن ها از بیرون قفس انجام می شود و نیازی به وارد شدن به قفس آن ها نیست و در نتیجه اخطر بیماری سرسیاه از بین می رود.
در بدو پرورش انبوه بوقلمونها در ۴ دهه پیش، استفاده از این آفتاب گیرها امکان کنترل بیماری سرسیاه را فراهم کرده و شرایط برای تولید انبوه آن ها فراهم گردید.

فرآورده نهایی:

بوقلمون های تولید شده که در برخی کشورها به مناسبت های خاص در روزهای خاصی به بازار عرضه می شوند در زمان رسیدن به وزن مناسب کشتار می کردند. هر چه بوقلمون ها به بلوغ خود نزدیک شوند هزینه نگهداری آن ها به ویژه از نظر غذای مصرفی افزایش می یابد زیرا دیگر رشدی چندانی نشان نمیدهند.

گوشت بوقلمون به راحتی فریز می شود و می توان آن را در دمای ۱۸- درجه سانتیگراد به مدت ۸ تا ۱۰ ماه نگهداری کرد بدون اینکه کیفیت اولیه خود را از دست بدهند، بخصوص اگر در کیسه ها بسته ­بندی شوند.
قبل از انجماد گوشت بوقلمون، می توان آن ها را در ظروف خاصی زورچیان کرده و همانگونه روی اجاق منتقل کرد تا یخ آن باز شود.
می توان گوشت بوقلمون را دوددهی و یا کنسرو کرد و یا بصورت کبابی مصرف نمود.
البته کبابی کردن آنها جایز نیست، زیرا برای کبابی کردن آن ها باید در سنین اولیه ذبح شوند که دور از جوانمردی است.

باید به این نکته توجه داشت که در پرورش بوقلمون در فضای باز کیفیت گوشت تولیدی به مراتب بیشتر می باشد.

این تجربه است که کمک می کند در هر تجارتی موفق شوید، ما بدون هیچ چشم داشتی تجربه خود را در اختیار شما خواهیم گذاشت
گروه تولیدی پژوهشی نیازی