کانیبالیسم قرقاول معمولاً بر اثر سوء مدیریت در بین جوجه قرقاول ها در هفته های اولیه زندگی ظاهر می شد، در این عارضه پرندگان اقدام به نوک زدن یکدیگر نموده و باعث زخم شدن پشت، اطراف کلواک، ساق پا و سایر اجزای یکدیگر می شوند واین نوک زدن های مکرر باعث بروز زخم های بزرگ و وسیعی در سرتاسر بدن پرنده می شود واین زخم ها چنانچه با باکتری های فرصت طلب موجود در محیط آلوده شوند، منجر به ایجاد عفونت های وسیع در بدن پرنده می شوند در ادامه به عوامل ایجاد کانیبالیسم قرقاول یا خودخوری قرقاول و همچنین سندروم خواب آلودگی آن های می پردازیم.
عارضه همدیگر خواری Cannibalism
چنانچه بیماری آنسفالیت اسبی در گله های قرقاول شیوع یافته باشد، عارضه همدیگر خواری می تواند باعث انتشار وسیع بیماری در گله وافزایش مرگ ومیر شود. از عوامل مؤثر در ظهور کانیبالیسم قرقاول شلوغی گله، فضای کوچک، بستر نامناسب، نور شدید، تهویه نامطلوب و فقر پاره ای از مواد مغذی همچون نمک می باشد.
در صورت شیوع عارضه همدیگر خواری باید آن را سریعاً در مراحل آغازین متوقف کرد، چرا که در غیر این صورت، کنترل آن دیگر میسر نخواهد بود. هنگام مشاهده عارضه همدیگر خواری باید نور بستر را با پوشاندن پنجره ها و منافذ درب ها، کمتر کرده و محیط را تاریک تر نمود، به حدی که پرنده تنها قادر به تشخیص و یافتن ظروف آب و غذا باشند.
همچنین در صورت امکان باید بستر را تغییر داده و برای برطرف کردن شلوغی، تعدادی از گله را به مکانی دیگر انتقال داد. چنانچه هریک از راهکارهای فوق مؤثر واقع نشد، باید گله را نوک چینی نمود. این عمل بسیار حساس بوده و تبحر خاص خود را می طلبد. به طوری که تنها باید نوک بالا را تا قسمت استخوانی قطع نمود. در صورتی که پس از نوک چینی، خونریزی مشاهده گردد، می توان از نیترات نقره به منظور جلوگیری از آن استفاده نمود.
بهترین روش برای پیشگیری از ظهور این عارضه در گله های قرقاول، کنترل مستمر و همیشگی گله است و با توجه به این که عارضه همدیگر خواری در قسمت پشت شایع است، لذا از ۱۵ روزگی به بعد باید هر چند روز یک بار تعدادی از گله را جدا نموده و وضعیت پرهای پشت آنها را بررسی نمود.
سندرم خواب آلودگی
منگی، خواب آلودگی وافتادگی بال ها، علایم بالینی سندرم شایعی است که در جوجه قرقاول های زیر ده روز دیده می شود. در کالبد گشایی، ضایعات ناشی از اختلالات عمومی دیده می شود. معمولاً این ضایعات شامل عدم التیام ناف، تورم صفاق ناشی از عفونت کیسه زرده، سپتی سمی عمومی و اختلالات کلیوی می باشد.
واگیری و تلفات می تواند خیلی زیاد باشد و میزان تلفات ۲۵ درصدی در جوجه های تا سن ده روزه غیر عادی نیست. در این موقع ممکن است بحث وجدل بین تولید کننده جوجه یک روزه و پرورش دهندگان جوجه ها جهت مقصر قلمداد کردن یکدیگر بالا بگیرد، اگرچه ضعیف بودن جوجه های یک روزه می تواند قسمتی از علت ماجرا را روشن کند.
اما بدیهی است که تقاضای زیاد برای تولید پرندگان بیشتر در فصل پرورش، منجر به نگهداری جوجه های بیشتری در فضای پرورشی می گردد واگر کنترل مدیریتی محیطی کمتر از حد ایده آل باشد، چنین مشکلاتی بروز می کند. در برخی موارد، پاسخ خوبی نسبت به درمان با تری متوپریم سولفانامید در آب دیده شده است، اما اغلب در دو هفتگی ، وزن بسیاری از این جوجه ها در حدود نصف جوجه های هم سن خود می باشد و نسبت به وزن هنگام تولد به ندرت افزایش وزنی دیده می شود. در این موارد، معمولاً بهتر است جوجه ها را بر اساس وزن آن ها تفکیک نموده و به طور جداگانه پرورش داد.
نظرات کاربران
2:27:55 AM